آرزو !

[naghmeirani]

منوچهر نیستانی

منوچهر نیستانی

هر لحظه خیال روی او با ما
ماییم و چه مایه آرزو با ما

مرگ است، خیال مرگ در هر گام،
این دیو عبوس زشترو با ما !


ما شمع فسرده ، نذر معرابیم،
در نزع و هنوز،کورسو با ما !


آن در یتیم- کش ربود ایام
با حلیت و حال ، جست و جو با ما !

ما خواب نه ایم و قصه ،بل هیچیم !
هم ، بر سر « هیچ » های و هو با ما !

ای کاش که حرف تازه ای می بود
تا هست مجال گفت و گو با ما !

-زین خالی بی سخن دلم فرسود
از خلوت خود ، بگو،بگو ! با ما –

مهمان طلوع دیگری هستیم ،
با هر چه نشسته رو به رو با ما

 

[maryam_22]

اگر از هـــــــــــزار دستم، بکشند خوار و پستم
چو یکی همی پرستم، چه غم از هزارم امشب

دگـــــــــــــــــــــــــر آرزو نجویم، پی آرزو نپویم
همه از تو شکر گویم، که تویی شکارم امشب

دل اوحدی تو داری، چو نمی‌دهی بیــــــــــاری
نکنم به ترک زاری، که ز عشق زارم امشب


اوحدی مراغه ای​

 

[naghmeirani]

از شکست آرزو هر لحظه دل را ماتمی است

عشق کو، کاین شیشه‌ها را جمله یکجا بشکند؟

کشتی ما چون صدف در دامن ساحل شکست

وقت موجی خوش که در آغوش دریا بکشند

همت مردانه می‌خواهد، گذشتن از جهان

یوسفی باید که بازار زلیخا بشکند

بال پروازش در آن عالم بود صائب فزون

هر که این‌جا بیشتر در دل تمنا بشکند

 

[naghmeirani]

زهی روی تو صبح شب نشینان
خیالت مونس عزلت گزینان

دهانت آرزوی تنگدستان
میانت نکته باریک بینان

عذارت آفتاب صبح خیزان
جمالت قبلهٔ خلوت نشینان

به زلف کافرت آوردم ایمان
که اینست اعتقاد پاک دینان

چرا از خرمن حسن تو یک جو
نمی‌باشد نصیب خوشه چینان

چو این شکر لبان جان می‌فزایند
خنک آنان که نشکیبند از اینان

برو خواجو و بر خاک درش بین
نشانهای جبین مه جبینان

 

[maryam_22]

بی آنکه دو دیده بر جمالت نگریست
در آرزوی روی تو خونابه گریست
بیچاره بمانده‌ام، دریغا! بی تو
بیچاره کسی که بی تواش بایدزیست


عراقي​

 

[naghmeirani]

سیّد حسن غزنوی

سیّد حسن غزنوی

آخر دلم به آزرویِ خویشتن رسید

و آنچ از خدای خواسته بودم به من رسید

دل رفته بود و جان شده ، منّت خدای را

کان دل به سینه آمد و آن جان به تن رسید

 

[naghmeirani]

آمد اما ...
آمد اما در نگاهش آن نوازش ها نبود
چشم خواب آلوده اش را مستی رويا نبود
نقش عشق و آرزو از چهره ی دل شسته بود
عکس شيدايی در آن آيينه ی سيما نبود
لب همان لب بود اما بوسه اش گرمی نداشت
دل همان دل بود اما مست و بی پروا نبود
در دل بيدار خود جز بيم رسوايی نداشت
گرچه روزی همنشين جز با من رسوا نبود
در نگاه سرد او غوغای دل خاموش بود
برق چشمش را نشان از آتش سودا نبود
ديدم آن چشم درخشان را ولی در اين صدف
گوهر اشکی که من می خواستم پيدا نبود
بر لب الوان من فرياد دل خاموش بود
آخر آن تنها اميد جان من تنها نبود
جز من و او ديگری هم بود اما ای دريغ
آگه از درد دلم زان عشق جانفرسا نبود
ای نداده خوشه‌ای زان خرمن زیبایی‌ام
تا نبودی در کنارم زندگی زیبا نبود

ابوالحسن ورزی
​

 

[maryam_22]

بنشين، مرو، چه غم كه شب از نيمه رفته است
بگذار تا سپيده بخندد به روي ما
بنشين، ببين كه دختر خورشيد "صبحگاه"
حسرت خورد ز روشني آرزوي ما


فريدون مشيري​

 

[maryam_22]

آن که مرا آرزوست دیر میسر شود
وین چه مرا در سرست عمر در این سر شود
ای نظر آفتاب هیچ زیان داردت؟
گر در و دیوار ما از تو منور شود
گر نگهی دوست‌وار بر طرف ما کنی
حقه همان کیمیاست وین مس ما زر شود
گر تو چنین خوبروی بار دگر بگذری
سنت پرهیزگار دین قلندر شود
هر که به گل دربماند تا بنگیرند دست
هر چه کند جهد بیش پای فروتر شود
چون متصور شود در دل ما نقش دوست
همچو بتش بشکنیم هر چه مصور شود
پرتو خورشید عشق بر همه افتد، ولیک
سنگ به یک نوع نیست تا همه گوهر شود
هر که به گوش قبول دفتر سعدی شنید
دفتر وعظش به گوش همچو دفِ تر شود

 

[naghmeirani]

فریدون مشیری

فریدون مشیری

اشتیاق

بگذار سر به سينه من تا كه بشنوي
آهنگ اشتياق دلي دردمند را
شايد كه بيش از اين نپسندي به كار عشق
آزار اين رهيده سر در كمند را
بگذار سر به سينه من تا بگويمت اندوه چيست؟
عشق كدام است؟
غم كجاست؟
بگذار تا بگويمت اين مرغ خسته جان عمري است
در هواي تو از آشيان جداست
بگذار تا ببوسمت اي نوشخند صبح
بگذار تا بنوشمت اي چشمه فراق
بيمار خنده هاي توام بيشتر بخند
خورشيد آرزوي مني گرمتربتاب​

 

[maryam_22]

در من غم بيهودگيها مي زند موج
در تو غرور از توان من فزونتر
در من نيازي مي كشد پيوسته فرياد
در تو گريزي مي گشايد هر زمان پر
***
اي كاش در خاطر گل مهرت نمي رست
اي كاش در من آرزويت جان نمي يافت
اي كاش دست روز و شب با تار و پودش
از هر فريبي رشته عمرم نمي بافت
***
انديشه روز و شبم پيوسته اين است
((‌من بر تو بستم دل ؟
دريغ از دل كه بستم
افسوس بر من، گوهر خود را فشاندم
در پاي بتهائي كه بايد مي شكستم
***
اي خاطرات روزهاي گرم و شيرين
ديگر مرا با خويشتن تنها گذاريد
در اين غروب سرد دردانگيز پائيز
با محنتي گنگ و غريبم واگذاريد
***
اينك دريغا آرزوي نقش بر آب
اينك نهال عاشقي بي برگ و بي بر
در من،
غم بيهودگيها مي زند موج
در تو،
غروري از توان من فزونتر


حميد مصدق​

 

[naghmeirani]

آذر بیگدلی

آذر بیگدلی

من وصلِ یارم آرزو ، او را به سویِ غیر رو

نه من گنه دارم نه او ، کارِ دل است این کارها

 

[م.سنام]

هر زمان بی خود هوایی می‌کنم

قصد کوی دلربایی می‌کنم


گه به مستی های هویی می‌زنم

گه به گریه های هایی می‌کنم


غرقه زانم در بن دریای خون

کارزوی آشنایی می‌کنم


تنگ دل شد هر که آه من شنود

زانکه آه از تنگنایی می‌کنم


چون مرا باد است از وصلش به دست

خویشتن را خاک پایی می‌کنم


ای مرا چون جان ببین زاری من

کین همه زاری ز جایی می‌کنم


گر دمی از دل برآمد بی غمت

این دم آن دم را قضایی می‌کنم


چون غم تو کیمیای شادی است

من غمت را مرحبایی می‌کنم


در غم تو چون کم از یک ذره‌ام

هست لایق گر هوایی می‌کنم


روشنی دیدهٔ عطار را

خاک پایت توتیایی می‌کنم

 

[naghmeirani]

ای شکر خوشه‌چین گفتارت
سرو آزاد کرد رفتارت

بس که طوطی جان بزد پر و بال
ز اشتیاق لب شکر بارت

خار در پای گل شکست هزار
ز آرزوی رخ چو گلنارت

هر شبی با هزار دیده سپهر
مانده در انتظار دیدارت

لعل از جان بشسته دست به خون
شده مبهوت جزع خون‌خوارت

نرگس تر که ساقی چمن است
حلقه در گوش چشم مکارت

هرکه را از هزار گونه جفا
دل ببردی به‌جان گرفتارت

بحر از آن جوش می‌زند لب خشک
که بدیدست دُر شهوارت

آسمان می‌کند زمین بوست
زانکه سرگشته گشت در کارت

گشت دندان عاشقان همه کند
زانکه بس تیز گشت بازارت

بر دل و جان من جهان مفروش
که به جان و دلم خریدارت

بر بناگوش توست حلقهٔ زلف
حلقه در گوش کرده عطارت

 

[maryam_22]

نه دل مفتونِ دلبندی، نه جان مدهوشِ دل‌خواهی
نه بر مُژگان من اشکی، نه بر لب‌های من آهی

نه جان بی‌نصیبم را، نه از شمعی نه از جمعی
ندارم خاطرِ الفت، نه با مِهری نه با ماهی

کی‌ام من، آرزو گم کرده‌ای تنها و سرگردان
نه آرامی، نه امیدی، نه هم‌دردی، نه همراهی

گَهی اُفتان و خیزان، چون غُباری در بیابانی
گَهی خاموش و حیران، چون نگاهی بر نظرگاهی

رهی تا چند سوزم، در دل شب‌ها چو کوکب‌ها
به اقبال شَرر نازم، که دارد عُمر کوتاهی


رهي معيري

 

[naghmeirani]

داغ حسرت سوخت جان آرزومند مرا

آسمان با اشک غم آمیخت لبخند مرا

در هوای دوستداران دشمن خویشم رهی

در همه عالم نخواهی یافت مانند مرا

 

[maryam_22]

مردم از درد و نمی ایی به بالینم هنوز
مرگ خود م یبینم و رویت نمی بینم هنوز

بر لب آمد جان و رفتند آشنایان از سرم
شمع را نازم که می گرید به بالینم هنوز

آرزو مرد و جوانی رفت و عشق از دل گریخت
عم نمی گردد جدا از جان مسکینم هنوز

روزگاری پا کشید آن تازه گل از دامنم
گل بدامن میفشاند اشک خونینم هنوز

گر چه سر تا پای من مشت غباری بیش نیست
در هوایش چون نسیم از پای ننشینم هنوز

سیمگون شد موی و غفلت همچنان بر جای ماند
صبحدم خندید و من در خواب نوشینم هنوز

خصم را از ساده لوحی دوست پندارم رهی
طفلم و نگشوده چشم مصلحت بینم هنوز

 

[naghmeirani]

صائب تبریزی

صائب تبریزی

آرزو در طبع پیران از جوانان است بیش
در خزان، هر برگ، چندین رنگ پیدا می‌کند …

 

[maryam_22]

در دلم آرزوی آمدنت می میرد
رفته ای اینك ، اما آیا
باز برمی گردی ؟
چه تمنای محالی دارم
خنده ام می گیرد

حميد مصدق

 

[naghmeirani]

مولانا...

مولانا...

رو آن ربابی را بگو مستان سلامت می‌کنند
وان مرغ آبی را بگو مستان سلامت می‌کنند

وان میر ساقی را بگو مستان سلامت می‌کنند
وان عمر باقی را بگو مستان سلامت می‌کنند

وان میر غوغا را بگو مستان سلامت می‌کنند
وان شور و سودا را بگو مستان سلامت می‌کنند

ای مه ز رخسارت خجل مستان سلامت می‌کنند
وی راحت و آرام دل مستان سلامت می‌کنند

ای جان جان ای جان جان مستان سلامت می‌کنند
یک مست این جا بیش نیست مستان سلامت می‌کنند

ای آرزوی آرزو مستان سلامت می‌کنند
آن پرده را بردار زو مستان سلامت می‌کنند

 

[maryam_22]

كاهش جان من این شعر من است
آرزو می كردم
كه تو خواننده ی شعرم باشی
راستی شعر مرا می خوانی ؟
نه ، دریغا ، هرگز
باورم نیست كه خواننده ی شعرم باشی


حميد مصدق

 

[naghmeirani]

سعدی

سعدی

گر بر رگ جان ز شستت آید تیرم

چه خوشتر ازان که پیش دستت میرم

دل با تو خصومت آرزو می‌کندم

تا صلح کنیم و در کنارت گیرم

 

[maryam_22]

در آن نفس كه بميرم در آرزوي تو باشم

بدان اميد دهم جان كه خاك كوي تو باشم

به وقت صبح قیامت که سر ز خاک برآرم

به گفت و گوی تو خیزم به جست و جوی تو باشم


سعدي

 

[naghmeirani]

کعبهٔ جانان اگرت آرزوست

در گذر از خود ره بسیار نیست

**عطار**

 

[maryam_22]

باور نداشتم که گل آرزوی من
با دست نازنین تو بر خاک اوفتد.
با این همه ،هنوز،به جان می پرستمت
بالله،اگر که عشق،چنین پاک اوفتد.


فريدون مشيري​

 

[naghmeirani]

فریدون مشیری...

فریدون مشیری...

ياد و كنار



روزهايي كه بي تو مي‌گذرد
گرچه با ياد توست ثانيه‌هاش
آرزو باز مي كشد فرياد:
در كنار تو مي‌گذشت، ايكاش!

 

[maryam_22]

آرزوهایت بلند بود
دستهای من کوتاه
تو نردبان خواسته بودی
من صندلی بودم


با این همه
فراموشم مکن
وقتی که بر صندلی فرسوده ات نشسته ای
وبه ماه فکر می کنی


حافظ موسوي

 

[naghmeirani]

ای خوشا وقتی که بگشایم نظر در روی دوست
سر نهم در خط جانان جان دهم بر بوی دوست

من نشاطی را نمی‌جویم به جز اندوه عشق
من بهشتی را نمی‌خواهم به غیر از کوی دوست

کوثر من لعل ساقی جنت من روی یار
لذت من صوت مطرب رغبت من سوی دوست

شاخ گل در بند خواری از قد موزون یار
ماه نو در عین خجلت از خم ابروی دوست

گر بنازد بر سر شاهان عالم دور نیست
کز شکار شرزه شیران می‌رسد آهوی دوست

گر ندیدی سحر و معجز دیدهٔ دل باز کن
تا بینی معجزات نرگس جادوی دوست

کس نکردی بار دیگر آرزوی زندگی
گر نبودی در قیامت قامت دل‌جوی دوست

بر شهیدان محبت آفرین بادا که بود
کار ایشان آفرین بر قوت بازوی دوست

زان نمی‌آرد فروغی بوسه‌اش را در خیال
کز خیال من مبادا رنجه گردد خوی دوست

 

[maryam_22]

این که با خود می کشم هر سو، نپنداری تن است
گورِ گردان است و در او آرزوهای من است!
آتش ِ سردم که دارم جلوه ها در تیرگی
چون غزالان در سیاهی دیدگانم روشن است
من نه باغم، غنچه های ناز من تک دانه نیست
پهنْ دشتم، لاله های داغ من صد خرمن است
این که چون گل می درم از درد و افشان می کنم
پیش اهل دل تن و پیش شما پیراهن است
آسمان را من جگرخون کردم از اندوه خویش
در جگر گاه ِ افق، خورشید، سوزن سوزن است
این که می جوشد میان ِ هر رگم دردی است داغ
دورگاه دردِ جوشان است و پنداری تن است!
سینه ام آتش گرفت و شد نگاهم شعله بار
خانه میسوزد، نمایان شعله ها از روزن است
آه، سیمین! گوهری گمگشته در خکسترم
من بمانم، او فرو ریزد، زمان پرویزن است


سيمين بهبهاني

 

[azadeh_arch _eng]

حیف بود حرف دیگر به لب اورد
تا که دم از ارزوی دوست توان زد
مشیری