خدایا ، می نویسم ، فقط برای تو ، نه اینکه تو احتیاج به نوشتنم داشته باشی! ، چون من محتاج حرف زدن با توام! چون تویی تنها کسی که رازهای منو تو دلت نگه می داری و به روم نمی یاری و از یاد نمی بری.
...
خدایا ، گفتی : « بخوانید مرا ، تا اجابت کنم شما را » ، می خوام تا عمر دارم بخونمت ، نه اینکه اجابتم کنی ، واسه اینکه بدونی منم دوسِت دارم.
...
خدایا ، می دونم چون دوسَم داری ، نمی خوای ناراحت شم و آسیب ببینم ، واسه همین وقتی به خودم بد می کنم ، ازم دلگیر می شی و اسمش می شه « گناه » ، می دونم چون دوسم داری بهترینا رو واسم می خوای ، واسه همین وقتی کار خوب می کنم ، ازم خوشحال می شی و اسمش می شه « ثواب » ، می دونم چون دوسم داری عادل ترینی ، و چون سعادتمو می خوای به این دنیام آوردی.