مشاعره با شعر سعدی

[baran72]

من مرغکی پربسته‌ام زان در قفس بنشسته‌ام
گر زان که بشکستی قفس بنمودمی پرواز را

آتشِ سوزان نکند با سپند

آنچه کند دودِ دلِ دردمند​

 

[امالیا]

آتشِ سوزان نکند با سپند

آنچه کند دودِ دلِ دردمند​

دل خويش را بگفتم چو تو دوست ميگرفتم
نه عجب كه خوبرويان بكنند بيوفايي

 

[mx_2000]

دل خويش را بگفتم چو تو دوست ميگرفتم
نه عجب كه خوبرويان بكنند بيوفايي

یار با ما بی‌وفایی می‌کند
بی‌گناه از من جدایی می‌کند
شمع جانم را بکشت آن بی‌وفا
جای دیگر روشنایی می‌کند
می‌کند با خویش خود بیگانگی
با غریبان آشنایی می‌کند

 

[baran72]

یار با ما بی‌وفایی می‌کند
بی‌گناه از من جدایی می‌کند
شمع جانم را بکشت آن بی‌وفا
جای دیگر روشنایی می‌کند
می‌کند با خویش خود بیگانگی
با غریبان آشنایی می‌کند

دوش دور از رویت ای جان جانم از غم تاب داشت

ابر چشمم بر رخ از سودای تو سیلاب داشت

 

[mx_2000]

دوش دور از رویت ای جان جانم از غم تاب داشت

ابر چشمم بر رخ از سودای تو سیلاب داشت

تا کی روم از عشق تو شوریده به هر سوی
تا کی دوم از شور تو دیوانه به هر کوی
صد نعره همی‌آیدم از هر بن مویی
خود در دل سنگین تو نگرفت سر موی

 

[امالیا]

تا کی روم از عشق تو شوریده به هر سوی
تا کی دوم از شور تو دیوانه به هر کوی
صد نعره همی‌آیدم از هر بن مویی
خود در دل سنگین تو نگرفت سر موی

يار گرفته ام بسي چون تو نديده ام كسي
شمع چنين نيامدست از در هيچ مجلسي

 

[mx_2000]

يار گرفته ام بسي چون تو نديده ام كسي
شمع چنين نيامدست از در هيچ مجلسي

یارمن آن که لطف خداوند یار اوست

بیداد و داد و رد و قبول اختیار اوست

 

[امالیا]

یارمن آن که لطف خداوند یار اوست

بیداد و داد و رد و قبول اختیار اوست

تن آسوده چه داند كه دل خسته چه باشد؟
من گرفتار كمندم تو چه داني كه سواري؟

 

[mx_2000]

تن آسوده چه داند كه دل خسته چه باشد؟
من گرفتار كمندم تو چه داني كه سواري؟

یار زیبا گر هزارت وحشت از وی در دل است

بامدادان روی او دیدن صـــــــــــــباح مُقبل است

 

[امالیا]

یار زیبا گر هزارت وحشت از وی در دل است

بامدادان روی او دیدن صـــــــــــــباح مُقبل است

تا تو برگشتي نيامد هيچ خلقم در نظر
كز خيالت شحنه اي بر ناظرم بگماشتي

 

[mx_2000]

تا تو برگشتي نيامد هيچ خلقم در نظر
كز خيالت شحنه اي بر ناظرم بگماشتي

یار بیگانه نگیرد هر که دارد یار خویش
ای که دستی چرب داری پیشتر دیوار خویش
خدمتت را هر که فرمایی کمر بندد به طوع
لیکن آن بهتر که فرمایی به خدمتگار خویش

 

[امالیا]

یار بیگانه نگیرد هر که دارد یار خویش
ای که دستی چرب داری پیشتر دیوار خویش
خدمتت را هر که فرمایی کمر بندد به طوع
لیکن آن بهتر که فرمایی به خدمتگار خویش

شرط عشقست كه از دوست شكايت نكنند
ليكن از شوق حكايت به زبان مي آيد

 

[mx_2000]

شرط عشقست كه از دوست شكايت نكنند
ليكن از شوق حكايت به زبان مي آيد

دل پیش تو و دیده به جای دگرستم


تا خصم نداند که تو را می‌نگرستم


روزی به درآیم من از این پرده ناموس


هر جا که بتی چون تو ببینم بپرستم

 

[امالیا]

دل پیش تو و دیده به جای دگرستم


تا خصم نداند که تو را می‌نگرستم


روزی به درآیم من از این پرده ناموس


هر جا که بتی چون تو ببینم بپرستم

مرا مگوي نصيحت كه پارسايي و عشق
دو خصلتند كه با يكدگر نياميزند

 

[mx_2000]

مرا مگوي نصيحت كه پارسايي و عشق
دو خصلتند كه با يكدگر نياميزند

در وصف نیاید که چه شــیرین دهن است آن


این است که دور از لب و دندان من است آن

 

[امالیا]

در وصف نیاید که چه شــیرین دهن است آن


این است که دور از لب و دندان من است آن

نه آنچنان به تو مشغولم اي بهشتي رو
كه ياد خويشتنم در ضمير مي آيد

 

[naghmeirani]

نه آنچنان به تو مشغولم اي بهشتي رو
كه ياد خويشتنم در ضمير مي آيد

دور نباشد که خلق ؛ روز تصّور کنند
گر بنمایی به شب ؛ طلعتِ خورشید وار

 

[baran72]

دور نباشد که خلق ؛ روز تصّور کنند
گر بنمایی به شب ؛ طلعتِ خورشید وار

روی از جمال دوست به صحرا مکن که روی

در روی همنشین وفاجوی خوشترست

 

[mx_2000]

روی از جمال دوست به صحرا مکن که روی

در روی همنشین وفاجوی خوشترست

تا بود بار غمت بر دل بی‌هوش مرا


سوز عشقت ننشاند ز جگر جوش مرا

 

[maryam-25]

تا بود بار غمت بر دل بی‌هوش مرا


سوز عشقت ننشاند ز جگر جوش مرا

ای که ز دیده غایبی در دل ما نشسته​ای
حسن تو جلوه می​کند وین همه پرده بسته​ ای

 

[naghmeirani]

ای که ز دیده غایبی در دل ما نشسته​ای
حسن تو جلوه می​کند وین همه پرده بسته​ ای

یا رب تو آشنا را مهلت ده و سلامت

چندان که بازبیند دیدار آشنا را

 

[baran72]

یا رب تو آشنا را مهلت ده و سلامت

چندان که بازبیند دیدار آشنا را

آرام دل خویش نجویم چه کنم؟

وندر طلبش به سر نپویم چه کنم؟

گویند مرو که خون خود می‌ریزی

مادام که در کمند اویم چه کنم؟

 

[maryam-25]

آرام دل خویش نجویم چه کنم؟

وندر طلبش به سر نپویم چه کنم؟

گویند مرو که خون خود می‌ریزی

مادام که در کمند اویم چه کنم؟

مکن ملامتم ای دوست زینهار

کاین درد عاشقی به ملامت فزون شود

 

[baran72]

مکن ملامتم ای دوست زینهار

کاین درد عاشقی به ملامت فزون شود

دلم از غمت زمانی نتواند از ننالد

مژه یکدم آب حسرت نشکیبد ار نریزد

 

[sahar tala]

دلم از غمت زمانی نتواند از ننالد

مژه یکدم آب حسرت نشکیبد ار نریزد

دیر آمدی ای نگار سرمست
زودت ندهیم دامن از دست

 

[mx_2000]

دیر آمدی ای نگار سرمست
زودت ندهیم دامن از دست

تو مپندار کز این در به ملامت بروم
دلم این جاست بده تا به سلامت بروم




ترک سر گفتم از آن پیش که بنهادم پای

نه به زرق آمده‌ام تا به ملامت بروم


من هوادار قدیمم بدهم جان عزیز

نو ارادت نه که از پیش غرامت بروم


گر رسد از تو به گوشم که بمیر ای سعدی

تا لب گور به اعزاز و کرامت بروم



ور بدانم به در مرگ که حشرم با توست

از لحد رقص کنان تا به قیامت بروم

 

[naghmeirani]

تو مپندار کز این در به ملامت بروم
دلم این جاست بده تا به سلامت بروم

ترک سر گفتم از آن پیش که بنهادم پای

نه به زرق آمده‌ام تا به ملامت بروم

من هوادار قدیمم بدهم جان عزیز

نو ارادت نه که از پیش غرامت بروم

گر رسد از تو به گوشم که بمیر ای سعدی

تا لب گور به اعزاز و کرامت بروم

ور بدانم به در مرگ که حشرم با توست

از لحد رقص کنان تا به قیامت بروم

مرا رضایِ تو باید نه زندگانیِ خویش
اگر مرادِ تو قتلست وارهان ای دوست

 

[دختر شرقی]

تا کی ای دلبر دل من بار تنهایی کشد
ترسم از تنهایی احوالم به رسوایی کشد

 

[عطار]

در وهم نگنجد که چه دلبند و چه شیرین

در وصف نیاید که چه مطبوع و چه زیباست

 

[دختر شرقی]

تو آن نه‌ای که دل از صحبت تو برگیرند
و گر ملول شوی صاحبی دگر گیرند