این حکایت رو نظامی آورده قبلش باید بگم اسکندر گوش های بسیار درازی داشته.
اسکندر گوش های بسیار درازی داشته و آن را زیر تاج زرین خود پنهان میکرده است.
فقط غلامی که سر او را اصلاح میکرد این راز را میدانست،اما هنگامی که این غلام درگذشت باید کس
دیگری جای او را میگرفت.سلمانی جدید مشغول به کار میشود و شاه بلافاصله به او هشدار میدهد
که درازی گوش او را باید همچون یک راز حفظ کند.
اسکندر او را تهدید میکند که در صورت سرپیچی از این دستور، او را به سختی گوشمالی خواهد داد، و او را خواهد کشت.غلام بیچاره از ترس عملا قدرت تکلم خود را از دست میدهد.سنگینی بار چنین راز بزرگی سرانجام او را بیمار میکند، و یک روز کاخ را ترک میکند و از روی استیصال سر به بیابان میگذارد.در آنجا چاه عمیقی میبیند،سر خود را درون چاه فرو میبرد ، و به صدای بلند فریاد میزند:
اسکندر پادشاه گوش های درازی دارد.پس از این ماجرا بارش سبک میشود و به کاخ باز میگردد.
به محض آنکه غلام محل را ترک میکند، یک نی که حاوی این راز است از درون چاه سبز میشود.چوپانی که از آن محل میگذرد نی را برده و از آن فلوتی درست میکند. یک روز هنگامی که اسکندر در میان این دشت ها اسب میتازد ، میشنود که از فلوت چوپان صدایی درباره درازی گوش او بیرون می آید.وی چوپان را به بازخواست میکشد ، واو روایت میکند که چگونه نی را یافته و آن را به فلوت تبدیل کرده است . اسکندر درمی یابد که غلامش به طریقی راز او را فاش کرده، ومرد بیچاره را مورد مواخذه قرار میدهد.غلام با علم به اینکه باید حقیقت را بگویدحتی اگر به قیمت جانش تمام شود،توضیح میدهد که دیگر قادر نبوده است این بار را به تنهایی به دوش بکشد،ولذا ظرف مطمئنی را برای افشای این راز انتخاب کرده است.اسکندر با درک این نکته که هیچ کس را نباید وادار به حفظ رازی کرد، و سرانجام همه راز ها افشا خواهند شد،غلام را میبخشد.
شاید خیلی ایراد بگیرن که چرا از اسکندر روایت شده باید بگم :
1. نظامی گفته به من چه :دی
2.ما دشمنو کارای خوبشو قبول داریم.
میخوام نظرتونو راجع به افشای راز بدونم.
سپاس ژخوف
برگرفته از کتاب :اسطوره های ایرانی ترجمه عباس مخبر
اسکندر گوش های بسیار درازی داشته و آن را زیر تاج زرین خود پنهان میکرده است.
فقط غلامی که سر او را اصلاح میکرد این راز را میدانست،اما هنگامی که این غلام درگذشت باید کس
دیگری جای او را میگرفت.سلمانی جدید مشغول به کار میشود و شاه بلافاصله به او هشدار میدهد
که درازی گوش او را باید همچون یک راز حفظ کند.
اسکندر او را تهدید میکند که در صورت سرپیچی از این دستور، او را به سختی گوشمالی خواهد داد، و او را خواهد کشت.غلام بیچاره از ترس عملا قدرت تکلم خود را از دست میدهد.سنگینی بار چنین راز بزرگی سرانجام او را بیمار میکند، و یک روز کاخ را ترک میکند و از روی استیصال سر به بیابان میگذارد.در آنجا چاه عمیقی میبیند،سر خود را درون چاه فرو میبرد ، و به صدای بلند فریاد میزند:
اسکندر پادشاه گوش های درازی دارد.پس از این ماجرا بارش سبک میشود و به کاخ باز میگردد.
به محض آنکه غلام محل را ترک میکند، یک نی که حاوی این راز است از درون چاه سبز میشود.چوپانی که از آن محل میگذرد نی را برده و از آن فلوتی درست میکند. یک روز هنگامی که اسکندر در میان این دشت ها اسب میتازد ، میشنود که از فلوت چوپان صدایی درباره درازی گوش او بیرون می آید.وی چوپان را به بازخواست میکشد ، واو روایت میکند که چگونه نی را یافته و آن را به فلوت تبدیل کرده است . اسکندر درمی یابد که غلامش به طریقی راز او را فاش کرده، ومرد بیچاره را مورد مواخذه قرار میدهد.غلام با علم به اینکه باید حقیقت را بگویدحتی اگر به قیمت جانش تمام شود،توضیح میدهد که دیگر قادر نبوده است این بار را به تنهایی به دوش بکشد،ولذا ظرف مطمئنی را برای افشای این راز انتخاب کرده است.اسکندر با درک این نکته که هیچ کس را نباید وادار به حفظ رازی کرد، و سرانجام همه راز ها افشا خواهند شد،غلام را میبخشد.
شاید خیلی ایراد بگیرن که چرا از اسکندر روایت شده باید بگم :
1. نظامی گفته به من چه :دی
2.ما دشمنو کارای خوبشو قبول داریم.
میخوام نظرتونو راجع به افشای راز بدونم.
سپاس ژخوف
برگرفته از کتاب :اسطوره های ایرانی ترجمه عباس مخبر
