تحقیقات او نشان داده است که ساختار کوچک هیپوتالاموس در مغز ماده آزاد کننده هورمونی ترشح می کند به نام کورتیکوتروفین، این ماده وظیفه ی تامین انرژی لازم بدن برای مقابله با استرس، شرایط بحرانی و اضطراب را دارد.
در واقع همان چیزی است که به بدن کمک می کند تا بتواند مدیریت هیجان اداره کند. اما عمر این ماده فقط یک سال است و گاهی به صورت خودکار در مغز ترشح می شود.
برای دانستن این مطلب که چه چیزهایی باعث ترشح بیشتر این ماده در برخی افراد و یا قطع و تاخیر ترشح در افراد دیگر می شود، پروفسور سمیعی تحقیقاتی انجام داده است.
نتیجه تحقیقات چندی پیش در سایت پروفسور سمیعی منتشر شد. نتیجه تحقیقات برای علم روانشناسی بسیار جالب و بی نظیربود. نتیجه این تحقیقات می گویید: وقتی شما از منظره ای یا دیدن چیزی لذت می برید و از آن به صورت کلامی تعریف می کنید و یا اینکه اهل به به و چه چه کردن هستید، میزان ترشح این ماده در مغز افزایش می یابد.
علاوه بر این وقتی شما یک پارچه زیبا، گلبرگ گل یا هر چیز لطیفی را لمس می کنید و از آن احساس خوشایندی دارید، میزان ترشح این ماده در مغز افزایش می یابد.
همچنین، وقتی شما دست می زنید یا همان به اصطلاح کف زدن، حتی وقتی در یک کنفرانس حضور دارید و یا در یک مهمانی و... حتی به مدت زمانی کوتاه، میزان ترشح این ماده در مغز را افزایش می دهید ...
بنابراین بهتر است از هر چیز لذت بخش که می بینند و حس می کنند تعریف کنید! خوشا به حال آنانی که عادت دارند چشم هایشان را پر از زیبایی های بی نظیر طبیعت کنند! و نیز خوشا به حال آنانی که وقتی قرار است به افتخار کسی کف بزنند، با شور و هیجان این کار را می کنند.
باید بدانیم که رفتارها و لذت های ما چه بصری و چه لمسی همه باعث کنترل هیجانات و استرس ها در بدن می شوند. این گونه رفتار ها را در بدن خود ذخیره و انباشته سازید تا باعث ترشح بیشتر ماده های موثر مغز در آرامش شما شود.
یادمان باشد از این لحظه به بعد؛ لذت هایمان را به زبان بیاوریم تا مغز هوشیارانه آنها را دریافت کرده و به کار برد.
