مشاعرۀ سنّتی

[vahid haghverdi]

تا توانی پیروی از نفس بی پروا مکن
خویش را پابند زرق و برق این دنیا مکن

نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد
بختم ار یار شود رختم از اینجا ببرد

 

[zahra.71]

نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد
بختم ار یار شود رختم از اینجا ببرد

در فسون سازی ان چشم سیه حیرانم
که خموش است و کسی را بسخن نگذارد

 

[vahid haghverdi]

در فسون سازی ان چشم سیه حیرانم
که خموش است و کسی را بسخن نگذارد

دارم سخنی با تو گفتن نتوانم
وین راز درون سوز نهفتن نتوانم

 

[zahra.71]

دارم سخنی با تو گفتن نتوانم
وین راز درون سوز نهفتن نتوانم

مشت خاکم ز لحد رقص کنان برخیزد
وعده وصلش اگر در صف محشر باشد

 

[vahid haghverdi]

مشت خاکم ز لحد رقص کنان برخیزد
وعده وصلش اگر در صف محشر باشد

دوستان عیب کنندم که چرا دل به تو دادم
باید اول به تو گفتن که چنین خوب چرایی

 

[zahra.71]

دوستان عیب کنندم که چرا دل به تو دادم
باید اول به تو گفتن که چنین خوب چرایی

یار مفروش بدنیا که بسی سود نکرد
انکه یوسف بزر ناسره بفروخته بود

 

[vahid haghverdi]

یار مفروش بدنیا که بسی سود نکرد
انکه یوسف بزر ناسره بفروخته بود

دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد
چون بشد دلبر و با یار وفادار چه کرد

 

[zahra.71]

دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد
چون بشد دلبر و با یار وفادار چه کرد

دستی که گاه خنده بر ان خال میبری
ای شوخ سنگدل دلم از حال میبری

 

[vahid haghverdi]

دستی که گاه خنده بر ان خال میبری
ای شوخ سنگدل دلم از حال میبری

یارم چو قدح بدست گیرد
بازار بتان شکست گیرد

هرکس که بدید چشم او گفت
کو محتسبی که مست گیرد

 

[zahra.71]

یارم چو قدح بدست گیرد
بازار بتان شکست گیرد

هرکس که بدید چشم او گفت
کو محتسبی که مست گیرد

قشنگ بود!

دل و جان خواه ز عشاق که با ان خط و خال
لایق صد دل و شایسته صد جان شده ای

 

[vahid haghverdi]

قشنگ بود!

دل و جان خواه ز عشاق که با ان خط و خال
لایق صد دل و شایسته صد جان شده ای

یار آن حریف نیست که از در آیدم
عشق آن حدیث نیست که از دل برون شود

 

[zahra.71]

یار آن حریف نیست که از در آیدم
عشق آن حدیث نیست که از دل برون شود

دوباره نام تو بردم دلم بهانه گرفت
ولیک داد خود از گریه شبانه گرفت

 

[vahid haghverdi]

دوباره نام تو بردم دلم بهانه گرفت
ولیک داد خود از گریه شبانه گرفت

تا معطر کنم از لطف نسیم تو مشام
شمه ای از نفحات نفس یار بیار

 

[zahra.71]

تا معطر کنم از لطف نسیم تو مشام
شمه ای از نفحات نفس یار بیار

روز ادینه و طفلان همه یکجا جمعند
به جنون میزنم امروز که بازاری هست

بدرود

 

[حسن بیدخوری]

تا معطر کنم از لطف نسیم تو مشام
شمه ای از نفحات نفس یار بیار

رازی که بر غیر نگفتیم و نگوییم
با دوست بگوییم که او محرم راز است

 

[*انعکاس*]

تا گل روی تو دیدم همه گلها خارند
تا تو را یار گرفتم همه خلق اغیارند

 

[naghmeirani]

داد چشمان تو در كشتن من دست به هم

فتنه برخاست چو بنشست دو بد مست به هم

وصال شیرازی

 

[jungle bird]

مرغان به گرد گلشن و گل صید می شوند
من از چه در قفس هدف تیر گشته ام؟

 

[naghmeirani]

مرغ دل زيرك و آزادي از اين دام محال

كه خم گيسوي او بافته چون شست به هم

وصال شیرازی

 

[jungle bird]

ما چون دو دریچه روبروی هم
آگاه ز هر بگو مگوی هم

 

[naghmeirani]

من عکس تو را باز در آغوش گرفتم
چون برکه که با خاطره ی ماه عجین است
آری ، نرسیدیم به هم ، حیف... ولی نه
«تا بوده همین بوده و تا هست همین است!»



رضا نیکوکار

 

[jungle bird]

تا گیسوی تو شرح پریشانی شب است
من در کتاب موی تو افسانه ام هنوز

 

[self.f_t_m990]

تا گیسوی تو شرح پریشانی شب است
من در کتاب موی تو افسانه ام هنوز

زلفت هزار دل به یکی تار مو ببست / راه هزار چاره گر از چار سو ببست

 

[حسن بیدخوری]

زلفت هزار دل به یکی تار مو ببست / راه هزار چاره گر از چار سو ببست

تا خدا هست و خدایی می کند
نام زهرا پادشاهی می کند

 

[mani24]

تا خدا هست و خدایی می کند
نام زهرا پادشاهی می کند

دوش می آمد و رخساره بر افروخته بود
تا کجا باز دل غم زده ای سوخته بود

رسم عاشق کشی و شیوۀ شهر آشوبی ​

جامه ای بود که بر قامت او دوخته بود​

 

[امالیا]

دوش می آمد و رخساره بر افروخته بود
تا کجا باز دل غم زده ای سوخته بود

رسم عاشق کشی و شیوۀ شهر آشوبی ​

جامه ای بود که بر قامت او دوخته بود​

در چشم من آمد آن سهي سرو بلند
بربود دلم ز دست و در پاي افكند

 

[self.f_t_m990]

در چشم من آمد آن سهي سرو بلند
بربود دلم ز دست و در پاي افكند

درو گر جامه‌ای دوزی ز فضلش آستین یابی / درو گر خانه‌ای سازی ز عدلش آستان بینی

 

[حسن بیدخوری]

درو گر جامه‌ای دوزی ز فضلش آستین یابی / درو گر خانه‌ای سازی ز عدلش آستان بینی

یارم چو قدح به دست گیرد
بازار بتان شکست گیرد

 

[self.f_t_m990]

یارم چو قدح به دست گیرد
بازار بتان شکست گیرد

در این حضرت چو مشتاقان نیاز آرند ناز آرند / که با این درد اگر دربند درمانند درمانند

 

[حسن بیدخوری]

در این حضرت چو مشتاقان نیاز آرند ناز آرند / که با این درد اگر دربند درمانند درمانند

در این درگه که گهگه که که و که که شود ناگه
به امروزت مشو غره زفردایت نیی آگه