شاه اردن از زاويه ای دیگر-بخش دوم(قسمت دوم)
شاه اردن از زاويه ای دیگر-بخش دوم(قسمت دوم)
– محل خروج سفیانی: نکته ای که در بین روایات ذکر شده در مورد محل خروج سفیانی قطعی به نظر می رسد، این است که خروج وی از منطقه ی شام انجام می شود؛(96) متاسفانه مطالب فراوانی که در بعضی از کتب، وبلاگ ها و وبسایت ها ذکر می شوند و محل خروج سفیانی را سوریه و دمشق ذکر می کنند، صحیح نمی باشد.
آنچه که در روایات پیرامون محل خروج سفیانی ذکر شده است، خروج او از منطقه ی شام است نه سوریه و یا دمشق. علت اشتباه بسیاری از محققین در این زمینه، این است که این عزیزان به دلیل اینکه دمشق مهمترین منطقه ی شام است، تصور می کنند که منظور روایات از خروج سفیانی از شام، همانا خروج وی از دمشق می باشد؛ حال آنکه این عزیزان توجه ندارند که مطابق مطالب گفته شده در کتب جغرافیايی و روایات اسلامی، شام شامل 5 منطقه است که اين مناطق عبارتند از: قنسرین، دمشق، اردن، فلسطین و حمص.(97) بنابراین خروج سفیانی از منطقه ی شام، می تواند معادل با خروج سفیانی از هر یک از مناطق پنج گانه باشد. بدین ترتيب ملک عبدالله که پادشاه اردن می باشد نیز در صورتی که خروج یا قیامی انجام دهد، خروج یا قیام وی خروج از منطقه ی شام تلقی می شود و این مسئله با محل خروج سفیانی از شام مطابقت دارد.
لازم است در این قسمت نکته ای را که در ابتدای مقاله ذکر کردیم، مجدداً یادآور شویم. بدين ترتيب که در روایات بر خروج سفیانی از منطقه ی شام تأکید شده است و اکثر روایات در این رابطه اشاره ای به خروج سفیانی از سوریه یا دمشق ندارند. در روایات کمی نیز که نام دمشق یا سوریه ذکر شده است، یا اشاره شده است که سفیانی ازسمت دمشق می آيد، نه خود دمشق؛(98) و یا به این نکته اشاره شده است که سفیانی دمشق را تصرف کرده و بر منبر دمشق قرار می گیرد.(99) توجه فرمايید که منطقه ی اردن، سوریه و کلاً منطقه ی شام نسبت به سرزمین عربستان و عراق و ايران که محل زندگی معصومین (ع) بودند، در سمت غرب و شمال غربی قرار دارد. بنابراین طبیعی است که معصومین (ع) از منطقه ی شام، به عنوان از سمت دمشق که مهمترین شهر آن منطقه بوده است، سخن به ميان آورند.
البته لازم به ذکر است که روایتی که خروج سفیانی را از سمت دمشق می داند، از لحاظ سندی ضعیف بوده و سند آن مخدوش می باشد(100) که ما مفصلاً در این رابطه در ابتدای مقاله به بحث پرداختیم. بدین ترتیب حتی اگر مسئله ی (سمت دمشق) و (خود دمشق) را نیز کنار بگذاریم، باز هم بحث ضعیف السند بودن روایت، خود مانع اعتماد به چنین روایتی می شود.
خروج سفياني از سمت دمشق، نه خود دمشق در برخي از روايات. (اين روايات ضعيف السند مي باشند.)
در تعدادی از روایات نیز که کلمه ی دمشق به کار رفته است، در آنها ذکر شده است که سفیانی بر منبر دمشق قرار می گیرد.(101) در این دسته از روایات نیز شهر دمشق محل خروج سفیانی نمی باشد؛ بلکه شهر دمشق یکی از اولین متصرفات سفیانی است که سفیانی بعد از تصرف آن، از این شهر اعلام موجودیت خواهد کرد و با غرور خود را یک حاکم قدرتمند نشان خواهد داد. روایت زیر یک نمونه از این روایات است:
« ... و سپس پسر هند جگرخوار از وادی یابس (دره ی بی آب و علف) شورش می کند تا اینکه بر منبر دمشق قرار بگیرد، وقتی چنین شد، منتظر قیام مهدی (عج) باشید ... »(102)
همانگونه که ملاحظه فرمودید، مطابق این روایت، سفیانی از « وادی یابس » واقع در شام خروج کرده و بعد از آن در طی اولین تحرکاتش، دمشق را متصرف شده و در این شهر اعلام موجودیت می کند و خود را به عنوان مدعی تشکیل امپراطوری جدید در خاورمیانه مطرح می نماید. مطابق روایت فوق، دمشق محل خروج سفیانی نیست؛ بلکه یکی از اولین مکانهایی است که سفیانی آن را به تصرف خود درمی آورد. البته این روایت نیز سند قوی ندارد و چندان قابل اتکا نیست.(103)
بدین ترتیب همانگونه که ملاحظه فرمودید، مطابق روایات محل خروج سفیانی منطقه ی شام می باشد. بنابراین اگر عبدالله دوم از کشور اردن شروع به لشکرکشی کند، حرکت او نیز خروج از شام تلقی می شود و منطبق بر سخن روایات درباره ی محل خروج سفیانی است؛ چرا که اردن یکی از مناطق پنج گانه ی شام می باشد.
البته در بین روایاتی که به محل خروج سفیانی اشاره کرده اند، به روایاتی برمی خوریم که محل خروج او را وادی يابس دانسته اند. روایت زیر از آن جمله است:
«حضرت علی بن ابیطالب (ع) فرمودند: ... و سپس پسر هند جگرخوار از « وادی يابس » (دره ی بی آب و علف) شورش می کند تا اینکه بر منبر دمشق قرار بگیرد، وقتی چنین شد منتظر قیام مهدی (عج) باشید ... »(104)
اما « وادی یابس » کجاست؟ آیا با مطالبی که درباره ی اردن و شخص ملک عبدالله دوم گفتیم منافاتی دارد؟
به احتمال قریب به یقین، منطقه ی « وادی یابس » (دره ی بی آب و علف) منطقه ی « حوران » می باشد.(105) « حوران » منطقه اي است که بخشهایی از آن در شمال اردن و بخشی از آن در جنوب سوریه قرار دارد. در واقع این منطقه، یک منطقه ي مرزی بین اردن و سوریه می باشد.(106)
از نظر جغرافیايی نیز منطقه ی « حوران » بسیار خشک و بی آب و علف بوده و عبارات « وادی یابس » و « حوران » که هر دو به معنای سرزمین خشک می باشند، به راستی سزاوار این منطقه می باشند.(107) از شهرهای مهم این منطقه در اردن می توان به منطقه ی غریبه (Gharaibeh) و شهرهای اربد (Irbid) و الزرقاء (Azzarqa) در شمال اردن و شهر درعا (Daraa) در جنوب سوریه اشاره کرد.
سرزمين « حوران » در مرز بين سوريه و اردن. احتمالاً اين منطقه، همان « وادي يابس » روايات اسلامي است.
« حوران »؛ سرزميني در شمال اردن.
« حوران »؛ سرزميني خشك در جنوب سوريه و شمال اردن. حتي در زبان عبري نيز « حوران » به معني « وادي يابس » يا « سرزمين خشك » است.
انطباق منطقه ی « وادی یابس » یا « حوران » بر مرز بین اردن و سوریه، بسیار حائز اهمیت و شگفت انگیز است؛ چرا که با توجه به اینکه در جهان امروز مرزهای جغرافیايی تعریف شده، کشورها را از یکدیگر جدا می کند و مانند زمان قدیم مرزها تقريبي نيستند؛ بنابراين در عصر حاضر، خروج يا قيام در صورتي معنا دارد كه در مرزهای جغرافیايی اتفاق بیفتد.
در حال حاضر با توجه به اینکه منطقه ی « حوران » یک منطقه ی مرزی است، در صورتی که از سوی کشور اردن به کشور سوریه حمله شود، احتمالاً این حمله از این منطقه انجام خواهد شد. در صورت وقوع این حادثه، حمله ی مذکور، بر عبارت خروج از وادی يابس انطباق دارد.
حال اگر نگاهی دوباره به وقایع هنگام ظهور بیاندازیم، ملاحظه خواهیم کرد که مطابق روایات، سفیانی بعد از تصرف دمشق به سمت شمال سوریه و جنوب ترکیه حرکت کرده و بعد از درگیری با نیروهای اصهب و ابقع و سپس نیروهای ترک در قرقیسیا، مسیر خود را به سمت جنوب شرقی منحرف کرده و به سمت عراق لشکرکشی می نماید.(108)
بعد از تصرف عراق، سفياني دو لشکر را مأمور تصرف حجاز و خراسان می نماید که این دو لشکر از یاران سید خراسانی و حضرت مهدی (عج) شکست خورده و بعد از آن هزیمت های پی در پی نصیب لشکر سفیانی گشته و این مسئله تا زمان کشته شدن سفیانی ادامه خواهد یافت.(109)
لشکرکشی سفیانی در تصویر زیر و مطابق روایات نشان داده شده است:
مسير لشكركشي ها، تحركات و جنايات سفياني در آخرالزمان و در فاصله ي اندكي قبل از ظهور حضرت مهدي (عج). (مطابق روايات اسلامي)
حال با توجه به مسير ترسیم شده در روایات پیرامون لشکرکشی های سفیانی در آخرالزمان، اگر بپذیریم که سفیانی از سوریه خروج کند و به سمت اردن حمله نماید، گرچه در این حالت نیز خروج از منطقه ی « وادی یابس » در مرز اردن و سوریه صورت می گیرد، اما مسیر لشکرکشی در این حالت، از سمت سوریه در شمال به اردن در جنوب بوده و برخلاف جهت ترسیم شده در روایات خواهد بود. اما اگر کشور اردن به سوریه حمله نماید و سفیانی از اردن خروج کند، در این صورت نیز خروج از منطقه ی « وادی یابس » انجام می شود، اما در این حالت مسیر لشکرکشی اردن دقیقاً منطبق با مسیر لشکرکشی سفیانی بر اساس روایات می باشد. بدین ترتیب اگر لشکر اردن و ملک عبدالله بخواهد به سمت سوریه حمله کند، این لشکرکشی از منطقه ی « حوران » انجام شده و محل « حوران » نیز بر منطقه ی « وادی یابس » منطبق می باشد. بدین ترتیب لشکرکشی ملک عبدالله به سمت سوریه در صورت وقوع، منطبق بر توصیف روایات پیرامون خروج سفیانی است. البته چنین وقایعی هنوز اتفاق نیفتاده است، ولی در صورت وقوع شرایط مذکور، شبیه توصیف روایات خواهد بود.
مسير لشكركشي ها، تحركات و جنايات سفياني در آخرالزمان و در فاصله ي اندكي قبل از ظهور حضرت مهدي (عج) مطابق روايات اسلامي. براي ديدن تصوير بزرگتر، تصوير قبل را ملاحظه كنيد.
خروج از وادي يابس، در صورتي كه سفياني فردي اهل سوريه باشد و بخواهد از سوريه به اردن حمله كند و بدين ترتيب قيام خود را آغاز نمايد. اگر جهت فلش اين عكس را با جهت فلش عكس قبل كه توصيف روايات را درباره ي خروج سفياني ارايه مي كرد، مقايسه كنيم، مي بينيم كه اين عكس با عكس قبل تفاوت دارد و اين نحوه ي خروج با توصيف روايات چندان همخواني ندارد.
خروج از وادي يابس، در صورتي كه سفياني فردي اهل اردن باشد و بخواهد از اردن به سوريه حمله كند و بدين ترتيب قيام خود را آغاز نمايد. اگر جهت فلش اين عكس را با جهت فلش عكس اول كه توصيف روايات را درباره ي خروج سفياني ارايه مي كرد، مقايسه كنيم، مي بينيم كه اين عكس با عكس اول شباهت داشته و اين نحوه ي خروج با توصيف روايات، مطابقت كامل دارد.
نکته ی جالبی که پیرامون منطقه ی « حوران » یا همان « وادی یابس » موجود در روایات وجود دارد، این است که منطقه ی مذکور محل زندگی اقوام دروزی می باشد(110) و همان گونه که در مقاله ی « تحرکات داییان سفیانی در آخرالزمان » بیان کردیم، به احتمال قریب به یقین، قوم « دروز » همان « بنی کلب » روایات اسلامی هستند که در برخی از روایات، از آنها به عنوان « داییان سفیانی » نام برده شده است.(111)
« حوران » محل زندگي اقوام « دروز » يا همان « بني كلب » احتمالي روايات اسلامي نيز مي باشد.
مطابق روایات، داییان سفیانی یا بنی کلب، بهترین متحدان سفیانی می باشند و عجیب اینکه « حوران » محل زندگی « دروز » یا همان « بنی کلب » روایات نيز می باشد.(112) هیچ بعید نیست که در صورت خروج سفیانی که بنا بر نظر ما ممکن است همان ملک عبدالله دوم اردن باشد، اقوام « دروز » اردنی و سوری که در منطقه ی « حوران » ساکن هستند، با وی بیعت و همراهی کرده و به کمک « دروزي های » لبنان و اسرايیل از وی پشتیبانی نمایند.(113) البته این موضوع برای همه ی « دروزی ها » عمومیت ندارد و برخی از آنها انسان های فتنه گری نیستند؛ اما در هر حال تعدادی از « دروزي ها » در چهار کشور اردن، سوریه، لبنان و اسرايیل به فتنه گری و دشمني علیه شیعیان می پردازند.(114) این افراد که احتمالاً بر بنی کلب روایات منطبقند، ممکن است سفیانی را در خروج خود از منطقه ی « وادي یابس » همراهی کرده و در لشکر او شرکت نمایند.(115) روایات نیز پیرامون « بنی کلب » (یا همان قبایل « درزو » امروزی) چنین می گویند:
« از امیرالمومنین (ع) روایت شده که فرمود: برای آن نشانه هایی است ... خروج سفیانی با پرچم سرخ که فرمانده اش مردی از قبیله ي « بنی کلب » است. »(116)
البته برای مطالعه ی بیشتر پیرامون « بنی کلب » و تحرکات آنها در آخرالزمان می توانید به مقاله ی « تحرکات داییان سفیانی در آخرالزمان » مراجعه فرمايید.(117)
بدین ترتیب همانگونه که ملاحظه فرمودید، روایاتی که بیان می دارند خروج سفیانی از منطقه ی « وادی یابس » صورت می گیرد نیز به خوبی می توانند بر ملک عبدالله و تحرکات نظامی او در مرز سوریه و احیاناً حمله ی او به کشور سوریه در اثر تحریکات دول غربی منطبق باشند. البته این واقعه هنوز رخ نداده است، اما در صورت بروز آن، به خوبی با توصیف روایات پیرامون خروج سفیانی منطبق است.
اما نکته ی مهمی که پیرامون خروج سفیانی از « وادی یابس » اهمیت دارد، این است که با وجود اینکه روایات متعددی پیرامون خروج سفیانی از « وادی یابس » وجود دارند، اما هیچیک از روایات مذکور، سند قوی و مناسبی ندارند و بنابراین نمی توان روی آنها تکیه کرد.(118) به هر حال چه خروج سفیانی را از شام بپنداریم و چه خروج او را از « وادی یابس » صحیح بدانیم، هر دو منطقه بر اردن انطباق داشته و احتمال اینکه ملک عبدالله دوم پادشاه اردن و یا پادشاه دیگری از این کشور، همان سفیانی روایات باشد را تقويت می نماید.
ذكر يك نكته ي مهم: همانگونه كه قبلاً اشاره نموديم، مطابق روايات اسلامي، سفياني بر مناطق پنجگانه ي شام تسلط مي يابد كه اين مناطق عبارتند از: قنسرین، دمشق، اردن، فلسطین و حمص.(119) مناطق قنسرين، حمص و دمشق در سوريه واقع شده اند و اردن نيز كه همان كشور اردن كنوني مي باشد. اما قضيه ي تسلط سفياني بر فلسطين چيست؟
همانگونه كه مي دانيم، اردن يكي از نزديكترين متحدان اسراييل مي باشد. حتي اين ارتباط تا آنجا پيش رفته است كه تعمير و نگهداري مسجدالاقصي به اردن واگذار شده است و حتي علامت ستاره ي 7 پر خاندان پادشاهي اردن را مي توان در مناره ي جديد مسجدالاقصي ديد.(120)
بدين ترتيب سفياني كه با يهود ارتباط نزديكي دارد، هيچ بعيد نيست كه بتواند بدون جنگ و خونريزي بر بخش شرقي قدس تسلط يابد و نقش كنوني دولت اردن را در اين منطقه ايفا كند.
البته اگر ملك عبدالله دوم پادشاه اردن همان سفياني روايات باشد، در حال حاضر اردن را در اختيار داشته و بخش شرقي قدس را نيز به صورت تلويحي و با عنايات اسراييلي ها! تحت اختيار دارد. بنابراين اگر ملك عبدالله دوم سوريه را اشغال كند، عملاً مناطق پنجگانه ي شام را كه در روايات ذكر شده است، تحت اختيار خواهد داشت.
ادامه دارد....