مهديه2:شناخت امام عصر(عج) ،ظهور و آخرالزمان

سوره اسراء

سوره اسراء


آية 4 - 6 - قيام ياران حضرت مهدي (ع) قبل از قيام آن حضرت وانتقام از دشمنان

آية 7 - قيام حضرت مهدي (ع) وياران آن حضرت وعدهء آخرت در قرآن

آية 33 - حضرت مهدي ولي خون امام حسين عليهما

آية 33 - حضرت مهدي ولي خون امام حسين عليهما

آية 71 - عارف به حق حضرت مهدي (ع) بمنزله ياورآن حضرت وشهيد راه رسول (ص)

آية 72 - رجعت وبازگشت به دنيا بمنزلهء آخرت در قرآن

آية 81 - از بين رفتن باطل بقيام حضرت مهدي (ع)


فقط حديث آيه 33 ترجمه داره كه براتون ميذارم:







وَلاَ تَقْتُلُواْ النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللّهُ إِلاَّ بِالحَقِّ وَمَن قُتِلَ مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِيِّهِ سُلْطَانًا فَلاَ يُسْرِف فِّي الْقَتْلِ إِنَّهُ كَانَ مَنْصُورًا



و كسى را كه خدا كشتنش را حرام كرده [ و به جانش حرمت نهاده ] جز به حق نكشيد ، و هر كس مظلوم [ و به ناحق ]كشته شود ، براى وارثش تسلّطى بر قاتل [ جهت خونخواهى ، ديه و عفو ] قرار داده ايم ، پس وارث مقتول نبايد در كشتن زياده روى كند زيرا او [ با قوانين صحيح و درستى چون ديه و قصاص ] مورد حمايت قرار گرفته است



( زيد بن علي ) " هذا المنتظر من ولد الحسين بن علي في ذرية الحسين وفي عقب الحسين عليه السلام . وهو المظلوم الذي قال الله تعالى : ومن قتل مظلوما فقد جعلنا لوليه سلطانا ، قال : وليه رجل من ذريته من عقبه ، ثم قرأ : وجعلها كلمة باقية في عقبه . سلطانا ، فلا يسرف في القتل : قال : سلطانه حجته على جميع من خلق الله تعالى ، حتى يكون له الحجة على الناس ، ولا يكون لاحد عليه حجة "



* صالح ، از حجال ، از فردى از يارانش در بارهء آيهء شريفهء : " ومن قتل مظلوما فقد جعلنا . . . . " آورده كه گفت : از امام صادق عليه السلام سئوال شد ، آن حضرت فرمود : آيه ، دربارهء حسين عليه السلام نازل شده ، اگر ولى او همهء أهل زمين را به جاى او بكشد اسراف نكرده است

سوره احزاب

سوره احزاب

سوره اعراف

سوره اعراف

سوره اعراف-آيه 46

سوره اعراف-آيه 46




وَبَيْنَهُمَا حِجَابٌ وَعَلَى الأَعْرَافِ رِجَالٌ يَعْرِفُونَ كُلاًّ بِسِيمَاهُمْ وَنَادَوْاْ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ أَن سَلاَمٌ عَلَيْكُمْ لَمْ يَدْخُلُوهَا وَهُمْ يَطْمَعُونَ



و ميان آن دو [ گروه بهشتيان و دوزخيان ] حائلى است ، و بر اعراف ، مردانى [ با مقام و منزلت اند ] كه هر كدام از دو گروه را به نشانه هايشان مي شناسند ، و بهشتيان را كه وارد بهشت نشده اند ، ولى ورود به آن را اميد دارند ، آواز مي دهند كه درود بر شما



( النبي صلى الله عليه وآله ) " هم الأئمة بعدي ، علي وسبطاي ، وتسعة من صلب الحسين . هم رجال الأعراف لا يدخل الجنة إلا من يعرفهم ويعرفونه ، ولا يدخل النار إلا من أنكرهم وينكرونه . لا يعرف الله إلا بسبيل معرفتهم "



ابوذر از فاطمه ( س ) نقل مى كند كه فرمود از پدر بزرگوارم در باره " و على الاعراف رجال يعرفون كلا بسيماهم " پرسيدم ، مي فرمود : آنان ، امامان بعد از من هستند ، علي ( ع ) ودو نوه دخترى من ، ونه فرزند از نسل حسين ( ع ) آنها رجال الاعراف اند ، كسى وارد بهشت نمى شود مگر آنكه آنها را مى شناسد ، وآنها نيز او را مى شناسند ، ووارد دوزخ نمىشود مگر كسيكه آنها را نشناخته وآنها هم او را نشناسند ، خداوند ، جز از طريق شناخت آنها ، شناخته نمى شود

سوره اعراف-آيه 53

سوره اعراف-آيه 53




هَلْ يَنظُرُونَ إِلاَّ تَأْوِيلَهُ يَوْمَ يَأْتِي تَأْوِيلُهُ يَقُولُ الَّذِينَ نَسُوهُ مِن قَبْلُ قَدْ جَاءتْ رُسُلُ رَبِّنَا بِالْحَقِّ فَهَل لَّنَا مِن شُفَعَاء فَيَشْفَعُواْ لَنَا أَوْ نُرَدُّ فَنَعْمَلَ غَيْرَ الَّذِي كُنَّا نَعْمَلُ قَدْ خَسِرُواْ أَنفُسَهُمْ وَضَلَّ عَنْهُم مَّا كَانُواْ يَفْتَرُون



آيا [ منكران قرآن براى باور كردن آن ] جز تحقّق وعده هايش را انتظار مي برند ؟ ! روزى كه حقايق بيان شده در آن [ به صورتى ظاهر و آشكار ] بيايد ، كسانى كه از پيش ، آن را فراموش كرده بودند ، مي گويند : يقيناً فرستادگان پروردگارمان حق را آوردند [ ولى ما آن را نپذيرفتيم ، ] پس آيا [ در چنين روزى ]شفاعت كنندگانى براى ما هست كه ما را شفاعت كنند يا [ به دنيا ] بازگردانده مي شويم تا كارى غير آنچه انجام مي داديم ، انجام دهيم ؟ ! به راستى آنان [ سرمايه ]وجودشان را تباه كردند و آنچه را به دروغ [ به عنوان شريك خدا به خدا ] نسبت مي دادند [ از دستشان رفت و ] گم شد



( القمي ) " ذلك في القائم عليه السلام ويوم القيامة "



على بن ابراهيم قمى در تفسير آيه شريفه " هل ينظرون الا تأويله ، يوم يأتى تأويله " آورده است كه آن در باره قائم عليه السلام وروز قيامت است

سوره اعراف-آيه 71

سوره اعراف-آيه 71





قَالَ قَدْ وَقَعَ عَلَيْكُم مِّن رَّبِّكُمْ رِجْسٌ وَغَضَبٌ أَتُجَادِلُونَنِي فِي أَسْمَاء سَمَّيْتُمُوهَا أَنتُمْ وَآبَآؤكُم مَّا نَزَّلَ اللّهُ بِهَا مِن سُلْطَانٍ فَانتَظِرُواْ إِنِّي مَعَكُم مِّنَ الْمُنتَظِرِينَ



گفت : يقيناً از سوى پروردگارتان بر شما عذاب و خشمي مقرّر شده ، آيا درباره نام هاى [ بى هويتى ] كه خود و پدرانتان بت ها را به آن ناميده ايد ، و خدا هيچ دليل و برهانى بر [ حقّانيّت ] آنان نازل نكرده با من مي ادله و ستيزه مي كنيد ؟ پس منتظر [ عذاب خدا ] باشيد و من هم با شما از منتظرانم



( الإمام الرضا عليه السلام ) " ما أحسن الصبر وانتظار الفرج ، أما سمعت قول العبد الصالح " انتظروا إني معكم من المنتظرين "
ويأتي في يونس - 20



أحمد بن احمد ، از امام رضا ( ع ) روايت كرده وگفت شنيدم حضرت مىفرمود : صبر وانتظار فرج ، چقدر نكو وزيباست ، آيا سخن عبد صالح را نشنيدى كه فرمود : " منتظر باشيد ، كه من هم با شما منتظرم "

سوره اعراف-آيه 128

سوره اعراف-آيه 128




قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ اسْتَعِينُوا بِاللّهِ وَاصْبِرُواْ إِنَّ الأَرْضَ لِلّهِ يُورِثُهَا مَن يَشَاء مِنْ عِبَادِهِ وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ



موسى به قومش گفت : از خدا يارى بخواهيد ، و شكيبايى ورزيد ، يقيناً زمين در سيطره مالكيّت و فرمانروايى خداست ، آن را به هر كس از بندگانش كه بخواهد مي بخشد ، و سرانجام نيك ، براى پرهيزكاران است



( الإمام الصادق عليه السلام ) " إن الأرض لله يورثها من يشاء من عباده ، قال فما كان لله فهو لرسوله ، وما كان لرسول الله فهو للامام بعد رسول الله صلى الله عليه وآله "



سفيان جريرى ، از ابو صادق ، از امام باقر عليه السلام نقل كرده است كه فرمود : دولت ما آخرين دولتهاست ، هيچ خاندانى نيست مگر اينكه قبل از ما دولتى داشته وحكومت كرده اند ، تا وقتى روش ما را در حكومت ديدند نتوانند بگويند : اگر ما هم حكومت داشتيم مانند اهل بيت [ پيامبر صلى الله عليه وآله ] حكومت مى كرديم ، واين قول خداوند است كه فرموده : " والعاقبة للمتقين " ( عاقبت از آن پرهيزكاران است )

سوره اعراف-آيه 187

سوره اعراف-آيه 187





يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِندَ رَبِّي لاَ يُجَلِّيهَا لِوَقْتِهَا إِلاَّ هُوَ ثَقُلَتْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ لاَ تَأْتِيكُمْ إِلاَّ بَغْتَةً يَسْأَلُونَكَ كَأَنَّكَ حَفِيٌّ عَنْهَا قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِندَ اللّهِ وَلَـكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لاَ يَعْلَمُونَ «187»



همواره درباره قيامت از تو مي پرسند كه وقوع آن چه وقت است ؟ بگو : دانش آن فقط نزد پروردگار من است ، غير او آن را در وقت معينش آشكار نمي كند [ تحملِ اين حادثه عظيم و هولناك ، ] بر آسمان ها و زمين سنگين و دشوار است ، جز به طور ناگهانى بر شما نمي آيد . آن گونه از تو مي پرسند كه گويا تو از وقت وقوعش به شدت كنجكاوى كرده اى [ و كاملاً از آن آگاهى ] ، بگو : دانش آن فقط نزد خداست ، ولى بيشتر مردم نمي دانند [ كه اين دانش ، مخصوص به خدا و فقط در اختيار اوست . ] « 187»



( النبي صلى الله عليه وآله ) " مثله مثل الساعة التي لا يجليها لوقتها إلا هو ثقلت في السماوات والأرض لا تأتيكم إلا بغته "



عبدالسلام بن صالح هروى ، از دعبل خزاعى ، از پيامبر صلى الله عليه وآله نقل مىكند كه فرمود : مثال او [ مهدى عليه السلام ] مانند قيامت است كه هيچكس جز او ( نمى تواند ) وقت آن را آشكار سازد [ قيامتى كه ] در آسمانها وزمين سنگين است وجز بطور ناگهانى به سراغ شما نمى آي

سوره انبياء

سوره انبياء

سوره انشقاق-آيه 19

سوره انشقاق-آيه 19





لَتَرْكَبُنَّ طَبَقًا عَن طَبَقٍ



كه شما حالى را پس از حالى [ كه مراحل مختلف زندگى است و در سختى و زحمت مطابق يكديگرند ] طى مي كنيد [ تا به ديدار پروردگارتان نايل آييد . ]



( الإمام الصادق عليه السلام ) " إن للقائم منا غيبة يطول أمدها ، فقلت له : يا ابن رسول الله ولم ذلك ؟ قال : لان الله عز وجل أبى إلا أن تجري فيه سنن الأنبياء عليهم السلام في غيباتهم ، وإنه لابد له يا سدير من استيفاء مدد غيباتهم ، قال الله تعالى : ( لتركبن طبقا عن طبق ) أي سنن من كان قبلكم "



* حنان بن سدير ، از پدرش ، از امام صادق عليه السلام روايت كرده است : همانا قائم ما غيبتى دارد كه طولانى خواهد شد ، [ راوى مى گويد : ] به امام عرض كردم : اى فرزند رسول خدا چرا چنين خواهد شد ؟ فرمود : چون خداوند عزوجل اراده كرده كه سنتهاى أنبياء عليهم السلام در غيبتهايشان ، دربارهء آن حضرت جارى شود . اى سرير [ خطاب به راوى ] چاره اى نيست وبايد غيبت او به اندازه غيبت همهء انبياء طول بكشد ، خداوند متعال فرموده است : ( لتركبن طبقا عن طبق ) ( سوار مىشويد طبقه اى پس از طبقهء ديگر ) يعنى سنتهاى كسانى كه پيش از شما بوده اند .

سوره انعام-آيه2

سوره انعام-آيه2





هُوَ الَّذِي خَلَقَكُم مِّن طِينٍ ثُمَّ قَضَى أَجَلاً وَأَجَلٌ مُّسمًّى عِندَهُ ثُمَّ أَنتُمْ تَمْتَرُونَ



اوست كه شما را از گِلى مخصوص آفريد ، سپس براى عمر شما مدتى مقرّر كرد ، و اجل حتمي و ثابت نزد اوست ، [ شگفتا ! كه ] باز شما [ با اين همه دلايل آشكار در يكتايى و ربوبيّت و خالقيّت او ] شك مي كنيد



( الإمام الباقر عليه السلام ) " إنهما أجلان : أجل محتوم ، وأجل موقوف ، فقال له حمران : ما المحتوم ؟ ، قال : الذي لله فيه المشيئة ، قال حمران : إني لأرجو أن يكون أجل السفياني من الموقوف ، فقال أبو جعفر عليه السلام : لا والله إنه لمن المحتوم "



زراره از حمران بن اعين از امام باقر ( ع ) درباره آيه شريفه " ثم قضى اجلا واجل مسمى عنده " روايت كرده است كه حضرت فرمود : آنها دو زمان هستند ، يكى حتمى وديگرى مشروط حمران بدو عرض كرد : زمان قطعى ، كدام است ؟ فرمود : آنزمانيكه مشيت خدا در آن است ، حمران گفت : من اميدوارم كه زمان سفيانى زماني مشروط باشد ، ابو جعفر ( ع ) فرمود : خير ، بخدا سوگند ، زمان او قطعى است

سوره انعام-آيه37

سوره انعام-آيه37





وَقَالُواْ لَوْلاَ نُزِّلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِّن رَّبِّهِ قُلْ إِنَّ اللّهَ قَادِرٌ عَلَى أَن يُنَزِّلٍ آيَةً وَلَـكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لاَ يَعْلَمُونَ



و [ مرده دلان ] گفتند : چرا معجزه اى از سوى پروردگارش [ همانند معجزات پيامبران گذشته ] بر او نازل نمي شود ؟ بگو : يقيناً خدا قدرت دارد كه معجزه اى [ نظير آنچه آنان درخواست دارند ] نازل كند ، ولى [ اين گونه درخواست هاى نابجا به سبب اين است كه ] بيشترشان [ شرايط و موقعيت ها را ] نمي دانند



( الإمام الباقر عليه السلام ) " ( إن الله قادر على أن ينزل آية ) : وسيريكم في آخر الزمان آيات . منها دابة الأرض ، والدجال ، ونزول عيسى بن مريم عليه السلام ، وطلوع الشمس من مغربها " ويأتي في النمل - 93



در روايت ابو الجارود از امام باقر ( ع ) نقل شده است كه فرمود : " خداوند مى تواند نشانه اى را فرو فرستد " ودر آخر الزمان نشانه هايى را به شما ارائه خواهد داد ، از جمله : " دابة الارض ، دجال ، وفرود آمدن عيسى بن مريم عليه السلام ، وطلوع خورشيد از مغرب "

سوره انعام-آيه 44-45

سوره انعام-آيه 44-45




فَلَمَّا نَسُواْ مَا ذُكِّرُواْ بِهِ فَتَحْنَا عَلَيْهِمْ أَبْوَابَ كُلِّ شَيْءٍ حَتَّى إِذَا فَرِحُواْ بِمَا أُوتُواْ أَخَذْنَاهُم بَغْتَةً فَإِذَا هُم مُّبْلِسُونَ «44»
فَقُطِعَ دَابِرُ الْقَوْمِ الَّذِينَ ظَلَمُواْ وَالْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ «45»



پس چون حقايقى را كه [براى عبرت گرفتنشان] به آن يادآورى شده بودند، فراموش كردند، درهاى همه نعمت ها را به روى آنان گشوديم ، تا هنگامي كه به آنچه داده شدند ، مغرورانه خوشحال گشتند ، به ناگاه آنان را [ به عذاب ] گرفتيم ، پس يكباره [ از نجات خود ] درمانده و نوميد شدند . « 44»
در نتيجه ريشه كسانى كه [ به آيات ما و به مردم ] ستم ورزيدند ، بريده شد و همه ستايش ها ويژه خدا مالك و مربى جهانيان است . « 45»



( الإمام الصادق عليه السلام ) " نزلت في بني فلان ثلاث آيات قوله عز وجل : حتى إذا أخذت الأرض زخرفها وازينت وظن أهلها أنهم قادرون عليها ، أتاها أمرنا ليلا أو نهارا ، يعني القائم بالسيف ، فجعلناها حصيدا كأن لم تغن بالأمس وقوله عز وجل : فتحنا عليهم أبواب كل شئ حتى إذا فرحوا بما أوتوا أخذناهم بغتة فإذا هم مبلسون ، فقطع دابر القوم الذين ظلموا وقيل الحمد لله رب العالمين . قال أبو عبد الله : السيف . وقوله عز وجل : فلما رأوا بأسنا إذا هم منها يركضون لا تركضوا وارجعوا إلى ما أترفتم فيه ومساكنكم لعلكم تسئلون . يعني القائم يسأل بني فلان كنوز بني أمية " ويأتي في يونس - 24 والأنبياء - 12



مفضل بن عمر از امام صادق ( ع ) روايت كرده كه فرمود : " درباره بنى فلان ، سه آيه نازل شده است ، يكى " حتى اذا اخذت الارض زخرفها وازينت وظن اهلها انهم قادرون عليها أتاها امرنا ليلا او نهارا " ، هنگاميكه زمين زيور خويش را برگرفت ، و خود را بياراست ، اهل آن پنداشتند كه بر آن كار توانا هستند ، أمر ما " شب يا روزى بر آن وارد شد أمر ما ، [ يعنى ] قائم ( ع ) با شمشير . " فجعلناها حصيرا " كان لم تغن بالامس " آنرا به گونه اى تباه ساختيم ، كه گويى ديروز مسكونى نبوده است ) وآيه ديگر " فتحنا عليهم ابواب كل شئى حتى اذا فرحوا بما اوتوا اخذناهم بغتة فاذا هم مبلسون " ( درهاى همه چيز را بر ايشان گشوديم ، تا آنكه از آنچه به آنها داده شده شادمان گردند ، آنها را به طور ناگهانى مى گيريم ، در حاليكه آنان سر افكنده اند ) " فقطع دابر القوم الذين ظلموا وقيل الحمد لله رب العالمين " ( نسل كسانى كه ظلم وستم كردند قطع گرديد ، وگفته شد حمد وسپاس مخصوص خداى جهانيان است ، امام صادق ( ع ) فرمود : شمشير ، واين آيه " فلما رأوا بأسنا اذا هم منها يركضون " لا تركضوا وارجعوا إلى ما اترفتم فيه ومساكنكم لعلكم تسئلون " ( آنگاه كه عذاب ما را ديدند از آن پا به فرار گذاشتند ، ندويد ، وبه هوسرانيهاى خود وجايگاهتان باز گرديد ، شايد مورد پرسش قرار گيريد ) مقصود قائم ( ع ) است كه راجع به گنج هاى بنى اميه ، از بنى فلان سئوال مى كن

سوره انعام-آيه 65

سوره انعام-آيه 65




قُلْ هُوَ الْقَادِرُ عَلَى أَن يَبْعَثَ عَلَيْكُمْ عَذَابًا مِّن فَوْقِكُمْ أَوْ مِن تَحْتِ أَرْجُلِكُمْ أَوْ يَلْبِسَكُمْ شِيَعاً وَيُذِيقَ بَعْضَكُم بَأْسَ بَعْضٍ انظُرْ كَيْفَ نُصَرِّفُ الآيَاتِ لَعَلَّهُمْ يَفْقَهُون



بگو : او تواناست كه از بالاى سرتان يا از زير پاهايتان عذابى بر شما برانگيزد ، يا شما را گروه گروه و حزب حزب به جان هم اندازد ، [ تا وضعتان به اختلافات سنگين و كينه هاى سخت بيانجامد ، ] و مزه تلخ جنگ و خونريزى را به هر گروه شما به وسيله گروه ديگر بچشاند با تأمل بنگر چگونه آيات خود را به صورت هاى گوناگون بيان مي كنيم تا بفهمن



( الإمام الباقر عليه السلام ) " هو الدخان والصيحة " أو من تحت أرجلكم " وهو الخسف ، أو يلبسكم شيعا ، وهو اختلاف في الدين وطعن بعضكم على بعض ، وهو أن يقتل بعضكم بعضا ، وكل هذا في أهل القبلة "



در روايت ابى الجارود از امام باقر ( ع ) منقول است كه درباره آيه شريفه " وهو القادر على أن يبعث عليكم عذابا من فوقكم " فرمود : آن ، دود است وصيحه [ آسمانى ] " او من تحت ارجلكم " ( ويا از زير پايتان ) [ يعنى ] فرو رفتن زمين " او يلبسكم شيعا " ( ويا شما را بهم اندازد ) [ يعنى ] اختلاف در دين واينكه برخى از شما بعضى ديگر را كشتار نمايند ، وهمه اينها ميان مسلمانان خواهد بود

سوره انعام -آيه 158

سوره انعام -آيه 158





هَلْ يَنظُرُونَ إِلاَّ أَن تَأْتِيهُمُ الْمَلآئِكَةُ أَوْ يَأْتِيَ رَبُّكَ أَوْ يَأْتِيَ بَعْضُ آيَاتِ رَبِّكَ يَوْمَ يَأْتِي بَعْضُ آيَاتِ رَبِّكَ لاَ يَنفَعُ نَفْسًا إِيمَانُهَا لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِن قَبْلُ أَوْ كَسَبَتْ فِي إِيمَانِهَا خَيْرًا قُلِ انتَظِرُواْ إِنَّا مُنتَظِرُونَ



آيا جز اين انتظار دارند كه فرشتگانِ [ عذاب ] به سويشان آيند ، يا [ قيامت ]پروردگارت [ كه روز جلوه كامل حق و ظهور وانكشاف تام توحيد است ] بيايد ، يا برخى از نشانه هاى پروردگارت [ مانند مرگ و آثار پس از آن ] تحقق يابد ؟ روزى كه برخى از نشانه هاى پروردگارت به ظهور آيد ، ايمان آوردن كسى كه پيش از اين ايمان نياورده يا در حال ايمانش عمل شايسته اى انجام نداده سودى نخواهد داشت . بگو : [ شما با اين وضع ناروايى كه داريد ] منتظر [ عذاب ] باشيد . ما هم منتظريم [ كه عذاب خدا به شما برسد . ]



( أمير المؤمنين عليه السلام ) " ألا وتكون الناس بعد طلوع الشمس من مغربها كيومهم هذا ، يطلبون النسل والولد ، يلقى الرجل الرجل فيقول : متى ولدت ؟ فيقول : من طلوع الشمس من المغرب . وترفع التوبة فلا ينفع نفسا إيمانها لم تكن آمنت من قبل ، أو كسبت في إيمانها خيرا ، هو التوبة "



از امير المؤمنين على بن أبي طالب ( ع ) روايت شده كه فرمود : آگاه باشيد ، مردم پس از آنكه خورشيد از مغرب طلوع نمود ، مانند امروزشان خواهند بود ، در پى اولاد وفرزند هستند ، هر مردى كه ديگرى را ملاقات مى كند مىگويد كى متولد شده اى ؟ مىگويد : زمان طلوع خورشيد از مغرب [ در آن هنگام ] توبه ، بر داشته مىشود ، و كسى كه قبلا ايمان نداشته ويا از ايمان خود كسب خير ( توبه ) نكرده باشد ، ايمانش به حال او سودمند نخواهد بود

سوره انفاق-آيه 75

سوره انفاق-آيه 75




وَالَّذِينَ آمَنُواْ مِن بَعْدُ وَهَاجَرُواْ وَجَاهَدُواْ مَعَكُمْ فَأُوْلَـئِكَ مِنكُمْ وَأُوْلُواْ الأَرْحَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَى بِبَعْضٍ فِي كِتَابِ اللّهِ إِنَّ اللّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ «75»



و آنان كه بعد [ از مؤمنان و نخستين مهاجران ] ايمان آوردند و هجرت كردند و همراه شما با دشمنان جنگيدند، از شمايند و خويشاوندان [بنابر آنچه نسبت به برنامه ارث] در كتاب خدا مقرّر شده از ديگران سزاوارترند يقيناً خدا به همه چيز داناست . « 75»



( الإمام زين العابدين عليه السلام ) " فينا نزلت هذه الآية : وأولوا الأرحام بعضهم أولى ببعض في كتاب الله ، وفينا نزلت هذه الآية : وجعلها كلمة باقية في عقبه ، والإمامة في عقب الحسين بن علي بن أبي طالب إلى يوم القيامة ، وإن للقائم منا غيبتين : إحداهما أطول من الأخرى ، أما الأولى فستة أيام ، أو ستة أشهر ، أو ستة سنين . وأما الأخرى فيطول أمدها حتى يرجع عن هذا الامر أكثر من يقول به ، فلا يثبت عليه إلا من قوي يقينه ، وصحت معرفته ، ولم يجد في نفسه حرجا مما قضينا ، وسلم لنا أهل البيت " . ويأتي في الأحزاب - 6 والزخرف - 28



محمد بن قيس ، از ثابت ثمالى ، از امام زين العابدين عليه السلام نقل كرده كه فرمود : اين آيه : " واولوا الارحام بعضهم اولى ببعض في كتاب الله " ( وخويشاوندان بعضى از آنها نسبت به بعضى سزاوارترند در كتاب خدا ) دربارهء ما نازل شده است و نيز اين آيه : " وجعلها كلمة باقية في عقبه " ( او كلمه توحيد را ، كلمهء پايدار در نسلهاى بعد از خود قرار داد ) در شأن ما فرود آمده و تا روز قيامت امامت در نسل حسين بن علي بن أبي طالب [ عليهما السلام ] است ، قائم ما [ عجل الله تعالى فرجه ] داراى دو غيبت است ، يكى از ديگرى طولانىتر است ، اولين غيبت شش روز يا شش ماه يا شش سال طول دارد ، ودومى آنقدر طولانى مى شود كه بيشتر معتقدان به آن از عقيده خود برمىگردند و بر اين عقيده مگر كسى كه يقين او قوى ، ومعرفتش صحيح باشد ، ثابت باقى نمىماند ، و او از آنچه كه ما واجب كنيم ، در نقش خود مشكلى ندارد ، و تسليم ما اهل بيت است

سوره بروج-آيه 1

سوره بروج-آيه 1





إِنَّهُمْ يَكِيدُونَ كَيْدًا «15» وَأَكِيدُ كَيْدًا «16» فَمَهِّلِ الْكَافِرِينَ أَمْهِلْهُمْ رُوَيْدًا «17»



آنان همواره [براى خاموش كردن نور حق ] حيله مي كنند « 15» و من [ هم در برابر آنان ] چاره و تدبيرى [مناسب] مي كنم . « 16» پس كافران را مهلت ده و مدت اندكى آنان را در اين حالى كه هستند ، واگذار . « 17»



( الإمام الصادق عليه السلام ) " ماله قوة يقوى بها على خالقه ولا ناصر من الله ينصره إن أراد به سوءا . قلت : إنهم يكيدون كيدا ؟ قال : كادوا رسول الله صلى الله عليه وآله وكادوا عليا عليه السلام وكادوا فاطمة عليها السلام ، فقال الله : يا محمد إنهم يكيدون كيدا ، وأكيد كيدا ، فمهل الكافرين يا محمد ، أمهلهم رويدا لوقت بعث القائم عليه السلام فينتقم لي من الجبارين والطواغيت من قريش وبني أمية وسائر الناس "



* ابن ابي حمزه ، از ابوبصير ، در تفسير آيه : ( فما له من قوة ولا ناصر ) ( او نه نيروئى دارد و نه ياورى ) از امام صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود : اگر كسى قصد سوئى به امام زمان عليه السلام داشته باشد . در برابر خداوند هيچ قدرتى ندارد كه با آن قدرتمند شود وياورى نيز از سوى خدا نخواهد داشت . [ راوى مى گويد : به امام ] عرض كردم : ( إنهم يكيدون كيدا ) ( آنان نيرنگ مىكنند نيرنگى ) [ يعنى چه ] ؟ فرمود : با پيامبر صلى الله عليه وآله و علي عليه السلام نيرنگ نمودند ، با فاطمه عليها السلام نيرنگ كردند ، و خداوند فرمود : اى محمد آنان نيرنگ زدند ، نيرنگى ، من نيز نيرنگ مى كنم نيرنگى ، اى محمد به كافرين مهلت بده ، به آنها اندكى مهلت بده تا وقت ظهور قائم عليه السلام ، وبخاطر من از ستمگران وطاغوتهاى قريش وبنى امية وساير مردم انتقام بگيرد

سوره بقره-آيه 3

سوره بقره-آيه 3




الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ وَيُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنفِقُونَ



آنان كه به غيب ايمان دارند و نماز را بر پا مي دارند و از آنچه به آنان روزى داده ايم ، انفاق مي كنند .



( الإمام الصادق عليه السلام ) " من أقر بقيام القائم أنه حق "



* داود بن كثير رقى ، از امام صادق ( ع ) روايت كرده است كه حضرت در ارتباط با آيهء شريفهء " الذين يؤمنون بالغيب " فرمود : " [ يعنى ] كسانى كه به حقانيت قيام وظهور قائم ( ع ) اعتقاد داشته باشند "

سوره بقره-آيه37

سوره بقره-آيه37




فَتَلَقَّى آدَمُ مِن رَّبِّهِ كَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَيْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِي



پس آدم كلماتى را ] مانند كلمه استغفار و توسّل به اهل بيت (عليهم السلام) كه مايه توبه و بازگشت بود ] از سوى پروردگارش دريافت كرد و [ پروردگار [ توبه اش را پذيرفت زيرا او بسيار توبه پذير و مهربان است



( الإمام الصادق عليه السلام ) " هي الكلمات التي تلقاها آدم من ربه فتاب الله عليه ، وهو أنه قال : أسألك بحق محمد وعلي وفاطمة والحسن والحسين ، إلا تبت علي . فتاب الله عليه إنه هو التواب الرحيم ، فقلت له يا ابن رسول الله فما يعني عز وجل بقوله فأتمهن ؟ قال : يعني فأتمهن إلى القائم اثني عشر إماما ، تسعة من ولد الحسين عليهم السلام ، قال المفضل فقلت : يا ابن رسول الله فأخبرني عن قول الله عز وجل ( وجعلها كلمة باقية في عقبه ) قال : يعني بذلك الإمامة جعلها الله تعالى في عقب الحسين إلى يوم القيامة . قال فقلت له : يا ابن رسول الله فكيف صارت الإمامة في ولد الحسين دون ولد الحسن عليهما السلام ، وهما جميعا ولدا رسول الله صلى الله عليه وآله وسبطاه وسيدا شباب أهل الجنة ؟ فقال عليه السلام : إن موسى وهارون كانا نبيين مرسلين وأخوين ، فجعل الله عز وجل النبوة في صلب هارون دون صلب موسى عليهما السلام ، ولم يكن لأحد أن يقول لم فعل الله ذلك ؟ وإن الإمامة خلافة الله عز وجل في أرضه وليس لاحد أن يقول لم جعله ( جعلها ) الله في صلب الحسين دون صلب الحسن عليهما السلام لان الله تبارك وتعالى هو الحكيم في أفعاله لا يسأل عما يفعل وهم يسئلون " ويأتي في البقرة - 124 والزخرف - 28



* محمد بن زياد ازدى از مفضل بن عمر روايت كرده كه گفت ازامام صادق ( ع ) دربارهء آيهء شريفهء " واذ ابتلى ابراهيم ربه بكلمات فاتمهن " سئوال كردم حضرت فرمود : آنها كلماتى بودند كه آدم ( ع ) آنها را از پروردگار خويش دريافت نمود وخداوند توبهء اورا پذيرفت وآنها عبارت بودند از اينكه فرمود : خدايا از تو مىخواهم به حق محمد وعلى وفاطمه وحسن وحسين ، توبه ام را بپذيرى ، وخداوند توبهء او را پذيرفت ، براستى كه او توبه پذير مهربان است ، عرض كردم : اي فرزند رسول خدا ( ص ) معناى فرمودهء خداى عزوجل فاتمهن چيست ؟ فرمود : يعنى دوازده امام را با قائم ( ع ) كامل گردانيد ، نه امام از فرزندان حسين عليهم السلام ، مفضل گفت : عرض كردم : اى فرزند رسول خدا ( ص ) معناى اين فرموده خداى سبحان " وجعلها كلمة باقية في عقبه " چيست ؟ فرمود : منظور از اين امامتى است كه خداوند آنرا تا قيامت در نسل امام حسين ( ع ) قرار داده است ، گفت ، به او عرض كردم : اى فرزند رسول خدا ( ص ) ، چگونه امامت در ذريه ونسل امام حسين ( ع ) قرار گرفت ودر ذريهء امام حسن ( ع ) قرار نگرفت در حاليكه هر دو فرزندان رسول خدا ( ص ) ونوه هاى دخترى او وسرور جوانان اهل بهشت بوده اند ؟ آن حضرت فرمود : موسى وهارون دو پيامبر مرسل ودو برادر بودند ، وخداى سبحان نبوت را در ذريهء هارون قرار داد نه موسى ، وهيج كس نمىتواند بگويد كه چرا خداوند اين كار را انجام داد ؟ وامامت ، خلافت خداى عزوجل در روى زمين است وكسى حق ندارد بگويد چرا خداوند آنرا در نسل وذريهء فرزندان حسين ( ع ) قرار داد ودر فرزندان امام حسن ( ع ) قرار نداد ، زيرا خداوند تبارك وتعالى در كارهاى خود حكيمانه عمل مى كند ، واز آنچه انجام مى دهد مورد پرسش قرار نمى گيرد ، وآنان ( مردم ) مورد پرسش وسئوال قرار خواهند گرفت . .

سوره بقره-آيه114

سوره بقره-آيه114





وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّن مَّنَعَ مَسَاجِدَ اللّهِ أَن يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ وَسَعَى فِي خَرَابِهَا أُوْلَـئِكَ مَا كَانَ لَهُمْ أَن يَدْخُلُوهَا إِلاَّ خَآئِفِينَ لهُمْ فِي الدُّنْيَا خِزْيٌ وَلَهُمْ فِي الآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِي



و چه كسانى ستمكارتر از كسانى مي باشند كه از بردن نام خدا در مساجد خدا جلوگيرى كردند ، و در خرابى آنها كوشيدند ؟ آنان را شايسته نيست كه در آن [ مراكز عبادت ] درآيند ، جز در حال ترس [ از عدالت و انتقام خدا ] . براى آنان در دنيا خوارى و زبونى است و در آخرت عذابى بزرگ است



" إذا قام المهدي وفتحت القسطنطينية قتلهم فذلك الخزي "



* اسباط از سدى نقل كرده كه گفت : هنگاميكه مهدى ( ع ) ظهور نمايد ، وقسطنطنيه ( استانبول ) فتح شود آنان را از دم تيغ مى گذراند ، وآن خوارى آنها [ دردنياست ] .

سوره بقره -آيه 115

سوره بقره -آيه 115




وَلِلّهِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُ فَأَيْنَمَا تُوَلُّواْ فَثَمَّ وَجْهُ اللّهِ إِنَّ اللّهَ وَاسِعٌ عَلِيم



مالكيّتِ مشرق و مغرب فقط ويژه خداست پس به هر كجا رو كنيد آنجا روى خداست . يقيناً خدا بسيار عطا كننده و داناست



( الامام أمير المؤمنين عليه السلام ) " الذي تنزل به الملائكة في الليلة التي يفرق فيها كل أمر حكيم : من خلق ، ورزق ، وأجل ، وعمل ، وعمر ، وحياة ، وموت ، وعلم غيب السماوات والأرض ، والمعجزات التي لا تنبغي إلا لله وأصفيائه والسفرة بينه وبين خلقه . وهم وجه الله الذي قال : ( فأينما تولوا فثم وجه الله ) ، هم بقية الله ، يعني المهدي يأتي عند انقضاء هذه النظرة ، فيملأ الأرض قسطا وعدلا ، كما ملئت ظلما وجورا "



* اين روايت مرسلا از امير مؤمنان ( ع ) نقل شده كه مىفرمايد : آن كسى كه فرشتگان در شبى كه همهء امور مانند آفرينش ، رزق وروزى ، أجل ، عمل ، عمر ، زندگى ، مرگ ، علم غيب آسمانها وزمين ومعجزات كه اختصاص به خداوند وپاكان ورسولان او دارد ، مقدر مىشوند ، بر او نازل مىگردند آنها تجلى خداوند مىباشند كه خداوند خود فرموده : وبه هرسورو كنيد خدا آنجاست آنان ذخيرهء خداوند هستند يعنى مهدى در پايان اين مدت مىآيد وزمين را از عدل وداد پر مىكند آن چنانكه از ظلم وستم پر شده است .

سوره بقره-آيه 124

سوره بقره-آيه 124





وَإِذِ ابْتَلَى إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا قَالَ وَمِن ذُرِّيَّتِي قَالَ لاَ يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ



و [ ياد كنيد ] هنگامي كه ابراهيم را پروردگارش به امورى [ دشوار و سخت ]آزمايش كرد ، پس او همه را به طور كامل به انجام رسانيد ، پروردگارش [ به خاطر شايستگى ولياقت او ] فرمود : من تو را براى همه مردم پيشوا و امام قرار دادم . ابراهيم گفت : و از دودمانم [ نيز پيشوايانى برگزين ] . [ پروردگار ]فرمود : پيمان من [ كه امامت و پيشوايى است ] به ستمكاران نمي رسد .



" ( الإمام الصادق عليه السلام ) " هي الكلمات التي تلقاها آدم من ربه فتاب الله عليه " وقد تقدم مع مصادره في الآية - 37 .

سوره بقره- آيه 133

سوره بقره- آيه 133





أَمْ كُنتُمْ شُهَدَاء إِذْ حَضَرَ يَعْقُوبَ الْمَوْتُ إِذْ قَالَ لِبَنِيهِ مَا تَعْبُدُونَ مِن بَعْدِي قَالُواْ نَعْبُدُ إِلَـهَكَ وَإِلَـهَ آبَائِكَ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَقَ إِلَـهًا وَاحِدًا وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُون



آيا شما [ يهوديان كه ادعا مي كنيد يعقوب پسرانش را به آيين شما سفارش كرد ] هنگامي كه يعقوب را مرگ در رسيد [ كنار بستر او ] حاضر بوديد ؟ [ يقيناً حاضر نبوديد ] آن گاه كه به پسران خود گفت : پس از من چه چيزى را مي پرستيد ؟ گفتند : خداى تو و خداى پدرانت ابراهيم و اسماعيل و اسحاق را كه خداى يگانه است مي پرستيم ، و ما تسليم اوييم .



( الإمام الباقر عليه السلام ) " جرت في القائم عليه السلام "



* جابر از امام باقر ( ع ) روايت نموده وگفت : از آن حضرت پرسيدم : تفسير آيهء اذ قال لبنيه ما تعبدون . . . . الها " چيست ؟ حضرت فرمود : اين آيه در بارهء قائم عليه السلام وارد شده است .

سوره بقره-آيه148

سوره بقره-آيه148





وَلِكُلٍّ وِجْهَةٌ هُوَ مُوَلِّيهَا فَاسْتَبِقُواْ الْخَيْرَاتِ أَيْنَ مَا تَكُونُواْ يَأْتِ بِكُمُ اللّهُ جَمِيعًا إِنَّ اللّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِي



براى هر گروهى قبله اى است كه خدا گرداننده روى آن گروه به آن قبله است پس [ درباره قبله ، نزاع و كشمكش نكنيد و به جاى بحث و گفتگو ] به جانب نيكى ها و كارهاى خير پيشى جوييد . خدا همه شما را هر جا كه باشيد [ به صحراى محشر ]مي آورد مسلماً خدا بر هر كارى تواناست



( الإمام زين العابدين عليه السلام ) " المفقودون عن فرشهم ثلاثمائة وثلاثة عشر رجلا ، عدة أهل بدر فيصبحون بمكة ، وهو قول الله عز وجل : أينما تكونوا يأت بكم الله جميعا ، وهم أصحاب القائم " .



* ابو خالد كابلى از امام زين العابدين ( ع ) نقل كرده كه فرمود : كسانى كه شب هنگام از بسترهاى خود ناپديد مى شوند ، سيصد وسيزده نفر به تعداد أهل بدر هستند ، كه صبحگاهان در مكه حضور پيدا مى كنند واين گفتهء خداى عزوجل است كه فرمود : هر كجا باشيد ، خداوند همگى شما را خواهد آورد " وآنان ياران قائم ( ع ) هستند " .

سوره بقره-آيه 155

سوره بقره-آيه 155




وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِّنَ الْخَوفْ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِّنَ الأَمَوَالِ وَالأنفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِي



و بى ترديد شما را به چيزى اندك از ترس و گرسنگى و كاهش بخشى از اموال و كسان و محصولات [ نباتى يا ثمرات باغ زندگى از زن و فرزند ] آزمايش مي كنيم . و صبركنندگان را بشارت ده .



( الإمام الصادق عليه السلام ) " لابد أن يكون قدام القائم سنة يجوع فيها الناس ويصيبهم خوف شديد من القتل ، ونقص من الأموال والأنفس والثمرات ، فإن ذلك في كتاب الله لبين ، ثم تلا هذه الآية : ( ولنبلونكم بشئ من الخوف والجوع ونقص من الأموال والأنفس والثمرات وبشر الصابرين ) "



* على بن ابو حمزة ، از ابو بصير واو از امام صادق ( ع ) روايت كرده كه فرمود : قبل از ظهور قائم ( ع ) قطعا سالى خواهد آمد كه مردم در آن سال ، دچار قحطى نشده واز نگرانى مردن به شدت بيمناك خواهند شد ، واموال ودارايى وجانها ومحصولات آنها دستخوش كاستى خواهد شد واين معنا در كتاب الهى بيان شده است ، وسپس اين آيهء شريفه را تلاوت فرمود : " وشما را بوسيلهء بيم وگرسنگى وكاستى در دارايى وجانها ومحصولات ، مى آزماييم وشكيبايان را مژده بده " .

سوره بقره-آيه 157

سوره بقره-آيه 157





أُولَـئِكَ عَلَيْهِمْ صَلَوَاتٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَرَحْمَةٌ وَأُولَـئِكَ هُمُ الْمُهْتَدُون



آنانند كه درودها و رحمتى از سوى پروردگارشان بر آنان است و آنانند كه هدايت يافته اند



( عبد الله بن ربيعة ) " . . . ثم المنتظر بعده اسمه اسم النبي صلى الله عليه وآله يأمر بالعدل ويفعله وينهى عن المنكر ويجتنبه ، يكشف الله به الظلم ويجلو به الشك والعمى يرعى الذئب في أيامه مع الغنم ، ويرضى عنه ساكن السماء والطير في الجو والحيتان في البحار ، يا له من عبد ما أكرمه على الله ، طوبى لمن أطاعه وويل لمن عصاه ، طوبى لمن قاتل بين يديه فقتل أو قتل ، أولئك عليهم صلوات من ربهم ورحمة وأولئك هم المهتدون وأولئك هم المفلحون وأولئك هم الفائزون "



* عتيق بن يعقوب ، از عبد الله بن ربيعة نقل كرده كه گفت در حديثى طولانى در فضيلت پيامبر ( ص ) آمده است : " . . . . . وكسى كه بعد از او مورد انتظار است ، نام او نام پيامبر صلى الله عليه وآله است ، به عدل وداد دستور مى دهد وخود دادگرى مى كند ، از منكر نهى وجلوگيرى مى كند ، وخود از منكر مى پرهيزد و اجتناب مىنمايد ، خداوند بواسطهء او تاريكيها را بر مىدارد وبوسيلهء او شك وترديد وكور دلى ، بر طرف مى گردد در دوران آن حضرت گرك با گوسفند همراه است ، واهل آسمان وپرندگان در فضا وماهيان دريا ، از او خرسندند چه بندهء خوبى كه خداوند نسبت به او عنايت دارد خوش بحال كسى كه از او فرمان برد واى بر آنكس كه نافرمانى او نمايد ، خوش بحال كسى كه درركاب او بجنگد ، بكشد يا كشته شود ، درود ورحمت خداوند بر چنان افرادى ، آنان هدايت يافتگان ورستگاران ، وپيروزمندانند .

سوره بقره -آيه 210

سوره بقره -آيه 210





هَلْ يَنظُرُونَ إِلاَّ أَن يَأْتِيَهُمُ اللّهُ فِي ظُلَلٍ مِّنَ الْغَمَامِ وَالْمَلآئِكَةُ وَقُضِيَ الأَمْرُ وَإِلَى اللّهِ تُرْجَعُ الامُو



آيا [ اهل لغزش و پيروان شيطان ] جز اين را انتظار دارند كه [ عذاب ] خدا و فرشتگان [ مأمور عذاب ] در سايبان هايى از ابر به سوى آنان آيند و كار نابودى آنان تمام شود ؟ و همه كارها به سوى خدا بازگردانده مي شود .



( الإمام الباقر عليه السلام ) " إنه نازل في قباب من نور حين ينزل بظهر الكوفة على الفاروق ، فهذا حين ينزل ، وأما : قضي الامر ، فهو الوسم على الخرطوم يوم يوسم الكافر "



* ابو حمزه از امام باقر ( ع ) روايت كرده است كه حضرت فرمود : او [ قائم ( ع ) ] آنگاه كه در [ نجف ] بر فاروق ( نام منطقه اى ) فرود مى آيد ، در هودج هائى از نور هبوط مى كند ، اين در هنگام فرود آمدن ، ولى ، امر خدا كه تمام شد ( بعد از دابة الارض ) آن علامت نهادن بر بينىهاست ، روزى كه بر پيشانى كافر علامت نهاده مىشود .