هانس جی
اخراجی موقت
در حالیکه اعتقاد به منجی و مهدی موعود یکی از باورهای اصلی مذهب شیعه است ، اما در هیچ کجای قرآن به صراحت در این باره سخنی گفته نشده است.
وقتی در متن قرآن حداقل دو بار نحوه تیمم توضیح داده شده ، انتظار می رود مساله مهمی همچون منجی آخرالزمان ، جزو مسائل مطرح شده باشد. آیا تیمم مهمتر از اعتقاد به موعود بوده است ؟!
که درباره تیمم دو بار به طور کامل و صریح توضیح داده شده اما در مورد منجی اصلا سخنی به میان نیامده...
اگر به کتاب های اولیه حدیث و روایات نقل شده در صدر اسلام سری بزنید ، متوجه می شوید که در آنها هم هیچ سخنی از مهدی موعود به میان نیامده. اما هر چه زمان جلوتر می رود و به خصوص به زمان حکومت شیعه مذهب صفویه میرسیم ، مساله منجی در کتاب های حدیث رنگ و بو می گیرد و به آن شاخ و برگ فروان داده میشود. و روحانیون شیعه در حدیث سازی و نقل سخنان امام غایبشان از هم سبقت می گیرند!!!
متاسفانه نتیجه منفی اعتقاد به منجی در جوامع شیعه به خصوص ایران به گونه ای بازتاب یافته که توده ی مردم دست روی دست می گذارند و در برابر ظلم های حاکمان و شرایط بد روزگار سکوت می کنند. به این امید که شاید این جمعه و یا شاید آن جمعه با ظهور امام غایب ، همه چیز یک شبه و بدون پرداخت هیچ هزینه ای درست شود.
این باور ، توده ی عوام را دچار چنان یبوست فکری میکند که گویی خود هیچ قدرتی برای تغییر اوضاع نابسامان ندارند و باید منتظر شخصی از جهان غیب باشند!
علاوه بر اینکه خودشان کاری نمی کنند ، دیگران را هم از تلاش نا امید می کنند...
وقتی در متن قرآن حداقل دو بار نحوه تیمم توضیح داده شده ، انتظار می رود مساله مهمی همچون منجی آخرالزمان ، جزو مسائل مطرح شده باشد. آیا تیمم مهمتر از اعتقاد به موعود بوده است ؟!
که درباره تیمم دو بار به طور کامل و صریح توضیح داده شده اما در مورد منجی اصلا سخنی به میان نیامده...
اگر به کتاب های اولیه حدیث و روایات نقل شده در صدر اسلام سری بزنید ، متوجه می شوید که در آنها هم هیچ سخنی از مهدی موعود به میان نیامده. اما هر چه زمان جلوتر می رود و به خصوص به زمان حکومت شیعه مذهب صفویه میرسیم ، مساله منجی در کتاب های حدیث رنگ و بو می گیرد و به آن شاخ و برگ فروان داده میشود. و روحانیون شیعه در حدیث سازی و نقل سخنان امام غایبشان از هم سبقت می گیرند!!!
متاسفانه نتیجه منفی اعتقاد به منجی در جوامع شیعه به خصوص ایران به گونه ای بازتاب یافته که توده ی مردم دست روی دست می گذارند و در برابر ظلم های حاکمان و شرایط بد روزگار سکوت می کنند. به این امید که شاید این جمعه و یا شاید آن جمعه با ظهور امام غایب ، همه چیز یک شبه و بدون پرداخت هیچ هزینه ای درست شود.
این باور ، توده ی عوام را دچار چنان یبوست فکری میکند که گویی خود هیچ قدرتی برای تغییر اوضاع نابسامان ندارند و باید منتظر شخصی از جهان غیب باشند!
علاوه بر اینکه خودشان کاری نمی کنند ، دیگران را هم از تلاش نا امید می کنند...