Mehrab413
عضو جدید
گفت و گوي زير درباره ******** مي باشد
.اميدوارم جالب باشه براتون
.***** شدن یک پایگاه اینترنتی چطور صورت می‌گیرد؟
*****ینگ یکی از موضوعات مربوط به قانون جرائم رایانه‌ای است. در آن قانون، تشخیص *****ینگ و مسدودسازی بر عهده کارگروه مصادیق محتوای مجرمانه است. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی یکی از اعضای این کارگروه است که در این خصوص زیر نظر دادستان کل کشور فعالیت می‌کند.
هر یک از اعضا به موجب وظیفه ذاتی خودش، موارد مجرمانه‌ای را که می‌بیند یا به او گزارش می‌شود، برای این کارگروه گزارش می‌کند و کارگروه هم طبق نظر اکثریت اعضا، تصمیم به ***** یا مسدودسازی می‌گیرد.
چه تفاوتی بین ***** و مسدودسازی هست؟
***** یعنی همان که صفحه *****ینگ در جلوی آن پایگاه، در ایران به نمایش در می‌آید. ولی مسدودسازی یعنی که ارتباط با کل آن محتوا توسط سرور مربوط قطع می‌شود و امکان اینکه کسی به آن اطلاعات دسترسی پیدا کند، کلا از بین می‌رود.
این کار مثل موارد مختلفی است که در اخبار می‌آید که با دستور مقامات در آمریکا یک تعدادی از سایت‌ها از سرورهای آمریکایی برداشته شده است و امکان ارتباط با محتوای سایت‌هایی که مخالف سیاست‌های امریکا است برای همگان و حتی خود مدیران سایت‌های مسدود شده از بین می‌رود و با هیچ *****شکنی هم قابل دسترسی نیست.
این مکانیزم در قانون جرایم رایانه‌ای ما هم پیش‌بینی شده و در حال اجراست. بر همین اساس سرویس‌های وبلاگ هم موظف هستند به محض ابلاغ موارد، نسبت به مسدودسازی آن وبلاگ‌های مشخص اقدام کنند و تکلیف قانونی دارند که نسبت به مسدودسازی پایگاه‌هایی که از سوی کارگروه به آنها اعلام می‌شود، مسدودسازی را انجام دهند.
چه مواردی از مصادیق محتوای مجرمانه محسوب می‌شود؟
فهرست مصادیق محتوای مجرمانه از طریق کارگروه اعلام شده، ملاک و مبنای کار است. تمام این موارد در قالب لیستی که حدود 50 مورد است اعلام شده و روی سایت‌های مختلف از جمله samandehi.ir موجود است و در صورتی که این لیست توسط کارگروه تغییر کند، مجددا از طریق پایگاه‌ها اعلام می‌شود.
از میان 50 مورد اعلام شده، اغلب کدام یک از موارد موجب ***** یک پایگاه اینترنتی می‌شود؟
باید کار آماری روی آن انجام و اعلام شود. من نمی‌توانم آماری اعلام کنم. چون یک سری از موضوعات به کارگروه مربوط است و توسط خود آن باید اعلام شود. ولی آنچه برای ما مهم است این است که یک تعدادی از پایگاه‌ها، آثار فرهنگی-هنری غیر مجاز را برای فروش، تبلیغ و یا دانلود گذاشته‌اند که مجوز لازم را از دستگاه‌های مربوط از جمله وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ندارد. از جمله بیشتر سایت‌هایی که دانلودی هستند.
اینها در ابتدا زیاد دچار این مشکل می‌شدند؛ الان شرایط بهتر شده و خودشان را با این ملاک‌های قانونی تطبیق داده‌اند. در قانون مربوط به نحوه مجازات اشخاصی که در امور سمعی و بصری فعالیت غیرمجاز می‌کنند، صراحتاً گفته شده که آثار فرهنگی و هنری برای انتشار، باید از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مجوز دریافت کرده باشند.
مشکل این است که برخی از این سایت‌ها آثار مجازی را بدون رعایت مالکیت فکری منتشر، و حتی تشویق به نقض حقوق مالکیت فکری و مادی آثار کرده‌اند. این هم جزو موارد مجرمانه است. باید این را هم توجه داشت که برخورد قانونی با چنین پایگاه‌هایی صرفا در حد محدودسازی و *****ینگ نیست؛ قانون پیش‌بینی کرده در صورتی که لازم باشد، موضوع به محاکم قضایی هم ارسال می‌شود و برخورد قضایی مطابق قانون انجام می‌شود.
این امکان نیست که قبل از ***** کردن یک وبلاگ ابتدا به مدیر آن تذکر داده شده و در صورت عدم واکنش مناسب، نسبت به ***** آن اقدام شود؟
در مورد پایگاه‌هایی که در سامانه مربوطه ثبت شده باشند (در آدرس samandehi.ir) از آنجایی که این پایگاه‌ها هویتشان معلوم است و امکان ارتباط با آنها وجود دارد، در صورتی که تخلفی از آنان مشاهده شود، به صورت پیش فرض در وهله اول به آنها تذکر داده می‌شود و در صورتی که مطابق قانون، رفع اثر فوری محتوای مجرمانه نکنند، برخوردهای بعدی قانونی انجام می‌شود. این روال معمول در خصوص پایگاه‌های ثبت شده است.
یعنی در مورد سایت‌هایی که ثبت نشدند، امکان چنین کارت زرد دادن‌هایی نیست؟
این امر، قانوناً امکان ندارد؛ به دلیل اینکه هویت آنها رسما مشخص نیست و امکان ارتباط با آنها وجود ندارد. در واقع امکان ارتباط رسمی با مسئول سایتی که ثبت نشده، وجود ندارد.
به هرحال یک ایمیلی که در سایت هست...
باید جنبه رسمی داشته باشد. شما و هر کسی می‌توانید به تلفن دریافت نظرات یک روزنامه زنگ بزنید، یا به تلفن گویای روابط عمومی که در سازمان‌ها وجود دارد پیام بدهید، ولی این لزوما رسمی نیست و نمی‌توانید مطمئن باشید که فورا توسط بالاترین مسئول آن رؤیت شده و به وی ابلاغ شده است. به هر حال واژه رسمی یک بار مشخص حقوقی دارد و بایستی مطابق با روال قانونی که ذکر شده احراز گردد و بالتبع نتایج خاصی بر آن بار می‌شود.
سیستم *****ینگ به چه صورت است که گاهی هم دیده می‌شود اشتباهاتی در این قضیه صورت می‌گیرد مانند وبلاگ خاطرات جبهه یا آهستان؟
هر کدارم از این موارد قاعدتا دلایل خاص خودش را دارد. قانونا کارگروه ملزم نیست موارد هر شخص را اعلام عمومی کند؛ چرا که بعضی وقت‌ها این موضوع باعث نقض حقوق شخصی همان فرد می‌شود.
کمتر موردی از اشتباه مشاهده شده ولی با این وجود امکان آن وجود دارد و مهم این است که مکانیزم دریافت فوری نظرات و پیگیری رفع اشتباهات احتمالی وجود داشته و در صفحه *****ینگ اعلام شده است.
در موارد هماهنگ با کارگروه خیلی کم اشتباه دیدیم. مثلاً در مورد آهستان که اشاره کردید، خودش هم مشکل را نوشته بود. مشکل از آن خدمات دهنده به خصوص و ISP بود که داشت از آن سرویس می‌گرفت.
یکی از این ISPها، که در شهر محل اقامت مدیر آن وبلاگ مشتریان زیادی هم دارد، بدون اجازه و هماهنگی با کارگروه، اعمال *****ینگ کرده بود که این از موارد ممنوعه است و با آن برخورد می‌شود و انتظار عموم کاربران این است که سازمان تنظیم مقررات ارتباطات که بر خدمات دهنده‌های ارتباطی نظارت دارد نیز در این موارد پیگیری بیشتری داشته باشد.
ابلاغیه‌ای هم از سوی دستگاه قضایی اعلام شده که ISPها خودسرانه اقدام به ***** و فعال کردن سامانه *****ینگ موازی نکنند. این کار غیر مجاز است و حتی مطابق قانون جرائم رایانه‌ای، امکان شکایت از آن خدمات دهنده هست.
صرف نظر از سایت‌های شخصی، ما با ***** شدن شبکه‌های اجتماعی همچون فرندفید مواجه هستیم که در واقع از هر قشری و با هر طرز تفکری در آن عضو هستند و این *****ینگ در واقع امکان حضور جوانانی را هم که مشغول فعالیت مذهبی یا سیاسی در راستای سیاست‌های کشور هستند، سلب می‌کند. ***** این شبکه‌ها با چه توجیهی صورت می‌گیرد؟
مسأله این است که مضرات یک موضوع را نسبت به منافعش بسنجیم. من خیلی وقت‌ها این مثال را می‌زنم؛ یک وقتی ممکن است در یک کوچه‌ای سالی یکی دو بار دزدی انجام شود، ولی همین موارد مجرمانه هم آسیبش خیلی زیاد است و مردم از حاکمیت انتظار دارند در برابر آن تدبیری اندیشیده شود تا احساس امنیت کنند.
در فضای وب هم به همین شکل است؛ یعنی ممکن است یک شبکه‌ای که امکان ارتباط و تبادل را فراهم کرده است، به عنوان یک ابزار مجرمانه، در اختیار گروه خاصی قرار گیرد و کارهای مجرمانه‌ای توسط آن شبکه انجام شود، هر چند استفاده‌های خوب هم از آن می‌شود ولی امنیت ندارد فلذا مردم انتظار دارند که با اینها برخورد شود. قانون هم تکلیف کرده که مسئولین با این مسئله مقابله کنند.
اگر شبکه‌های امنی وجود ندارد، ما باید به سمتی برویم که یک سری شبکه‌های امن ایجاد کنیم. دولت برای حمایت از این امر وظیفه دارد. ما برای این کار در حال انجام اقداماتی هستیم، و از شبکه‌ها و پایگاه‌های خصوصی که مسئولین آن این تعهد را داشته باشند که به مسائل جامعه حساس باشند، حمایت می‌کنیم.
مثلاً چه شبکه‌هایی؟
شبکه‌های مختلف اجتماعی که این اصول را رعایت کنند و خودشان را متعهد بدانند. ما شخص خاصی را نمی‌توانیم نام ببریم، ولی وجود دارد و تعدادی از آنها در پایگاه mofidlinks.ir معرفی شده‌اند که مردم می‌توانند ببینند و از آنها استفاده کنند. شرایط و خط مشی انتخاب پیوندها هم به طور واضح در همین پایگاه آمده است.
من این را هم بگویم که در تمام دنیا این چنین نسبت به جامعه خودشان حساس هستند. نسبت به سرویس‌هایی که در آن کشور ارائه می‌شود، حساس هستند که شرایط جامعه خودشان در آن لحاظ شود. به عنوان مثال گوگل مخصوص آلمان داریم، گوگل مخصوص فرانسه و حتی مخصوص آمریکا وجود دارد. اینها متناسب با هر کدام از این جوامع تنظیمات خاص خودشان را دارند و سعی می‌کنند ضوابط آن جامعه را رعایت کنند تا بتوانند در آن فضا فعال باشند.
هر شبکه‌ای، در صورتی که می‌خواهد در فضای ایران فعال باشد تا مردم بتوانند استفاده کنند، باید در حدودی که در فضای جمهوری اسلامی به نمایش در می‌آید، ضوابط و قوانین کشور ایران را رعایت کند.ما تجربه کشورهای مختلف، در کنترل و مدیریت اینترنت را در سایت پیوندها (peyvandha.ir) گذاشتیم و همه می‌توانند ببینند. اینها تجربه‌های مشخصی است که در تمام دنیا وجود دارد.
هر چند وقت یک بار در اخبار می‌بینید که سایت‌هایی از روی سرورهای آمریکا یا کشورهای اروپایی برداشته می‌شوند. این حذف براساس قوانین آن کشورها صورت می‌گیرد.
ما می‌خواهیم از حقوق فعالین عرصه وب و حوزه دیجیتال که در داخل کشور مشغول فعالیت هستند، حمایت کنیم تا کمتر از مداخلاتی که سایر کشورها در عرصه نت دارند، آسیب ببینند.
ادامه داره
آخرین ویرایش:
