[سوره النور (24): آيه 19]
إِنَّ الَّذِينَ يُحِبُّونَ أَنْ تَشِيعَ الْفاحِشَةُ فِي الَّذِينَ آمَنُوا لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ (19)
همانا براى كسانى كه دوست دارند زشتىها دربارهى اهل ايمان شايع گردد، در دنيا و آخرت عذاب دردناكى است، و خداوند مىداند و شما نمىدانيد.
نكتهها:
علاقه به اشاعهى فحشا، گاهى با زبان و قلم است و گاهى با ايجاد مراكز فحشا و تشويق ديگران به گناه و قرار دادن امكانات گناه در اختيار آنان.
امام صادق (عليه السلام) فرمود: كسى كه آن چه را دربارهى مؤمنى ببيند يا بشنود، براى ديگران بازگو كند، جزء مصاديق اين آيه است. «1»
در حديث مىخوانيم: كسى كه كار زشتى را شايع كند مانند كسى است كه آن را مرتكب شده است. «2»
إِنَّ الَّذِينَ يُحِبُّونَ أَنْ تَشِيعَ الْفاحِشَةُ فِي الَّذِينَ آمَنُوا لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ (19)
همانا براى كسانى كه دوست دارند زشتىها دربارهى اهل ايمان شايع گردد، در دنيا و آخرت عذاب دردناكى است، و خداوند مىداند و شما نمىدانيد.
نكتهها:
علاقه به اشاعهى فحشا، گاهى با زبان و قلم است و گاهى با ايجاد مراكز فحشا و تشويق ديگران به گناه و قرار دادن امكانات گناه در اختيار آنان.
امام صادق (عليه السلام) فرمود: كسى كه آن چه را دربارهى مؤمنى ببيند يا بشنود، براى ديگران بازگو كند، جزء مصاديق اين آيه است. «1»
در حديث مىخوانيم: كسى كه كار زشتى را شايع كند مانند كسى است كه آن را مرتكب شده است. «2»