گم شده ام....
آنقدر در واژه ها گم شده ام که تنها همدمم در این روزهای سرد،
کاغذهای خط خطی باطله و مچاله شده است....
نوشتم و مچاله کردم، نوشتم و دور ریختم
تکلیفم باخود روشن نیست!!!
گاهی آسمانی میشوم و گاهی به قعر زمین سقوط میکنم
گاهی دلم از قهقهه های بی پایان پر میشود
و گاهی دلم برای یک لبخند ساده و آرام پر میزند
گاهی وجودم از نگاهها و جمله های محبت آمیز اشباع میشود
وگاهی وجودم تشنه ی یک نگاه ساده میشود....
دلیلش را جویا شدم!
میدانی از چه کسی؟؟؟
از صاحب دوگانگی هایم...!
دلیلش توئی
به هرچه می نگرم، تو در ژرفای آن نشسته ای!
ومن هر روز نابیناتر میشوم...
دیگر هراس نگریستن به اطراف وجودم را فراگرفته
در ورای هرچیز، تو هستی ومن پنهانت میکنم
مدتی ندیدمت و دردها کشیدم
اما به تازگی فهمیدم که درطول آن مدت، عیب از چشمان من بود
که به روی همه چیز باز بود جز تو.....!
خودت را نشانم بده...
بگذار گرمی دستانت را همیشه در دستانم احساس کنم"خدای مهربان
