چرا سى روز روزه مى گيريم؟سالى چند روز روزه شدن و گاهى در يك ماه يك يا چند روز را انتخاب كردن مدت روزه دارى است كه امروز جهانيان هر كدام بنحوى آنرا پذيرفته اند.
در بين مسلمانان روزه واجب هر ساله در انحصار ماه رمضان است كه تقريباً سى روز مى شود.
بنديكت (Benedict) دانشمند فيزيولژى يك دوره روزه را سى و يكروز دانسته مى گويد در اين مدت در تركيب خون هيچگونه اختلاطى بهم نرسيده و آن نورى كه در بعضى از روزه داران ديده مى شود يك حالت جوانى و نشاطى است كه براى روزه داران رخ مى دهد.
دكتر ژان فروموزان(Jean Fromosan) مى گويد ذخاير كليكوژن كبدى و پروتئين خون و ذخيره چربى كه در مرد سى درصد و در زن بيست درصد است براى يك ماه بدن كافى است.
دكتر الكسيس كارل(222 انسان وجود ناشناخته) در باره روزه مطالبى دارد تا آنجا كه مى گويد با روزه دارى قند خون در كبد ميريزد و چربيهائى كه در زير پوست ذخيره شده اند و پروتئين هاى عضلات و غدد و سلولهاى كبدى آزاد مى شوند و بصرف تغذيه مى رسند كه چون با سخن ژان فروموزان كه گفت بعضى عناصر ذخيره اى بدن براى سى روز كافيست در كنار يكديگر قرار داده شود نتيجه مى گيريم كه در ظرف مدت يك ماه روزه دارى آدمى دارنده يك بدن تازه تعمير شده و آزاد گرديده از قيد و بند سموم و كهنه هاست. بعلاوه نبايد اثر فاصله هلال تا محاق و ماه را كه قريب 30 روز مى شود فراموش نمود يعنى گردش آسمانها نيز مدت روزه دارى را سى روز اعلام داشته و مى دارند.
كسانى ديگر نيز از متخصصين هستند كه ذخائر بدنى را براى سى روزه روزه دارى مناسب و كافى دانسته اند و مى دانيم اولين روز پس از ماه روزه يعنى روز اول شوال را نمى توان روزه گرفت و آنرا حرام شمرده اند، اين مسئله براى يكنواخت بودن مسلمانان و تشويق آنها است در اينكه بايد هماهنگ و در يك صف بوده و براى حفظ حدود و ثغور دستورات اسلامى كوشا باشد.