mandana-n
عضو جدید
هفده مرگ تاریخ معاصر ایران به روایت عکسهای آزاده اخلاقی
آزاده اخلاقی را باید اتفاقی مهم در عرصه هنر عکاسی ایران دانست. او در واپسین روزهای سال گذشته آلبوم به روایت یک شاهد عینی را منتشر کرد.
این آلبوم از عکسهای او شامل عکس های صحنه ای از لحظات مرگ یا قتل چهره های مهم سیاسی - فرهنگی ایران معاصر است. از اعدام میرزا جهانگیرخان صوراسرافیل در مشروطیت تا مرگ سهراب شهید ثالث، فیلمساز در آمریکا.
پیشینه ی این هنر را باید نقاشی های دوران رنسانس دانست. هنرمندان اروپایی آن دوران همه لحظات تاریخی مهم را به تصویر میکشیدند. با اختراع عکاسی، برخی هنرمندان عکاس به این فکر افتادند تا از عکس همچون نقاشی صحنه های تاریخی بهره بگیرند.
آزاده اخلاقی درواقع نخست صحنه ی تاریخی مورد نظر خود را میسازد و سپس با تکنیک های مدرن و بدیع عکسهایی از آن گرفته و در پایان عکسها را ترکیب میکند. صحنه سازی های او افزون بر کار قوی دکورسازی و صحنه آرایی و گریم، به پژوهش های تاریخی درباره اتفاق مورد نظر نیز نیاز دارد.
نکته دیگر آنکه آزاده اخلاقی شخصا در همه این عکسها به عنوان کسی که از اکنون به لحظه ای حساس در تاریخ پرتاب شده، حضور دارد. اگر به عکسها دقت کنید او را در گوشه ای با شال سرخ رنگ می بینید. او در بیشتر مواقع غمگین به دیوار تکیه داده و تراژدی را تماشا میکند. ولی گاه در صحنه های مهیج در صحنه دخالت کرده و تلاش میکند در تاریخ دخالت کند! مثلا در صحنه کشته شدن فروغ فرخزاد به سوی او میدود تا شاید نجاتش دهد. یا در صحنه قتل مرضیه اسکویی که با حمید اشرف قرار ملاقات داشت او دارد به دنبال حمید اشرف میدود تا جلوی حضور او در قتلگاه را بگیرد. یا در صحنه مرگ علی شریعتی او به یکی از کودکان حاضر در صحنه دلداری میدهد.در یک عکس هم او حضور ندارد. در صحنه تیرباران بیژن جزنی تنها شال آزاده اخلاقی را افتاده بر زمین میبینیم.
جهانگیرخان صوراسرافیل، نصرالله ملکالمتکلمین – ۳ تیر ۱۲۸۷ – باغ شاه، تهران
کلنل محمد تقی خان پسیان – ۱۵ مهر ۱۳۰۰ – مشهد
میرزاده عشقی – ۱۲ تیر ۱۳۰۳ – تهران
محمد فرخی یزدی – ۲۵ مهر ۱۳۱۸ – زندان قصر، تهران
تقی ارانی – ۱۴ بهمن ۱۳۱۸ – تهران
۱۶ آذر ۱۳۳۲ – دانشکدهی فنی، دانشگاه تهران، تهران
فروغ فرخزاد – ۲۴ بهمن ۱۳۴۵ – تهران
محمد مصدق – ۱۴ اسفند ۱۳۴۵ – احمدآباد، ایران
صمد بهرنگی – ۱۲ شهریور ۱۳۴۷ – رودخانه ارس، ایران
غلامرضا تختی – ۱۷ دی ۱۳۴۶ – هتل آتلانتیک، تهران
مرضیه احمدی اسکویی – ۶ اردیبهشت ۱۳۵۳ – تهران
حمید اشرف – ۸ تیر ۱۳۵۵ – خانه ی مهرآباد جنوبی، تهران
بیژن جزنی – ۲۹ فروردین ۱۳۵۴ – تپه های اوین، تهران
علی شریعتی – ۲۹ خرداد ۱۳۵۶ – ساوت همپتون، انگلستان
محمود طالقانی – ۱۹ شهریور ۱۳۵۸ – تهران
مهدی باکری- ۲۵ بهمن ۱۳۶۳ – جزیره ی مجنون، ایران
سهراب شهید ثالث – ۱۰ تیر ۱۳۷۷ – شیکاگو
آزاده اخلاقی را باید اتفاقی مهم در عرصه هنر عکاسی ایران دانست. او در واپسین روزهای سال گذشته آلبوم به روایت یک شاهد عینی را منتشر کرد.
این آلبوم از عکسهای او شامل عکس های صحنه ای از لحظات مرگ یا قتل چهره های مهم سیاسی - فرهنگی ایران معاصر است. از اعدام میرزا جهانگیرخان صوراسرافیل در مشروطیت تا مرگ سهراب شهید ثالث، فیلمساز در آمریکا.
پیشینه ی این هنر را باید نقاشی های دوران رنسانس دانست. هنرمندان اروپایی آن دوران همه لحظات تاریخی مهم را به تصویر میکشیدند. با اختراع عکاسی، برخی هنرمندان عکاس به این فکر افتادند تا از عکس همچون نقاشی صحنه های تاریخی بهره بگیرند.
آزاده اخلاقی درواقع نخست صحنه ی تاریخی مورد نظر خود را میسازد و سپس با تکنیک های مدرن و بدیع عکسهایی از آن گرفته و در پایان عکسها را ترکیب میکند. صحنه سازی های او افزون بر کار قوی دکورسازی و صحنه آرایی و گریم، به پژوهش های تاریخی درباره اتفاق مورد نظر نیز نیاز دارد.
نکته دیگر آنکه آزاده اخلاقی شخصا در همه این عکسها به عنوان کسی که از اکنون به لحظه ای حساس در تاریخ پرتاب شده، حضور دارد. اگر به عکسها دقت کنید او را در گوشه ای با شال سرخ رنگ می بینید. او در بیشتر مواقع غمگین به دیوار تکیه داده و تراژدی را تماشا میکند. ولی گاه در صحنه های مهیج در صحنه دخالت کرده و تلاش میکند در تاریخ دخالت کند! مثلا در صحنه کشته شدن فروغ فرخزاد به سوی او میدود تا شاید نجاتش دهد. یا در صحنه قتل مرضیه اسکویی که با حمید اشرف قرار ملاقات داشت او دارد به دنبال حمید اشرف میدود تا جلوی حضور او در قتلگاه را بگیرد. یا در صحنه مرگ علی شریعتی او به یکی از کودکان حاضر در صحنه دلداری میدهد.در یک عکس هم او حضور ندارد. در صحنه تیرباران بیژن جزنی تنها شال آزاده اخلاقی را افتاده بر زمین میبینیم.
جهانگیرخان صوراسرافیل، نصرالله ملکالمتکلمین – ۳ تیر ۱۲۸۷ – باغ شاه، تهران
کلنل محمد تقی خان پسیان – ۱۵ مهر ۱۳۰۰ – مشهد
میرزاده عشقی – ۱۲ تیر ۱۳۰۳ – تهران
محمد فرخی یزدی – ۲۵ مهر ۱۳۱۸ – زندان قصر، تهران
تقی ارانی – ۱۴ بهمن ۱۳۱۸ – تهران
۱۶ آذر ۱۳۳۲ – دانشکدهی فنی، دانشگاه تهران، تهران
فروغ فرخزاد – ۲۴ بهمن ۱۳۴۵ – تهران
محمد مصدق – ۱۴ اسفند ۱۳۴۵ – احمدآباد، ایران
صمد بهرنگی – ۱۲ شهریور ۱۳۴۷ – رودخانه ارس، ایران
غلامرضا تختی – ۱۷ دی ۱۳۴۶ – هتل آتلانتیک، تهران
مرضیه احمدی اسکویی – ۶ اردیبهشت ۱۳۵۳ – تهران
حمید اشرف – ۸ تیر ۱۳۵۵ – خانه ی مهرآباد جنوبی، تهران
بیژن جزنی – ۲۹ فروردین ۱۳۵۴ – تپه های اوین، تهران
علی شریعتی – ۲۹ خرداد ۱۳۵۶ – ساوت همپتون، انگلستان
محمود طالقانی – ۱۹ شهریور ۱۳۵۸ – تهران
مهدی باکری- ۲۵ بهمن ۱۳۶۳ – جزیره ی مجنون، ایران
سهراب شهید ثالث – ۱۰ تیر ۱۳۷۷ – شیکاگو
