درباره پرندگان

[ni_rosa_ce]

پرندگان نوع تكامل يافته خزندگان فلس داري هستند كه در حدود 180 ميليون سال پيش مي زيستند . پرندگان به گروه هاي: 1- گنجشك سانان 2- داركوبان 3- طوطيان - پرندگان شكاري 5- اردكيان و دراز پايان تقسيم مي شوند.

پرندگان استوايي داراي رنگهاي روشني هستند . بعضي پرندگان رنگهاي گوناگوني دارند و بعضي ديگر قادر به پرواز نيستند .مثل:شتر مرغ و پنگوئن. بيشتر پرندگان وحشي هستند. اما بعضي ديگر مثل مرغ ، قناري و ... اهلي و قابل پرورش هستند . پرندگان زيبا را كشته و كمي تر مي كنند يعني مواد داخل بدن آنها را درآورده پوست آنها را خشك كرده و در موزه ها نگهداري مي كنند.

تخمها:پرندگان تخم گذار هستند و براي رشد نوزادان خود تلاش زيادي مي كنند برخي از آنها همچون فاخته تخمهاي خود را در لانه پرندگان ديگر مي گذارند تا پرورش يابند .برخي از پرندگان به خاطر تخم و گوشتشان در مزارع نگهداري ميشوند. بعضي از مردم تخم پرنده اي از جمله كبوتر را باعث باز شدن زبان انسان و بر طرف كردن گرفتگي صدا مي دانند.

پرها : پرها به صورت لايه هاي روي هم روي پوست قرار گرفته اند درست مثل تخمهايي كه روي بام منازل پوشاند ه مي شود. دو نوع پر در پرندگان به چشم ميخورد: پرهاي نرم و سبك و لطيف كه به عنوان پرهاي زيرين شناخته مي شوند و پرهاي بزرگتر و سخت تر مثل پرهاي دم كه براي پرواز مورد استفاده قرار مي گيرد نقش پرها تنها محافظت حيوان از سرما نيست عملكرد اصلي آنها اندازة بدن است عملكرد ديگر پرها ايجاد شكلي نرم و لطيف است كه مقاومت هوارا در هم ميشكند دربدن پرندگان ستون فقرات با پر پوشانده شده است .

پاها: پاهاي پرندگان هم متفاوت است . بعضي بزرگ و بعضي كوچك هستند.و يعضي از پرنده ها حتي دو انگشت يا سه انگشت دارند. كبوترها يي كه در آب شنا مي كنندپاهايي دارند كه انگشتهاي آنها با لايه اي از پوست وصل هستند تا بتوانند آب را كنار بزنند و شنا كنند .كبوتر يا مرغ و مانند اينها سه انگشت در جلو و يك انگشت در پشت پا دارند تا تعادل وزن سنگين آنها برقرار باشد. بعضي از كبوترها تا روي پاهاي خود پر دارند و بعضي ديگرپايي بلند و كشيده دارند اين گونه پاها مربوط به پرندگاني مي شود كه غذاي خود را بايد در جاهاي عميق دريا پيدا كنند پاهاي آنها اين امكان را به آنها مي دهد تا آنها بتوانند در آب بايستند و غذا را منقار كشيده خود تهيه كنند. پا ها در همه جانوران سنگيني وزن را تحمل كرده و باعث جا به جايي جانور مي شود.

منقار: منقار پرندگان داراي شكلهاي گوناگوني است .قرقي منقار خميده اي دارد تا بتواند شكار خود را سريعتر بگيرد . منقارر پرندگان با توجه به تغذيه آنها شكل خاصي دارد. پرندگان دريايي اكثراً منقار بلند وكشيده اي دارند .داركوب منقاري تيز ونسبتاً كشيده دارد تا بتواند سوراخي در روي تنه درخت ايجاد كند. اسكلت براي فهم دقيق چگونگي پرواز پرنده ها بايد به بررسي اسكلت پرندگان و انسان بپردازيم . نخست آنكه اسكلت پرندگان بسيار سبك است درحالي كه اسكلت بدن انسان و ديگر مهره داران وزن عمده بدن را به خوداختصاص مي دهد . پرندگان داراي استخوانهاي تو خالي براي سبك بودن در هوا ماهيچه هاي سينه اي قوي براي بال زدن دارند. در پرندگان استخوانها پر حفره هستند . همين دليل خوب پرواز كردنشان است . چنين استخواني علاوه بر استحكام زياد بدن رانيز سبك مي كند. اندامهاي پرواز استخوانها به دليل سلولها ي هوا متخلخل (سوراخ )هستند .وزايده هاي دارند كه مثل برج در هواپيما عمل مي كند . استخوانها ي جناغ به گونه اي است كه هوا را مي شكافد. كار عضلات سينه بسيار دشوار است .اين عضلات باعث به جلو راندن پرندگان درپرواز مي شود و مي تواند در پرندگان قوي بقيه ي بافتها ي عضلاني باشد. ماهيچه هاي كم قطر تري بر مقاومت تند در مقابل هوا مي افزايد . عضلات سطحي يا پوستي كنترل حركت پرها را در دست دارند. عضله هاي ضخيم تري اطراف گردن و عضوها و ماهيچه هاي اطراف آخرين مهره به شكل بشقابي هستند و پرهاي دم به آن چسبيده است . استخوان هاي بال چندان تفاوتي با استخوان هاي بازوي انسان ندارند.

انواع جفت گیری در پرندگان

۱ - طريقه مونوگامي Monogamy
در اين طريقه كه اكثر پرندگان هنگام جفت‌گيري به آن عادت دارند، پرنده نر فقط با يك پرنده ماده جفت‌گيري نموده، بعد از جفت‌گيري، نر و ماده با هم زيست مي‌نمايند. در اين حالت در زمان تخمگذاري و ظهور جوجه‌ها و بزرگ كردن آنها پرنده نر به پرنده ماده كمك و همراهي مي‌نمايد ولي در صورتي كه يكي از جفتها از بين و يا در نتيجه حمله رقبا از قلمرو خارج گردد، جفت‌گيري با پرنده ديگر انجام مي‌گيرد

۲- طريقه پلي‌گامي Polygamy
در اين طريقه پرنده نر به يك پرنده ماده اكتفا نكرده، هنگام جفت‌گيري چندين پرنده ماده را براي خود انتخاب مي‌نمايد. گاهي اتفاق مي‌افتد در بين پرندگاني كه مونوگام هستند اگر نسبت پرنده ماده
بيش از پرنده نر باشد، سيستم مونوگامي حالت خود را از دست داده و يك پرنده نر با چند پرنده ماده جفت‌گيري مي‌نمايد.

3- طريقه درهم و برهم Promiscuite

در اين روش پرنده نر و ماده، بدون هيچ‌گونه ارتباط قبلي با يكديگر جفت‌گيري مي‌نمايند و مدت زماني كه آنها با هم بسر مي‌برند متفاوت است. گاهي نر و ماده بعد از آنكه آخرين تخم گذاشته‌اند و يا پس از خروج جوجه‌ها از هم جدا شده و گاهي تا پايان زمستان با يكديگر بسر مي‌برند. در بعضي گونه‌ها ديده شده كه پرنده نر براي جفت‌گيري بعدي نيز همان پرنده ماده را انتخاب نموده است در حالي كه در پرندگاني كه چندين بار در سال تخمگذاري مي‌نمايند، ممكن است در تمام دفعات با هم بوده و يا تغيير جفت بدهند .

آواز پرندگان

پرنده ها در هر محیطی که باشند، صدای آنها به گوش می رسد. آنها آواز خود را طوری تغییر می دهند که در محیط زندگیشان به خوبی شنیده شود. آواز یک پرنده میزان قدرت، سلامت و هوشیاری او را نشان می دهد، چون خواندن به انرژی نیاز دارد. تنها پرندگان قوی می توانند آوازی بلند و مداوم بخوانند و در عین حال مراقب باشند که طعمه درندگان نشوند. به نظر می رسد که بلندترین آواز جهان پرندگان متعلق به مرغ شاخه نشین ( Superb Lyrebird ) باشد. آواز بوتیمار هم یکی از بلندترین آوازهاست. علاوه بر این صدای بوتیمار تا فاصله زیادی از محل سکونت او شنیده می شود. بوتیمار شب و روز آواز می خواند به این امید که یک ماده به قلمرو او بیاید.
اما بدون شک صدای کاکاپو ( نوعی طوطی ساکن نیوزلند، Kakapo ) از آواز همه پرندگان بیشتر پیش می رود. ترفندی که او برای تقویت صدای خود به کار می برد، بی نظیر است. او ابتدا با پاهای خود چاله ای حفر می کند. سپس در این گودال می نشیند و هوا را به درون کیسه های هوای خود می کشد تا آنها را به آرامی پر کند. وقتی این کیسه ها پر از هوا می شوند، حجم آنها دو برابر می شود. سپس پرنده شروع به خواندن می کند. صدای او تا شش کیلومتر دورتر به گوش می رسد. کاکاپو ممکن است بیش از سه ماه هر شب برای پیدا کردن جفت آواز بخواند.
پرنده ها صدایی را ترجیح می دهند که در محیط زندگی آنها تا مسافت دورتری شنیده شود. در جنگل صدا به درختان برخورد می کند و توسط برگ ها جذب می شود. در چنین شرایطی یک آوای کوتاه و یکنواخت بهترین سیگنال است. اگر پرنده دیگری یک بار آن را بشنود، می تواند صبر کند تا آواز دوباره تکرار شود؛ و اگر بخواهد می تواند به راحتی آن را دنبال کند و به خواننده آواز برسد. برخی پرنده های ساکن نواحی جنگل از صداهای زیر استفاده می کنند، چون این صدا پس از برخورد با زمین و درختان تغییری پیدا نمی کند. پرنده هایی که در دشت ها زندگی می کنند، صداهای وزوزی ( Buzz ) را ترجیح می دهند. زیرا چنین صدایی در یک ناحیه باز مانند دشت، چمنزار یا ساوان، تا فواصل بسیار دور شنیده می شود.
آب جاری در رودخانه و جویبار سر و صدای زیادی ایجاد می کند و باعث می شود که صداهای دیگر به راحتی تشخیص داده نشود. اردک های آبی رنگ نیوزلند برای غلبه بر این مشکل، از آواهایی با فرکانس بالا استفاده می کنند.
شاید دیده باشید که بیشتر پرندگان قبل از شروع آواز، روی مکانهای بلند می روند. این کار برای آنست که صدایشان بهتر شنیده شود. وقتی پرنده از بالای یک درخت، یا روی نرده حیاط آواز بخواند، صدایش تداخل کمتری با موانع موجود در محیط پیدا می کند.
دسته ای از چکاوک ها راه عجیبی برای این کار پیدا کرده اند. چکاوک در آسمان اوج می گیرد و پس از مدت کوتاهی توقف، ناگهان خود را به سمت پایین رها می کند. در همین حال شروع به آواز خواندن می کند.
به هر حال هر گونه ای راه حلی برای خود یافته است، اما به راستی چه پیامی با این آواز منتقل می شود که ارزش صرف این همه انرژی را دارد؟ خواندن آواز خطرناک هم هست، چون ایجاد این همه سر و صدا توجه شکارچی ها را به سوی پرنده جلب می کند.
آواز پرنده دو هدف اصلی دارد: دفاع از قلمرو و جفت یابی.
بیشتر اوقات این پرنده نر است که آواز می خواند. اگر پرنده نر قلمرو خوبی داشته باشد، می تواند یک جفت مناسب پیدا کند و با موفقیت زاد و ولد نماید. پرنده حدود قلمرو خود را با آواز خواندن در آن مشخص می کند. این آوازها معمولا ساده و کوتاه هستند. پرنده های همسایه آواز همدیگر را می شناسند و تا وقتی که هر کس در محدوده خودش باشد، مشکلی پیش نمی آید. اما یک آوازخوان بیگانه یعنی یک تهدید برای قلمرو، پس باید با یک آواز قوی به او نشان داد که اینجا صاحب دارد.
غالبا پرنده در بین آواز خود سکوت می کند و منتظر می ماند تا جواب بشنود. او از این راه می تواند متوجه شود که مهاجمی وارد محدوده او شده یا نه. بعضی از گونه های پرندگان، برای دور کردن دشمن روش بسیار جالبی را به کار می گیرند. آنها چند نوع آواز مختلف را با هم اجرا می کنند. پرنده تازه واردی که آوازها را می شوند، فکر می کند در این ناحیه پرندگان زیادی زندگی می کنند و در نتیجه سهم او از منابع غذایی موجود ناچیز است. پس ترجیح میدهد به دنبال محل دیگری برود.
اما پرنده نر وقتی بخواهد توجه ماده ها را جلب کند، آوازهای طولانی و پیچیده می خواند. ماده ها آواز را می شنوند، اما معمولا جوابی نمی دهند. آنها پیش از آنکه تصمیم خود را بگیرند، چندین روز وقت صرف می کنند و آواز نرهای مختلف را می شنوند. نرهایی که آوازهای پیچیده تری بخوانند، بیشتر مورد توجه قرار می گیرند. علاوه بر این نرها هر چه آوازهای بیشتری بدانند، امکان موفقیت آنها نیز افزایش می یابد.
باسترک قهوه ای ( Brown Thrusher ) در آوازخوانی رکورد دار است. او بیش از دو هزار آواز مختلف اجرا می کند. سعد ( Sedge Warbler ) نیز می تواند آوازهای طولانی و پیچیده ای بخواند. امکان ندارد سعد نر در طول عمر خود آوازی را دوبار به طور یکسان اجرا کند. هر آواز او تقریبا از ۵۰ جزء تشکیل شده است که ترتیب و انتخاب آنها دائما تغییر می کند.
سسک های مرداب ( March Wren ) برای تصاحب بهترین باتلاق با هم رقابت می کنند. این پرنده ها بومی مناطق غربی آمریکا هستند. تعداد مرداب های این نواحی محدود است. پرنده نر آواز می خواند و پس از آن مدتی مکث می کند تا آواز پرنده رقیب را بشنود. نری که پیچیده ترین آواز را بخواند، بیشتر از همه مورد توجه ماده هاست و زودتر از بقیه جفت یابی می کند. جالب است بدانید که وقتی سسک ها از مهاجرت برمی گردند، نرها آنقدر آواز می خوانند تا یک جفت مناسب برای خود پیدا کنند. اما پس از جفت یابی پرنده نر ناگهان آواز خود را عوض می کند و فقط یک آواز ساده و کوتاه اجرا می کند تا محدوده قلمرو خود را مشخص کند.
برخی گونه ها برای گسترش دادن آوازهای خود از صدای سایر پرندگان تقلید می کنند. مشهورترین مقلدان در دنیای پرندگان، چکاوک مرداب، مرغ مقلد، مرغ مینا، سار، مرغ آلاچیق و سینه سرخ آفریقایی هستند. سارهای اسکاتلند صدای گوسفندان را تکرار می کنند، در حالی که گروهی دیگر از سارها در منطقه اکسفورد انگلستان از موتور اتوبوس تقلید می کنند.
پرنده ای که در شکل زیر می بینید مرغ شاخه نشین ( Superb Lyrebird ) نام دارد و در جنگلهای متراکم استرالیا زندگی می کند. او می تواند آواز دوازده گونه دیگر را تقلید کند. وقتی دانشمندان در حال فیلمبرداری از محل زندگی او بودند، او صدای دوربین را یاد گرفت و تعجب همه را برانگیخت. عجیب تر آنکه این پرنده می تواند صدای اره برقی و بوق ماشین را هم تقلید کند.
چکاوک مرداب در زمستان به آفریقا مهاجرت می کند و در تابستان به اروپا بازمی گردد. او علاوه بر آواز پرنده های اروپایی، آواز بسیاری از پرندگان آفریقایی را هم یاد می گیرد. چکاوک آواز ۷۰ نوع پرنده مختلف را می آموزد و تکرار می کند. پرنده ماده با شنیدن این آوازها می فهمد که او به کدام ناحیه از آفریقا مهاجرت کرده و به احتمال قوی، نری را انتخاب می کند که به همان ناحیه ای رفته که خود او زمستان را در آن گذرانده است.
اگرچه در بیشتر گونه ها پرنده های نر آواز می خوانند، اما گاهی ماده ها نیز هنرنمایی می کنند. گونه ای پرنده ساکن دامنه های آلپ شناخته شده است که در آن، پرنده ماده برای جلب توجه نرها آواز می خواند. جفت گیری با نرهای متعدد، برای او یک مزیت محسوب می شود؛ چون بعدا همه آنها در پرورش جوجه به او کمک می کنند.
یک نمونه دیگر، توکای بال قرمز است. توکای ماده در فصل زاد و ولد دو نوع آواز می خواند. یک آواز را برای برقراری ارتباط با جفت خود به کار می برد، ولی آواز دیگر را فقط وقتی می خواند که ماده های دیگر نزدیک شوند. به نظر می رسد آواز دوم نوعی هشدار به پرنده مهاجم باشد.
سینه سرخ اروپایی هم جزو این دسته از پرنده ها محسوب می شود. در زمستان پرنده نر و ماده با هم آواز می خوانند، زیرا هر یک از آنها قلمرو جداگانه ای دارند. این کار به آنها کمک می کند تا در زمستان ( که ذخایر غذایی کم است. ) خوراک کافی داشته باشند.
از این دسته مثال ها فراوان یافت می شود. شگفتیهای آواز پرندگان به حدی است که برای کشف آن سالها تحقیق و مطالعه لازم است. نکته مهم اینست که آواز پرندگان نه تنها زیباست، بلکه نقش مهمی در ادامه بقا آنها دارد.
بهترین زمان برای شنیدن آواز پرندگان، سپیده دم است. در تمام نقاط جهان، از جنگلهای استوایی گرفته تا نواحی شمالی اروپا، آوای پرندگان در سپیده دم بیشتر از سایر اوقات شبانه روز شنیده می شود. معمولا این پرندگان نر هستند که آواز می خوانند، اما به راستی چرا؟ هنگام سحر معمولا نسیم ملایمی می وزد. سر و صدای سایر جانوران نیز آغاز نشده است. پس صدای پرنده تا دور دست ها به خوبی شنیده می شود. آوازی که صبح خوانده می شود، ۲۰ مرتبه مؤثرتر از آواز نیمروز است. علاوه بر این، پرنده در این موقع روز نمی تواند کار دیگری انجام دهد. هوا هنوز روشن نشده و حشرات به سختی دیده می شوند. بسیاری از حشرات هم به خاطر خنکی هوا ترجیح می دهند روی زمین بمانند. پس شکار کردن مشکل است.
وقتی پرنده ای بعد از گذراندن یک شب سرد ( که در آن هیچ چیز نخورده است. ) آواز می خواند، نشان می دهد که بسیار قوی است. شاید می خواهد با آواز خواندن خود به پرنده های ماده بگوید: " من از نظر جسمی توانایی لازم برای جفت گیری را دارم ". پرنده نر با تمام توان چهچه می زند تا ثابت کند آنقدر انرژی دارد که می تواند مقدار زیادی از آن را صرف کار بیهوده ای چون آواز خواندن کند. بیشتر پرنده های ماده هم هنگام سحر در آشیانه خود هستند و می توانند آواز او را بشنوند.
اگر پرنده ی ساکن قلمرو همسایه در طول شب شکار شده باشد یا به هر دلیل مرده باشد، صدای او شنیده نمی شود. پس می توان قلمرو او را تصرف کرد و غذای بیشتری به دست آورد. بنابراین سپیده دم زمان بسیار مناسبی برای آواز خواندن است.
اما این فقط یک روی سکه بود. روی دیگر چندان جالب نیست. فرض کنید یک شکارچی گرسنه هستید و در طول شب خوراک کافی پیدا نکرده اید. صبح در حال جستجو برای پیدا کردن طعمه اید. ناگهان صدای پرنده ای را می شنوید که روی درختی در نزدیکی شما مشغول آواز خواندن است. پرنده سرگرم نغمه سرایی خود است و توجه چندانی به اتفاقات دور و برش ندارد. دیگر چه می خواهید؟ همه شرایط برای سیر شدن شما مهیاست. پس اگر آواز پرنده ای برای مدت طولانی ادامه داشته باشد، می توان گفت پرنده بسیار زیرکی است. چون می تواند خود را از چنگال شکارچیانی که در کمین هستند، در امان نگهدارد. این یعنی یک امتیاز دیگر برای جلب توجه ماده ها!
اما مشکل دیگری هم هست. همه می خواهند سر صبح آواز بخوانند. باید برای پیروز شدن رقابت کرد. دردسر وقتی بیشتر می شود که آواز دو پرنده همسایه شبیه هم باشد. در جنگلهای بلوط کالیفرنیا دو پرنده زندگی می کنند که همین شرایط را دارند. آنها راه حل خوبی برای این مسئله یافته اند. ساعت اول صبح به آواز خواندن پرنده اول اختصاص دارد. پرنده دوم صبر می کند تا نوبت او برسد. ساعت بعد، زمان آواز پرنده دوم است. این روند تا پایان سپیده ادامه پیدا می کند. همیشه رقابت کردن بهترین راه نیست.


منبع

 

[ni_rosa_ce]

استخوان بندی پرندگان

استخوان بندی پرندگان

مترجم : محمد ابراهيم نژاد
 دستگاه اسكلتی پرندگان ويژگی منحصر به فرد فراوانی دارد. به طور كلی ، استخوان ها ، به ويژه در انواع تيز پرواز ، بسيار سبك است. اين امر جهت كاهش وزن مخصوص پرنده در نتيجه نگهداری آن در هوا به كمك بال ها ضروری است. به علاوه استخوان های دراز آنها حفره های هوا داری دارند ، كه به دستگاه تنفسی متصل است. استخوان های جمجه در اغلب بخشها به طوری به هم جوش خورده اند كه شيار ها و درزهای ارتباطی محدود ناپديد شده است. آرواره های بالايی وپائينی به مقدار زياد طويل شده و منقار را به وجود آورده است. پرندگان معاصر به طور كامل فاقد دندان هستند. هر يك از دو شاخه آرواره پائينی آنها از پنج استخوان تشكيل يافته و به وسيله استخوان چهار گوش متحرك ، به جمجمه متصل است. استخوان های كاسه چشم خيلی بزرگ است و به وسيله ديواره نازك بين كاسه چشمی از يكديگر جدا شده و محفظه مغزی را به عقب رانده است.جمجمه از طريق كونديل پس سری منفردی به اولين مهره گردنی متصل است.

ساختار سقف دهان پرندگان يكی از ويژگيهايی كه مدت ها در رده بندی گروه های بزرگ به كار رفته است. تشخيص اين ويژگی ها بر پايه شكل استخوان های ومر و اينكه اين استخوان ها و همچنين استخوان های آرواره ای كامی به يكديگر جوش خورده اند يا خير بنا شده است.

​

ستون مهرهای پرندگان دارای تنوع زيادی است. تعداد مهره های گردنی زياد و از اين لحاظ در پرندگان بيش از ساير مهره داران معاصر تنوع دارند. اين مهره ها به دليل داشتن ستون مفصلی زينی شكل در دو طرف جسم مهره ، كه به وضعيت ستروسلوس معروف است ، قابليت تا شوندگی ويژه ای دارد. مهره های سينه ای_قدامی دارای مختصر تحركی هستند ، ليكن مهره های سينه ای ، خلفی ، كمری خاجی و دمی_قدامی به كمربند لگنی جوش خورده و قطعه ای به نام سين ساكروم به وجود می آورد. چند مهره آزاد دمی پهن شده و مهره های دمی انتهايی ، جوش خورده و قطعه ای منفرد به نام پيگوستل راساخته اند ، كه به دم كوتاهی ختم می شوند.

دنده های پرندگان پهن است ، و همه آنها بجز اولی و آخری در عقب خود زوائدی به نام زوائد قلابدار دارند ، كه بر روی دنده مجاور قرار می گيرد. استخوان جناغ بسيار پهن و كشيده است و برای اتصال ماهيچه های پرواز به كار می رود.

جناغ سينه تيغ دار يا كارينات است. تيغه پهن و طويل مزبور كه از خط ميانی جناغ سينه به پائين امتداد دارد بخش اضافی است كه باعث افزايش سطح اتصال ماهيچه ها می شود.

​

با آنكه استخوان های پرندگان نسبتا سبك هستند ، اما جوش خوردگی اغلب مهره های تنه به لگن خاصره و اتصال محكم آنها به جناغ سينه ای بسيار بزرگ از طريق دنده های پهن ، شبكه استخوان بندی بسيار قوی ايی را به وجود آورده است. اين ويژگی ها موجب گرديده است تا پرنده بتواند به آسانی خودش را در هوا جلو براند.

استخوان كتف پرندگان طويل وباريك است ، در حالی كه استخوان غرابی نسبتا كوتاه و كلفت است. ترقوه ها به هم جوش خورده و استخوان چنگالی يا استخوان شانس را تشكيل می دهند.

مشهود ترين تغيرات اسكلتی اندام های حركتی جلويی در استخوان های مچ ، كف و انگشتان به وجود آمده است. در بخش انتهايی مچ ، مجموعه استخوانی به نام مچ دستی-كف دستی قرار دارد كه عبارت است از بعضی از قطعات مچی ساير مهره داران و دومين ، سومين و چهارمين استخوان های كف دستی يا متا كارپال. چهار استخوان كوچك كه از سه انگشت باقی مانده است به قطعه مچ دستی_كف دستی متصل شده است.

اگرچه اندام های حركتی عقبی به اندازه اندام های حركتی جلويی تغيير شكل نيافته اند اما ويژگی های جالب توجه ای دارند. نازك نی نسبتا كوچك و بخشی از آن به درشت نی جوش خورده است. اين مجموعه به نام درشت نی ای_مچی ناميده می شود.

بقيه استخوان های مچ پا به دومين ، سومين و چهارمين استخوان های كتف جوش خورده و يك قطعه استخوان به نام مچ پايی_كف پايی را به وجود می آورد. باقيمانده ای از اولين استخوان كف به وسيله زردپی هايی به اين استخوان متصل شده است. پرندگان بيش از چهار انگشت پا ندارند ، و اين تعداد نيز گاهی تا سه عدد كاهش يافته و در شتر مرغ دو عدد است.

منبع

 

[ni_rosa_ce]

استخوان بندی پرندگان

 

[ni_rosa_ce]

درباره پرواز پرندگان

درباره پرواز پرندگان

پرواز نوعی حرکت است که بیشتر گونه های پرنده در دنیا از آن استفاده می کنند ، این موضوع برای پرندگان در رابطه با تغذیه ، تولید مثل و فرار از دشمن بسیار مهم است.

تکامل و هدف پرواز در پرندگان
منشا پرواز در پرندگان تا حدودی نا مشخص است ، هر چند بیشتر paleontologists معتقدند که پرندگان از دایناسورهای کوچک تروپود ( theropod diosanus ) منشا گرفته اند و به نظر می رسد که آنها نیز از گسترش گونه های زمینی به وجود آمده اند. به هر حال پرواز بعد از تکامل پرها توسعه یافته و گسترش پرواز در نتیجه جستجو برای غذا و طعمه های کوچک مانند حشرات و فرار در مقابل صیادان صورت گرفته است.

پرواز برای پرندگان بزرگ بسیار پر هزینه می باشد و بیشتر گونه های بزرگ با اوج گرفتن ( پرواز بدون بالا و پایین کردن بالها ) پرواز می کنند. فیزیولوژی بدن آنها برای کارکرد بیشتر در پرواز سازگار شده است.

اساس مکانیسم پرواز در پرندگان
اساس پرواز در پرندگان شبیه هواپیما است. نیروی جلوبرنده به وسیله حرکت جریان هوا توسط بالها تولید می شود. نیروی جلو برنده به این خاطر تولید می شود که فشار هوا در قسمت بالایی بالها کم و فشار در زیر بالها زیاد است.

​

زمانی پرنده قصد دارد پرواز کند بالها باز می شوند و یک نیروی اضافی در بالها ایجاد می شود که نیروی وزن و اصطحکاک را خنثی می کند.

​

پرواز شامل دو مرحله است ضربه به طرف پائین و ضربه به طرف بالا.
3 نیروی اصلی مانع پرواز پرنده می شود : نیروی اصطحکاک ( که به وسیله اصطحکاک بین هوا و سطح بدن ایجاد می شود ) نیروی کششی ( که ناشی از سطح جلویی پرنده است که آن را به عنوان فشار کششی می شناسیم ) و نیروی lif_induced drag ( که بوسیله نوک بالها ایجاد می شود).

بالها
بالها اندامی در پرندگان است که کلیدی برای پرواز پرنده حساب می شود. هر بال یک بادنما مرکزی برای تشخیص جهت باد است که از 3 استخوان تشکیل شده : humerus ، ulna و radius .

دستها یا manus به طور اجدادی از پنج انگشت تشکیل شده که بعدا به 3 انگشت تحلیل رفته اند. (انگشت 2 ، 3 و 5 ).

یکی از انواع پرها مسئول شکل دادن ( شکل هواپیمایی ) به پرنده است ، بقیه پرها درپشت بر روی استخوان ulna به هم متصل شده اند. که econdaries یا cubitals نامیده می شوند. بالها در بعضی گونه ها تحلیل رفته و در بعضی ها بعد از بلوغ رشد می کند. ( مانند Hoatzin )

بالهای بیضی شکل
بالهای بیضی شکل ، کوتاه و گرد هستند. شیب کمی دارند و حرکت کردن را برای پرنده محدود می کند. این نوع بیشتر در پرندگان شکاری که در جنگل زندگی می کنند دیده می شود. مانند : مرغ شکاری ( Accipiter ) و شاهین ( Hawks ) و بیشتر گنجشکها ، مخصوصا آنهایی که مهاجرت نمی کنند. ( آنهایی که مهاجرت می کنند دارای بالهای بلندی هستند.) همچنین در گونه هایی که سرعت بلند شدن و گریز از دشمن در آنها بالاست هم دیده می شود. مانند : قرقاول ( Pheasants ) و کبک ( Partridges ).

پرواز کردن نزدیک زمین به طور ثابت ( Hovering )
پرواز کردن نزدیک زمین به طور ثابت بسیار سخت و طاقت فرساست اما یک توانایی مفید برای بعضی از گونه های پرندان محسوب می شود. این نوع پرواز وابسته به انرژی زیادی است ، به این معنی که فقط به پرندگان کوچک محدود می شود. این پرندگان به خوبی می توانند به طور ثابت پرواز کنند ، مانند مرغ ماهیخوار رنگارنگ ( Pied kingfisher ). به هر حال پرندگان بزرگ هم می توانند برای مدت زمان کوتاهی به طور ثابت پرواز کنند.

یک استثنا بزرگ در این نوع پرواز مرغ مگس خوار ( Hummingbird ) است. مرغ مگس خوار پروازی متفاوت با بقیه پرندگان دارد، و بالهای آن تماما برای این امر توسعه یافته است. مرغ مگس خوار می تواند در ثانیه 25 بار بال بزند.

منبع

 

[ni_rosa_ce]

رابطه بين اندازه چشم و آواز خواندن پرندگان

رابطه بين اندازه چشم و آواز خواندن پرندگان

هنگام سپيده دم و با شروع يك صبح مه آلود ويلزي، نخستين پرندگاني كه خواندن آواز را شروع مي كنند سينه سرخ اروپايي، توكاي سياه و توكاي آوازه خوان هستند. با بالا آمدن كامل خورشيد گونه هاي ديگري چون سهره جنگلي و چرخ ريسك آبي نيز به اين گروه اضافه مي شوند. اما معمولا ۱۰۰ دقيقه طول مي كشد تا آواز خود را با پرندگان گروه اول هماهنگ كنند.اين الگوي آوازخواني در ميان تمامي پرندگان و در سرتاسر جهان ديده مي شود. همين مسئله پرنده شناسان را واداشت تا درصدد كشف عامل تعيين كننده زمان آوازخواني پرندگان در صبح برآيند. عده اي از دانشمندان معتقدند كه توانسته اند توضيحي براي اين مسئله پيدا كنند: هر چه چشم يك پرنده بزرگ تر باشد زودتر از سايرين شروع به خواندن آواز مي كند.آواز دسته جمعي پرندگان نخستين بار در ۷۰ سال قبل مورد توجه دانشمندان قرار گرفت اما در آن زمان هيچ كس نتوانست در مورد علت آن توضيحي ارايه بدهد.

در حال حاضر، دانشمندان نظريه اي كه در اوايل دهه ۶۰ مطرح شد و هرگز مورد آزمايش قرار نگرفت را مورد بازبيني قرار داده اند. طبق اين نظريه: حدت بينايي- كه با اندازه چشم مشخص مي شود- عامل اصلي تعيين كننده زمان آواز خواني پرندگان در صبح است.رابرت جي توماس (R.J.Thomas ) از دانشگاه بريستول انگلستان و هم تيمي هاي او به منظور تست اين نظريه، همزمان با بالا آمدن خورشيد اقدام به ثبت لحظه اي زمان و شدت روشنايي كردند. لازم به ذكر است كه اين آزمايش در ۷ منطقه جنگلي اروپا انجام شد.

در ادامه پژوهشگران، موقتا ۵۷ پرنده از اين گونه ها را اسير كرده و با استفاده از كوليس قطر تقريبي چشم آنها را اندازه گيري كردند.پژوهشگران در شماره ۲۲ آوريل خلاصه مقالات Royal Society بريتانيا اعلام كردند كه ميان شدت نور در لحظه اي كه پرنده شروع به خواندن آواز مي كند و اندازه چشم آن ارتباط قدرتمندي وجود دارد. به گفته توماس: پرندگاني كه داراي چشمان درشتي هستند زودتر از ساير پرندگان اقدام به خواندن آواز مي كنند. اين ارتباط قدرتمند حتي پس از آنكه دانشمندان با استفاده از آمار، خطاي ناشي از دخالت فاكتورهاي ديگر چون اندازه بدن را از ميان بردند نيز به چشم مي خورد(همچنان كه در شكل ديده مي شود قطر تقريبي چشم سينه سرخ اروپايي ۸۰مرتبه بزرگ تر از قطر چشم گنجشك خانگي است و همين مسئله با عث مي شود كه سينه سرخ اروپايي زودتر از گنجشك خانگي خواندن آواز را شروع كند).

ساندرا وهرنكمپ (Vehrencamp.S) از دانشگاه كورنل مي گويد: اثبات اين نظريه قابل پيش بيني بود. اين مورد يك نمونه عالي از شيوه اي است كه نشان مي دهد چگونه توانايي هاي بينايي، رفتارهاي ارتباطي موجودات را تحت تاثير خود قرار مي دهد.پرندگان معمولا در سپيده دمان و به هنگام غروب آفتاب، به منظور جلب جفت مناسب، اقدام به خواندن آواز مي كنند. علاوه براين با استفاده از اين شيوه، قلمرو خود را مشخص و به سايرين در مورد نزديك شدن به آن هشدار مي دهند. اما اين كار خطرات بالقوه بسياري براي آنها به همراه دارد. از جمله اينكه باعث جلب توجه و كشيده شدن شكارچياني چون جغدهاي جنگلي به زيستگاه آنها مي شود. خطر ديگري كه خواندن آواز دسته جمعي مي تواند به دنبال داشته باشد اين است كه ممكن است صداي زياد مانع از شنيده شدن صداي خطر توسط پرندگان شود. اما توماس، عقيده ديگري دارد. او معتقد است كه آواز دسته جمعي پرندگان كاملا معقولانه به نظر مي رسد چرا كه آنها پس از ديد زدن محيط و مطمئن شدن از محيط اطراف خود شروع به خواندن آواز مي كنند.

منبع

 

[ni_rosa_ce]

مهاجرت پرندگان

مهاجرت پرندگان

کوچ یا مهاجرت پرندگان از همان آغاز تاریخ توجه بشر را به بشر جلب کرده است. در یک هزار سال قبل از میلاد هومر به آن اشاره کرده و ارسطو فیلسوف بزرگ یونان درباره آن بررسی کرده است. کوچ عبارت است از حرکت پرندگان به طرف جنوب در پاییز و به طرف شمال در بهار یا حرکت از زمینهای پست به طرف ارتفاعات و یا از نقاط دور از ساحل به طرف ساحل. چون بعضی از آنها در شرایط جوی زمستان نمی‌توانند زنده بمانند به مناطق گرمتر می‌روند.
آن پرندگانی که از بعضی حشرات یا جوندگان کوچک تغذیه می‌کنند در زمستان نمی‌توانند چنین غذاهایی را بدست آورند. چون پرندگان در تابستان زاد و ولد می‌کنند کوچیدن آنها به این موضوع هم مربوط می‌شود. بعضی از غدد پرندگان مواد شیمیایی ترشح می‌کنند که قاعدتا باید با زاد و ولدشان ارتباط داشته باشد. این در بهار اتفاق می‌افتد. پرنده حس می‌کند که موقع جوجه آوردنش نزدیک شده بنابراین عازم شمال که هوا تابستانی است می‌شود. بنابراین تغییر طول مدت روزها و نبودن غدا به پرنده می‌گوید که عازم مناطق گرمسیری شود.

پرندگان مهاجر از چه طریقی راه خود را پیدا می‌کنند؟
پرندگان مهاجر می‌توانند میدانهای مغناطیسی اطراف کره زمین را تشخیص دهند. خطوط مغناطیسی نیرو از شمال به جنوب قطبهای مغناطیسی کشیده شده‌اند. شاید پرندگان راه خود را از روی این خطوط پیدا می‌کنند. وقتی کریستف کلمب به قاره آمریکا نزدیک می‌شد دسته بزرگی از پرندگان را مشاهده کرد که به طرف جنوب غربی در حال پرواز هستند. از اینجا متوجه شد که به خشکی نزدیک شده‌اند. بنابراین مسیر خود را در جهت جنوب غربی تغییر داد تا در مسیر پرواز پرندگان قرار بگیرد و به این دلیل است که چرا به جای پیاده شدن در ساحل فلوریدا در یاهاما پا به ساحل گذاشت.

پرندگان تا چه مسافتی پرواز می‌کنند؟
پرندگان به هر دلیلی که مهاجرت می‌کنند مسلما قهرمان حیوانات مهاجر به شمار می‌روند و در میان خود پرندگان ، چلچله‌های قطبی قهرمان هستند. این پرندگان عجیب در طول سال در رفت و برگشت خود جمعا بیست و دو هزار مایل مسافت را طی می‌کنند. اغلب پرندگان خشکی در طول مهاجرتهای خود توقفهای نسبتا کوتاهی دارند. اما یکی از پرندگان ، مرغ باران نوع آمریکایی به یک مهاجرت طولانی بدون توقف برفراز اقیانوس می‌پردازد، می‌تواند از نوا اسکوشیا مستقیما به آمریکای جنوبی یعنی یک مسافت تقریبا 2400 مایلی را از روی آب بدون توقف پرواز کند.

گونه های مهاجر و غیر مهاجر پرندگان
بعضی از پرندگان از قبیل بلدرچین آمریکایی کاملا غیر مهاجر هستند ولی بسیاری از گونه‌ها مهاجرت می‌کنند، یعنی بطور منظم و با تغییر فصل از ناحیه‌ای به ناحیه دیگر نقل مکان می‌کنند. بیشتر مهاجرتها به سوی شمال و جنوب یا ارتفاعی است. پرندگان در فصول گرم به سوی زمینهای معتدله شمال و نواحی مجاور قطب شمال حرکت می‌کنند زیرا در این مناطق برای تغذیه و لانه‌گزینی امکانات و تسهیلات کافی وجود دارد و هنگام زمستان مجددا به نواحی جنوبی باز می‌گردند. در نیمکره جنوبی نیز به هنگام تغییر فصول همین حرکت در جهت مخالف و به مقیاس کمتر وجود دارد.

بعضی از پرندگان در تابستان مهاجرت ارتفاعی به سوی نواحی کوهستانی انجام داده و زمستان به نواحی پست برمی‌گردند. بیشتر گونه‌ها برای مهاجرت کم و بیش بر طبق قاعده حرکت می‌کنند و ورود و خروجشان بر حسب تقویم منظم است. اردکها و مرغابیهای آبی بوسیله طوفانهای پاییزی و بوجود آمدن آبهای باز به هنگام بهار به بخشهای مختلف راه یافته‌اند. پرندگان کوچک خواننده و گنجشکها شبها مهاجرت کرده و روزها برای استراحت و تغذیه توقف می‌نمایند. کلاغها ، بازها و غازها روزها حرکت می‌کنند. ولی شبها برای غذا در جاهای مناسب فرود می‌آیند.

پرستوها روزها حرکت نموده و در طی راه برای غذای خود جمبندگان را شکار می‌کنند. اردکها و پرندگان ساحلی شب یا روز مهاجرت می‌کنند. پرواز مهاجرتی بعضی پرندگان نزدیک زمین صورت می‌گیرد و بقیه تا اوج 900 تا 1500 متر از زمین فاصله پیدا می‌کنند. برخی پرندگان فقط مسافات کوتاهی طی می‌کنند. ولی حشره خواران کوچک از قبیل مگس‌گیرها و پرندگان خواننده زمستان را در مکزیکو یا بخشهای شمالی آمریکای جنوبی می‌گذرانند.

عوامل مورد استفاده پرندگان برای مهاجرت
بسیاری از پرندگان مهاجر مانند جهانگردان از خورشید پیروی می‌کنند و هیچگاه دچار سختیهای زمستان نمی‌شوند در حالی که بعضی گونه‌های مجاور قطب شمال زمستان به سوی نواحی معتدله آمده و تابستان به نواحی سردتر باز می‌گردند. بعضی مهاجران از علایم ویژه زمین از قبیل رودها ، کوهها یا امتداد سواحل پیروی می‌کنند.

ولی عده‌ای از پرندگان بدون ویژگیهای راهنمایی از روی دریاها یا زمینها عبور می‌نمایند. ولی عده‌ای از پرندگان بدون ویژگیهای راهنمایی از روی دریاها یا زمینها عبور می‌نمایند و بچه ها ممکن است در اولین مهاجرت از پدر و مادرشان سبقت بگیرند. پرندگان بوسیله غریزه هدایت می‌شوند. محرک مهاجرت تا اندازه‌ای به ترشحات غدد جنسی بستگی دارد.

منبع

 

[ni_rosa_ce]

ساختار پر در پرندگان

ساختار پر در پرندگان

پرها از يك برآمدگی اپيدرمى ساخته شده اند كه نشانگر پوشش خارجى و بال و پر در پرندگان است. آنها خصوصيات برجسته و منحصر كننده رده پرندگان زنده ، مى باشند. ديگر theropoda ( گروهی از دایناسورها) همچنين داراى پر هستند.

پرها اندامهاى تشكيل شده پيچيده اى در مهره داران هستند: اندام هاى پوششى integumentary appendages كه به وسيله تكثير سلولهاى اپيدرمى يا لايه خارجى پوست كه از پروتئين كراتين تشكيل شده اند. بتا كراتين در پرها ، منقارها ، ناخن ها ، فلسها ، صدفها و در خزندگان وجود دارد. اين پروتئين باندهاى هيدروژن داخل صفحات بتا را ترك كرده و با يك پيچش بيشتر و صليبى شكل در پلهاى عرضى دى سولفيدى يك ساختار يكنواخت و سخت تر از آلفا كراتين كه در مو ها ، شاخ و سم پستانداران است ، توليد كرده.

پرها پرندگان را در برابر آب و دماى سرد عايق بندى مى كند. منحصرا پرها در بالها و دم نقش مهمى را براى كنترل در پرواز برعهده دارند. بعلاوه ، پرها بسيار سبك هستند ، پرو بال پرندگان در بال ها 2 يا 3 برابر بيشتر از استخوان بندى آنها ست ، بنابراين بيشتر استخوان ها توخالى و تشكيل شده از كيسه هاى هوايى هستند. الگوى رنگى براى استتار عليه صيادان در رفتار پرندگان و جستجو صيادان براى غذا است. درباره ماهى ها ، رنگ هاى بالا و پائين ممكن است براى صيادان در هنگام پرواز متفاوت باشد.

تفاوت هاى چشمگيرى در الگوى پرها و رنگ آن در دیمورفيسم جنسى در بيشتر گونه ها قابل توجيه نيست.

2 نوع اصلى پر داريم : vaned feather كه قسمت بيرونى بدن را مى پوشاند و down feather كه در قسمت هاى زيرين پرهاى vaned قرار دارند. پرهاى پنوسئوس pennuceous جزء پر هاى vaned هستند. همچنين contour feather هم ناميده مى شوند. پرهاى پنوسئوس در بالها و شاهپر دم كه پرهاى پروازى در دم است ، وجود دارند. شكل معمولى پرهاى vaned از يك ساقه اصلى به نام راكيس ساخته شده است . راكيس به شاخه ها و يا قلابهايى جوش خورده است. اين قلابها و شاخه ها ريشك نام دارند. ريشك ها داراى پايه هايى به نام ريشچه هستند كه اتصال صليبى دارند. كرك پرها به خاطر كمبود ريشچه ايجاد مى شوند. بنابراين ريشك ها آزادانه به هر طرف شناورند. آنها عمل عايق بندى حرارتى را به خوبى انجام مى دهند. در قسمت ساقه پر ، راكيس به يك لوله توخالى به نام كالاموس تبديل شده است. كه درون فوليكول پوست قرار گرفته است. ساختار dyck باعث ايجاد رنگهاى آبى و سبز در طوطى ها مى شود. كه اين ساختار بيشتر ناشى از يك پروتئين مناسب در خود پر است تا پيگمان ها ، كه قبلا به اثر تين دايل tyndall effect شناخته شده است.

پرها گاهى در زمان پر ريزى جاى خود را با پرهاى جديد عوض مى كنند و از همان قسمت قبلى پرهاى جديد رشد مى كنند. بعضى از پرندگان به طور مكرر پودرى از پرهاى خود توليد مى كنند ، كه به صورت ذرات ريز منظم در انتهاى ريشك ها ديده مى شوند. اين ذرات پودر مانند بر روى بدن پرنده پاشيده شده است و عمل ناتراوا سازى را در پرندگان باعث مى شود. بيشتر پرندگان آبزى اين پودر را توليد مى كنند.همچنين پرندگان باتلاقى براى رها يافتن از بوى بد از پراكنده كردن چربى بر روى پرهايشان استفاده مى كنند.

بريستل ها bristles سخت و خشن هستند ، پرهاى مخروطى به وسيله يك راكيس بزرگ اما با قلابهاى كم ايجاد شده اند ، rictatl bristles ، پرهاى اطراف چشم و منقار هستند. كه عمل آنها مانند تقويت قدرت بينايى و ارتعاشات در پستانداران است.

منبع