مشاعرۀ سنّتی

[آذر دخت]

از کوزه گری کوزه خریدم باری
آن کوزه سخن می گفت ز هر اسراری
شاهی بودم که جام زرینم بود
اکنون شده ام کوزه هر خماری

یارب چه غمزه کرد صراحی که خون خم
با نعره های قلقلش اندر گلو ببست

 

[t.askari]

بهوش بودم از اول که دل به کس نسپارم
شمایل تو بدیدم ؛ نه عقل ماند و نه هوشم

 

[نارون آبي]

يا خمش سازي خروش بي شكيبم را
يا ترا من شيو ه اي ديگر بياموزم
دانم از درگاه خود مي رانيم،اما
تا من اينجا بنده تو آنجا خدا باشي
سرگذشت تيره من سرگذشتي نيست
كز سرآغلز و سرانجامش جدا باشي
چيستم من زاده يك شام لذتبار
ناشناسي پيش ميراند دراين راهم

 

[rashidishahram]

ما نقد عافیت به می ناب داده ایم
این لاله را زخون جگر آب داده ایم.

 

[نارون آبي]

من از شب تاريك و تير مي ترسم
دلم اسير طلسم دروغ آ‍زادي است
كه از غل و زنجير اين اسير مي ترسم
بمان كنار بستر من هبوط نزديك است
ميان خواب و خيال از كوير مي ترسم
ببين براي تو مردن بهانه لازم نيست
ولي از اينكه بگويي بمير مي ترسم

 

[نارون آبي]

مرغی اسیرم

ز پشت میله های سرد و تیره

نگاه حسرتم حیران برویت

در این فکرم که دستی پیش آید

و من ناگه گشایم پر بسویت

 

[رسول فهیم]

تنم از واسطه دوری دلبر بگداخت
جانم از آتش مهر رخ جانانه بسوخت
سوز دل بین که ز بس آتش اشکم دل شمع
دوش بر من ز سر مهر چو پروانه بسوخت
​

 

[TELLI]

تنم از واسطه دوری دلبر بگداخت
جانم از آتش مهر رخ جانانه بسوخت
سوز دل بین که ز بس آتش اشکم دل شمع
دوش بر من ز سر مهر چو پروانه بسوخت
​

تو که کیمیا فروشی نظری به قلب ما کن
که بضاعتی نداریم و فکنده ایم دامی

 

[sh85]

تو که کیمیا فروشی نظری به قلب ما کن
که بضاعتی نداریم و فکنده ایم دامی

یاد باد آن‌که نهانت نظری با ما بود
رَقَم مِهر تو بر چهره ما پیدا بود

یاد باد آن‌که چو چَشمت به عِتابم می‌کُشت
مُعجِزِ عیسویت در لب شکّرخا بود

یاد باد آن‌که صَبوحی زده در مجلس اُنس
جز من و یار نبودیم و خدا با ما بود

یاد باد آن‌که رُخَت شمعِ طرب می‌اَفروخت
وین دلِ سوخته پروانهٔ ناپروا بود

یاد باد آن‌که در آن بَزمگه خلق و ادب
آن که او خندهٔ مستانه زدی صَهبا بود

یاد باد آن‌که چو یاقوتِ قدح خنده زدی
در میان من و لَعل تو حکایت‌ها بود

یاد باد آن‌که نگارم چو کمر بَربستی
در رکابش مَهِ نو پیکِ جهان‌پیما بود

یاد باد آن‌که خرابات‌نشین بودم و مست
وآنچه در مسجدم امروز کم است آن جا بود

یاد باد آن‌که به اِصلاح شما می‌شد راست
نظم هر گوهر ناسُفته که حافظ را بود

 

[t.askari]

اين دروغ است كه مي گويند دل به دل راه دارد
دل من غرقه به خون است,دل او خبرندارد

ز غم کسی اسیرم که ز من خبر ندارد
عجب از محبت من که بر او اثر ندارد
غلط است هر که گوید دل به دل راه دارد
دل من ز غصه خون شد دل او خبر ندارد

 

[t.askari]

از سوز محبت چه خبر اهل هوس را
کاین آتش عشق است نسوزد همه کس را

 

[t.askari]

در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد
حالتی رفت کهمحراب بفریاد آمد

دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود
تا دل شب سخن از سلسله موی تو بود
دل که از ناوک مژگان تو در خون می گشت
باز مشتاق کمانخانه ابروی تو بود

 

[t.askari]

در دیاری که در آن نیست کسی یار کسی

کاش یارب که نیفتد به کسی کار کسی

 

[t.askari]

یکی درد و یکی درمان پسندد
یکی وصل و یکی هجران پسندد
من از درمان و درد و وصل و هجران
پسندم آنچه را جانان پسندد

 

[t.askari]

دانی که چرا در میان میوه ها سیب نکوست
چون نیمی رخ عاشق است و نیمی رخ دوست
زردی رخ عاشق است و سرخی رخ دوست
به که چه زیباست دو دوست در یک پوست

 

[t.askari]

تو بدری و خورشید تو را بنده شده ست
تا بنده تو شده ست تابنده شده ست
زان روی که از شعاع نور رخ تو
خورشید منیر و ماه تابنده شده ست

 

[رسول فهیم]

تا عاشقان به بوی نسیمش دهند جان
بگشود نافه‌ای و در آرزو ببست
شیدا از آن شدم که نگارم چو ماه نو
ابرو نمود و جلوه گری کرد و رو ببست
​

 

[نارون آبي]

تن از نامهربانی ها فسرده
دل از بی همزبانی ها شکسته
ز حسرت پای در دامن کشیده
به خلوت سر به زیر بال برده
دو تنها دو سرگردان دو بی کس
به خلوتگاه جان با هم نشستند
زبانی بی زبانی را گشودند
سکوت جاودانی را شکستند
میپرسید ای سبکباران می پرسید
که این دیوانه از خود بدر کیست
چه گویم از که گویم با که گویم
که این دیوانه را از خود خبر نیست
به آن لب تشنه می مانم که ناگاه
به دریایی درافتد بی کرانه
لبی از قطره آبی تر نکرده
خورد از موج وحشی تازیانه
مپرسید ای سبکباران مپرسید
مرا با عشق او تنها گذارید
غریق لطف آن دریا نگاهم
مرا تنها به این دریا سپارید

فريدون مشيري

​

 

[نارون آبي]

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]در گریز از این زمان بی گذشت[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]در فغان، ازین ملال بی زوال[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]رانده از بهشت عشق و آرزو[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]مانده ام همه غم و همه خیال[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]سرنهاده چون اسیر خسته جان[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]درکمند روزگار بدسرشت[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]رو نهفته چون ستارگان کور[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]در غبار کهکشان سرنوشت[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]می روم زدیده ها نهان شوم[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]می روم که گریه در نهان کنم[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]یا مرا جدایی تو می کشد[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]یا تو را دوباره مهربان کنم[/FONT]

 

[sh85]

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]در گریز از این زمان بی گذشت[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]در فغان، ازین ملال بی زوال[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]رانده از بهشت عشق و آرزو[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]مانده ام همه غم و همه خیال[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]سرنهاده چون اسیر خسته جان[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]درکمند روزگار بدسرشت[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]رو نهفته چون ستارگان کور[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]در غبار کهکشان سرنوشت[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]می روم زدیده ها نهان شوم[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]می روم که گریه در نهان کنم[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]یا مرا جدایی تو می کشد[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]یا تو را دوباره مهربان کنم[/FONT]

مزرع سبز فلک دیدم و داس مه نو
یادم از کشته خویش آمد و هنگام درو

 

[رسول فهیم]

تن از نامهربانی ها فسرده
دل از بی همزبانی ها شکسته
ز حسرت پای در دامن کشیده
به خلوت سر به زیر بال برده
دو تنها دو سرگردان دو بی کس
به خلوتگاه جان با هم نشستند
زبانی بی زبانی را گشودند
سکوت جاودانی را شکستند
میپرسید ای سبکباران می پرسید
که این دیوانه از خود بدر کیست
چه گویم از که گویم با که گویم
که این دیوانه را از خود خبر نیست
به آن لب تشنه می مانم که ناگاه
به دریایی درافتد بی کرانه
لبی از قطره آبی تر نکرده
خورد از موج وحشی تازیانه
مپرسید ای سبکباران مپرسید
مرا با عشق او تنها گذارید
غریق لطف آن دریا نگاهم
مرا تنها به این دریا سپارید

فريدون مشيري

دلا منال ز بیداد و جور یارکه یار
تو را نصیب همین کرد و این از آن دادست
برو فسانه مخوان و فسون مدم حافظ
کز این فسانه و افسون مرابسی یادست​

 

[naghmeirani]

تا گرفتارم به دردِ عشق وقتِ من خوش است

وقتِ آن کس خوش که بنیادِ گرفتاری نهاد

 

[Ekram]

دست طمع که پیش کسان می کنی دراز
پل بسته ای که بگذری از آبروی خویش

 

[naghmeirani]

شیوۀ چشمت فریبِ جنگ داشت

ما غلط کردیم و صلح انگاشتیم

 

[z.19.P]

دست طمع که پیش کسان می کنی دراز
پل بسته ای که بگذری از آبروی خویش

شما مست نگشتيد وزان باده نخورديد/ چه دانيد چه دانيد كه ما در چه شكاريم؟

 

[Ekram]

ما بدین در نه پی حشمت و جاه آمده ایم
از بد حادثه اینجا به پناه آمده ایم

 

[z.19.P]

شیوۀ چشمت فریبِ جنگ داشت

ما غلط کردیم و صلح انگاشتیم

منم ان مست رند سخت شيدا / ميان جمله رندان هاي هايم

 

[minoo-lovely]

منم ان مست رند سخت شيدا / ميان جمله رندان هاي هايم

مرا میبینی و هر دم زیادت میکنی دردم
تورا میبینم و میلم زیادت میشود هر دم

 

[z.19.P]

مرا میبینی و هر دم زیادت میکنی دردم
تورا میبینم و میلم زیادت میشود هر دم

ما كار و دكان و پيشه را سوخته ايم / شعر و غزل و دو بيتي اموخته ايم

 

[رسول فهیم]

شما مست نگشتيد وزان باده نخورديد/ چه دانيد چه دانيد كه ما در چه شكاريم؟

ما آبروی فقر و قناعت نمی‌بریم
با پادشه بگوی که روزی مقدراست​