زود دیر میشه چون بعد زمان یکی از محدودیت های این دنیاست...
زندگی صحنه ی یکتای هنرمندی ماست
هرکسی نغمه ی خود خواند و از صحنه رود
صحنه پیوسته به جاست
خرم آن نغمه که مردم سپارند به یاد
زود دیر میشه چون در ماها در زمان حال زندگی نمیکنیم.
یا گذشته ایم یا آینده
الانو نمیبینیم در حالی که همین لحظه ی جاری تمام دارائی ماست!
با حجم خاطرات گذشته و خیالات اینده،ذهن اکنونمونو درگیر گذر میکنیم ....و اینطوری میشه که یهو چشممونو باز که کردیم میبینیم خیلی دیر شده و حال اون لحظه هم تبدیل شده به گذشته!!!!