مشاعرۀ سنّتی

[*زهره*]

ماهرخ با خط و خال منی

دلشدهٔ بی تن و توش توام

 

[moein_13]

ماهرخ با خط و خال منی

دلشدهٔ بی تن و توش توام

مبتلا گشتم دراین بند و بلا

کوشش ان حق کزاران یاد باد

 

[*زهره*]

دلی کامد ز عشق دوست در جوش

بماند تا قیامت مست و مدهوش

 

[moein_13]

دلی کامد ز عشق دوست در جوش

بماند تا قیامت مست و مدهوش

شکر ایزد را که انچه اسباب بلاست

مارا از کس دیگر نمیباید خواست

 

[*زهره*]

تا کی از بود تو و نابود تو

درگذر از بود و از نابود خویش

 

[moein_13]

تا کی از بود تو و نابود تو

درگذر از بود و از نابود خویش

ساهان و سران و سروران زیر گلند / روهای چو مه در دهن مور بین

 

[barg]

نه دختر، اختری از برج شاهی
فروزان گوهری از درج شاهی​

 

[moein_13]

نه دختر، اختری از برج شاهی
فروزان گوهری از درج شاهی​

یک جرعه می کهن زملکی نو به

وز هرچی نه می زماه تا ماهی به

 

[naghmeirani]

هیچ یاری به کم آزاریِ تنهائی نیست

دلنشین تر مگر از کنجِ قفس جائی هست؟

 

[moein_13]

هیچ یاری به کم آزاریِ تنهائی نیست

دلنشین تر مگر از کنجِ قفس جائی هست؟

تا حدیث پنج و چار ای سافی مشکل که یکی چندصصدهزار ساقی

 

[nima_tavana]

تا حدیث پنج و چار ای سافی مشکل که یکی چندصصدهزار ساقی

یک عمر پریشانی دل بسته به مویی است
تنها سر مویی ز سر موی تو دورم
ای عشق به شوق تو گذر می کنم از خویش
تو قاف قرار من و من عین عبورم
بگذار به بالای بلند تو ببالم
کز تیره ی نیلوفرم و تشنه ی نورم​

 

[moein_13]

یک عمر پریشانی دل بسته به مویی است
تنها سر مویی ز سر موی تو دورم
ای عشق به شوق تو گذر می کنم از خویش
تو قاف قرار من و من عین عبورم
بگذار به بالای بلند تو ببالم
کز تیره ی نیلوفرم و تشنه ی نورم​

من همان روز زفرهاد طمع ببریدم / که عنان دل شیدا به لب شیرین داد

 

[naghmeirani]

من همان روز زفرهاد طمع ببریدم / که عنان دل شیدا به لب شیرین داد

دوید بر رخِ زردم ز بیقراری اشک
گلِ خزان زده را کرد آبیاری اشک

 

[barg]

حافظ

حافظ

کو صبر و چه دل، کنچه دلش می‌خوانند
یک قطرهٔ خون است و هزار اندیشه​

 

[mahdi271]

هرکسي کام دلي آورده در کويت به دست
ما هم آخر در غمت خاکي به سر خواهيم کرد

 

[Ghazal_joon]

دلا، تا کی همی جویی منی را؟
چه داری دوست هرزه دشمنی را؟

 

[*زهره*]

اگر مراد نصیحت کنان ما اینست

که ترک دوست بگویم تصوریست محال

 

[Ghazal_joon]

لب و دندانت را حقوق نمک
هست بر جان و سینه​های کباب

 

[mahdi271]

به سامانم نمی پرسی نمی دانم چه سر داری
به درمانم نمی کوشی نمی دانی مگر دردم؟

بچه های اینجا عادت دارن از هم تشکر نکن؟
فقط تالار ادبیات اینجوری هست.
تشکر از آدم چیزی کم نمی کنه

 

[Ghazal_joon]

در کل اگه نگاه کنی میبینی که من هیچ تشکری نزدم (به یه دلایلی)ولی خب الان تشکر میزنم تا بفهمی چیزی ازم کم نمیشه

مگر گشایش حافظ در این خرابی بود
که بخشش ازلش در می مغان انداخت

 

[*زهره*]

تا گرفتم خلوتی تاریک روشن‌تر شدم
قطره‌ای بودم چو رفتم در صدف گوهر شدم

 

[Ghazal_joon]

ماجرا کم کن و بازآ که مرا مردم چشم
خرقه از سر به درآورد و به شکرانه بسوخت

 

[mahdi271]

توبه کردم که نبوسم لب ساقی و کنون
می گزم لب که چرا گوش به نادان کردم.

تشکر یادت نره

 

[*زهره*]

من از آن حسن روز افزون که یوسف داشت دانستم
که عشق از پرده‌ی عصمت برون آرد زلیخا را

خودت چرا تشکر نکردی؟

 

[mahdi271]

اول ز حرف صوت وجودم خبر نبود
در مکتب غم تو چنین نکته دان شدم

شرمنده زهره خانم من تشکرام تمام شده بخدا وگرنه تشکر میکردم
تشکر یادت نره

 

[Ghazal_joon]

یعنی چه تشکرات ته کشیده امروز اینو از دو نفر شنیده ام

مرا به کار جهان هرگز التفات نبود
رخ تو در نظر من چنین خوشش آراست
نخفته​ام ز خیالی که می​پزد دل من
خمار صدشبه دارم شرابخانه کجاست

 

[moein_13]

اول ز حرف صوت وجودم خبر نبود
در مکتب غم تو چنین نکته دان شدم

شرمنده زهره خانم من تشکرام تمام شده بخدا وگرنه تشکر میکردم
تشکر یادت نره

خوره تشکری؟
شوخی کردم


می نوش به خرمی کهاین چرخ کهن

ناگاه تورا چوخاک گرداند پست

 

[Ghazal_joon]

تا عاشقان به بوی نسیمش دهند جان
بگشود نافه​ای و در آرزو ببست

 

[moein_13]

تا عاشقان به بوی نسیمش دهند جان
بگشود نافه​ای و در آرزو ببست

تو کوه و کاه دانی که شهریارا چیست

به کوه مهنت من بین و چهره ی کاهی

 

[mahdi271]

تا کی اندر دام وصل آرم تذری و خوشخرام
در کمینم و انتظار وقت فرصت می کنم

تشکرم تمام شده
تشکر یادت نره