تقدیم به همه اونایی که کیف می کنم غرشونو می شنوم، ولی واقعا حق داریم غر بزنیم؟!
هیج وقت دکتر ها نفهمیدند که چرا جسیکا در لحظه تولد دست نداشت. خودش هم نمیداند اما زندگی کردنش، آنهم بدون دست برای ما آدم ها حاوی پیامی است که کاملا گویاست ... جسیکا کاکس متولد 1983 در آریزونای آمریکا اولین شخصی بود که مجوز خلبانی بدون دست در جهان را کسب کرد. او همچنین به عنوان اولین دارنده کمربند سیاه در تکواندو است. جسیکا در حال حاضر دارای مدرک کارشناسی در رشته روانشناسی از دانشگاه آریزونا ست و به عنوان سخنران انگیزشی فعالیت می کند. جسیکا بر این باور است که با ترکیب خلاقیت، پایداری، شهامت و بی باکی، هیچ چیز غیر ممکن نیست. او از همان لحظه اول بدون دست پا به دنیای ما گذاشت
بدون دست هم میتوان رشد کرد و بزرگ شد
میتوان سخت ترین کارها را انجام داد حتی اگر به نظر غیر ممکن باشند
نداشتن دو دست مانعی برای ورزش مورد علاقه ایجاد نمی كند
بدون دست هم میتوان زیبایی را تجربه كرد و هم با زشتی جنگید
برای پرواز کردن دست ها کار ساز نیست. برای پرواز بال میخواهی و جسیکا بالهایش را در اراده خود دارد
داستان زندگی و روزمرگی همچنان ادامه دارد. پس چرا مبارزه نکنی؟
كارها و علاقه مندی های دیگر را نیز نمی توان به فراموشی سپرد
بدون دست هم میتوان پرواز کرد. اما من که دست دارم چی؟ آیا من هم اراده آهنین و روح پرواز را دارم؟
او هم میتواند در برابر ناملایمات دنیا از خودش دفاع کند
برای آنان که در امتحان شهری بارها رد شدند تا گواهینامه گرفتند جسیکا حرفی دارد که در این عکس میتوان خواند و شاید هم شنید
شاید بتوان اینگونه هم نامه های عاشقانه نوشت
می توان با دست هایی که اصلا وجود ندارند دیگران را در آغوش گرفت و برایشان از راز های سر به مهر و تقدیر های تغییر ناپذیر سخن گفت.
وقت آن است که باور کنیم یک معلول جسمی هم میتواند در مسابقه دو صد متر المپیک مــدال طلا را به گردن بیاویزد. وقت آن است که چشم ها را باز کنیم و با جرات به مبارزه با دنیا برخیزیم. عکس های جسیکا با ما سخن میگویند. به پاس تمام لحظات عمر می توان به زندگی لبخند زد و به هر شكل ممكن - از جمله ایجاد حس اعتماد به نفس - به راز خواستن و توانستن پی برد!
