خدا ما را برای شادی آفریده است نه برای غم.
خدای واحد غنی و قوی، محال است مخلوقی را برای ناراحتی و غم بیافریند.
اگر این بشارت را که ما را برای شاد ی آفریده اند، باور کردی و به خودت قبولاندی، دیگر غم وجود نخواهد داشت .
این مژده مال کسی است که آن را باور کند.
همین که فهمیدی دنیا فانی شدنی است و مشکلات و محرومیت هایش هم همیشگی و دائمی نیست و بالأخره روزی تمام خواهد شد، نصف غمهایش باطل می شود.
مشقّت و غم دنیا وسیله ای است برای خوشی و شادی.
گذشته که گذشت و نیست، آینده هم که نیامده و نیست.
غصه ها مال گذشته و آینده است. حالا که گذشته و آینده نیست، پس چه غصه ای؟
تنها حال موجود است که آن هم نه غصه دارد و نه قصه.
حاج اسماعیلی دولابی/ عارف
