تذکر:این نوشته تجربه شخصی استارتر نبوده و فقط برای درک بهتر مطلب , توسط نویسنده , به زبان اول شخص نوشته شده است...
1-ماجرا از اون جایی شروع شد که دیروز با نامزدم به هم زدیم اون واسه همیشه از من خداحافظی کرد و برا همیشه منو ترک کرد!
.
.
.
2-دوستم , صمیمی ترین دوستم از من برای همیشه خداحافظی کرد و رفت!
.
.
.
3-اون دانشگاهی که میخواستم قبول نشدم و مجبور شدم به یه دانشگاه عادی برم!
.
.
.
4-دریغ از یک پیام!
ماجرا از اون جایی که شروع شد یه مدت نبودم ووقتی برگشتم دریغ از یه پیام دریغ از یه یاد و.... ایا من یه فراموش شده ام ایا باید ناراحت شم یا خوشحال؟
و.......
و هزاران اتفاق دیگه که برای هزاران نفر از ما میتونه اتفاق بیفته ولی موضوعی که مهمه و راجبش میخوایم صحبت کنیم اینه که ایا این اتفاقات باعث ناراحتی ما خواهند شد یا خوشحالی؟
شاید در مرحله اول که این اتفاقات رو از ذهنمون مرور میکنیم بگیم مگه میشه خوشحال هم شد و فقط فکر کنیم این اتفاقات باعث ناراحتی میشند
ولی حالا حالت های زیر رو در نظر میگیریم:
1-فرض کنیم حالتی رو که اون فردی که نامزدش باهاش به هم زده از خیلی وقت پیش ها منتظر چنین روزی بوده است و واقعا دیده که اون فرد اونی نبوده که میخواسته و... حالا وقتی که پیشنهاد جدایی رو از طرف میشنوه کلی خوشحال میشه !
حالا حالتی رو فرض کنیم که طرف نامزدش کل زندگیشه و عشقشه و وقتی این خبرو از نامزدش میشنوه کلی ناراحت میشه و ایا خبری از این بدتر هست؟!
2-یا در حالت دوم مشابه حالت اول اگه طرف دوستش یه دوست خوب بوده باشه و حالا که قراره بره کلی باعث ناراحتی میشه و...
ولی اگه یه دوست خوب واقعی نباشه چه بسا باعث خوشحالی هم میشه
جالبه!یه اتفاقی که میتونه یه صورت داشته باشه ولی در افراد مختلف احساسات متفاوتی ایجاد کنه؟!
به عبارتی وقایع به خودی خود خنثی هستند ....این طرز واکنش و فکر و برخورد ماست که باعث خوشحالی یا ناراحتی ما میشه
همشه لازم است به خود یاداور شیم هیچکس نمیتونه ارامش درونی ما رو به هم بزنه ....چه کسی ارامش درونی مرا به هم میزند؟؟
این جمله رو وقتی که از بیرون احساساتمون داره تحریک میشه تلنگری خوب بر اینست که یادمان باشد چیزی جز خودمان و درون خودمان باعث ناراحتی و یا خوشحالی ما نمیتونه بشه....
به راستی چه کسی میتونه ارامش درونی مرا به هم بزند؟؟؟؟ قطعا اون فرد کسی نیست جز خودمان....
.
.
.
3-همیشه اتفاقات اون طوری که ما میخوایم پیش نمیره ...مثلا فردی که در یک دانشگاه تاپ قبول نشده و.... از نظر روانی بهش بر میخوره چرا من نه!و تلاش میکنه و تلاش و این باعث میشه یه دانشجوی تاپ شه و در مراحل بعدی تحصیل به اون جایی که همیشه میخواسته برسه در صورتی که اگر همون اول یه دانشگاه خوب قبول میشد دیگه انگیزه ای برای ادامه و ... نداشت...
گاهی وقتا خوبه به ادم بربخوره تا استعداد های نهفتش رو شکوفا کنه.....
.
.
.
4-وقایعی که بیرون اتفاق میفتد خارج از دسترس و کنترل ماست؟ما هیچ وقت نباید انتظار داشته باشیم تمام وقایع بیرون دقیقا اون طوری که ما میخوایم برامون رقم بخوره و همه دقیقا اون طوری که دوست داریم با ما رفتار کنند
پس چاره چیست؟؟
ما اگه کنترل بیرونو نداریم در عوض کنترل درون خود رو که داریم ....پس وقتی که ازمون یاد میکنند نباید کلی خوشحال شیم و...
و وقتی هم که کسی ازمون هیچ یادی نمیکنه ناراحت نشیم و .......
.
.
.
کلا زندگی باید کرد و تمام حواس خود را معطوف به خود و درون و خود بکنیم.
1-ماجرا از اون جایی شروع شد که دیروز با نامزدم به هم زدیم اون واسه همیشه از من خداحافظی کرد و برا همیشه منو ترک کرد!
.
.
.
2-دوستم , صمیمی ترین دوستم از من برای همیشه خداحافظی کرد و رفت!
.
.
.
3-اون دانشگاهی که میخواستم قبول نشدم و مجبور شدم به یه دانشگاه عادی برم!
.
.
.
4-دریغ از یک پیام!
ماجرا از اون جایی که شروع شد یه مدت نبودم ووقتی برگشتم دریغ از یه پیام دریغ از یه یاد و.... ایا من یه فراموش شده ام ایا باید ناراحت شم یا خوشحال؟
و.......
و هزاران اتفاق دیگه که برای هزاران نفر از ما میتونه اتفاق بیفته ولی موضوعی که مهمه و راجبش میخوایم صحبت کنیم اینه که ایا این اتفاقات باعث ناراحتی ما خواهند شد یا خوشحالی؟
شاید در مرحله اول که این اتفاقات رو از ذهنمون مرور میکنیم بگیم مگه میشه خوشحال هم شد و فقط فکر کنیم این اتفاقات باعث ناراحتی میشند
ولی حالا حالت های زیر رو در نظر میگیریم:
1-فرض کنیم حالتی رو که اون فردی که نامزدش باهاش به هم زده از خیلی وقت پیش ها منتظر چنین روزی بوده است و واقعا دیده که اون فرد اونی نبوده که میخواسته و... حالا وقتی که پیشنهاد جدایی رو از طرف میشنوه کلی خوشحال میشه !
حالا حالتی رو فرض کنیم که طرف نامزدش کل زندگیشه و عشقشه و وقتی این خبرو از نامزدش میشنوه کلی ناراحت میشه و ایا خبری از این بدتر هست؟!
2-یا در حالت دوم مشابه حالت اول اگه طرف دوستش یه دوست خوب بوده باشه و حالا که قراره بره کلی باعث ناراحتی میشه و...
ولی اگه یه دوست خوب واقعی نباشه چه بسا باعث خوشحالی هم میشه
جالبه!یه اتفاقی که میتونه یه صورت داشته باشه ولی در افراد مختلف احساسات متفاوتی ایجاد کنه؟!
به عبارتی وقایع به خودی خود خنثی هستند ....این طرز واکنش و فکر و برخورد ماست که باعث خوشحالی یا ناراحتی ما میشه
همشه لازم است به خود یاداور شیم هیچکس نمیتونه ارامش درونی ما رو به هم بزنه ....چه کسی ارامش درونی مرا به هم میزند؟؟
این جمله رو وقتی که از بیرون احساساتمون داره تحریک میشه تلنگری خوب بر اینست که یادمان باشد چیزی جز خودمان و درون خودمان باعث ناراحتی و یا خوشحالی ما نمیتونه بشه....
به راستی چه کسی میتونه ارامش درونی مرا به هم بزند؟؟؟؟ قطعا اون فرد کسی نیست جز خودمان....
.
.
.
3-همیشه اتفاقات اون طوری که ما میخوایم پیش نمیره ...مثلا فردی که در یک دانشگاه تاپ قبول نشده و.... از نظر روانی بهش بر میخوره چرا من نه!و تلاش میکنه و تلاش و این باعث میشه یه دانشجوی تاپ شه و در مراحل بعدی تحصیل به اون جایی که همیشه میخواسته برسه در صورتی که اگر همون اول یه دانشگاه خوب قبول میشد دیگه انگیزه ای برای ادامه و ... نداشت...
گاهی وقتا خوبه به ادم بربخوره تا استعداد های نهفتش رو شکوفا کنه.....
.
.
.
4-وقایعی که بیرون اتفاق میفتد خارج از دسترس و کنترل ماست؟ما هیچ وقت نباید انتظار داشته باشیم تمام وقایع بیرون دقیقا اون طوری که ما میخوایم برامون رقم بخوره و همه دقیقا اون طوری که دوست داریم با ما رفتار کنند
پس چاره چیست؟؟
ما اگه کنترل بیرونو نداریم در عوض کنترل درون خود رو که داریم ....پس وقتی که ازمون یاد میکنند نباید کلی خوشحال شیم و...
و وقتی هم که کسی ازمون هیچ یادی نمیکنه ناراحت نشیم و .......
.
.
.
کلا زندگی باید کرد و تمام حواس خود را معطوف به خود و درون و خود بکنیم.
