طرح حفظ سوره های "یس, الرحمن,واقعه" در ماه مبارک رمضان

[shidokht777]

خدا قوت دوستان...
منم تقریبا تا 30رسیدم...بیشتر باید روی تثبیت ایات وقت بگذارم

این 5ایه هم به عنوان میانگین در نظر بگیریم...هر کی هر چقدر تونست حفظ کنه حتی 1 آیه...فقط مستمر باشه..ان شا الله خدا هم کمکمون کنه...
دوستان بیاید هر روز گزارش بدید اینجوری بهم انرژی هم میدیم...

 

[4831]

سلام
دوستان لطفا هر کی بیاد بگه چند آیه حفظ کرده تا میانگین بگیریم و برای بقیه ی روزا برنامه ریزی کنیم؟
من 30آیه!!!!

روزی 5 آیه هم از این به بعد ادامه بدیم انشالله..

 

[Mʀ Yᴀsɪɴ]

بازم سوره یاسین

بازم سوره یاسین

من هر سه سوره رو حفظم در کل حافظ کل قرانم

اما یکی از راههای برای حفظ سوره یاسین و الرحمن که خودم اینجوری حفظ کردم

گوش کردن اون موقع خواب تا وقتی خوابم ببره

غیر تمرین کردنم در طول روز بود

هم ارامش خاطری برام بود هم ذهن ادمی در موقع خواب باعث تحلیل کلمات و ماندگاری در حافظه میباشد

یه روش موثری هست که از اینگلیسی در خواب برداشت کردم و اینجوری حفظ کردم

جواب داد برای من

شما هم امتحان کنین

 

[بانو امین]

بسم الله الرحمن الرحیم


سُبْحَانَ الَّذِي خَلَقَ الْأَزْوَاجَ كُلَّهَا مِمَّا تُنبِتُ الْأَرْضُ وَمِنْ أَنفُسِهِمْ وَمِمَّا لَا يَعْلَمُونَ ﴿۳۶﴾

پاك [خدايى] كه از آنچه زمين مى‏روياند و [نيز] از خودشان و از آنچه نمى‏دانند همه را نر و ماده گردانيده است (۳۶)

وَآيَةٌ لَّهُمْ اللَّيْلُ نَسْلَخُ مِنْهُ النَّهَارَ فَإِذَا هُم مُّظْلِمُونَ ﴿۳۷﴾

و نشانه‏اى [ديگر] براى آنها شب است كه روز را [مانند پوست] از آن برمى‏كنيم و بناگاه آنان در تاريكى فرو مى‏روند (۳۷)

وَالشَّمْسُ تَجْرِي لِمُسْتَقَرٍّ لَّهَا ذَلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ ﴿۳۸﴾

و خورشيد به [سوى] قرارگاه ويژه خود روان است تقدير آن عزيز دانا اين است (۳۸)

وَالْقَمَرَ قَدَّرْنَاهُ مَنَازِلَ حَتَّى عَادَ كَالْعُرْجُونِ الْقَدِيمِ ﴿۳۹﴾

و براى ماه منزلهايى معين كرده‏ايم تا چون شاخك خشك خوشه خرما برگردد (۳۹)

لَا الشَّمْسُ يَنبَغِي لَهَا أَن تُدْرِكَ الْقَمَرَ وَلَا اللَّيْلُ سَابِقُ النَّهَارِ وَكُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ ﴿۴۰﴾

نه خورشيد را سزد كه به ماه رسد و نه شب بر روز پيشى جويد و هر كدام در سپهرى شناورند (۴۰)
​

 

[shidokht777]

سلام دوستان
نماز روزه هاتون قبول حق....
ان شالله ماه رمضونتون گوشت بشه بچسبه به تنتون:دی
به کمک خدا تقریبا تا 45 رسیدم...فقط یکم وسطاش ایه ها رو جابه جا میکنم...
کسی راه حل واسه تثبیت ایات نداره؟

 

[4831]

سلام دوستان
نماز روزه هاتون قبول حق....
ان شالله ماه رمضونتون گوشت بشه بچسبه به تنتون:دی
به کمک خدا تقریبا تا 45 رسیدم...فقط یکم وسطاش ایه ها رو جابه جا میکنم...
کسی راه حل واسه تثبیت ایات نداره؟

بنظرم با معنی حفظ کنید
اینجوری فک میکنم آیه ها رو جابه جا نمیگید
باز نظر من..
تجربه ی زیادی ندارم.

التماس دعا

 

[بانو امین]

بسم الله الرحمن الرحیم


وَآيَةٌ لَّهُمْ أَنَّا حَمَلْنَا ذُرِّيَّتَهُمْ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ ﴿۴۱﴾

و نشانه‏اى [ديگر] براى آنان اينكه ما نياكانشان را در كشتى انباشته سوار كرديم (۴۱)

وَخَلَقْنَا لَهُم مِّن مِّثْلِهِ مَا يَرْكَبُونَ ﴿۴۲﴾

و مانند آن براى ايشان مركوبها[ى ديگرى] خلق كرديم (۴۲)

وَإِن نَّشَأْ نُغْرِقْهُمْ فَلَا صَرِيخَ لَهُمْ وَلَا هُمْ يُنقَذُونَ ﴿۴۳﴾

و اگر بخواهيم غرقشان مى‏كنيم و هيچ فريادرسى نمى‏يابند و روى نجات نمى‏بينند (۴۳)

إِلَّا رَحْمَةً مِّنَّا وَمَتَاعًا إِلَى حِينٍ ﴿۴۴﴾

مگر رحمتى از جانب ما [شامل آنها گردد] و تا چندى [آنها را] برخوردار سازيم (۴۴)

وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ اتَّقُوا مَا بَيْنَ أَيْدِيكُمْ وَمَا خَلْفَكُمْ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ ﴿۴۵﴾

و چون به ايشان گفته شود از آنچه در پيش رو و پشت‏ سر داريد بترسيد اميد كه مورد رحمت قرار گيريد [نمیشنوند] (۴۵)

 

[Mʀ Yᴀsɪɴ]

سلام دوستان
نماز روزه هاتون قبول حق....
ان شالله ماه رمضونتون گوشت بشه بچسبه به تنتون:دی
به کمک خدا تقریبا تا 45 رسیدم...فقط یکم وسطاش ایه ها رو جابه جا میکنم...
کسی راه حل واسه تثبیت ایات نداره؟

گوش کن تا تثبیت بشه برات

همراه گوش کردنم بخون

سعی نکن از حفظ بخونی سعی کن با فکر بخونی

بفهمی حین خوندن چی میگی

بفهمی معنیشو

یا بقول دوستمون با معنی حفظ کن

 

[بانو امین]

بسم الله الرحمن الرحیم


وَمَا تَأْتِيهِم مِّنْ آيَةٍ مِّنْ آيَاتِ رَبِّهِمْ إِلَّا كَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِينَ ﴿۴۶﴾

و هيچ نشانه‏اى از نشانه‏هاى پروردگارشان بر آنان نيامد جز اينكه از آن رويگردان شدند (۴۶)

وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ أَنفِقُوا مِمَّا رَزَقَكُمْ اللَّهُ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا أَنُطْعِمُ مَن لَّوْ يَشَاءُ اللَّهُ أَطْعَمَهُ إِنْ أَنتُمْ إِلَّا فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ ﴿۴۷﴾

و چون به آنان گفته شود از آنچه خدا به شما روزى داده انفاق كنيد كسانى كه كافر شده‏اند به آنان كه ايمان آورده‏اند مى‏گويند آيا كسى را بخورانيم كه اگر خدا مى‏خواست [خودش] وى را مى‏خورانيد شما جز در گمراهى آشكارى [بيش] نيستيد (۴۷)

وَيَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ ﴿۴۸﴾

و مى‏گويند اگر راست مى‏گوييد پس اين وعده [عذاب] كى خواهد بود (۴۸)

مَا يَنظُرُونَ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً تَأْخُذُهُمْ وَهُمْ يَخِصِّمُونَ ﴿۴۹﴾

جز يك فرياد [مرگبار] را انتظار نخواهند كشيد كه هنگامى كه سرگرم جدالند غافلگيرشان كند (۴۹)

فَلَا يَسْتَطِيعُونَ تَوْصِيَةً وَلَا إِلَى أَهْلِهِمْ يَرْجِعُونَ ﴿۵۰﴾

آنگاه نه توانايى وصيتى دارند و نه مى‏توانند به سوى كسان خود برگردند (۵۰)
​

 

[بانو امین]

بسم الله الرحمن الرحیم


وَنُفِخَ فِي الصُّورِ فَإِذَا هُم مِّنَ الْأَجْدَاثِ إِلَى رَبِّهِمْ يَنسِلُونَ ﴿۵۱﴾

و در صور دميده خواهد شد پس بناگاه از گورهاى خود شتابان به سوى پروردگار خويش مى‏آيند (۵۱)

قَالُوا يَا وَيْلَنَا مَن بَعَثَنَا مِن مَّرْقَدِنَا هَذَا مَا وَعَدَ الرَّحْمَنُ وَصَدَقَ الْمُرْسَلُونَ ﴿۵۲﴾

مى‏گويند اى واى بر ما چه كسى ما را از آرامگاهمان برانگيخت اين است همان وعده خداى رحمان و پيامبران راست مى‏گفتند (۵۲)

إِن كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ ﴿۵۳﴾

[باز هم] يك فرياد است و بس و بناگاه همه در پيشگاه ما حاضر آيند (۵۳)

فَالْيَوْمَ لَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئًا وَلَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿۵۴﴾

امروز بر كسى هيچ ستم نمى‏رود جز در برابر آنچه كرده‏ايد پاداشى نخواهيد يافت (۵۴)

إِنَّ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ الْيَوْمَ فِي شُغُلٍ فَاكِهُونَ ﴿۵۵﴾

در اين روز اهل بهشت كار و بارى خوش در پيش دارند (۵۵)
​

 

[₪آمیتریس₪]

آیات 56 تا 60 سوره مبارکه یس

آیات 56 تا 60 سوره مبارکه یس

بسم الله الرحمن الرحيم

به نام خداوند بخشاینده مهربان


هُمْ وَأَزْوَاجُهُمْ فِي ظِلَالٍ عَلَى الْأَرَائِكِ مُتَّكِؤُونَ (56)

آنها با همسرانشان در زير سايه ‏ها بر تختها تكيه مى ‏زنند(56)

لَهُمْ فِيهَا فَاكِهَةٌ وَلَهُم مَّا يَدَّعُونَ (57)

در آنجا براى آنها [هر گونه] ميوه است و هر چه دلشان بخواهد (57)

سَلَامٌ قَوْلًا مِن رَّبٍّ رَّحِيمٍ (58)

از جانب پروردگار[ى] مهربان [به آنان] سلام گفته مى ‏شود (58)

وَامْتَازُوا الْيَوْمَ أَيُّهَا الْمُجْرِمُونَ (59)

و اى گناهكاران امروز [از بى ‏گناهان] جدا شويد (59)

أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يَا بَنِي آدَمَ أَن لَّا تَعْبُدُوا الشَّيْطَانَ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِينٌ (60)

اى فرزندان آدم مگر با شما عهد نكرده بودم كه شيطان را مپرستيد زيرا وى دشمن آشكار شماست (60)


​

 

[shidokht777]

60...

دوستان التماس دعـــا...

 

[بانو امین]

بسم الله الرحمن الرحیم وَأَنْ اعْبُدُونِي هَذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ ﴿۶۱﴾ و اينكه مرا بپرستيد اين است راه راست (۶۱) وَلَقَدْ أَضَلَّ مِنكُمْ جِبِلًّا كَثِيرًا أَفَلَمْ تَكُونُوا تَعْقِلُونَ ﴿۶۲﴾ و [او] گروهى انبوه از ميان شما را سخت گمراه كرد آيا تعقل نمى‏كرديد (۶۲) هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِي كُنتُمْ تُوعَدُونَ ﴿۶۳﴾ اين است جهنمى كه به شما وعده داده مى‏شد (۶۳) اصْلَوْهَا الْيَوْمَ بِمَا كُنتُمْ تَكْفُرُونَ ﴿۶۴﴾ به [جرم] آنكه كفر مى‏ورزيديد اكنون در آن درآييد (۶۴) الْيَوْمَ نَخْتِمُ عَلَى أَفْوَاهِهِمْ وَتُكَلِّمُنَا أَيْدِيهِمْ وَتَشْهَدُ أَرْجُلُهُمْ بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ ﴿۶۵﴾ امروز بر دهانهاى آنان مهر مى‏نهيم و دستهايشان با ما سخن مى‏گويند و پاهايشان بدانچه فراهم مى‏ساختند گواهى مى‏دهند (۶۵) ​

 

[بانو امین]

بسم الله الرحمن الرحیم


وَلَوْ نَشَاء لَطَمَسْنَا عَلَى أَعْيُنِهِمْ فَاسْتَبَقُوا الصِّرَاطَ فَأَنَّى يُبْصِرُونَ ﴿۶۶﴾

و اگر بخواهيم هر آينه فروغ از ديدگانشان مى‏گيريم تا در راه [كج] بر هم پيشى جويند ولى [راه راست را] از كجا مى‏توانند ببينند (۶۶)

وَلَوْ نَشَاء لَمَسَخْنَاهُمْ عَلَى مَكَانَتِهِمْ فَمَا اسْتَطَاعُوا مُضِيًّا وَلَا يَرْجِعُونَ ﴿۶۷﴾

و اگر بخواهيم هرآينه ايشان را در جاى خود مسخ مى‏كنيم [به گونه‏اى] كه نه بتوانند بروند و نه برگردند (۶۷)

وَمَنْ نُعَمِّرْهُ نُنَكِّسْهُ فِي الْخَلْقِ أَفَلَا يَعْقِلُونَ ﴿۶۸﴾

و هر كه را عمر دراز دهيم او را [از نظر] خلقت فروكاسته [و شكسته] گردانيم آيا نمى‏انديشند (۶۸)

وَمَا عَلَّمْنَاهُ الشِّعْرَ وَمَا يَنبَغِي لَهُ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ وَقُرْآنٌ مُّبِينٌ ﴿۶۹﴾

و [ما] به او شعر نياموختيم و در خور وى نيست اين [سخن] جز اندرز و قرآنى روشن نيست (۶۹)

لِيُنذِرَ مَن كَانَ حَيًّا وَيَحِقَّ الْقَوْلُ عَلَى الْكَافِرِينَ ﴿۷۰﴾

تا هر كه را [دلى] زنده است بيم دهد و گفتار [خدا] در باره كافران محقق گردد (۷۰)
​

 

[بانو امین]

‏بسم الله الرحمن الرحیم

أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّا خَلَقْنَا لَهُمْ مِمَّا عَمِلَتْ أَيْدِينَا أَنْعَاماً فَهُمْ لَهَا مَالِكُونَ (71)
آیا کافران ندیدندکه برآنها بادست قدرت خود چهارپایان را آفریدیم تاآنها مالک شوند؟ وآن حیوانات را مطیع آنهاکردیم و رام ساختیم برآنها
وَذَلَّلْنَاهَا لَهُمْ فَمِنْهَا رَكُوبُهُمْ وَمِنْهَا يَأْكُلُونَ (72)
تاهم برآنهاسوار شوند وهم ازآن غذاتناول کنند
وَلَهُمْ فِيهَا مَنَافِعُ وَمَشَارِبُ أَفَلَا يَشْكُرُونَ (73)
وبرای مردم در آن حیوانات منافع وآشامیدنی های فراوان قراردادیم،آیاشکراین نعمت نبایدبجای آرند؟
وَاتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لَعَلَّهُمْ يُنصَرُونَ (74)
ومشرکان غیراز خدا خدایانی برگرفتند،تامگر یاری ونصرت جویند.
لَا يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَهُمْ وَهُمْ لَهُمْ جُندٌ مُّحْضَرُونَ (75)
هرگزخدایان کمترین نصرتی به آنان نتوانندکرد.وخوداین مشرکان معبودانشان راسپاهی حاضر هستند.
​

 

[بانو امین]

بسم الله الرحمن الرحیم

فَلَا یَحْزُنکَ قَوْلُهُمْ إِنَّا نَعْلَمُ مَا یُسِرُّونَ وَمَا یُعْلِنُونَ ﴿۷۶﴾

پس گفتار آنان تو را غمگین نگرداند که ما آنچه را پنهان و آنچه را آشکار مى‏کنند مى‏دانیم (۷۶)

أَوَلَمْ یَرَ الْإِنسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِن نُّطْفَةٍ فَإِذَا هُوَ خَصِیمٌ مُّبِینٌ ﴿۷۷﴾

مگر آدمى ندانسته است که ما او را از نطفه‏ اى آفریده‏ایم پس بناگاه وى ستیزه‏جویى آشکار شده است (۷۷)

وَضَرَبَ لَنَا مَثَلًا وَنَسِیَ خَلْقَهُ قَالَ مَنْ یُحْیِی الْعِظَامَ وَهِیَ رَمِیمٌ ﴿۷۸﴾

و براى ما مثلى آورد و آفرینش خود را فراموش کرد گفت چه کسى این استخوانها را که چنین پوسیده است زندگى مى‏بخشد (۷۸)

قُلْ یُحْیِیهَا الَّذِی أَنشَأَهَا أَوَّلَ مَرَّةٍ وَهُوَ بِکُلِّ خَلْقٍ عَلِیمٌ ﴿۷۹﴾

بگو همان کسى که نخستین ‏بار آن را پدید آورد و اوست که به هر [گونه] آفرینشى داناست (۷۹)

الَّذِی جَعَلَ لَکُم مِّنَ الشَّجَرِ الْأَخْضَرِ نَارًا فَإِذَا أَنتُم مِّنْهُ تُوقِدُونَ ﴿۸۰﴾

همو که برایتان در درخت‏ سبزفام اخگر نهاد که از آن [چون نیازتان افتد] آتش مى‏افروزید (۸۰)

أَوَلَیْسَ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِقَادِرٍ عَلَى أَنْ یَخْلُقَ مِثْلَهُم بَلَى وَهُوَ الْخَلَّاقُ الْعَلِیمُ ﴿۸۱﴾

آیا کسى که آسمانها و زمین را آفریده توانا نیست که [باز] مانند آنها را بیافریند آرى اوست آفریننده دانا (۸۱)

إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَیْئًا أَنْ یَقُولَ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ ﴿۸۲﴾

چون به چیزى اراده فرماید کارش این بس که مى‏گوید باش پس [بى‏درنگ] موجود مى‏شود (۸۲)

فَسُبْحَانَ الَّذِی بِیَدِهِ مَلَکُوتُ کُلِّ شَیْءٍ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿۸۳﴾

پس [شکوهمند و] پاک است آن کسى که ملکوت هر چیزى در دست اوست و به سوى اوست که بازگردانیده مى‏شوید (۸۳)





​

امروز تا آخر سوره رو گذاشتم
اگه سنگین بود بگید که فردا سوره بعدی رو شروع نکنم

 

[بانو امین]

از امروز به یاری خدا سوره الرحمن رو شروع میکنیم
چون آیاتش کوتاه تره روزی 10 تا رو میذارم
اگه کسی نرسید بگه تا با همون 5 آیه ادامه بدیم

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان


الرَّحْمَنُ ﴿۱﴾

[خداى] رحمان (۱)

عَلَّمَ الْقُرْآنَ ﴿۲﴾

قرآن را یاد داد (۲)

خَلَقَ الْإِنسَانَ ﴿۳﴾

انسان را آفرید (۳)

عَلَّمَهُ الْبَیَانَ ﴿۴﴾

به او بیان آموخت (۴)

الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ ﴿۵﴾

خورشید و ماه بر حسابى [روان]اند (۵)

وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ یَسْجُدَانِ ﴿۶﴾

و بوته و درخت چهره‏سایانند (۶)

وَالسَّمَاء رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِیزَانَ ﴿۷﴾

و آسمان را برافراشت و ترازو را گذاشت (۷)

أَلَّا تَطْغَوْا فِی الْمِیزَانِ ﴿۸﴾

تا مبادا از اندازه درگذرید (۸)

وَأَقِیمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِیزَانَ ﴿۹﴾

و وزن را به انصاف برپا دارید و در سنجش مکاهید (۹)

وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ ﴿۱۰﴾

و زمین را براى مردم نهاد (۱۰)

​

 

[بانو امین]

بسم الله الرحمن الرحیم

فِیهَا فَاکِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الْأَکْمَامِ ﴿۱۱﴾


در آن میوه [ها] و نخلها با خوشه‏هاى غلاف دار (۱۱)

وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّیْحَانُ ﴿۱۲﴾

و دانه‏هاى پوست‏دار و گیاهان خوشبوست (۱۲)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۱۳﴾

پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۱۳)
خَلَقَ الْإِنسَانَ مِن صَلْصَالٍ کَالْفَخَّارِ ﴿۱۴﴾

انسان را از گل خشکیده‏اى سفال مانند آفرید (۱۴)

وَخَلَقَ الْجَانَّ مِن مَّارِجٍ مِّن نَّارٍ ﴿۱۵﴾

و جن را از تشعشعى از آتش خلق کرد (۱۵)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۱۶﴾

پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۱۶)
رَبُّ الْمَشْرِقَیْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَیْنِ ﴿۱۷﴾

پروردگار دو خاور و پروردگار دو باختر (۱۷)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۱۸﴾

پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۱۸)
مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیَانِ ﴿۱۹﴾

دو دریا را [به گونه‏اى] روان کرد [که] با هم برخورد کنند (۱۹)
بَیْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَّا یَبْغِیَانِ ﴿۲۰﴾

میان آن دو حد فاصلى است که به هم تجاوز نمى‏کنند (۲۰)
​

 

[بانو امین]

بسم الله الرحمن الرحیم


فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۲۱﴾

پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۲۱)

یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ ﴿۲۲﴾

از هر دو [دریا] مروارید و مرجان برآید (۲۲)

فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۲۳﴾

پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۲۳)

وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنشَآتُ فِی الْبَحْرِ کَالْأَعْلَامِ ﴿۲۴﴾

و او راست در دریا سفینه‏هاى بادبان‏دار بلند همچون کوهها (۲۴)

فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۲۵﴾

پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۲۵)

کُلُّ مَنْ عَلَیْهَا فَانٍ ﴿۲۶﴾

هر چه بر [زمین] است فانى‏شونده است (۲۶)

وَیَبْقَى وَجْهُ رَبِّکَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِکْرَامِ ﴿۲۷﴾

و ذات باشکوه و ارجمند پروردگارت باقى خواهد ماند (۲۷)

فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۲۸﴾

پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۲۸)

یَسْأَلُهُ مَن فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ کُلَّ یَوْمٍ هُوَ فِی شَأْنٍ ﴿۲۹﴾

هر که در آسمانها و زمین است از او درخواست مى‏کند هر زمان او در کارى است (۲۹)

فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۳۰﴾

پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۳۰)
​

 

[بانو امین]

http://www.myquran.de/index.php?option=com_content&view=category&id=106&Itemid=257

 

[بانو امین]

بسم الله الرحمن الرحیم


سَنَفْرُغُ لَکُمْ أَیُّهَا الثَّقَلَانِ ﴿۳۱﴾

اى جن و انس زودا که به شما بپردازیم (۳۱)

فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۳۲﴾

پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۳۲)

یَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَن تَنفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانفُذُوا لَا تَنفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ ﴿۳۳﴾

اى گروه جنیان و انسیان اگر مى‏توانید از کرانه‏هاى آسمانها و زمین به بیرون رخنه کنید پس رخنه کنید [ولى] جز با [به دست آوردن] تسلطى رخنه نمى‏کنید (۳۳)

فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۳۴﴾

پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۳۴)

یُرْسَلُ عَلَیْکُمَا شُوَاظٌ مِّن نَّارٍ وَنُحَاسٌ فَلَا تَنتَصِرَانِ ﴿۳۵﴾

بر سر شما شراره‏هایى از [نوع] تفته آهن و مس فرو فرستاده خواهد شد و [از کسى] یارى نتوانید طلبید (۳۵)

فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۳۶﴾

پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۳۶)

فَإِذَا انشَقَّتِ السَّمَاء فَکَانَتْ وَرْدَةً کَالدِّهَانِ ﴿۳۷﴾

پس آنگاه که آسمان از هم شکافد و چون چرم گلگون گردد (۳۷)

فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۳۸﴾

پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۳۸)

فَیَوْمَئِذٍ لَّا یُسْأَلُ عَن ذَنبِهِ إِنسٌ وَلَا جَانٌّ ﴿۳۹﴾

در آن روز هیچ انس و جنى از گناهش پرسیده نشود (۳۹)

فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۴۰﴾

پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۴۰)
​

 

[nafis...]

ان شالله 40 الرحمن تثبیت شد

 

[بانو امین]

بسم الله الرحمن الرحیم



یُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِیمَاهُمْ فَیُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِی وَالْأَقْدَامِ ﴿۴۱﴾

تبهکاران از سیمایشان شناخته مى‏شوند و از پیشانى و پایشان بگیرند (۴۱)


فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۴۲﴾

پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۴۲)


هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِی یُکَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُونَ ﴿۴۳﴾

این است همان جهنمى که تبهکاران آن را دروغ مى‏خواندند (۴۳)


یَطُوفُونَ بَیْنَهَا وَبَیْنَ حَمِیمٍ آنٍ ﴿۴۴﴾

میان [آتش] و میان آب جوشان سرگردان باشند (۴۴)


فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۴۵﴾

پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۴۵)


وَلِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ ﴿۴۶﴾

و هر کس را که از مقام پروردگارش بترسد دو باغ است (۴۶)


فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۴۷﴾

پس کدامیک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۴۷)


ذَوَاتَا أَفْنَانٍ ﴿۴۸﴾

که داراى شاخسارانند (۴۸)


فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۴۹﴾

پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۴۹)


فِیهِمَا عَیْنَانِ تَجْرِیَانِ ﴿۵۰﴾

در آن دو [باغ] دو چشمه روان است (۵۰)
​

 

[بانو امین]

بسم الله الرحمن الرحیم


فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۵۱﴾

پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۵۱)

فِیهِمَا مِن کُلِّ فَاکِهَةٍ زَوْجَانِ ﴿۵۲﴾

در آن دو [باغ] از هر میوه‏اى دو گونه است (۵۲)

فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۵۳﴾

پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۵۳)

مُتَّکِئِینَ عَلَى فُرُشٍ بَطَائِنُهَا مِنْ إِسْتَبْرَقٍ وَجَنَى الْجَنَّتَیْنِ دَانٍ ﴿۵۴﴾

بر بسترهایى که آستر آنها از ابریشم درشت‏بافت است تکیه آنند و چیدن میوه [از] آن دو باغ [به آسانى] در دسترس است (۵۴)

فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۵۵﴾

پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۵۵)

فِیهِنَّ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ ﴿۵۶﴾

در آن [باغها دلبرانى] فروهشته ‏نگاهند که دست هیچ انس و جنى پیش از ایشان به آنها نرسیده است (۵۶)

فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۵۷﴾

پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۵۷)

کَأَنَّهُنَّ الْیَاقُوتُ وَالْمَرْجَانُ ﴿۵۸﴾

گویى که آنها یاقوت و مرجانند (۵۸)

فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۵۹﴾

پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۵۹)

هَلْ جَزَاء الْإِحْسَانِ إِلَّا الْإِحْسَانُ ﴿۶۰﴾

مگر پاداش احسان جز احسان است (۶۰)
​

 

[بانو امین]

بسم الله الرحمن الرحیم

فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۶۱﴾

پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۶۱)

وَمِن دُونِهِمَا جَنَّتَانِ ﴿۶۲﴾

و غیر از آن دو [باغ] دو باغ [دیگر نیز] هست (۶۲)

فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۶۳﴾

پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۶۳)

مُدْهَامَّتَانِ ﴿۶۴﴾

که از [شدت] سبزى سیه‏گون مى‏نماید (۶۴)

فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۶۵﴾

پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۶۵)

فِیهِمَا عَیْنَانِ نَضَّاخَتَانِ ﴿۶۶﴾

در آن دو [باغ] دو چشمه همواره جوشان است (۶۶)

فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۶۷﴾

پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۶۷)

فِیهِمَا فَاکِهَةٌ وَنَخْلٌ وَرُمَّانٌ ﴿۶۸﴾

در آن دو میوه و خرما و انار است (۶۸)

فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۶۹﴾

پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۶۹)

فِیهِنَّ خَیْرَاتٌ حِسَانٌ ﴿۷۰﴾

در آنجا [زنانى] نکوخوى و نکورویند (۷۰)
​

 

[بانو امین]

بسم الله الرحمن الرحیم

فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۷۱﴾

پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۷۱)

حُورٌ مَّقْصُورَاتٌ فِی الْخِیَامِ ﴿۷۲﴾

حورانى پرده‏ نشین در [دل] خیمه‏ها (۷۲)

فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۷۳﴾

پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۷۳)

لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ ﴿۷۴﴾

دست هیچ انس و جنى پیش از ایشان به آنها نرسیده است (۷۴)

فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۷۵﴾

پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۷۵)

مُتَّکِئِینَ عَلَى رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَعَبْقَرِیٍّ حِسَانٍ ﴿۷۶﴾

بر بالش سبز و فرش نیکو تکیه زده‏اند (۷۶)

فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۷۷﴾

پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۷۷)

تَبَارَکَ اسْمُ رَبِّکَ ذِی الْجَلَالِ وَالْإِکْرَامِ ﴿۷۸﴾

خجسته باد نام پروردگار شکوهمند و بزرگوارت (۷۸)
​

 

[بانو امین]

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خدای بخشاینده مهربان

إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ

چون قیامت واقع شود،

لَيْسَ لِوَقْعَتِهَا كَاذِبَةٌ

که در واقع، شدنش هیچ دروغ نیست ،

خَافِضَةٌ رَّافِعَةٌ

گروهی را خوار کننده است و گروهی را برافرازنده

إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا

آنگاه که زمین به سختی بلرزد،

وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا

و کوهها به تمامی متلاشی شوند،

فَكَانَتْ هَبَاء مُّنبَثًّا

و چون غباری پراکنده گردند،

وَكُنتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً

شما سه گروه باشید:

فَأَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ

یکی اهل سعادت، اهل سعادت چه حال دارند ?

وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ

دیگر، اهل شقاوت اهل شقاوت چه حال دارند ?

وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ

سه دیگر، آنها که سبقت جسته بودند و اینک پیش افتاده اند
​

 

[بانو امین]

بسم الله الرحمن الرحیم

أُوْلَئِکَ الْمُقَرَّبُونَ ﴿۱۱﴾

آنانند همان مقربان [خدا] (۱۱)

فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿۱۲﴾

در باغستانهاى پر نعمت (۱۲)

ثُلَّةٌ مِّنَ الْأَوَّلِینَ ﴿۱۳﴾

گروهى از پیشینیان (۱۳)

وَقَلِیلٌ مِّنَ الْآخِرِینَ ﴿۱۴﴾

و اندکى از متاخران (۱۴)

عَلَى سُرُرٍ مَّوْضُونَةٍ ﴿۱۵﴾

بر تختهایى جواهرنشان (۱۵)

مُتَّکِئِینَ عَلَیْهَا مُتَقَابِلِینَ ﴿۱۶﴾

که روبروى هم بر آنها تکیه داده‏اند (۱۶)

یَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُّخَلَّدُونَ ﴿۱۷﴾

بر گردشان پسرانى جاودان [به خدمت] مى‏گردند (۱۷)

بِأَکْوَابٍ وَأَبَارِیقَ وَکَأْسٍ مِّن مَّعِینٍ ﴿۱۸﴾

با جامها و آبریزها و پیاله[ها]یى از باده ناب روان (۱۸)

لَا یُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا یُنزِفُونَ ﴿۱۹﴾

[که] نه از آن دردسر گیرند و نه بى‏خرد گردند (۱۹)

وَفَاکِهَةٍ مِّمَّا یَتَخَیَّرُونَ ﴿۲۰﴾

و میوه از هر چه اختیار کنند (۲۰)
​

 

[₪آمیتریس₪]

بسم الله الرحمن الرحیم


وَلَحْمِ طَيْرٍ مِّمَّا يَشْتَهُونَ (21)

و گوشت پرنده هر چه بخواهند



وَحُورٌ عِينٌ (22)

و حوران درشت چشم ،



كَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ (23)

همانند مرواریدهایی در صدف



جَزَاء بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (24)

همه به پاداش کارهایی که می کرده اند



لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِيمًا (25)

در آنجا نه سخن لغو شنوند و نه گناه آلود



إِلَّا قِيلًا سَلَامًا سَلَامًا (26)

جز یک سخن : سلام ، سلام



وَأَصْحَابُ الْيَمِينِ مَا أَصْحَابُ الْيَمِينِ (27)

اما اصحاب سعادت ، اصحاب سعادت چه حال دارند؟



فِي سِدْرٍ مَّخْضُودٍ (28)

در زیر درخت سدر بی، خار،



وَطَلْحٍ مَّنضُودٍ (29)

و درخت موزی که میوه اش بر یکدیگر چیده شده ،



وَظِلٍّ مَّمْدُودٍ (30)

و سایه ای دایم ،


​

​

 

[بانو امین]

معذرت دیروز نبودم که ده تا آیه رو بذارم
ممنونم آمیتریس جان

بسم الله الرحمن الرحیم

وَمَاءٍ مَسْکُوبٍ ﴿٣١﴾

و در كنار آبشارها، (31)

وَفَاکِهَةٍ کَثِیرَةٍ ﴿٣٢﴾

و ميوه‏هاى فراوان، (32)

لا مَقْطُوعَةٍ وَلا مَمْنُوعَةٍ ﴿٣٣﴾

كه هرگز قطع و ممنوع نمى‏شود، (33)

وَفُرُشٍ مَرْفُوعَةٍ ﴿٣٤﴾

و همسرانى بلندمرتبه! (34)

إِنَّا أَنْشَأْنَاهُنَّ إِنْشَاءً ﴿٣٥﴾

ما آنها را آفرينش نوينى بخشيديم، (35)

فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْکَارًا ﴿٣٦﴾

و همه را دوشيزه قرار داديم، (36)

عُرُبًا أَتْرَابًا ﴿٣٧﴾

زنانى كه تنها به همسرشان عشق مى‏ورزند و خوش زبان و فصيح و هم سن و سالند! (37)

لأصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿٣٨﴾

اينها همه براى اصحاب يمين است، (38)

ثُلَّةٌ مِنَ الأوَّلِینَ ﴿٣٩﴾

كه گروهى از امتهاى نخستينند،(39)

وَثُلَّةٌ مِنَ الآخِرِینَ ﴿٤٠﴾


و گروهى از امتهاى آخرين! (40)
​