** براي من نوشتي براي تو نوشتم**
- شروع کننده موضوع گلابتون
- تاریخ شروع
نمیشه رو تو حساب کرد مثل آفتاب زمستون
می ری بیخبر نگفته میشی باز دوباره مهمون
می ری بیخبر نگفته میشی باز دوباره مهمون
تو را چون سایه می دیدم...
تورا چون بید می خواندم..
دراین احساس بی رنگی
تو را از خویش می راندم...
نه چون دستان تو سرداست و همچون شمعِ خاموشی...
نه چون اندک زمانی را به چشمانم نمی جوشی...
نه این که سایه ات قهراست و من درگیر احساسم
نه اینکه همچو یک کودک به دنبال پناهی غرق در رازم...
تو را ازخویش من راندم...
همان لحظه که احساسی عجیب از غربت قلبم
مرا فریاد زد:این چشم ها ازعشق خاموشند!
و او میگفت در دریای این چشمان
نه موجی از سر مهر
نه حتی از سر کینه!
ببین چشم تو را میگفت!
و من احساس کردم گاه سنگینم...
کمی با بغض...
کمی باحسرتی خودجوش
تو را ازخویش من راندم!
مي خوام از دوست داشتن بگم
از دوست داشتن تو و خودم بگم
دوست داشتن براي من يه واژه بود
مثل موج تو دريا سرگردون بود
به وقت تنهايي سراغش ميرفتم
وقت خوشي فراموشش مي كردم
تو روزاي ابري
پشت پنجره واسي آدم برفي بيچاره
دل مي سوزندم
چون خودمو مثل اون تو حصار مي ديدم
وقت بهار
دنبالت مي گشتم
دنبال اداي دوست داشتن گلها
زير بارون مي رقصيدم
اما هيچي ازش نمي فهميدم
اما با اومدن تو
همه چيز عوض شد
رنگ گلها
خواب زندگي
رنگ ديگي شد
دفتر مشقم هر شب با اسم تو پر شد
رنگ نقاشيام رنگ چشماي تو شد
شبا تو خواب روياي من
نوازش دستهاي گرم تو شد
تو خواب و بيداري
تو زندگي و رويا
فقط يه آرزوي كوچيك دارم
يه آرزوي كوچيك و محال دارم
از دوست داشتن تو و خودم بگم
دوست داشتن براي من يه واژه بود
مثل موج تو دريا سرگردون بود
به وقت تنهايي سراغش ميرفتم
وقت خوشي فراموشش مي كردم
تو روزاي ابري
پشت پنجره واسي آدم برفي بيچاره
دل مي سوزندم
چون خودمو مثل اون تو حصار مي ديدم
وقت بهار
دنبالت مي گشتم
دنبال اداي دوست داشتن گلها
زير بارون مي رقصيدم
اما هيچي ازش نمي فهميدم
اما با اومدن تو
همه چيز عوض شد
رنگ گلها
خواب زندگي
رنگ ديگي شد
دفتر مشقم هر شب با اسم تو پر شد
رنگ نقاشيام رنگ چشماي تو شد
شبا تو خواب روياي من
نوازش دستهاي گرم تو شد
تو خواب و بيداري
تو زندگي و رويا
فقط يه آرزوي كوچيك دارم
يه آرزوي كوچيك و محال دارم
این بار با نام و نشان می نویسم
آن هم فقط برای تویی که میخوانی...
و شاید هم برای خودم...
خوب است بدانی که وقتی آمدم سلام نکردم، که قصه ی پر غصه خداحافظی شروع نشود...
نمی دانم شاید رفتنم بازگشتی داشته باشد...
که حس میکنم نزدیک نیست که با بستن این در چراغش را خاموش میکنم...
ولی بدان به حرمت این چند صباح که مهمان این صفحات بودم،
مهمان دعایم هستی...
که اگر عشقی داری محفوظ بماند برایت...
رسیدن باشد سهم همیشگی ات از عشق...
تو هم اگر یادت ماند در دست رو به آسمانت برای این دخترک قاصدک به دست،
دعایی روانه کن!
روزگارتون قشنگ
smart student
آن هم فقط برای تویی که میخوانی...
و شاید هم برای خودم...
خوب است بدانی که وقتی آمدم سلام نکردم، که قصه ی پر غصه خداحافظی شروع نشود...
نمی دانم شاید رفتنم بازگشتی داشته باشد...
که حس میکنم نزدیک نیست که با بستن این در چراغش را خاموش میکنم...
ولی بدان به حرمت این چند صباح که مهمان این صفحات بودم،
مهمان دعایم هستی...
که اگر عشقی داری محفوظ بماند برایت...
رسیدن باشد سهم همیشگی ات از عشق...
تو هم اگر یادت ماند در دست رو به آسمانت برای این دخترک قاصدک به دست،
دعایی روانه کن!
روزگارتون قشنگ
smart student
ﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﻱ ﻳﻮﺍﺷﮑﻲ ﻫﺎ ﻣﺎﻥ ﺗﻨﮓ ﺷﺪﻩ !!!
......
ﻳﻮﺍﺷﮑﻲ
ﺣﺮﻑ ﺯﺩﻥ ﺷﺒﻮﻧﻪ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ!!
ﺑﺮﺍﻱ ﺑﻮﺳﻪ ﻫﺎﻱ ﭘﺸﺖ ﮔﻮﺷﻲ!!
ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻱ ﺁﻫﺴﺘﻪ
ﮔﻔﺘﻦ "ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ !!"
اگر از خانه عشق نروی
و بمانی با من
همه گل های دلم را به تو خواهم بخشید
اگر از خانه عشق نروی
تاج خورشید را نهم بر سر تو
ماه را می کشم از ابر برون
گر که نزدم آیی
کوچه را فرش کنم از گل یاس
به تنت می پوشانم
از حریر باور
از گل سادگی و عشق ، لباس...
من که ماندم
گاه با چراغی خاموش رمز هر نکته تو می خوانم...
ولی افسوس جدالی است مرا
بین عقل و دل و دین
یاد تو و فکر فراق...
خنده هاي تو كودكي ام را به من مي بخشد و آغوش تو
آرامش بهشتي و دست هاي تو اعتمادي كه به انسان دارم
چقدر از نداشتنت مي ترسم...
سراب ردپای تو کجای جاده پیدا شد
کجا دستاتو گم کردم که پایان من اینجا شد
کجای قصه خوابیدی که من تو گریه بیدارم
که هرشب حرم دستاتو به آغوشم بدهکارم
تو با دلتنگیای من، تو با این جاده هم دستی
تظاهر کن ازم دوری تظاهر میکنم هستیتو
آهنگ سکوت تو به دنبال یک تسکینم
صدایی تو جهانم نیست فقط تصویر میبینم
یک حسی از تو در من هست که میدونم تورو دارم
واسه برگشتنت هرشب درارو باز میذارم
گاهی نمی بینمت
نه اینکه نخواهم
فقط دور از دنیای مجازی ام...
ولی به قول نیما
یادت خاطرم را روشن می دارد!
من زندگي را در عشق ، عشق را درقلب .قلب را درچشم .
چشم را به خاطر ديدن تو دوست دارم ،
من عشق را در سكوت ، سكوت را درقلب .
قلب را به خاطر اين كه خانه توست دوست دارم ،
من اندوه را در اشك ، اشك را در تنهايي ،
تنهايي را به خاطر تپيدن قلبم ،
قلبم را براي تو و تو را همچون قلبم دوست دارم
گاهی دلم می خواهد
فکر کنم همانقدر که من در فکر تو گیج می شوم
تو هم گاهی به یادمی...
آنجاست که خدایم را به باد خواهش و تمنا می گیرم برای بودنت...
خوب بودنت...
ماندنت...
این آدم ها٬
این آدم ها٬
این آدم ها....
بهشان لطف می کنی و گره از کارشان باز می کنی٬
در نهایت می گویند :
بنده خدا خیلی ساده است٬ راحت سواری می ده
اگر سادگی می کنم
اگر آرام می آیم و می روم...
و هزار اما و اگر دیگر
به حرمت یک فهم است که شاید در میان این خیل آدمها پنهان باشد
به حرمت همان یک نادیده است که همگان را محترم می دانم...
با دلی غرق سرور
غرق از مهر
جدا از دیروز
با تو ای همدم هر خاطره ام
کوله ام را بستم
تکه ای شوق
کمی هم احساس
در کنارش سبدی خالی و کوچک که در آن
با هم از باغچه ی این لحظات
گلی از جنس وفا
برچینیم
کاشکی خاطره ای خوش
بشودهمسفر ما
شاهزاده ی من
دلواپسم .........دلواپس شب هایی که دیگر مهتاب قصه دلدادگیمان را نخواند .....
دلپواپس عشقی مقدسم ...
به مهتاب بگو که عشقمان جاودانه است ....
مهتاب را بگو که زندگی مان ابدیت است ....
بگذار همه ی دنیا بدانند که دل مجنون توست ...
آینه ات می شوم
من پژواک طنین صدای قلبت می شوم
آنگاه که لبریزی از محبت...
من همانندت می شوم...