// ... به نفر بعدیتون یک شعر هدیه بدین ...\\

[eksir]

يا رب چه چشمه اي است محبت كه من از ان

يك قطره آب خوردم و دريا گريستم

 

[گلابتون]

كوه از اين قصه پر غصه به فرياد آمد
آه و آه از دل سنگ تو، صداي تو كجاست

 

[eksir]

امشب صداي تيشه از بيستون نيامد
شايد به خواب شيرين، فرهاد رفته باشد

 

[D@RkLoRd]

معرفت در گران است به هرکس ندهندش

پر طاووس قشنگ است به کرکس ندهندش​

 

[زيگفريد]

بیاد بیار
عصر پائیزی را که
تو چمدان تمام خاطرات مرا
در آخرین ایستگاه فراموشی جاگذاشتی
و دوباره به راه افتادی
و با انگشت به روی شیشه قطار
یادم رفت
را نوشتی
و من گریه کردم و تو خندیدی
لعنت به تو
بیاد بیار عصر پاییزی را
که تو رفتی و من به دنبال تو دویدم
همچنان که در ذهن تو
مثل دود قطار در هوا گم می شدم
لعنت به تو
من گریه می کردم وتو می خندیدی
گریه کردم و اشکهای مرا باد تا دور دستها برد
و باریدند و باریدند
لعنت به تو
میان من و تو بیابانها رویید و تو
برای من دست تکان می دادی
و قطار دور می شد

 

[mahdi271]

گفت بودی که چرا محو تماشای منی
آنقدر مات که حتی مژه بر هم نزنی
مژه بر هم نزنم تا که ز دستم نرود
ناز چشمان تو قدر مژه بر هم زدنی

 

[eksir]

برگذری درنگری جز دل خوبان نبری

سر مکش ای دل که از او هر چه کنی جان نبری

تا نشوی خاک درش در نگشاید به رضا

تا نکشی خار غمش گل ز گلستان نبری


تا نکنی کوه بسی دست به لعلی نرسد

تا سوی دریا نروی گوهر و مرجان نبری

 

[nstro67]

تا ماه شب افروزم پشت اين پرده ها نهان است
باران ديده ام همدم شبم يار آنچنان است

جان مي لرزد كه اي واي اگر دلم ديگر برنگردد
ماهم به زير خاك و دلم در اين ظلمت شبانه است

 

[mahdi271]

ای پیک راز دان خبر یار ما بگو
احوال گل به بلبل داستان سرا بگو
ما محرمان خلوت انسیم غم مخور
با یار آشنا سخن آشنا بگو
بر هم چو میزد آن سر زلفین مشک بار
با ما سر چه داشت ز بهر خدا بگو
گر دیگرست بر آن سر دولت گذر بود
بعد از ادای خدمت و عرض دعا بگو
هر چند ما بدیم تو ما را بدان مگیر
شاهانه ماجرای گناه گدا بگو

 

[م.سنام]

مباداکزتونباشدسخن درانجمنی
درانجمن چوبود کزتونیست گرسخنی
ارادت دل یاران چگونه شرح دهم
که باشدارزش ان بیشترزهرثمنی

 

[كربلايي حسام]

روزي كه شد به نيزه سر آن بزرگوار
خورشيد سر برهنه برآمد ز كوهسار
موجي به جنبش آمد و گفت كوه كو
ابري بهغرش آمد و بگريست زار زار

 

[دزيره]

((قسم))

به اون هواي عشق تو
به اون صداي قدمات
به اون يدونه بودنت
به اون نگاه آشنات
قسم عشق وعاشقي
قسم به اشك من وتو
قسم به واژه سكوت
به هر چه كه بود و نبود
قسم ميخورم به حق قسم
به حق كلام تو اي هم قسم
به حق نگاهي كه آزرده بود
به حق دل من كه پژمرده بود
به آهنگ غمناك تنهايي ام
به آن گريه هاي چو لالايي ام
به آن قربت ساده لحن تو
به احساس رنجيدن از دست تو
ترا ترك خواهم نمود اي عزيز
نخواهم كشيدن ترا در حضيض
نخواهم كه دشنام دشمن شوي
نخواهم كه تو عاشق من شوي
​

 

[*** s.mahdi ***]

عشق يعنی پر گسستن در هوايه بيشه زار
عشق يعنی پاره پاره کردنه زنجيره تن
عشق يعنی گريه کردن با صدايه مادرم
عشق يعنی آسمانی زيستن
عشق يعنی پرسه در قلبه مادر زدن
عشق يعنی بغض کردن با صدايه مادرم
عشق يعنی خلوته سکوته مادرم
عشق يعنی هستی و ماوايه من
عشق يعنی سبزيه فصله بهار
عشق يعنی يعنی رنگه سبزه بيشه زار
عشق يعنی جا نمازه مادرم
عشق يعنی مشقه شب در پيکرم
عشق يعنی کودکانه زيستن
عشق يعنی فرياده دله بی مادران
عشق يعنی چرخشه نيلوفری بر دوره ياس
عشق يعنی پيچشه تسبحه مادرم
عشق يعنی مردانگی همچون علی
عشق يعنی مردمه ايرانه من
عشق يعنی يک صدايه آشنا
عشق يعنی نم نمه باران در بوته ها

 

[سمانه آسمونی]

تو واژه ای خورشیدی
که باید تلاوت شوی
تا زمین در رقص ابدی تکرار شود !!!

 

[*** s.mahdi ***]

امشب نمیدانم چرا دل بی قراری میکند
امشب دلم دوری مدام از هوشیاری میکند

دائم کنار خم می پیمانه داری میکند
گویا نظر بر عارض سیمین عزا داری میکند

کو اینچنین مستانه بر لب میکشد پیمانه را
سر میکشد پیمانه را مات است او جانانه را

تنها نه این دل سر خوش از میلاد جانان آمده
شوری قریب از یمن او در ملک امکان آمده

هر اندلیب از عشق او مست و غزل خوان آمده
هر غنچه ای از شوق او مسرور و خندان آمده

خوانند ذرات جهان با صد شرف این نغمه را
شد عید میلاد گل زهرا و ختم الاوصیا

فردا زمین پر غلغله از هور و قلمان میشود
چون وجه رب العالمین فردا نمایان میشود

فریاد یا مهدی به پا تا عرش رحمان میشود
بر عرش دلها یوسفی فردا سلیمان میشود

فردا معطر عالمین از بوی نرگس میشود
چون پایتخت کبریا دامان نرجس میشود

 

[*** s.mahdi ***]

کلبه ها فکر حصارن، باغچه ها فکر بهارن
باغبونا فکر بارن، من به فکر قصّه گفتن


شب تو فکر راه نوره، نور تو فکر بوف کوره
خاک به فکر ابر دوره، من به فکر دل سپردن
آه.........
من چه کردم جز نشستن گریه دیدن گریه کردن
وقتی باغ قصّه می سوخت من چه بودم جز یه خرمن


کار من تقدیس آبه، ناله از دست سرابه، کار تو امّا قشنگه، ساختن باغ از یه سنگه


قلب چوپون توی نی بود، دست سرما رنگ می بود
خنده جنس ماه دی بود، من نشستم قصّه گفتم


خسته از خفتن تو بودی، عاشق رستن تو بودی
شاعر و روشن تو بودی، من فقط از غصّه گفتم
آه........
من چه کردم جز نشستن گریه دیدن گریه کردن
وقتی باغ قصّه می سوخت من چه بودم جز یه خرمن

 

[eksir]

آن چه اسکندر طلب کرد و ندادش روزگار
جرعه‌ای بود از زلال جام جان افزای تو
عرض حاجت در حریم حضرتت محتاج نیست
راز کس مخفی نماند با فروغ رای تو

 

[*** s.mahdi ***]

در انتظار خوابم و صد افسوس
خوابم به چشم باز نمیاید
اندوهگین و غمزده می گویم
شاید ز روی ناز نمی اید

چون سایه گشته خواب و نمی افتد
در دامهای روشن چشمانم
می خواند آن نهفته نامعلوم
در ضربه های نبض پریشانم

مغروق این جوانی معصوم
مغروق لحظه های فراموشی
مغروق این سلام نوازشبار
در بوسه و نگاه و هم آغوشی

می خواهمش در این شب تنهایی
با دیدگان گمشده در دیدار
با درد ‚ درد سکت زیبایی
سرشار ‚ از تمامی خود سرشار

می خواهمش که بفشردم بر خویش
بر خویش بفشرد من شیدا را
بر هستیم به پیچد ‚ پیچد سخت
آن بازوان گرم و توانا را

در لا بلای گردن و موهایم
گردش کند نسیم نفسهایش
نوشد بنوشد که بپیوندم
با رود تلخ خویش به دریایش

وحشی و داغ و پر عطش و لرزان
چون شعله های سرکش بازیگر
در گیردم ‚ به همهمه ی در گیرد
خاکسترم بماند در بستر

در آسمان روشن چشمانش
بینم ستاره های تمنا را
در بوسه های پر شررش جویم
لذات آتشین هوسها را

می خواهمش دریغا ‚ می خواهم
می خواهمش به تیره به تنهایی
می خوانمش به گریه به بی تابی
می خوانمش به صبر ‚ شکیبایی
لب تشنه می دود نگهم هر دم

در حفره های شب ‚ شب بی پایان
او آن پرنده شاید می گرید
بر بام یک ستاره سرگردان​

 

[amator-2]

بی تو طوفان زده دشت جنونم
صید افتاده به خونم
تو چسان می گذری غافل از اندوه درونم؟؟؟

 

[*** s.mahdi ***]

گویند که دوزخی بود عاشق و مست، قولي است خلاف دل در آن نتوان بست
گر عاشق ومست دوزخي خواهد بود، فرداست بهشت همچون كف دست
ای مفتی شهر از تو بیدار تریم ، با این همه مستی ز تو هشیار تریم
تو خون کسان نوشی و ما خون رزان ، انصاف بده کدام خون خوار تریم
گویند کسان بهشت با حور خوش است ، من می گویم که آب انگور خوش است
این نقد بگیر و دست از آن نسیه بدار ، آواز دهل شنیدن از دور خوش است
این می چه حرامی است که عالم همه زان می جوشند ، یک دسته به نابودی نامش کوشند
آنان که بر عاشقان حرامش کردند ، خود خلوت از آن پیاله ها می نوشند
آن عاشق دیوانه که این خمار مستی را ساخت ، معشوق و شراب و می پرستی را ساخت
بی شک قدحی شراب نوشید و از آن ، سر مست شد این جهان هستی را ساخت

 

[م.سنام]

پیغام های برفیم را
به سکوت زمستانیت پیوندزدی
تارسالت شب راپذیرفتم
ایااین صدای تو نیست
که ازگلوی قناری ها
پرواز می کند؟

 

[*** s.mahdi ***]

اندک اندک جمع مستان می‌رسند
اندک اندک می پرستان می‌رسند

دلنوازان نازنازان در ره اند
گلعذاران از گلستان می‌رسند

اندک اندک زین جهان هست و نیست
نیستان رفتند و هستان می‌رسند

جمله دامن‌های پرزر همچو کان
از برای تنگدستان می‌رسند

لاغران خسته از مرعای عشق
فربهان و تندرستان می‌رسند

جان پاکان چون شعاع آفتاب
از چنان بالا به پستان می‌رسند

خرم آن باغی که بهر مریمان
میوه‌های نو زمستان می‌رسند

اصلشان لطفست و هم واگشت لطف
هم ز بستان سوی بستان می‌رسند ...

"مولوی"​

 

[s.khalighi]

دهان‌ات را مي‌بويند
مبادا که گفته باشي دوست‌ات مي‌دارم.

دل‌ات را مي‌بويند
روزگار ِ غريبي‌ست، نازنين

و عشق را
کنار ِ تيرک ِ راه‌بند
تازيانه مي‌زنند.


عشق را در پستوی خانه نهان بايد کرد


در اين بُن‌بست ِ کج‌وپيچ ِ سرما

آتش را
به سوخت‌بار ِ سرود و شعر
فروزان مي‌دارند.
به انديشيدن خطر مکن.
روزگار ِ غريبي‌ست، نازنين

آن که بر در مي‌کوبد شباهنگام
به کُشتن ِ چراغ آمده است.


نور را در پستوی خانه نهان بايد کرد

آنک قصابان‌اند
بر گذرگاه‌ها مستقر

با کُنده و ساتوری خون‌آلود
روزگار ِ غريبي‌ست، نازنين

و تبسم را بر لب‌ها جراحي مي‌کنند
و ترانه را بر دهان.


شوق را در پستوی خانه نهان بايد کرد


کباب ِ قناری

بر آتش ِ سوسن و ياس
روزگار ِ غريبي‌ست، نازنين

ابليس ِ پيروزْمست
سور ِ عزای ما را بر سفره نشسته است.


خدا را در پستوی خانه نهان بايد کرد

 

[Nima_r]

يه توپ دارم قلقليه
سرخ و سفيد و آبيه
ميزنم زمين هوا ميره
نميدوني تا كجا ميره
من اين توپ رو نداشتم
مشقامو خوب نوشتم
بابام بهم عيدي داد
يه توپ قلقلي داد
​

 

[mahdi271]

پیوند

پیوند
هر خانه را دری است
هر در به کوچه ای لب خود باز می کند
هر کوچه سرگذشت به دستآوریده را
با پیچ و تاب در گلوی شاهراه ها
آواز می کند
از راه کوچه هاست که هر تنگخانه ای
با قلب شهرها
پیوند نازکانه ای آغاز می کند
غمخانه ام پر از
آوازهای عشق
اما دریغ هر در این خانه بسته اند
اما دریغ هر رگ این کو بریده اند
پیوند ها همه
یک جا شکسته اند
در زیر سقف خویش وز همسایگان جدا
هر تنگدل ز روزنه ای مویه می کند
من از کدام در ؟
من در کدام کو ؟
من با کدام راه ؟ ​

 

[*** s.mahdi ***]

بیا با من بیا با بال احساس
به فکر لحظه ای پرواز باشیم
برای نامه های آشنایی
سلامی گرم در آغاز باشیم
بیا با من بیا از هم بپرسیم
چرا در زندگی خاموش و سردیم
بها و ارزش والای دل را
در این دنیا چرا پیدا نکردیم
بیا با من بیا تا هم صدا با
تمام عاشقان شعری بسازیم
اگر روزی دلی از سینه بردیم
همان لحظه دل خود را ببازیم
بیا بامن بیا تا در کلاس
محبت ساعتی استاد باشیم
اگر در چنگ بایدها اسیریم
ولی در حس خود آزاد باشیم
بیا با من بیا همرنگ مهتاب
به روی برکه شبها بتابیم
برای دیدن خورشید رویا
مبادا تا سحر امشب بخوابیم
بیا با من بیا تا خلوتی هست
هم آغوش گل و پروانه باشیم
برای عاقلان فرصت زیاد است
بیا تا لحظه ای دیوانه باشیم
بیا با من بیا در دشت غمها
نهال مهربانی را بکاریم
به روی سینه خشک کویری
دمی از دیده ها شبنم بباریم
بیا با من بیا مانند شمعی
برای غربت شبها بسوزیم
دل بیگانه را با تیر عشقی
به قلب آشناییها بدوزیم
بیا با من بیا با اشک باران
غبار کینه از دلها بشوییم
همیشه از دل سرخ شقایق
برای عاشقی تنها بگوییم
بیا با من بیا همراه امواج
سرود آبی دریا بخوانیم
بیا همراز مروارید اشکی
به آغوش صدف تنها بمانیم
بیا با من بیا در قصه عشق
کمی همصحبت فرهاد باشیم
درون قاب عکس یادگاری
بسان خاطره در یاد باشیم
بیا با من بیا همراز پاییز
ز درد دوری گلها بمیریم
شبی تنها کنار یک نیستان
سراغ « نینوایی» را بگیریم

 

[eksir]

شیدا از آن شدم که نگارم چو ماه نو
ابرو نمود و جلوه گری کرد و رو ببست

 

[lighthearted]

شاهنشین چشم من
تکیه گر خیال توست
جای دعاست چشم من
بی تو مباد جای تو

 

[kayhan]

کس نیست که افتاده ی آن زلف دوتا نیست
در رهگذر این کیست که دامی ز بلا نیست


​

 

[م.سنام]

بحرسخن عمیق است جوینده ی گوهرباش
ان رااگرنیابی داردخزانه ی من