شعر نو

[solar flare]

شب سردست
تنم ميلرزد
رو اندازي به من دهيد
كسي صدايم را نميشنود

 

[hoolooo]

مداد رنگی های
سپید
سیاه
صورتی...
و چشمان آبی تو
در ذهن مردی که
نقاش نیست!...

 

[meibudy]

ما چرا ميبينيمم
ما چرا ميفهميم
مگسم ميبينه
گاو هم ميبينه
مگسه ميبينه تا يه وقت نكنه به جاي قند دوي منغار شونه به سر لونه كنه
گاو هم ميبينه تا نكنه به جاي گوسالش كره خرو ليس بزنه
اره ما ميبينيم
كاش مي فيميديم
كه چرا ما شديم اشرف مخلوقات خدا

 

[gh_engineer]

چه جاي ماه ،
كه حتي شعاع فانوسي
درين سياهي جاويد كورسو نزند
به جز قدمهاي عابران ملول
صداي پاي كسي
سكوت مرتعش شهر را نمي شكند
***
به هيچ كوي و گذر
صداي خنده مستانه اي نمي پيچد
***
كجا رها كنم اين بار غم كه بر دوش است ؟
چرا ميكده آفتاب خاموش است !
*****​

 

[gh_engineer]

اي مرغ آفتاب!
زنداني ديار شب جاودانيم
يك روز، از دريچه زندان من بتاب
***
مي خواستم به دامن اين دشت، چون درخت
بي وحشت از تبر
در دامن نسيم سحر غنچه واكنم
با دست هاي بر شده تا آسمان پاك
خورشيد و خاك و آب و هوا را دعا كنم
گنجشك ها ره شانه ي من نغمه سر دهند
سرسبز و استوار، گل افشان و سربلند
اين دشت خشك غمزده را با صفا كنم
***
اي مرغ آفتاب!
از صد هزار غنچه يكي نيز وا نشد
دست نسيم با تن من آشنا نشد
گنجشك ها دگر نگذاشتند از اين ديار
وان برگ هاي رنگين، پژمرده در غبار
وين دشت خشك غمگين، افسرده بي بهار
***
اي مرغ آفتاب!
با خود مرا ببر به دياري كه همچو باد،
آزاد و شاد پاي به هرجا توان نهاد،
گنجشك پر شكسته ي باغ محبتم
تا كي در اين بيابان سر زير پر نهم؟
با خود مرا ببر به چمنزارهاي دور
شايد به يك درخت رسم نغمه سر دهم.
من بي قرار و تشنه ي پروازم
تا خود كجا رسم به هر آوازم...
***
اما بگو كجاست؟
آن جا كه - زير بال تو - در عالم وجود
يك دم به كام دل
اشكي توان فشاند​

شعري توان سرود؟

*****​

 

[Mahdi JooN]

تو نیستی که ببینی چگونه پیچیده است
طنین شعر نگاه تو درترانه من
تو نیستی که ببینی چگونه می گردد
نسیم روح تو در باغ بی جوانه من
چه نیمه شب ها کز پاره های ابر سپید
به روی لوح سپهر
ترا چنانکه دلم خواسته است ساخته ام
چه نیمه شب ها وقتی که ابر بازیگر
هزار چهره به هر لحظه می کند تصویر
به چشم همزدنی
میان آن همه صورت ترا شناخته ام
به خواب می ماند
تنها به خواب می ماند
چراغ ، آینه، دیوار بی تو غمگینند
تو نیستی که ببینی

 

[hoolooo]

شهر طاعون آمده بود
جایی نداشتم
به خانه ات گریختم!
پناهم ندادی...
شهر یکسر سوخت
من و طاعون
خاکستر شدیم
تو به پیروزی ات
هورا کشیدی...!

 

[naghmeirani]

خانه ی دوست کجاست؟


در فلق بود که پرسید سوار
اسمان مکثی کرد
رهگذر شاخه ی نوری که به لب داشت
به تاریکی شن ها بخشید
و به انگشت نشان داد سپیداری و گفت:
نرسیده به درخت کوچه باغی است که از خواب خدا سبز تر است
پس به سمت گل تنهایی می پیچی
دو قدم مانده به گل
پای فواره ی جاوید اساطیر زمین می مانی
و تورا ترسی شفاف فرا می گیرد
در صمیمیت سیال فضا خشخشی می شنوی
کودکی می بینی رفته از کاج بلندی بالا
جوجه بردارد از لانه ی نور
واز او می پرسی
خانه ی دوست کجاست؟

( سهراب سپهری )

 

[Aseman Etemaad]

و چشم های تو......

و چشم های تو......

چقدر خوب و روشن است نماي چشم هاي تو
نميرسد ستاره اي به پاي چشم هاي تو
*
به ماه خيره مي شوم فقط و گريه مي کنم
دلم که تنگ ميشود براي چشم هاي تو
*
و هي مرور ميکنم نگاه اول تو را
اگر نمي رسد به من صداي چشم هاي تو
*
تو تا که پلک مي زني به سجده ميرود دلم
به پيشگاه اعظم خداي چشم هاي تو
*
شبي خراب مي شود حصارهاي فاصله
و آب مي شود دلم به پاي چشم هاي تو




نمی دونم شعر از کیه...........




​

 

[naghmeirani]

چقدر خوب و روشن است نماي چشم هاي تو

نميرسد ستاره اي به پاي چشم هاي تو
*
به ماه خيره مي شوم فقط و گريه مي کنم
دلم که تنگ ميشود براي چشم هاي تو
*
و هي مرور ميکنم نگاه اول تو را
اگر نمي رسد به من صداي چشم هاي تو
*
تو تا که پلک مي زني به سجده ميرود دلم
به پيشگاه اعظم خداي چشم هاي تو
*
شبي خراب مي شود حصارهاي فاصله
و آب مي شود دلم به پاي چشم هاي تو​

نمی دونم شعر از کیه...........​

سلام دوستِ عزیز:
تقدیم به شما.امیدوارم اشتباه نکرده باشم.
این سومین شعری است که از "چشمهای تو " تو وبلاگم می ذارم از آرش سپهری :


چقدر خوب و روشن است نماي چشم هاي تو

نميرسد ستاره اي به پاي چشم هاي تو

به ماه خيره مي شوم فقط و گريه مي کنم

دلم که تنگ ميشود براي چشم هاي تو

و هي مرور ميکنم نگاه اول تو را

اگر نمي رسد به من صداي چشم هاي تو

تو تاکه پلک مي زني به سجده ميرود دلم

به پيشگاه اعظم خداي چشم هاي تو

 

[naghmeirani]

سفرنامه ي باران



آخرين برگ سفرنامه ي باران

اين است

كه زمين چركين است

( محمدرضا شفيعي کدکنی )

 

[hoolooo]

مثل لاک پشت
خانه به دوش تو شدم!
سنگ زدی
خانه ام شکست
حالا,
شب-
بیرون می خوابم...

 

[Mahdi JooN]

اگرتو بازنگردی
قناريان قفس ،‌ قناريان غمگين را
كه آب خواهد داد؟
كه دانه خواهد داد ؟​

اگر تو بازنگردی
بهار رفته ،
- در اين دشت برنمی گردد
به روی شاخه گل ، غنچه ای نمی خندد
و آن درخت خزان ديده تور سبزش را
به سر نمی بندد​

 

[hoolooo]

خورشید
وقتی مرد
زمین
به دور تو این بار
می چرخد...!

 

[Mahdi JooN]

من چه می گويم ، آه...
با تو اکنون چه فراموشی ها ،
با من اکنون چه نشستن ها ، خاموشی هاست .
تو مپندار که خاموشی من ،
هست برهان فراموشی من .

من اگر برخيزم
تو اگر برخيزی
همه بر می خيزند

 

[naghmeirani]

دلم برای کسی تنگ است...​

​

دلم برای كسی تنگ است
كه آفتاب صداقت را
به ميهمانی گل های باغ می آورد
وگيسوان بلندش را
- به بادها می داد
و دست های سپيدش را
- به آب می بخشيد​

​

دلم برای كسی تنگ است
كه آن دونرگس جادو را
به عمق آبی دريای واژگون می دوخت
و شعرهای خوشی چون پرنده ها می خواند​

​

دلم برای كسی تنگ است
كه همچو كودك معصومی
دلش برای دلم می سوخت
و مهربانی خود را
- نثار من می كرد​

​

دلم برای كسی تنگ است
كه تا شمال ترين شمال
و در جنوب ترين جنوب
- درهمه حال
هميشه در همه جا
- آه با كه بتوان گفت
كه بود با من و
- پيوسته نيز بی من بود
و كار من زفراقش فغان و شيون بود
كسی كه بی من ماند
كسی كه با من نيست
كسی ...
- دگر كافی ست.​

[URL="http://cad.ece.ut.ac.ir/~shojai/shereNo.htm"] [/URL]​

 

[Aseman Etemaad]

سیب نارس سبزی که از هلال ماه چیده ام
و طلوعی از باران و انار و لیمو
همه برای تو ، مخاطب سبز من ...!
روی دوشنبه ات
جانماز ترمه ام را پهن می کنم
و تو نگاه می کنی
سبز سبز سبز می شوم !
چای می آوری چای سبز
چای شرجی اواسط خاطره
چای مه کرده ی کبوتران شمال!
تمام دیشب
قرار بود سر روی شانه ی هلال ماه بگذاری
و با صدای بلند سکوت کنی
تمام دیشب
داشتم آخرین دکمه ی پیراهن ماه را به شب می دوختم
تمام دیشب
نبودن تو را با چراغ می گفتم
تمام دیشب
هیچ کس صدای گریه ی باد را نشنید
آه ، ستاره ، ستاره ، ستاره !
کاش اندازه ی یک سلام ساده
یک آیینه ی کوچک و پیش پا افتاده
دوستم داشتی !!
اما مگر می شود ؟!
هیچ پنجره ای قبل از دیوار متولد نمی شود
هیچ مریم و اناری قبل از غروب !!!
حالا می خواهم ابتدای هر اذان
برایت شعر اول وقت بگویم !
برایت
از دوشنبه های اتفاق
از عصر های مرده
از کبوتران سکوت وعلاقه !
از کوچه های پر رنگ پر از طعم چای و خاطره ..........!
هیچ کس جز تو لای خواب باران
از این کوچه ی نارنجی
که ته بن بست آسمانش خانه ی من است
عبور نکرده
که رنگ نارنج و خاطره بگیرد!!
و تو بیش تر از تمام کوچه های تنگ کاغذی
بن بستی!
و دست های بن بست ساده ات
گاهی​

عجب اهل پرنده می شود...
اهل پیله
اهل پروانه !
دست هایت پیش از تولد باران
آسمانی شدند!!
دست هایت پیش از تولد سبز ه!
نت های پر بسته ی کبوتران را می نواختند
و دست هایت
و دست هایت
که گفته ای نباید این دست ها را آزار داد
نباید بوسید
نباید عاشق بود
تو از هر آسمانی که گمان کنی
ابری تر و بلندتری !!
به ارتفاع که رسیدم یادم افتاد
که اتفاق حتی از پیاله ی آب هم می افتد
به ارتفاع که رسیدم
آسمان افتاد
تو به پیراهنم آمدی
ششمین روز هشتاد
از آخرین نسل غروب بود که
عاشق شدم!!!


مریم اسدی
​

 

[baran-bahari]

چادر نماز گل گلي سرش بود​

از تو كوچه پر مي كشيد تا اذان​

كبوترها رو دسته دسته مي برد ​

به سفره هاي هميشه پر زخون​

دستمال خانجون بر مي داشت ​

پرش گل هاي ابي مي ذاشت​

رو در هر خونه با يه بسم الله ​

بركت تو سفره ها نگه داشت​

به هر كسي كه مي رسيد ​

گفت بايست​

مهمون سفره اي خدا شو​

بشين​

توي سفره اش​

نون نبود عشق بود​

هر كي اومد گفت خدايا شكرت ​

امروز سير شدم تا فردا​

فردا كه شد روز قيامت اما!​

يادم مياد هميشه مي گفت​

حرف وحديث زندگي همينه​

هر كي مي خواهد كلاهش بگيره​

نون توي سفره ات كه بياد راحتي​

نگاه كن كه بچه ه اي گرسنه ​

ثا نيه اي براش يه عمره​

حالا عقربه اي ثانيه مسافر كوچلو رو برده​

عجب دنيا قشنگي ​

گل هاي اطلسي وخواب رنگي!​

 

[naghmeirani]

به پندارِ تو:

جهانم زيباست!
جامه ام ديباست!
ديده ام بيناست!
زيانم گوياست!
قفسم طلاست!
به اين ارزد كه دلم تنهاست؟​

 

[hoolooo]

مینا
پیاده به دبستان میرود...
دفتر نقاشی اش
جلد ندارد
من
دوچرخه ام ندارم!
گربه نقاشی اش
از سرما میلرزد
هنوز خانه ای برایش نساخته است
#
مینا برای من
اتوبوس میکشد
من
دوچرخه ام ندارم
#
مینا
دیگر بزرگ شده است
با طیاره به مدرسه میرود
گربه نقاشی اش
صاحب آپارتمان شده است
من
دوچرخه ام ندارم...

 

[afsaneh_k]

زندگي فرصت بس كوتاهيست .....
تا بدانيم كه مرگ ...
آخرين نقطه ي پرواز پرستوها نيست....
مرگ هم حادثه است.....
مثل افتادن برگ....
كه بدانيم پس از خواب زمستاني خاك....
نفس سبز بهاري جاريست.....
من به اندازه ي چشمان تو غمگين ماندم....
و به اندازه ي هر برق نگاهت به نگاهي نگران..... ​

تو به اندازه ي تنهايي من شاد بمان

 

[naghmeirani]

اگر تو بازنگردی...

​

اگرتو بازنگردی
قناريان قفس ،‌ قاريان غمگين را
كه آب خواهد داد؟
كه دانه خواهد داد ؟​

​

اگر تو بازنگردی
بهار رفته ،
- در اين دشت برنمی گردد
به روی شاخه گل ، غنچه ای نمی خندد
و آن درخت خزان ديده تور سبزش را
به سر نمی بندد​

​

اگر تو بازنگردی
كبوتران محبت ، كبوتران جوان را
شهاب ثاقب دستان مرگ خواهد زد
شكوفه های درختان باغ حيران را
تگرگ خواهد زد​

​

اگر تو بازنگردی
به طفل ساده خواهر
كه نام خوب ترا
زنام مادر خود بيشتر صدا زده است
چگونه با چه زبانی به او توانم گفت
كه برنمی گردی
و او كه روی تو هرگز نديده در عمرش ،
و نام خوب تو در ذهن كودك معصوم
تصوری است هميشه ،
- هميشه بی تصوير
- هميشه بی تعبير​

​

اگر تو بازنگردی
نهال های جوان اسير گلدان را
كدام دست نوازشگر آب خواهد داد
چه كس به جای تو آن پرده های توری را
به پشت پنجره ها پيچ و تاب خواهد داد​

​

اگر تو بازنگردی
اميد آمدنت را به گور خواهم برد
و كس نمی داند
كه در فراق تو ديگر​

چگونه خواهم زيست
چگونه خواهم مرد

​

 

[Mahdi JooN]

دختری استاده بر درگاه
چشم او بر راه
در میان عابران چشم انتظار مرد خود مانده ست
چشم بر می گیرد از ره
باز
می دهد تا دوردستِ جاده مرغ دیده را پرواز
از نبرد آنان که برگشتند
گفته اند
او بازخواهد گشت
لیک در دل با خود این گویند
صد افسوس
بر فراز بام این خانه
روح او سرگرم در پرواز خواهد گشت
جاده از هر عابری خالی ست
شب هم از نیمه گذشته ست و کسی در جاده پیدا نیست
باز فردا
دخترک استاده بر درگاه
چشم او بر راه!

 

[hoolooo]

خانه تو اینجا
پیش ماشین ها
خانه من خیلی دور
ساده
روی دفتر نقاشی
می شود بالا
کلاغ کشید با ابر
میشود حتی
همه چیز را مسخره کشید
مثل من و خانه ام
و
امضاء-خیلی بد!

 

[naghmeirani]

دل زود باورم را به کرشمه ای ربودی ​

چون نیاز ما فزون شد

تو به ناز خود فزودی​

به هم الفتی گرفتیم

ولی رمیدی از ما

من ودل همان که بودیم تو و آن نه ای که بودی

من از آن کشم ندامت...که تورا نیازمودم

تو چرا زمن گریزی که وفایم آزمودی

زدرون بودخروشم ....

ولی از لب خموشم ....

نه حکایتی شنیدی نه شکایتی شنودی...

چمن از تو خرم ای اشک روان

که جویباری

خجل از تو چشمه ای چشم رهی

که زنده رودی ..............
رهی

 

[afsaneh_k]

زندگی زیباست
زشتی های آن تعبیر ماست
در مسیرش هر چه نا زیباست
آن تقصیر ماست...

 

[naghmeirani]

مثل باران
من نميگويم درين عالم
گرم پو.تابنده.هستي بخش
چون خورشيد باش
تا تواني
پاك .روشن.
مثل باران.
مثل مرواريد باش.
"فریدون مشیری"

 

[ویدا]

میعاد

میعاد

در فراسوی مرزهای تن ات
تو را دوست می دارم.

آینه ها و شب پره های مشتاق را به من بده,
روشنی و شراب را
آسمان بلند و کمان گشاده ی پل
پرنده ها و قوس و قزح را به من بده
و راه آخرین را
در پرده یی که می زنی مکرر کن.
***
در فراسوی مرزهای تن ام
تو را دوست می دارم.

در آن دوردست بعید
که رسالت اندام ها پایان می پذیرد
و شعله ها و شور تپش و خواش ها به تمامی
فرو می نشیند
و هر معنا قالب لفظ وا می گذارد
چنان چون روحی
که جسد را در پایان سفر,
تا به هجوم کرکس ها ی پایانش وا نهد...
***
در فراسوی عشق
تو را دوست می دارم
در فراسوی پرده و رنگ....


در فراسوی پیکرهایمان
با من وعده ی دیداری بده...

"ا.بامداد"

 

[naghmeirani]

گل از طراوت باران صبحدم، لبريز
هواي باغ و بهار از نسيم و نم لبريز
صفاي روي تو اي ابر مهربان بهار
كه هست دامنت از رشحه ي كرم لبريز
هزار چلچله در برج صبح مي خوانند
هنوز گوش شب از بانگ زير و بم لبريز
به پاي گل چه نشينم درين ديار كه هست
روان خلق زغوغاي بيش و كم لبريز
مرا به دشت شقايق مخوان كه لبريز است
فضاي دهر ز خونابه ي ستم، لبريز
ببين در آينه ي روزگار نقش بلا
كه شد ز خون سياووش، جام جم لبريز
چگونه درد شكيبايي اش نيازارد
دلي كه هست به هر جا ز درد و غم لبريز

*****
"فریدون مشیری"​

 

[baran-bahari]

حرفي براي گفتن اگر بود​

ديوارها سكوت نمي كردند​

ديوار!​

اي قامت بلند!​

آيا زبان آجري تو​

در بند بند سيمان محصور مانده است؟​

يا روزگار جايزه دار ما​

حتي ترا​

به عرصه تبليغ خوانده است؟​