سمیه نوروزی
عضو جدید
تلاش زیادی می کنم که بازش کنم.... بی فایدست ولی.
دلم بدجور گرفته.
دلم بدجور گرفته.
دست‌نوشته‌ها
- شروع کننده موضوع کافر خداپرست
- تاریخ شروع
سمیه نوروزی
عضو جدید
هراز گاهی یاد روزهایی که سوخته اند دربرابرم قد علم می کنند.
و این مرا می ترساند.
می ترسم گام بردارم و فرداهایم هم بسوزد.
و این مرا می ترساند.
می ترسم گام بردارم و فرداهایم هم بسوزد.
چناقبلاغی
اخراجی موقت
[FONT="]از زند[/FONT][FONT="]گي چ[/FONT][FONT="]ه مي خواهم؟[/FONT][FONT="][/FONT]
hosseinassar
مدیر ارشد
خداوندا، مگر آدم را از گل خلق نکردی؟
در عجبم جنس دل را چه انتخاب کرده ای؟!
گل بی احساس کجا و این دل حساس کجا؟!
در عجبم جنس دل را چه انتخاب کرده ای؟!
گل بی احساس کجا و این دل حساس کجا؟!
سمیه نوروزی
عضو جدید
پای کدام رود در کدام دشت بنشینم که بدانم از پشت کوه هایش غمی سر نمی کشد؟
وقتی یکی از اطرافیانم یه حقیقتی رو که جلو روشه برای چندین بار انکار میکنه و انتظار داره به خاطر علاقم بهش تاییدش کنم مثل یه مین منفجر میشم،و خب پیامد این انفجار چیزی نیست جز قهر و کدورت و...
به خاطر همینه که تازگی ها یه حصار غیر قابل نفوذ دورمه با یه نوشته:لطفا وارد نشوید،منطقه مین گذاری شده.
حقیقتش خستم،خسته از ناراحتیشون،از قلبای شکستشون و از همه بدتر،دیدن جای خالیشون.
به خاطر همینه که تازگی ها یه حصار غیر قابل نفوذ دورمه با یه نوشته:لطفا وارد نشوید،منطقه مین گذاری شده.
حقیقتش خستم،خسته از ناراحتیشون،از قلبای شکستشون و از همه بدتر،دیدن جای خالیشون.
چقد دلم گریه میخواد
چقد درد دارم خدا
کمکم کن
کمکم کن
nemikhambeduni
عضو جدید
آسمانـم امشب رنــگ ندارد
دل من رنـــــــــــــگ ندارد
آسمان دلم امشب رنگی از نور ندارد
بی سـتاره بی ماه
نقشـــه نقش دلم ناپیداست
نقش رنگ بوی باران
نقش رنگ آفتاب
نقش آن عشــق
نقش رویت نقش گل
رنگ خیـس اشک من
نقش آن گریه غم
نقش آن راه بلند
رنگ خفتن
رنــــگ رنــــگ
همه در اشک دلم سـوخت
روان شـــد
آسمانم امشب رنگ ندارد
دل من رنــــــــــــــــگ ندارد
دل من رنـــــــــــــگ ندارد
آسمان دلم امشب رنگی از نور ندارد
بی سـتاره بی ماه
نقشـــه نقش دلم ناپیداست
نقش رنگ بوی باران
نقش رنگ آفتاب
نقش آن عشــق
نقش رویت نقش گل
رنگ خیـس اشک من
نقش آن گریه غم
نقش آن راه بلند
رنگ خفتن
رنــــگ رنــــگ
همه در اشک دلم سـوخت
روان شـــد
آسمانم امشب رنگ ندارد
دل من رنــــــــــــــــگ ندارد
فرزانه رفیعی
عضو جدید
دلم گرفته
دلم پر درد وخاموش و سوزان می‌نگرد سالهای بی توبودن را در حسرت لحظه حضورت
و تو نیز می‌نگری با چشمانی بسته رقص اشکان گرمم را در مردمان غریب چشمم
و چه ساده و مظلومانه به رقص آمده چونه لرزانم از نجوای ناخوانده دلی بی امید
کاش بودی کاش میدیدی
کاش می‌ماندی
این‌چنین که هستی نه
این‌چنین که ماندی نه
این چنین با چشمان بسته نه
چون من عاشق وشیفته می‌ماندی
وای در حرارت حضورت چه بی‌رحمانه می‌سوزانیم به انجماد بی تفاوتی
کاش چون من بودی
عاشق و بی توقع
کاش بودی
دلم پر درد وخاموش و سوزان می‌نگرد سالهای بی توبودن را در حسرت لحظه حضورت
و تو نیز می‌نگری با چشمانی بسته رقص اشکان گرمم را در مردمان غریب چشمم
و چه ساده و مظلومانه به رقص آمده چونه لرزانم از نجوای ناخوانده دلی بی امید
کاش بودی کاش میدیدی
کاش می‌ماندی
این‌چنین که هستی نه
این‌چنین که ماندی نه
این چنین با چشمان بسته نه
چون من عاشق وشیفته می‌ماندی
وای در حرارت حضورت چه بی‌رحمانه می‌سوزانیم به انجماد بی تفاوتی
کاش چون من بودی
عاشق و بی توقع
کاش بودی
فرزانه رفیعی
عضو جدید
و خدا می‌دانست که تو در سینه خود قلب سنگی داری نه دلی نه عشقی نه هوای یاری
من نمیدانستم که به سنگ دل بستم
با تمام عشقم روز و شب بنشستم
و تو دیدی و باز روی برتافتی و دور شدی که چه بی‌نور شدی
من عاشق‌تر و تو چه مغرور شدی
تا که یک روز دگر تاب ندیدم در دل
و به خود گفتم اگر او ناز کند رو برنتاب تو بمان تو بخوان
باز با او ماندم باز من جا ماندم باز با این تن زخم در آغوش حریص عشقم تن اورا خواندم
باز اینجا هستم
باز تنها هستم
ولی اینبار دگر دل سنگین معشوق مرا چون یکی جام شکست
در آغوشم خزید و دل را چو حباب روی آب شکست
من دگر من نیستم من بی‌غم نیستم
من دگر سایه ایم که غبار آلوده
روزگاری چه زیبا بوده
می از عشق گوارا بوده
باز من جا ماندم
باز تنها ماندم
من نمیدانستم که به سنگ دل بستم
با تمام عشقم روز و شب بنشستم
و تو دیدی و باز روی برتافتی و دور شدی که چه بی‌نور شدی
من عاشق‌تر و تو چه مغرور شدی
تا که یک روز دگر تاب ندیدم در دل
و به خود گفتم اگر او ناز کند رو برنتاب تو بمان تو بخوان
باز با او ماندم باز من جا ماندم باز با این تن زخم در آغوش حریص عشقم تن اورا خواندم
باز اینجا هستم
باز تنها هستم
ولی اینبار دگر دل سنگین معشوق مرا چون یکی جام شکست
در آغوشم خزید و دل را چو حباب روی آب شکست
من دگر من نیستم من بی‌غم نیستم
من دگر سایه ایم که غبار آلوده
روزگاری چه زیبا بوده
می از عشق گوارا بوده
باز من جا ماندم
باز تنها ماندم
فرزانه رفیعی
عضو جدید
دوستان ببخشید اگر نوشته هام ایراد دارن چون همشون بداهه هستند و در لحظه
زندگی
زندگی
شاید جواب این سوال همین امروزمان باشد
امیدوارم از این دست نوشته یا بهتره بگم دل نوشته من لذت ببرید.
زندگی
زندگی را آموختی؟
زندگی را چگونه آموختی؟
آیا زندگی یک پای مردیست که یک چشمش به عصاست و چشم دیگرش به دوپاهای دیگران
آیا زندگی بادیست که یا وزیدنش تمام گرد و غبار را رهسپار آسمان ها و چشم های ما می کند تا دیگر چیزی را نبینیم
زندگی را آموختی؟
بگو
همینک اینجا همه منتظر پاسخ تو هستند
کسی از تو نمیپرسد زندگی چیست
زندگی را آموختی؟
زندگی چیست سوالی است که از چشمان معصوم تو جاری است
زندگی شاید رقص پروانه ها هنگام روز تولد تو باشد
زندگی شاید همرنگ چشمانت باشد
زندگی شاید لبخند مادری نابینا هنگام شیر دادن به کودکش باشد
زندگی شاید سر خوردن اشک های بی دعوت به روی گونه های داغت باشد
زندگی شاید بارور شدن یک گربه به زیر سایه ی درختان کوچه های تاریک و سرد باشد
زندگی شاید بوسه های پی در پی و نفرت وار نوجوانی به ته سیگارهای تنهایی باشد
زندگی شاید همین لحظه است شاید فردا
زندگی شاید به چشم ما تمام دیروزهایی باشد که عذاب کشیده ایم و هم اکنون لحظه ها را همچون قرض هایی روزانه به حساب کاینات می سپاریم تا برای وام های خرد و کلان غم هایی که کشیده ایم کفاف دهد.
زندگس شاید صدای گریه خدا باشد لحظه ای که تو حس میکنی تنهایی
زندگی شاید همه چیز باشد
زندگی شاید همه ی آن چیزی باشد که تو آموختی
زندگی را نیاموختی؟
زندگی کردن را چطور؟
زندگی کردن را آموختی؟
زندگی کردن همین امروز است
سالهاست که فرشته های دیروز گریه می کنند و فرشته های امروز بیکارند در حالیکه فرشته های فردا سخت نگرانند.
زندگی شاید همین شمارش های معکوسی باشد که نمک گیر سرنوشت توست
زندگی شاید قهقه ی طفلی باشد به یاد آن روزهایی که خواهد اتفاق افتاد یا پوسخند عجوزه ای به یاد اتفاق های افتاده
زندگی شاید غرور است
شاید زندگی اینجاست
زندگی قلب است یا رویا نمیدانم اما
همینک درخواستی دارم
درخواستی از همه
همه با هم از خودهایمان بپرسیم
زندگی را آموختی؟
شاید جواب این سوال همین امروزمان باشد
امیدوارم از این دست نوشته یا بهتره بگم دل نوشته من لذت ببرید.
فرزانه رفیعی
عضو جدید
با تمام جان می‌نویسم تمام جانی که به لب آمده ازین رنگین کمانی که به جای انسان به جا مانده
با ته‌مانده روح الهی ام فریاد میکنم سکوت پشت نقاب را
دلم می‌سوزد از آینه ای کع مرا بهتر از من خویش می‌شناسد
غم میخورم ولی چه باک که غم به ز خون دل پاره پاره‌ی عاشق دل‌سوخته
میمیرم از بس زندگی کردم این پست زندگی را
با ته‌مانده روح الهی ام فریاد میکنم سکوت پشت نقاب را
دلم می‌سوزد از آینه ای کع مرا بهتر از من خویش می‌شناسد
غم میخورم ولی چه باک که غم به ز خون دل پاره پاره‌ی عاشق دل‌سوخته
میمیرم از بس زندگی کردم این پست زندگی را
سمیه نوروزی
عضو جدید
سرم گیج می رود.
روزهایم هم، شب هایم هم... لحظه لحظه ی مرا سرگیجایی عجیب به خود پیچانده. رهایم نمی کند.
روزهایم هم، شب هایم هم... لحظه لحظه ی مرا سرگیجایی عجیب به خود پیچانده. رهایم نمی کند.
دفتر خاطراتم را كه باز ميكنم بوي خاطرات تو مي آيد
ميخواهم پاره اش كنم
به تاوان دلي كه ذره ذره بردي و پس ش آوردي
جرات نميكنم...
بند دل من نازك است
رخت خاطره ات را بردار و برو
.
.
.
چه بوي چندش آوري
دفتر را ميبندم
هوا بهتر شد
خيال ميكنم راحت تر نفس ميكشم
تو باور نكن كه گوشه چشمم خيس است...باور نكن
ميخواهم پاره اش كنم
به تاوان دلي كه ذره ذره بردي و پس ش آوردي
جرات نميكنم...
بند دل من نازك است
رخت خاطره ات را بردار و برو
.
.
.
چه بوي چندش آوري
دفتر را ميبندم
هوا بهتر شد
خيال ميكنم راحت تر نفس ميكشم
تو باور نكن كه گوشه چشمم خيس است...باور نكن
پای نردبان ایستاده اند
ایستادن آن بالا را کمال می دانند
مدام تشویقت می کنند به بالا رفتن
اما گمانم اشتباه می کنند
آری
شاید کمال پرواز باشد
پریدن
جداشدن
دست بر پای نردبان
بالا می روی
هرچه بالاتر می روی ترست از پایین بیشتر می شود
نسیمی در دلت طوفان می کند
از آن بالا بودن لذت نمی بری
پر از ترسی...پراز وحشت افتادن..خرد شدن
ان بالا آرامشت را از دست می دهی
اما پرواز...
پرواز چیز دیگری ست!!!
ایستادن آن بالا را کمال می دانند
مدام تشویقت می کنند به بالا رفتن
اما گمانم اشتباه می کنند
آری
شاید کمال پرواز باشد
پریدن
جداشدن
دست بر پای نردبان
بالا می روی
هرچه بالاتر می روی ترست از پایین بیشتر می شود
نسیمی در دلت طوفان می کند
از آن بالا بودن لذت نمی بری
پر از ترسی...پراز وحشت افتادن..خرد شدن
ان بالا آرامشت را از دست می دهی
اما پرواز...
پرواز چیز دیگری ست!!!
دختر آفتاب
عضو جدید
دوستان لطفا نظرتون رو درباره ی این نوشته بگید ممنون.
پاتابه ی پرنده ی تگ احساسم را شکستم و از این احجام توخالی سفید به پروازش درآوردم.شهر با آه سرد رویش غمش را با سکوت می خورد.اینجا بوی باروت می دهد و سکوتش معجزه است.اینجا بوی تعفن گنداب فکرها را نمی شنوم فقط شهر را با انگشتانم محو میکنم.با خود می گویم:ای کاش زندگی حقیقت داشت و من برای نفس هایم اجازه نمی خواستم...
پاتابه ی پرنده ی تگ احساسم را شکستم و از این احجام توخالی سفید به پروازش درآوردم.شهر با آه سرد رویش غمش را با سکوت می خورد.اینجا بوی باروت می دهد و سکوتش معجزه است.اینجا بوی تعفن گنداب فکرها را نمی شنوم فقط شهر را با انگشتانم محو میکنم.با خود می گویم:ای کاش زندگی حقیقت داشت و من برای نفس هایم اجازه نمی خواستم...
donya88
عضو جدید
دوستان لطفا نظرتون رو درباره ی این نوشته بگید ممنون.
پاتابه ی پرنده ی تگ احساسم را شکستم و از این احجام توخالی سفید به پروازش درآوردم.شهر با آه سرد رویش غمش را با سکوت می خورد.اینجا بوی باروت می دهد و سکوتش معجزه است.اینجا بوی تعفن گنداب فکرها را نمی شنوم فقط شهر را با انگشتانم محو میکنم.با خود می گویم:ای کاش زندگی حقیقت داشت و من برای نفس هایم اجازه نمی خواستم...
خیلی قشنگه عزیز دلم . یه خورده هم غمناک
