Ashkan-kamrani
عضو جدید
مقاله شھرھای جدید در مرزھای جنگ سرد توسط تحلیل گر تاریخ معماری ، دررتردام ھلند آقای میشل پرووست تهیه و منتشر شده است.
چکیده مقاله:
موضوعات ومطالبی که دراین سایت به بحث گزارده شده ، عمدا”به مقولات شھری وبرنامه ریزفضائی مربوط اند : شھرنشینی معاصر ، وضعیت وامکانات شھرھا ، برنامه ریزی وطراحی شھری ، موانع توسعه وتحول شھرھا وسایرموضوعات مشابه . شھرھا ، بویژه کلان شھرھای ما امروزه با مشکلات وکاستی ھای عدیده ای مواجه اند . شھروندان انتظاررفع ویا حد اقل تعدیل این کاستی ونابسامانی ھا را دارند . اما ، معمولا”نه تنھا این انتظارات براورده نمیشوند ؛ بلکه ، درعوض مشکلات وکمبودھا افزایش ھم مییابند ! درچنین وضعیتی طبیعی استکه میباید چگونگی سیاست گزاری ھا و محتوای انھا را مورد تامل قرارداد . لذا ، نخستین پرسشی که دراین زمینه در ذھن خطورمیکند ، این استکه : چرا این طرحھا ، سیاست گزاری ھا ، بدون مشارکت مردم ومبتنی برسلایقی که چندان با منافع وانتظارات مردم ھمخوانی ندارند ، انھم به صورت کلیشه ای وتقلید ازجوامع غربی ، انجام میشوند ؟ چون در یک روال منطقی ، ھرگونه سیاست گزاری وبرنامه ریزی در جامعه ، خاصه مواردی چون برنامه ریزی شھری ، نخست میباید طرح مسئله نموده ، وسپس انرا در ابعاد وسیعی در سطح جامعه به بحث گذارد ، تا طرح مسئله مذکور را اکثریت بپذیرند . نه اینکه ، پیشاپیش به سلیقه این یا ان مقام ، مشاور و یا شورا ، نتیجه گیری نمود ؛ فرضا” ، تصمیم به ساخت شھر جدید گرفت ! یا اینکه قبل از بررسی وسیع ونتیجه گیری قابل قبول ، نتیجه گرفت که تھران ویا شھردیگرنظیران بیش از < حد > بزرگ است ! ومرتبا” بزرگ شدن انرا شاھد اورد ! تھران بسیاربزرگ است ! ولی قصورممتدی که در توسعه ، ھدایت وگسترش اگانه ان ( براساس منافع اکثریت مردم ) شده ، بسیاربزرگترومسئله سازتراز بزرگی ان است ! بنا براین ، بازھم بر اساس یک روال اصولی پس از طرح مسئله مورد تائید جامعه ، راه حلھا را ، با مشاورت ومطابق با منافع وانتظارات اکثریت تدوین وپیشنھاد نمود.
چکیده مقاله:
موضوعات ومطالبی که دراین سایت به بحث گزارده شده ، عمدا”به مقولات شھری وبرنامه ریزفضائی مربوط اند : شھرنشینی معاصر ، وضعیت وامکانات شھرھا ، برنامه ریزی وطراحی شھری ، موانع توسعه وتحول شھرھا وسایرموضوعات مشابه . شھرھا ، بویژه کلان شھرھای ما امروزه با مشکلات وکاستی ھای عدیده ای مواجه اند . شھروندان انتظاررفع ویا حد اقل تعدیل این کاستی ونابسامانی ھا را دارند . اما ، معمولا”نه تنھا این انتظارات براورده نمیشوند ؛ بلکه ، درعوض مشکلات وکمبودھا افزایش ھم مییابند ! درچنین وضعیتی طبیعی استکه میباید چگونگی سیاست گزاری ھا و محتوای انھا را مورد تامل قرارداد . لذا ، نخستین پرسشی که دراین زمینه در ذھن خطورمیکند ، این استکه : چرا این طرحھا ، سیاست گزاری ھا ، بدون مشارکت مردم ومبتنی برسلایقی که چندان با منافع وانتظارات مردم ھمخوانی ندارند ، انھم به صورت کلیشه ای وتقلید ازجوامع غربی ، انجام میشوند ؟ چون در یک روال منطقی ، ھرگونه سیاست گزاری وبرنامه ریزی در جامعه ، خاصه مواردی چون برنامه ریزی شھری ، نخست میباید طرح مسئله نموده ، وسپس انرا در ابعاد وسیعی در سطح جامعه به بحث گذارد ، تا طرح مسئله مذکور را اکثریت بپذیرند . نه اینکه ، پیشاپیش به سلیقه این یا ان مقام ، مشاور و یا شورا ، نتیجه گیری نمود ؛ فرضا” ، تصمیم به ساخت شھر جدید گرفت ! یا اینکه قبل از بررسی وسیع ونتیجه گیری قابل قبول ، نتیجه گرفت که تھران ویا شھردیگرنظیران بیش از < حد > بزرگ است ! ومرتبا” بزرگ شدن انرا شاھد اورد ! تھران بسیاربزرگ است ! ولی قصورممتدی که در توسعه ، ھدایت وگسترش اگانه ان ( براساس منافع اکثریت مردم ) شده ، بسیاربزرگترومسئله سازتراز بزرگی ان است ! بنا براین ، بازھم بر اساس یک روال اصولی پس از طرح مسئله مورد تائید جامعه ، راه حلھا را ، با مشاورت ومطابق با منافع وانتظارات اکثریت تدوین وپیشنھاد نمود.
