به نفر قبلیتون یه شعر هدیه بدین

[eksir]

اي ناي خوش نوا كه دلدارو سر خوشي

دم ميدهي تو گرم و دم سرد ميكشي

 

[گلابتون]

[FONT=times new roman, times, serif]باز من ماندم و خلوتی سرد
[FONT=times new roman, times, serif]خاطراتی ز بگذشته ای دور[/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif]یاد عشقی که با حسرت و درد[/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif]رفت و خاموش شد در دل گور[/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif]دامنم شمع را سرنگون کرد[/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif]چشم ها در سیاهی فرو رفت[/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif]ناله کردم مرو ، صبر کن ، صبر[/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif]لیکن او رفت ، بی گفتگو رفت ...

[/FONT] [FONT=times new roman, times, serif]http://[img]http://i16.tinypic.com/4mhee15.jpg%5B/IMG%5D[
[/FONT]

[/FONT]

 

[naghmeirani]

شادی مجلسیان در قدم و مقدم توست

جای غم باد مر آن دل که نخواهد شادت

 

[eksir]

صبر کن
اندکی مانده تا خورشید بر اید
نرم رقص نیلوفران را
در نوازش ترد نسیم
بنگر
ترنم جویبار را
در متن جاری یک حس
بشنو
آنگاه
از سبوی یاد یاران
جرعه ای آب بنوش
بعد با خود بگو
صبح
یعنی که شب گذشت
و برو

 

[مدرن کامپیوتر]

گفتمش در عشق پا برجاست دل
گر گشایی چشم دل، زیباست دل
گر تو ذورحمان شوی دریاست دل
بی تو شام بی فرداست دل
دل زعشق روی تو حیران شده
در پی عشق تو سرگردان شده
گفت در عشقت وفادارم بدان
من تو را بس دوست میدارم بدان
شوق وصلت را بسر دارم بدان
چون تویی مخمور خمارم بدان
با تو شادی می شود غم های من
با تو زیبا می شود فردای من
گفتمش عشقت به دل افزون شده
دل زجادوی رخت افزون شده
جز تو هر یادی به دل مدفون شده
عالم از زیبایی ات مجنون شده
بر لبم بگذاشت لب یعنی خموش
طعمه بوسه از سرم برد عقل و هوش
در سرم جز عشق او سودا نبود
بهر کس جز او در این دل جا نبود
دیده جز بر روی او بینا نبود
همچو عشق من هیچ گل زیبا نبود
خوبی او شهره آفاق بود
در نجابت در نکوهی طاق بود
روزگار اما وفا با ما نداشت
طاقت خوشبختی ما را نداشت
پیش پای عشق ما سنگی گذاشت
بی گمان از مرگ ما پروا نداشت
آخر این قصه هجران بود و بس
حسرت و رنج فراوان بود و بس
یار ما را از جدایی غم نبود
در غمش مجنون عاشق کم نبود
بر سر پیمان خود محکم نبود
سهم من از عشق جز ماتم نبود
با من دیوانه پیمان ساده بست
ساده هم آن عهد و پیمان را شکست
بی خبر پیمان یاری را گسست
این خبر ناگاه پشتم را شکست
آن کبوتر عاقبت از بند رست
رفت و با دلدار دیگر عهد بست
با که گویم او که هم خون من است
خصم جان و تشنه خون من است
بخت بد بین وصل او قسمت نشد
این گدا مشمول آن رحمت نشد
آن طلا حاصل به این قیمت نشد
عاشقان را خوش دلی تقدیر نیست
با چنین تقدیر بد تدبیر نیست
از غمش با دود و دم همدم شدم
باده نوش غصه او من شدم
مست و مخمور و خراب از غم شدم
ذره ذره آب گشتم کم شدم
آخر آتش زد دل دیوانه را
سوخت بی پروا پر پروانه را
عشق من از من گذشتی خوش گذر
بعد از این حتی تو اسمم را نبر
خاطراتم را تو بیرون کن زسر
دیشب از کف رفت فردا را نگر
آخر این یک بار از من بشنو پند
بر منو بر روزگارم دل مبند
عاشقی را دیر فهمیدی چه سود
عشق دیرین گسسته تار و پود
گرچه آب رفته باز آید به رود
ماهی بیچاره اما مرده بود
بعد از این هم آشیانت هر کس است
باش با او یاد تو ما را بس است

 

[مدرن کامپیوتر]

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]عشق یعنی راه رفتن زیر باران[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif] عشق یعنی من می روم تو بمان[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]عشق یعنی آن روز وصال[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif] عشق یعنی بوسه ها در طوله سال[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]عشق یعنی پای معشوق سوختن[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif] عشق یعنی چشم را به در دوختن[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif] عشق یعنی جان می دهم در راه تو[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif] عشق یعنی دستانه من دستانه تو[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]عشق یعنی مریمم دوستت دارم تورو[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif] عشق یعنی می برم تا اوج تورو[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]عشق یعنی حرف من در نیمه شب[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif] عشق یعنی اسم تو واسم میاره تب[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]عشق یعنی انقباظو انبصاط[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif] عشق یعنی درده من درده کتاب[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]عشق یعنی زندگیم وصله به توست[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif] عشق یعنی قلب من در دست توست[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]عشق یعنی عشقه من زیبای من[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif] عشق یعنی عزیزم دوستت دارم[/FONT]​

javascript:void(0)

 

[eksir]

سلامی چو بوی خوش آشنایی

بدان مردم دیده روشنایی

درودی چو نور دل پارسایان

بدان شمع خلوتگه پارسایی

 

[*** s.mahdi ***]

اي که عقل و هوش و جام و جامه در بستان توست
شهريار عاشقان چون برده در دستان توست
اي سپيده آي و بر دل مرهمي زن چاره ساز
چاره ساز و مرهم دل صورت زيباي توست
تا به کي در دوري ات بايد بسوزم همچو شمع
آتش و نور و فروغ از عشق بي همتاي توست
بين حقيقت ها ز عشق و عاشقي در چهره ام
شهريارت همچو گويي در خم چوگان توست

 

[naghmeirani]

آفرین باد به پروانه که مانندِ عماد​

خود به آتش زد و از هر چه بجز یار گذشت​

 

[eksir]

نشود فاش كسي آنچه ميان من و توست

تا اشارات نظر نامه رسان من و توست

 

[*** s.mahdi ***]

اينجا براي از تو نوشتن هوا کم است
دنيا براي از تو نوشتن مرا کم است
اکسير من نهاينکه مرا شعر تازه نيست
من از تو مي نويسم و اين کيميا کم است
دريا و من چه قدر شبيهيم گرچه باز
من سخت بيقرارم و او بيقرار نيست
با او چه خوب مي شود از حال خويش گفت
دريا که از اهالي اين روزگارنيست
امشب ولي هواي جنون موج ميزند
دريا سرش به هيچ سري سازگار نيست
اي کاش از تو هيچ نمي گفتمش ببين
دريا هم اينچنين که منم بردبار نيست

 

[گلابتون]

غير عشق او ، كه دردش عين درمان گشتن است
حاصل هر كار ديگر جفت حرمان گشتن است

خوشدلي خواهي پي او گير ، كاندر باغ مهر
صبح را از بوي اين گل ذوق خندان گشتن است

از لب پيمانه ، گر سر ميرود، لب بر مگير
مرد را از جان گذشتن به ز پيمان گشتن است

 

[*** s.mahdi ***]

این همه جلوه و در پرده نهانی گل من
وین همه پرده و از جلوه عیانی گل من
آن تجلی که به عشق است و جلالست و جمال
و آن ندانیم که خود چیست تو آنی گل من
از صلای ازلی تا به سکوت ابدی
یک دهن وصف تو هر دل به زبانی گل من
اشک من نامه نویس است وبجز قاصد راه
نیست در کوی توام نامه رسانی گل من
گاه به مهر عروسان بهاری مه من
گاه با قهر عبوسان خزانی گل من
همره همهمه*ی گله و همپای سکوت
همدم زمزمه*ی نای شبانی گل من
دم خورشید و نم ابری و با قوس قزح
شهسواری و به رنگینه کمانی گل من
گه همه آشتی و گه همه جنگی شه من
گه به خونم خط و گه خط امانی گل من
سر سوداگریت با سر سودایی ماست
وه که سرمایه هر سود و زیانی گل من
طرح و تصویر مکانی و به رنگ*آمیزی
طرفه پیچیده به طومار زمانی گل من
شهریار این همه کوشد به بیان تو ولی
چه به از عمق سکوت تو بیانی گل من

 

[eksir]

من باو می گویم ای نا آشنا
بگذر از من ‚ من ترا بیگانه ام
آه از این دل آه از این جام امید
عاقبت بشکست و کس رازش نخواند
چنگ شد در دست هر بیگانه ای
ای دریغا کس به آوازش نخواند

 

[*** s.mahdi ***]

در برق آن نگاهت ٬هرشب رهایم ای دوست
شاعر شدم که روزی وصفت نمایم ای دوست
چشمان پرفروغت ٬ میعادگاه عشق است
من آسمان چشمت رامی ستایم ای دوست
احساس وشورعشقی بازآی ای بی تو زردم
عمری به درد دوری من مبتلایم ای دوست
درد است زنده بودن وقتی شبی نباشی
گربی توزنده بودم ٬گو بی وفایم ای دوست.

 

[گلابتون]

من آن صبحم كه ناگاهان چو آتش در شب افتادم
بيا اي چشم روشن بين كه خورشيد عجب زادم

ز هر چاك گريبانم چراغي تازه ميتابد
كه در پيراهن خود آذرخش آسا در افتادم

چو از هر ذره من آفتابي نو به چرخ آمد
چه باك از آتش دوران كه خواهد داد بر بادم

 

[eksir]

من درد تو را ز دست آسان ندهم
دل بر نكنم ز دوست تا جان ندهم
از دوست به يادگار دردي دارم
كان درد به صد هزار درمان ندهم

 

[*** s.mahdi ***]

از عشق تو مجنون شدنم گشته بهانه
سرگشته شوم تا که روم خانه به خانه
شمعم شوی پروانه صفت دور تو گردم
بال و پرم از شعله بسوزم به نشانه

 

[eksir]

از من گريز تا تو، هم در بلا نيفتي!
بگزين رهِ سلامت، ترك ره بلا كن...

 

[گلابتون]

[FONT=&quot]آنگاه که... ضربه های تیشه زندگی را بر ریشه آرزوهایت حس میکنی؛ به خاطر بیاور که ... زیبایی شهاب ها از شکستن قلب ستارگان است!!!! [/FONT]

 

[eksir]

ای خاتون شعر من
مرا ببخش
که اندک مایه ام و تنک سرمایه
و از تو گفتن را ندانم و نتوانم
تو با خرام نرم خویش
رقص واژه ها را به شعر من بیاموز
ای همه غزل شور غزلم را به نگاهی رنگین کن
و فراز و فرودش را آهنگین
اگر چنین کنی
آن زمان توانم گفت
شعرم نثارت باد
ای خاتون شعر من

 

[behnam-t]

شکر ایزد زتاراج خزان رخنه نیافت****بوستان چمن و سرو وگل و شمشادت

 

[alireza behbood]

شايد آن روز که سهراب (سپهري) نوشت : تا شقايق هست زندگي بايد کرد خبري از دل پر درد گل ياس نداشت. بايد اينطور نوشت: هر گلي هم باشي چه شقايق، چه گل پيچک و ياس، زندگي اجبار است، زندگي در گروي فاصله­هاست. فاصله تلخ­ترين خاطره هست.

 

[behnam-t]

بگذاشتند مارا در دیده آب حسرت***گریان چو در قیامت چشم گناهکاران

 

[eksir]

بیرون ز جهان کفر و ایمان جائیست

کانجا نه مقام هر تر و رعنائیست

جان باید داد و دل بشکرانه‌ی جان

آنرا که تمنای چنین مأوائیست

 

[گلابتون]

چه خوش افسانه ميگويي به افسونهاي خاموشي
مرا از ياد خود بستان بدين خواب فراموشي

ز موج چشم مستت چون دل سرگشته برگيرم
كه من خود غرقه خواهم شد درين درياي مدهوشي

مي از جام مودت نوش و در كار محبت كوش
به مستي ، بي خمارست اين مي نوشين اگر نوشي

سخنها داشتم دور از فريب چشم غمازت
چو زلف گر مرا بودي مجال حرف درگوشي

نمي سنجند و ميرنجند از اين زيبا سخن سايه
بيا تا گم كنم خود را به خلوت هاي خاموشي

 

[eksir]

ای آنکه از دیار من آخر گریختی
چون شد که از تو باز نیامد نشانه ای
از بعد رفتنت نشناسم جز این دو حال
رنج زمانه ای و گذشت زمانه ای
در کوره راه زندگیم جای پای تست
پایی که بی گمان نتوانم بدو رسید
پایی که نقش هر قدمش نقش آرزوست
کی می توانم اینکه به هر آرزو رسید

 

[گلابتون]

گذشت عمر و به دل عشوه ميخريم هنوز
كه هست در پي شام سياه صبح سپيد

كراست سايه درين فتنه ها اميد امان؟
شد آن زمان كه دلي بود در امان اميد

 

[amarjani200]

بي تو مهتاب شبي باز از آن كوچه گذشتم
همه تن چشم شدم خيره به دنبال تو گشتم
شوق ديدار تو لبريز شد از جام وجودم،
شدم آن عاشق ديوانه كه بودم

در نهانخانه ي جانم گل ياد تو درخشيد
باغ صد خاطره خنديد
عطر صد خاطره پيچيد

يادم آمد كه شبي با هم از آن كوچه گذشتيم
پرگشوديم و در آن خلوت دلخواسته گشتيم
ساعتي بر لب آن جوي نشستيم
تو همه راز جهان ريخته در چشم سياهت
من همه محو تماشاي نگاهت

آسمان صاف و شب آرام
بخت خندان و زمان رام
خوشه ماه فرو ريخته در آب
شاخه ها دست برآورده به مهتاب
شب و صحرا و گل و سنگ
همه دل داده به آواز شباهنگ

يادم آيد : تو به من گفتي :
از اين عشق حذر كن!
لحظه اي چند بر اين آب نظر كن
آب ، آئينه عشق گذران است
تو كه امروز نگاهت به نگاهي نگران است
باش فردا ،‌ كه دلت با دگران است!
تا فراموش كني، چندي از اين شهر سفر كن!

با تو گفتم :‌
"حذر از عشق؟
ندانم!
سفر از پيش تو؟‌
هرگز نتوانم!
روز اول كه دل من به تمناي تو پر زد
چون كبوتر لب بام تو نشستم،
تو به من سنگ زدي من نه رميدم، نه گسستم"
باز گفتم كه: " تو صيادي و من آهوي دشتم
تا به دام تو درافتم، همه جا گشتم و گشتم
حذر از عشق ندانم
سفر از پيش تو هرگز نتوانم، نتوانم...!

اشكي ازشاخه فرو ريخت
مرغ شب ناله ي تلخي زد و بگريخت!
اشك در چشم تو لرزيد
ماه بر عشق تو خنديد،
يادم آيد كه از تو جوابي نشنيدم
پاي در دامن اندوه كشيدم
نگسستم ، نرميدم

رفت در ظلمت غم، آن شب و شب هاي دگر هم
نه گرفتي دگر از عاشق آزرده خبر هم
نه كني ديگر از آن كوچه گذر هم!
بي تو اما به چه حالي من از آن كوچه گذشتم!

چون خودم اين شعر رو دوست دارم هديه ش ميكنم به دوستام ...​

 

[mahdi271]

پاسخ

چه مي كني ؟ چه مي كني ؟
درين پليد دخمه ها
سياهها ، كبودها
بخارها و دودها ؟
ببين چه تيشه ميزني
به ريشه ي جوانيت
به عمر و زندگانيت
به هستيت ، جوانيت
تبه شدي و مردني
به گوركن سپردني
چه مي كني ؟ چه مي كني ؟
چه مي كنم ؟ بيا ببين
كه چون يلان تهمتن
چه سان نبرد مي كنم
اجاق اين شراره را
كه سوزد و گدازدم
چو آتش وجود خود
خموش و سرد مي كنم
كه بود و كيست دشمنم ؟
يگانه دشمن جهان
هم آشكار ، هم نهان
همان روان بي امان
زمان ، زمان ، زمان ، زمان
سپاه بيكران او
دقيقه ها و لحظه ها
غروب و بامدادها
گذشته ها و يادها
رفيقها و خويشها
خراشها و ريشها
سراب نوش و نيشها
فريب شايد و اگر
چو كاشهاي كيشها
بسا خسا به جاي گل
بسا پسا چو پيشها
دروغهاي دستها
چو لافهاي مستها
به چشمها ، غبارها
به كارها ، شكستها
نويدها ، درودها
نبودها و بودها
سپاه پهلوان من
به دخمه ها و دامها
پياله ها و جامها
نگاهها ، سكوتها
جويدن برو تها
شرابها و دودها
سياهها ، كبودها
بيا ببين ، بيا ببين
چه سان نبرد مي كنم
شكفته هاي سبز را
چگونه زرد مي كنم

م. اخوان ثالث