[ بحث ]زنانه زندگی کن و لذت ببر

[tehranUNIVERSITY]

باز هم زحمت زنان رو به سخره گرفتن! بیهوده پنداشتن! در محیط کار هم همیشه با این لحن تمسخر امیز صحبت میکنید(شما نوعی نه شخص شما)! به خاطر همین لحن تمسخر امیز اقایون هست که دائما زنان جامعه ما تلاش میکنند که خودشان رو ثابت کنند!

هیچ زنی بدون نیاز مالی در برخی از این مشاغلی که نام بردید کار نخواهد کرد!


همیشه هدف از کار، علاقه نیست! گاهی مسائل مالی هست که مجبور میشوی کار کنی!
اینکه همیشه ی روزگار نمیتوان به مرد خانه تکیه کرد! تا به حال پای صحبت زنانی که شوهر انها فوت کرده نشسته اید!!!! از بس شما مردان ما زن ها موجودات ضعیف فرض کردید و برای ما تصمیم گرفتید که جه کار انجام دهیم و چه کار انجام ندهیم، کدام کار برای ما خوب هست و کدام کار برای ما بد است! ان وقت در چنین شرایطی یک زن میماند و با بچه ها و مسئولیت های سنگین در این جامعه!
تا به حال پای درد و دل یک زن نشسته اید که شوهرش معتاد است و برای تامین مخارج زندگی باید هر روز خونه دیگران دستشویی و حمام و اشپزخانه را بشوید؟!


در صحبت هایم به این نکته اشاره نکردم. تفسیر به رای نفرمائید.


اگر تحصیلی با با روحیه خانم ها سازگار نیست چرا مسئولین جکومت و دولت ان را به عنوان رشته های مشترک قرار داده!!! به جای خرده گیری از ما زنان از مسئولین حکومتی شکایت کنید اگر خیلی به فکر روحیه زنان جامعه تان هستید!
حرف های من توجیه نیست! چون حقیقت است به مذاق شما اقایون تلخ امده است
والبته سخت ترین رشته رو نام بردم! چون فکر نمیکنم هیچ رشته ای به اندازه پزشکی نیازمند بودن ساعات زیادی در بیرون از خانه باشد!


شعار نیست. اگر زن هستید میتوانید در مورد این حس قضاوت کنید و گرنه اگر مرد هستید به هیچ عنوان نمیتوانید تک تک کلمات این جملات را حس کنید چه برسد به قضاوت!!


شما به جای صحبت کردن از پیامبر و اینکه ایشون چه دستوری فرمودن، سعی کنید شیوه سخن گفتن پیامبر در رابطه با زنان را مطالعه کنید! اینکه زحمت زنان در کار و استعداد زنان در یادگیری علم رو اینقدر به تمسخر نگیرید! پیامبر ما به مهربانی شهره خاص و عام هست!
همان پیامبری که فرموده تقسیم وظایف چنان و چنین! همان پیامبر هم گفته اطلبوا العلم من المهدِ الی اللحد!
فکر کنم اگر چاره داشتید همین رشته پزشکی را هم به تمسخر میگرفتید!! و کار زنان زحمتکشی مثل خانم وحید دستجردی رو هم زیر سوال میبردید و بیهوده فرض میکردید:|

شما نمیتونید بگید همه خانمای شاغل برای «نیاز مالی که بخاطر نبودن مرد خانواده یا اعتیاد یا ... بوجود آمده » یا «نیاز جامعه به شخص زن در کار خاص» میرن سر کار! شما از این دو استفاده میکنید و بقیه را هم ثابت میکنید.
این دو هم از روی اضطراری که هست (اضطرار شخصی، اضطرار اجتماعی) سر کار میرن. بقیه چی؟
خانمی که مردش متکفل هزینه های خانه هست و تأمین میکند به چه دلیل سر کار میرود؟؟؟

- طبق فرمایش خودتون: زنان کار میکنند تا خودشان را ثابت کنند.
- خرده گیری از خانمهاس که به محض حذف یک رشته توسط سنجش، تحصن برگزار میکنن!
- شما هم سعی کنید دیگران را متهم چیزهایی که نگفتند نکنید.
- بله! فرمودند اطلبو العلم و همچنین قناعت (البته اگه شما دوباره برداشت نکنید که زنی که مردش مرده یا معتاد است یا ... چطور قناعت کند) و نه رفاه طلبی و تجمّل.
- در ضمن نفرمودند که اطلبوا الحرفه الی اللحد
- کسی برای شما تصمیم نگرفته، از خود زنان هم عده ای هستند که مثل شما فکر نمیکنند. سرکار رفتن خانمها نشان از این است خودشان برای خودشان تصمیم گرفتند نه مردان برایشان!
- شما یا تبعات را قبول دارید یا ندارید! اگر قبول ندارید دیگر بحث بی فایده است. اگر قبول دارید، علاقه ای که شما از آن صحبت میکنید خودخواهی ست.
- طبق صحبت های شما خاله و عمه و مادر بزرگ اینا باید همه آماده خدمت باشند که خانم میخواد بره سر کار! خب اگه اینجور باشه خود خاله و عمه هم میخوان برن سر کار!

 

[tehranUNIVERSITY]

سلام : )


منم میگم لطف نه وظیفه !

اول یه سوال ، مگه وظیفه اخلاقی با وظیفه ی شرعی فرق داره ؟

بله ! وظیفه اخلاقی با شرعی فرق داره

می دونی زن اگه توی خونه کار کنه علاوه بر ثوابی که میبره (اگه وظیفه بود هیچوقت بهش جهاد نمیگفتن و ثواب زیاد نداشت!) ، میتونه که از شوهرش اجرت المثل بگیره ؟ تا حالا دیدین یه مرد به همسر خونه دارش حقوق بده ؟
میدونی چرا این حکم هست ؟ چون مرد وظیفه داره یا خودش کار خونه رو انجام بده و یا اینکه آشپز و خدمتکار و پرستار بچه بگیره ! و اگه این کارا رو همسرش تقبل کرده ، حقوقی که باید به خدمتکار میداده رو به همسرش بده !
حتی پرستاری از فرزند و شیر دادن بهش میتونه حقوق بگیره ! کدوم مردی در این زمینه ها به همسرش حقوق میده کاری که وظیفه شرعی و قانونیشونه !

همین طوری که زن میتونه اجرة المثل بگیره مرد هم میتونه زن رو داخل خونه محبوس کنه ولی از نظر اخلاقی این کار رو نمیکنه ولی از لحاظ شرعی میتونه!

اما در مورد حدیث : من خوندم که در ادامه اش حضرت فاطمه میفرمایند که خیلی خوشحال شدم که پیامبر موقع تقسیم کار ، کار خونه رو به من دادن که بیرون با آقایون در ارتباط نباشم !

ادامه حدیث هم تأیید حرف ایشون هست !

مثال نقض : خانوم خونه داری رو تصور کنید که یه سره پی گردش و خرید و دوره گذاشتن با رفقاشه ! کم هستن این مدل خانوما ؟ بچه هاشون مشکل عاطفی ندارن ؟!

شما خوب خودتون میدونید که منظور من اینطور آدما نیستن!

خانوم هایی هستند که شاغلن ولی ظهر موقع نهار تعطیل میشن میان خونه ! مدارسی هستن که تا ساعت 3 و 4 کلاس دارن و بچه ناهارشو اونجا میخوره ! نهایتش اینه که اصلا ناهار رو با هم نباشن ! تا آخر شب که با همن میتونن اونقدر درست به وظیفه مادریشون برسن که خلا عاطفی ایجاد نشه !

پس خلاء عاطفی رو با آن چیزی که من فرض گرفته بودم(زنی که تا ساعت 4 سر کار هست و فرزندش ساعت 12 میاد خونه) قبول دارید.

اونی که مجبوره کار کنه که بحثش جداست ! مسئله کسایی هستن که مجبور نیستن کار کنن !

بله دقیقا!

از ارمیا هم پرسیدم ، آیا کسی که میره تحصیل کنه ولی میخواد کار نکنه مرتکب حق الناس نشده ؟

نه! مگه همه رشته ها تأسیس شدن برای شغل خارج از خانه! بله اگر خانمی رشته معدن بخواند و جای یه آقا پسری رو در دانشگاه اشغال بکند و از هر لحاظی توانایی شاغل شدن در معدن رو نداشته باشه، حق الناس مرتکب شده!

همون رشته پزشکی رو هم بالاخره یکی باید باشه که انجامش بده ! اگه همه مثل شما و ارمیا و صباحت و ... فکر کنن ، کی دیگه میره دکتر بشه ! معذرت میخوام ولی اونوقت شما خانومتون رو میفرستید پیش یه دکتر مرد که بچه اشو به دنیا بیاره ؟

دختر بچه اتون رو میدید دست یه پسر جوون که بهش درس بده ؟!

جواب اینو پُست قبل دادم!

به کرات احادیث و روایاتی اومده که بهتره زن و مرد در کارهای خونه مشارکت کنن ! سیره زندگی حضرت امیر ، و پیامبر اکرم ، نشاندهنده این مشارکت بوده ! اتفاقی که در خانواده های مذهبی هم نمیوفته !

امام صادق علیه‏ السلام در این باره می‏ فرماید: ««امام علی برای منزل هیزم جمع کرده و خانه را تمیز می کرد و حضرت فاطمه آرد را آسیاب کرده و آن را خمیر می کرد و نان می پخت.» (کافی، ج 5، ص 86)

همونجایی که این دو حدیث رو دیدید (1) در ذیل آن توضیحی نیز آمده بود :

توضیح: روح اسلام از رابطه زن و مرد از دیدگاه چند روایت در جا​

معه بیزار است و هرگز محیط‏‌های مختلط را تجویز نمی‏کند؛ زیرا اختلاط زن و مرد باعث بروز فساد می‏شود. لذا تا آنجا که ممکن است باید کار زنها در منزل و کار مردان در خارج منزل باشد.​

 

[₪آمیتریس₪]

شما نمیتونید بگید همه خانمای شاغل برای «نیاز مالی که بخاطر نبودن مرد خانواده یا اعتیاد یا ... بوجود آمده » یا «نیاز جامعه به شخص زن در کار خاص» میرن سر کار! شما از این دو استفاده میکنید و بقیه را هم ثابت میکنید.
این دو هم از روی اضطراری که هست (اضطرار شخصی، اضطرار اجتماعی) سر کار میرن. بقیه چی؟

- طبق فرمایش خودتون: زنان کار میکنند تا خودشان را ثابت کنند.
- بله! فرمودند اطلبو العلم و همچنین قناعت (البته اگه شما دوباره برداشت نکنید که زنی که مردش مرده یا معتاد است یا ... چطور قناعت کند) و نه رفاه طلبی و تجمّل.
- شما یا تبعات را قبول دارید یا ندارید! اگر قبول ندارید دیگر بحث بی فایده است. اگر قبول دارید، علاقه ای که شما از آن صحبت میکنید خودخواهی ست.

اولا که ما نمیگیم همه برای این دو مورد میرن سر کار ! ولی شما میفرمایید که همه نباید برن سر کار !

- به کی ثابت کنن ؟! گاهی فرد باید خودش رو به خودش ثابت کنه ! خیلی از خانم ها برای اینکه نتونستن خودشون رو به خودشون اثبات کنن دچار کمبود اعتماد به نفس و ضعف هستن ! و این رو خیلی وقت ها به فرزندانشون هم منتقل می کنن ! اصولا خانم های شاغل اعتماد به نفس بیشتری دارن .. این رو در اطرافیانتون هم میتونید ببینید ... و این حس مفید بودن ، قدرت ، توانمندی و اعتماد به نفس رو به فرزندانشون هم منتقل می کنن ... اما معمولا خانمهایی که در جامعه فعال نیستان حتی با وجود تحصیلات دانشگاهی ، حس کمبود دارن !
- تحصیل و کار ، صرفا جهت رفاه طلبی و تجمله ؟! بعد روانیش مطرح نیست ؟!
- متاسفانه این بحث شده من بدو آهو بدو !
شما (منظورم شما و همفکراتونه نه خود شخصتون!) به صورت کلی میفرمایید که هر کی خونه داره وضع شوهرش و بچه اش از لحاظ عاطفی خوبه !
وقتی مثال نقض میباریم که خیلی ها خونه دارن و نتونستن درست به همسر و فرزندشون برسن ! شما میفرمایید که منظورتون این عده نیستن !
بعد باز هم به صورت کلی میفرمایید که هر کی کار می کنه بچه اش و همسرش دچار خلا عاطفین ! و اگر مثال هم بزنیم که برخی رشته ها تبعاتی ندارن قبول نمی کنید! خیر از اینه ؟ مثلا میشه تبعات شغل معلمی رو بگید که سر ظهر موقع ناهار میاد خونه پیش بچه اش ؟

بله ! وظیفه اخلاقی با شرعی فرق داره

نخیر ! فرق نداره ! گویا به لفظ "وظیفه" توجه نمیکنید !

خوندن نمازهای یومیه ! وظیفه اس ... اما خوندن نماز مستحبی ، از لحاظ شرعی و اخلاقی خوبه ! اما وظیفه نیست !

انجام کار خونه توسط زن خوبه ! ولی وظیفه اش نیست ! که اگر بود در آیه و حدیث و روایت به عنوان وظیفه ازش یاد میشد و وظیفه ی شرعی و قانونیش هم میشد !

ولی زمیانی وظیفه اشه که مرد در شرط ضمن عقد ، ذکر کرده باشه که زن وظیفه انجام کار خونه رو داره و زن هم قبول کرده باشه ! در غیر این صورت وظیفه اش نیست ! نه اخلاقی و نه شرعی و نه قانونی !

همین طوری که زن میتونه اجرة المثل بگیره مرد هم میتونه زن رو داخل خونه محبوس کنه ولی از نظر اخلاقی این کار رو نمیکنه ولی از لحاظ شرعی میتونه!

اینو توی یه پست دیگه جواب میدم !

ادامه حدیث هم تأیید حرف ایشون هست !

من حرف ایشون رو رد نکردم ! ولی جمله ی من رو دوباره بخونید !

شما خوب خودتون میدونید که منظور من اینطور آدما نیستن!

بله میدونم منظورتون اینطور آدم ها نیست ! اما وقتی حکم کلی میدید و میفرمایید هر کسی خونه داره بچه اش از لحاظ عاطفی مشکلی نداره و هر کسی که کار می کنه بچه اش خلا عاطفی داره ! من هم مثال نق اوردم که بدونید حکم شما این موارد رو هم شامل میشه !

مسئله اینه که اینطور حکم کلی دادن شما اشتباهه !

پس خلاء عاطفی رو با آن چیزی که من فرض گرفته بودم(زنی که تا ساعت 4 سر کار هست و فرزندش ساعت 12 میاد خونه) قبول دارید.

نه در همه ی موارد قبول ندارم ! چون امکان داره اون مادر از ساعت 4 به بعد که میاد خونه ، خیلی بیشتنر از یه مادری که از صبح تا شب توی خونه اس ، با فرزندش درست و اصولی رفتار کنه !

راستی این قسمت رو جواب ندادید :

اتفاقا خیلی با ربط بود ! همونقدر که زن برای تربیت فرزندش وظیفه داره ، مرد هم وظیفه داره ! اگه ناهار نخوردن یه خانوم با بچه اش مشکل عاطفی به وجود میاره ! ناهار و شام نخوردن یه آقا با بچه اش هم میتونه باعثش بشه ! چیزی که در جامعه ما زیاد رخ داده ... پدر و فرزند هایی که به خاطر کار زیاد پدر با هم غریبه ان و هیچ نظارت و محبتی از سوی پدر صورت نگرفته !

خب ارمیا توی پست اولش گفت :

بعد این چه ازدواجیه؟
هر دوتا مثل یک مرد بیرون کار می کنین!
میشه بگین کمبود زن در خانه رو از کجا جبران می کنین؟! بالاخره یه نفر باید نقش زن رو در خانه ایفا کنه یا نه؟!

حالا من یه فرض مطرح می کنم!

فکر کنید خانمی خونه داره ! و همسرش برای تامین مخارج مجبوره که سه شیفت کار کنه ! صبح قبل از بیدار شدن اهل خونه بره بیرون و شب وقتی بیاد که بچه هاش خوابن !
خب این چه ازدواجیه ؟ بچه ها احتیاج به پدر ندارن ! زن احتیاج به شوهر نداره ؟ کمبود مرد (حمایت ، نظارت و محبتش) توی خونه رو کی جبران می کنه ؟
این شیوه زندگی منطقی تر و اصولی تره و بچه ها و هر دو طرف از لحاظ عاطفی راضی ترن ؟ یا اینکه زن و مرد هر دو ساعت 3-4 بیان خونه و باقی ساعات روز و شب رو همه ی اعضای خانواده با هم باشن ؟

نه! مگه همه رشته ها تأسیس شدن برای شغل خارج از خانه! بله اگر خانمی رشته معدن بخواند و جای یه آقا پسری رو در دانشگاه اشغال بکند و از هر لحاظی توانایی شاغل شدن در معدن رو نداشته باشه، حق الناس مرتکب شده!

میشه یه سری رشته که برای شغل خارج از خونه تاسیس نشدن رو نام ببرید !

حتی اگه یه خانم بره آشپزی رو توی دانشگاه یاد بگیره و از همون اولش نخواد کار کنه ، بازم حق الناس مرتکب شده ! چون از ظرفیت دانشگاه و بیت المال استفاده کرده که مدرکی رو بگیره که بقیه باهاش میرن سر کار ! جای بقیه رو گرفته که چی بشه ؟ بشینه توی خونش کتابآشپزی رو بخونه و برنامه آشپزی نگاه کنه ! نه اینکه بیاد مدرک بگیره ! چون با همون مدرک ، خانم و آقا یا مدرس آشپزی میشن و یا آشپز موسسات و مراکز و ... !

جواب اینو پُست قبل دادم!

نه جوابشو ندادید !

گفتید که در مواردی که اضطرار اجتماعی هست ایرادی نداره ! سوال من اینه که چه کسی باید این اضطرار اجتماعی رو برطرف کنه ! اگه همه مثل شما فکر کنن که کار زن بیرون از خونه حتما از لحاظ عاطفی به فرزند لطمه میزنه پس هیچ خانومی نباید بیرون از خونه کار کنه (با فرض عدم نیاز مالی برای هیچ کدوم از زنان جامعه !)

مسلما فقط بچه ی شما بچه نیست ! و فقط شما شوهر نیستید ! اون خانم دکتری که خانوم شما بهش مراجعه می کنه هم بچه و شوهر داره ! و اگه اونا هم مثل شما فکر کنن و اون خانم ها مثل بقیه دوستان ، پس اون خانوم هم نباید کار کنه ! (طبق قاعده هر چه برای خود میپسندی برای دیگران هم بپسند!)

و اونوقت این مشاغل رو فقط آقایون پر می کنن ! و شما یا مجبور میشید که برای خانومتون به آقا مراجعه کنید و یا مثل 100 سال پیش رفتار کنید همونطور که در خیلی از خانواده های مذهبی به دلیل عدم وجود دکتر و پرستار مرد ، قابله میوردن تو خونه و چون اون قابله وارد نبود ، کلی مشکل برای مادر و فرزندش پیش میومد !

همونجایی که این دو حدیث رو دیدید (1) در ذیل آن توضیحی نیز آمده بود :

توضیح: روح اسلام از رابطه زن و مرد از دیدگاه چند روایت در جا​

معه بیزار است و هرگز محیط‏‌های مختلط را تجویز نمی‏کند؛ زیرا اختلاط زن و مرد باعث بروز فساد می‏شود. لذا تا آنجا که ممکن است باید کار زنها در منزل و کار مردان در خارج منزل باشد.​

اتفاقا من این دو حدیث رو در این سایت ندیدم و جایی که دیدم این نتیجه گیری در ادامه اش نبود

و جواب این توضیحتون رو درقسمت قبل دادم ! اگر این طرز فکر رو همه داشته باشن اونوقت هیچ زنی نباید کار کنه و حتی در مشاغلی که جامعه نیاز داره هم آقایون مشغول میشن !

 

[₪آمیتریس₪]

همین طوری که زن میتونه اجرة المثل بگیره مرد هم میتونه زن رو داخل خونه محبوس کنه ولی از نظر اخلاقی این کار رو نمیکنه ولی از لحاظ شرعی میتونه!

خیلی جالبه !

اصولا تو جامعه اسلامی ِ ما ، آقایون از حقوقی که بهشون داده شده سوءاستفاده می کنن تا خانم ها از حقوقی که بهشون داده شده بگذرن !

گرفتن مهریه و اجرة المثل و یا عدم انجام کارهای خانه توسط زن ، نه غیر اخلاقیه ! نه غیر قانونی و نه غیر شرعی !

اما حبس زن در خانه هم غیر اخلاقیه ! هم غیر قانونی و هم غیر شرعی !

بر اساس کدوم آیه و روایت مرد میتونه زنش رو در خانه حبس کنه ؟!

من توی پست اولم گفتم که زن و مرد به گردن هم حقوقی دارن و قبول دارم که یکی از این حقوق ، اجازه گرفتن زن برای خروج از منزل از مرد هست اما ...

طبق نظر مشهور علما : زن باید در همه ی موارد از همسرش برای خروج از منزل اجازه بگیره مگر اینکه :

ـ خارج شدن برای یاد گرفتن معارف و واجبات و محرمات دینی در صورتی که در منزل امکان یاد گرفتن نباشد.
ـ خارج شدن برای معالجه بیماری در صورتی که امکان معالجه در منزل نباشد.
ـ برای فرار از خطر جانی، مالی، آبرویی.
ـ برای انجام واجبات عینی که موقوف بر خارج شدن است مثل حج واجب یا نجات جان انسانی.
ـ چنانچه ماندن در منزل باعث عسر و حرج غیرقابل تحمل باشد.
ـ اگر در ضمن عقد ازدواج با شوهر شرط کرده باشد که برای کار و امثال آن از خانه خارج شود و شوهر هم شرط را پذیرفته باشد.
ـ خارج شدن برای مراجعه به دادگاه برای دادخواهی.
ـ مجبور باشد برای تأمین مخارج و معاش از منزل خارج شود در صورتی که شوهر قدرت بر تأمین مخارج ندارد و یا اگر قدرت دارد مخارج زن را ندهد.

پس مرد اصلا حق حبس کردن زن در خانه رو نداره !

اما طبق نظرات غیر مشهور فقها ، اگر خروج زن از منزل به وظایف زناشویی او خللی وارد نکنه و حقوق مرد رو ضایع نکنه ، نیازی به اجازه گرفتن نداره !


در کل حتی اگر بخوایم با توجه به نظر مشهور علما هم بحث کنیم :

عمدتاً سه نوع خروج از منزل قابل استثناء است:

1ـ براى حوائج شخصى خودش از منزل خارج مى شود مثلا شوهر پولى براى تهيه آذوقه به او داده و در مسافرت است كه در اينجا براى تهيّه آذوقه مى تواند خارج شود و دليل آن عسر و حرج و ضرر است.
2ـ خروج براى انجام تكليفى از تكاليف واجب مثل اداى دين واجب و يا حج و صله رحم.
دلیل آن واجب بودن صله رحم است كه يك معنى عرفى دارد و معناى آن اين است كه قطع رابطه با پدر و مادر نكند و در حدّ عرفيّات رابطه را برقرار كند. در عرف شركت در عزا و عيادت و حتّى شركت در مراسم عروسى هم صله رحم است و بايد ارتباط در حدّى باشد كه عرفاً نگويند كه اينها قهر هستند و مشكل دارند. از جمله مسائلى كه اين روزها جزء واجبات است، حضور در مجالس وعظ و خطابه است، براى اين كه تعلّم احكام دينى واجب است و معمولا جايى جز مساجد براى تعليم احكام نيست، حال اگر زن را از خروج از منزل نهى كنند چگونه مسائل را ياد بگيرد علاوه بر اين كه اگر در جماعت شركت نكند سبب استخاف جماعت است پس بايد كم و بيش در جماعت حاضر شوند. و از جمله واجبات حضور در بعضى از راهپيمايى هاست كه اگر حاضر نشوند، نيمى از جامعه در واقع شركت نكرده اند و باعث ضعف نظام است; پس اينها مسائلى است كه واجب است و اگر زن از منزل خارج نشود نمى تواند به واجبات خود عمل كند.
3ـ جاهايى كه اگر شوهر نهى كند مصداق عدم معاشرت بالمعروف است. { دلیل امر قرآن به معاشرت درمعروف} و عاشروهن بالمعروف..

منبع

متن آیه شریفه بشرح ذیل است :

يا أَيهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا يحِلُّ لَكُمْ أَنْ تَرِثُوا النِّسَاءَ كَرْهًا وَلَا تَعْضُلُوهُنَّ لِتَذْهَبُوا بِبَعْضِ مَا آتَيتُمُوهُنَّ إِلَّا أَنْ يأْتِينَ بِفَاحِشَةٍ مُبَينَةٍ وَعَاشِرُوهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ فَإِنْ كَرِهْتُمُوهُنَّ فَعَسَى أَنْ تَكْرَهُوا شَيئًا وَيجْعَلَ اللَّهُ فِيهِ خَيرًا كَثِيرًا(النساء/19)
اي کساني که ايمان آورده‌ايد! براي شما حلال نيست که از زنان، از روي اکراه (و ايجاد ناراحتي براي آنها،) ارث ببريد! و آنان را تحت فشار قرار ندهيد که قسمتي از آنچه را به آنها داده‌ايد (از مهر)، تملک کنيد! مگر اينکه آنها عمل زشت آشکاري انجام دهند. و با آنان، بطور شايسته رفتار کنيد! و اگر از آنها، (بجهتي) کراهت داشتيد، (فورا تصميم به جدايي نگيريد!) چه بسا چيزي خوشايند شما نباشد، و خداوند خير فراواني در آن قرار مي‌دهد!

عاشروهن بالمعروف به معنی رفتار مناسب و پسندیده است !

تنها اینگونه می توان گفت که طبق این آیه مردان وظیفه دارند با همسرانشان رفتار مناسب داشته باشند و اسیر کردن بی مورد زن در منزل از مصادیق عاشروهن بالمعروف نیست بلکه خلاف اینست پس با این بیان قرآنی باید مردان از رفتارهای بی مورد و نا معقول در مورد همسران خود صرف نظر کنند و هرکس چنین کند خلاف رفتار قرآنی عمل نموده!

منبع

پ.ن : البته قسمتی از متن این پست رو حذف کردم چون در صفحه بعد اون تاپیک جوابشون داده شده بود !

منابع رو هم گذاشتم که برای پیدا کردن سایت ، به زحمت نیفتید


پس نه تنها مرد حق نداره زن رو در خانه حبس کنه بلکه با این کار ، خلاف آیه صریح قرآن رفتار کرده !

 

[tehranUNIVERSITY]

بحث کردن فایده ای نداره.

من حرفهام رو زدم.

قرار نیست کسی رو اقناع کنم.

«الغریق یتشبث بکلّ حشیش»

 

[mihua]

من با حذف رشته مخالفم!. رشته من رو که میبینید... بعضی شاخه هاش رو میخوان حذف کنن واسه خانوما !!!!! که به نظر من اصلاااااااااا و ابدااااااااا نیاز نیست و کاملا غیر منطقی وظلمه !!!!!!!. فعلاحوصله توضیح بیشتر هم ندارم. ضمنا من رشتمو دوست دارم و سختیهاشم به جان میخرم و از خیلی از پسرا هم بهتر کار میکنیم تو این رشته نه اینکه سمبل کنیم!.

 

[₪آمیتریس₪]

بحث کردن فایده ای نداره.

من حرفهام رو زدم.

قرار نیست کسی رو اقناع کنم.

«الغریق یتشبث بکلّ حشیش»

بحث کردن زمانی فایده داره که طرف مقابل ِ شما ، بی چون و چرا حرفهاتون رو بپذیره ؟!

بله اصولا قرار نیست حتما کسی قانع بشه ! فقط قراره که همه با دلیل و درست بحث کنن ، شاید یکی این وسط نظرش عوض شد و یا نفر سومی که تاپیک رو خوند بتونه یه نتیجه گیری درست بکنه !

"غریق به هر شاخه ي خشکيده اي چنگ مي زند !"

تشکر از لطفتون ، فقط سوالی که برام پیش اومد اینه که آیه قرآن و قوانین شرع ، شاخه ی خشکیده اس ؟

 

[sabahat]

بحث کردن فایده ای نداره.

من حرفهام رو زدم.

قرار نیست کسی رو اقناع کنم.

«الغریق یتشبث بکلّ حشیش»

تاییدمیشه.

 

[mihua]

"پ.ن" خانم آمیتریس اتفاقاً سوال من هم بود !!!.

 

[.:ارمیا:.]

پ.ن : داشتم رشته تحصیلی خانم های تاپیک (چه اونایی که پست داشتن و چه اونایی که تشکر کردن ) رو نگاه می کردم ، جالب بود : کشاورزی ، معماری ، برق ، کامپیوتر !
کاری ندارم که الان شاغل هستن یا نه و آیا اگر شاغلن ،اگر قناعت و ساده زیستی پیشه می کردن نیازی به کار کردن داشتن یا نه ! ولی برام جالب بود که چرا از اول رفتن در رشته هایی تحصیل کردن که هیچ لزومی نداره یه خانوم توی این رشته ها شاغل باشه ، چرا در رشته هایی مثل پزشکی ، پرستاری ، معلمی و ... که جامعه به حضور زنان در این رشته نیاز داره تحصیل نکردن ؟ و آیا اگه تازگی نظرشون تغییر کرده ، دیگه در این رشته ها برای مقاطع بالاتر ادامه تحصیل نمیدن ؟ و از این به بعد به خواهر و دخترشون میگن که در رشته هایی که نیازی به زنان نیست (مثل رشته های مهندسی) تحصیل نکنن ؟
امیدوارم که هیچ کدوممون نشیم مصداق این بیت از پروین : واعظیم اما نه بهر خویشتن ... از برای دیگران بر منبریم !

پ.ن مهم تر از متن! آفرین![ ولی نشون میده تا اندازه ای قبول کردیا!]

اتفاقاً می خواستم بیام اینجا دو سوال بذارم، تقریبا مشابه پ.ن تو! ولی چون عینکم شکسته و از شدت قناعت پیشگی، دارم بی عینک سر می کنم(مزاح!) در توانم نیست! انصافاً خواهش میکنم این پستم رو که دارم صادقانه بیانش می کنم، به چالش نکشید چون بی عینک برام واقعا سخته!

پاسخ از طرف من:

دوره ی دبیرستان، نزدیکای انتخاب رشته خواستم بر حسب استعداد و علاقه م برم هنرستان و گرافیک بخونم. به شغل و پولش هم فکر نمی کردم واقعا. صرفا به این فکر می کردم که چقدر انتقال مفاهیم با ابزارهای گرافیکی راحت تره. ولی چون متاسفانه در زمینه ی ریاضی از خودم استعداد به خرج داده بودم و ریا نباشه، بچه زرنگ بودم، تا به پدرم گفتم، فقط بهم خندید!
[بندگان خدا پدر و مادر هم صلاح بچه رو میخوان.]

در نهایت ما رفتیم رشته ی ریاضی، به عشق اینکه میریم رشته ی معماری و از خود هنر به خرج می دهیم. چند ترم اول خوب بود ولی کم کم فهمیدم درسته استعداد هنری دارم ولی واقعا به هیچ وجه به وجوه فنی این رشته علاقه ندارم و چون استعداد هم ندارم، برام سخته. و به همین دو دلیل؛ نمی تونم تمام فکر و ذهنم رو بذارم برای معماری. دیدم زمانی که وقت آزاد دارم، به جای اینکه برم سراغ درس، میرم کتابای متفرقه می خونم!

نتیجه این شد که الان با اینکه می دونم برای سال بعد خیلی قشنگ قادرم ارشد امتحان بدم و از زیر مجموعه های معماری رشته ی خوبی هم در دانشگاه خوبی قول بشم، ولی این کار رو نمی کنم!
چون وقتی نگاه می کنم می بینم من قرار نیست با تمام وجودم وقتم رو بذارم سر این شغل؛ که نهایتش منجر به خدمت به جامعه م بشه و بگم من واقعاً به خاطر رضای خدا _نه پرستیژ و استقلال مالی و... _این شغل رو انتخاب کردم.

از بین ورودیهای خودمون هم حداکثر دو نفر رو مستحق ادامه ی تحصیل در این رشته و مشغول شدن در کسوت معمار می بینم! البته اونارو هم صرفاً به خاطر کوشا بودن و استعداد و نبوغشون_نه هدفشون؛ چون میدونم چیه!_ مستحق می دونم.

بنابراین تصمیم دارم برای مقطع ارشد رشته م رو عوض کنم. برم سراغ چیزی که واقعا هم استعدادش رو دارم و هم نیاز روحی دارم بهش و هم می دونم در آینده لازم نیست حتماً برای خدمت به جامعه و خانواده و خودم برم مردانـــــــــــــــــه کار کنم. رشته ای که فکر می کنم استعداد، علاقه و توان ادامه دادنش رو دارم.

خواهشم از همه ی دخترا هم اینه: فارغ از این که میخواین در چه رشته ای تحصیل کنید و چه کاره بشوید. واقعاً ببینین برای چی دارین ادامه تحصیل میدین و کار می کنین؟ شاید لازم باشه خلاف جهت رودخانه شنا کنین! از هیچ چیز هم نترسین. اگر به خاطر خدا کاری رو شروع کنین_چه تحصیل و چه شغل_ خدا یاریتون می کنه. فقط از خودتون بپرسین که نیتتون ارزشش رو داره؟! و مثل من صادقه به خودتون پاسخ بدین.

[انصافاً این دفعه استثناهای " مشکلات مالی" رو بذارید کنار! چون همه مون می دونیم زنی که میاد تو مترو فروشنده میشه، چاره ای جز این نداشته.]

 

[₪آمیتریس₪]

پ.ن مهم تر از متن! آفرین![ ولی نشون میده تا اندازه ای قبول کردیا!]

دوره ی دبیرستان، نزدیکای انتخاب رشته خواستم بر حسب استعداد و علاقه م برم هنرستان و گرافیک بخونم. به شغل و پولش هم فکر نمی کردم واقعا. صرفا به این فکر می کردم که چقدر انتقال مفاهیم با ابزارهای گرافیکی راحت تره. ولی چون متاسفانه در زمینه ی ریاضی از خودم استعداد به خرج داده بودم و ریا نباشه، بچه زرنگ بودم، تا به پدرم گفتم، فقط بهم خندید!
[بندگان خدا پدر و مادر هم صلاح بچه رو میخوان.]
در نهایت ما رفتیم رشته ی ریاضی، به عشق اینکه میریم رشته ی معماری و از خود هنر به خرج می دهیم. چند ترم اول خوب بود ولی کم کم فهمیدم درسته استعداد هنری دارم ولی واقعا به هیچ وجه به وجوه فنی این رشته علاقه ندارم و چون استعداد هم ندارم، برام سخته. و به همین دو دلیل؛ نمی تونم تمام فکر و ذهنم رو بذارم برای معماری. دیدم زمانی که وقت آزاد دارم، به جای اینکه برم سراغ درس، میرم کتابای متفرقه می خونم!
.....

میشه خیلی حرفتو قبول نکنم ؟

گفتی مامانت شاغله ! و فکر می کنم مادرامون باید همکار باشن ....

گفتی که با توجه به شاغل بودن مادرت ، دوست داشتی که بیشتر پیشت بود و راحت تر بود و ... ! من هم با شرایط مشابه تو ، کاملا برعکس تو فکر می کنم :دی

مسلما این طرز فکر که یه خانم نیازی نیست بیرون از خونه کار کنه (در تو) و اینکه خوبه که یه خانم بیرون از خونه کار کنه (در من) از راهنمایی و دبیرستان شکل گرفته نه الان !

پس اگه واقعا این حس در تو از همون اول بوده یا پافشاری میکردی و نمیرفتی رشته ی ریاضی ! یا مثلا می رفتی رشته ای مثل تدریس ریاضی یا فیزیک که بشی معلم برای رفع نیاز جامعه ! به هر حال وقتی این رشته رو انتخاب کردی میدونستی که جامعه به معمار زن نیاز نداره و محیط کارش با آقایون مختلطه و تا حدی هم در برخی موارد ممکنه مردونه بشه (به قول تو ) !

و الان به قول خودت اگه نمی خوای بری ادامه بدی در این رشته ، به جهت عدم علاقه ات به مباحث فنیه : )

ضمن اینکه اگر نمیخوای شاغل بشی چرا برای ارشد (حالا در هر رشته ای ) می خوای بری دانشگاه ؟ صرف گرفتن مدرک ؟ اصولا مدرک تو جامعه ما یا به درد پز دادن میخوره دی) و یا به درد سر کار رفتن !

تو که اهل اولی نیستی ... دومی رو هم که نمی خوای ! چرا با مطالعه آزاد یا کلاس های غیردانشگاهی به دنبال علم مورد علاقه ات نمیری ؟ اینجوری جای اونایی که به مدرک نیاز دارن رو توی دانشگاه نمیگیری

اگه الان خواهرت بخواد انتخاب رشته کنه ، بهش میگی برو دنبال علاقه و استعدادت ؟ یا میگی برو دنبال نیاز جامعه و یا اینکه نیازی نیست کار کنی پس ادامه نده ؟


راستی یه مثال هم در رابطه با پستت زدم و جوابشو نگرفتم :

فکر کنید خانمی خونه داره ! و همسرش برای تامین مخارج مجبوره که سه شیفت کار کنه ! صبح قبل از بیدار شدن اهل خونه بره بیرون و شب وقتی بیاد که بچه هاش خوابن !
خب این چه ازدواجیه ؟ بچه ها احتیاج به پدر ندارن ! زن احتیاج به شوهر نداره ؟ کمبود مرد (حمایت ، نظارت و محبتش) توی خونه رو کی جبران می کنه ؟
این شیوه زندگی منطقی تر و اصولی تره و بچه ها و هر دو طرف از لحاظ عاطفی راضی ترن ؟ یا اینکه زن و مرد هر دو ساعت 3-4 بیان خونه و باقی ساعات روز و شب رو همه ی اعضای خانواده با هم باشن ؟

واقعا میشه انقدر کلی در مورد همه ی جامعه و زنان شاغل و وضعیت عاطفی فرزندانشون حکم کرد ؟!

 

[مریدا]

من همیشه در زندگی تلاش کردم
دستیار دندون پزشک بودم مدیر مهد بودم عینک ساز بودم کوهنورد بودم سنگ نورد بودم هیپ هاپ کار کردم
کشاورزی رو دوست داشتم دنبالش رفتم و تحصیل کردم و تا آخرشم میرم
و تا روزی که زنده هستم باید زندگیم پویا باشه و تا اونجا که بتونم آرزوهام رو به دست میارم

اما این رو میدونم با اینکه خیلی فعال بودم تو زندگی از نظر من بهترین شغل دنیا خونه داریه
من عاشق خونه هستم عاشق بوی غذای دم ظهر که تو کوچه میپیچه عاشق ترشی و مربای خونگی رب و آب لیموی خونگی
عاشق مراسم ماهی شور کردن پختن کیک و شیرینی و کلی چیزایه خوشمزه درست کردن
عاشق باغ گل و درختای میوه

و این رو میدونم اگه یه روز صاحب فرزند بشم هرگز اون رو به کسی نمیدم و خودم بزرگش میکنم

 

[bahargoli]

طبق فرمایش خودتون: زنان کار میکنند تا خودشان را ثابت کنند.

خانمی که مردش متکفل هزینه های خانه هست و تأمین میکند به چه دلیل سر کار میرود؟؟؟​

بله درست میفرمائید. کسی که همسرش پزشک هست، نیاز مالی ندارد که زن کار کند. اما آیا همه ی حساب های این دنیا با پول برآورده میشود؟!
بعضی چیزها هست که با پول جبران نمیشه!!
آیا کسی به عنوان یک انسان حق ندارد به دنبال علاقه خودش برود؟! علاقه ای که نه دین نفی کرده و نه جامعه! شما یک زن رو سنگ فرض کردین که از همه ی علایقی که حق مسلم خودش هست، بزند!
دوستمون پاسخ دادن دوباره میذارم!

- به کی ثابت کنن ؟! گاهی فرد باید خودش رو به خودش ثابت کنه ! خیلی از خانم ها برای اینکه نتونستن خودشون رو به خودشون اثبات کنن دچار کمبود اعتماد به نفس و ضعف هستن ! و این رو خیلی وقت ها به فرزندانشون هم منتقل می کنن ! اصولا خانم های شاغل اعتماد به نفس بیشتری دارن .. این رو در اطرافیانتون هم میتونید ببینید ... و این حس مفید بودن ، قدرت ، توانمندی و اعتماد به نفس رو به فرزندانشون هم منتقل می کنن ... اما معمولا خانمهایی که در جامعه فعال نیستان حتی با وجود تحصیلات دانشگاهی ، حس کمبود دارن !
- تحصیل و کار ، صرفا جهت رفاه طلبی و تجمله ؟! بعد روانیش مطرح نیست ؟!

---

---

- شما یا تبعات را قبول دارید یا ندارید! اگر قبول ندارید دیگر بحث بی فایده است. اگر قبول دارید، علاقه ای که شما از آن صحبت میکنید خودخواهی ست.

خودخواهی یعنی رفتار شمای نوعی! اینکه تمامی مسئولیت تربیت، مهر و عاطفه رو فقط در گرو ماندن مادر در خونه میدونید! واقعا اگر مادر 60 سال خونه ماند همه چی حل خواهد شد!
پس نقش پدر در این تربیت چیست! پدری که سه شیفت کار میکنه! پدری که فرزندش رو شب موقع خواب میبینه!
اگر به خودخواهی باشه امثال شهید احمدی روشن ها و شهید چمران ها که خیلی خودخواه بودن! (حالا امشب خوابنما نشم این دو عزیز رو:دی)
هرچقدر مادر در خونه بماند، بعضی از ناهنجاری ها دست پدر و مادر نیست! داستان پسر نوح رو خوندین؟ براداران یوسف چی؟! یا برعکس مادری که بی دین بود و فرزندش به اسلام ایمان آورد!
ایا بچه های زن های خانه دار دچار خلاء های عاطفی نخواهند شد؟! آیا بچه های زن های خانه دار هیچ مشکلی ندارند؟!
حرف من این هست که این تربیت که برای شما مهم هست، به ماندن زن در خانه نیست! شما قبول دارید؟!
نه بنده تبعات رو قبول ندارم! چون هرچی مقایسه میکنم میبینم که باز هر دو گروه از زنان شاغل و خانه دار مشکل دارند. چه در همسر داری و چه در تربیت بچه! و البته چیز طبیعی هست! انسان ممکن الخطاست! قرار نیست همه چیز رو همه درست و صحیح انجام بدهند. گاهی نیاز به تجربه هست! گاهی حتی در همه ی موارد هم نمیتوان از شیوه گذشتگان کمک کرد. چه بسا پدر و مادر هرکسی همه ی اصول تربیتی را از پدر و مادرشان استفاده نکردند.

جسارتا جناب، اما تفکرات شمای نوعی خیلی خطرناک هست. بنده رو یاده دوران جاهلیت میندازد که پیامبر به خاطر آن مبارزه کرد. پیامبر خواست به زن ارزش و بها بدهد. اما شمای نوعی جوری صحبت میکنید که انگار که زن فقط برای تولید مثل و کار در خانه خلق شده است! و بعدها به این تفکر هم خواهید رسید که اصلا دختر موجود با ارزشی نیست! چون پسر هست که سکان دار جامعه هست و پسر هست که ارزش دارد. زن در این جامعه جز زاییدن و تربیت بچه حق دیگری ندارد! . این زن علاقه نباید داشته باشد، چون هر علاقه ای که به روح بچه لطمه وارد میکند دلیل بر خودخواهی زن است! حالا بماند که پدر انگار اصلا در این بین هیچ نقشی در تربیت ندارد:|
این نگاه صرف و تک بعدی به این قضیه خیلی خطرناک هست! اینکه کسی شوهرش پول دارد چرا کار میکند؟ درست هست که کار کردن صرف به انسان ارزش نمیدهد. اما خیلی ها ارزش و عیارشون با همین کار عیان میشود. خیلی از زنان جامعه ما جز ارزشمند ترین مهره های این جامعه هستن!
بنابراین اگر خیلی به زن و ارزش و منزلت او فکر میکنید که با خانه نشین کردن به او ارزش میدهید، به جای این مورد حداقل قوانینی برای کار زنان وضع شود که به نفع ما باشد. که ارزش، جایگاه مارا بالاتر ببرد. نه اینکه علایق ما استعداد ما و تواناهایی ما را سرکوب کنید! به قولی صورت مسئله را پاک کنید!(منظور شما نوعی! ) چون در جامعه کنونی به این نمیشود فکر کرد که خیلی از مشاغل مشترک فقط نیازمند مرد هستیم! اقتضای جامعه ایجاب میکند که زنان ما هم کار کنند و در پیشرفت این جامعه سهیم باشند!


*** پیامبر فرمودن: بهشت زیر پای مادران است! نفرمودن مادرانی که خانه دار باشند. مادرانی که فلان کار رو کردن! به همه ی مادران نسبت داد. اینکه مادری 9 ماه فرزندش را حمل میکند. اینکه درد وضع حمل رو تحمل میکند. این که 2 سال از شیره جانش به او شیر میدهد. چقدر در زمان بچگی مادر بیدار خوابی کشیده! حالا با این اوصاف نمیدونم میشه روی این مادر اسم خودخواه رو گذاشت!
حتی اگر بدترین مادر دنیا هم باشد باز حق مادری رو برای فرزندش ادا کرده!
شمای نوعی چون مرد هستین احساس مادرانه رو به هیچ عنوان درک نخواهید کرد. اینکه فکر میکنید با یک کار بیرون کسی وظیفه مادرانش را فراموش میکند اشتباه میکنید! عشق مادرو فرزندی در اون هیچ خودخواهی وجود ندارد. پاک ترین عشق همین عشق مادر به فرزندی هست! باز هم میگویم مهر مادری خصلتی ذاتی هست!با چیزی کم نخواهد شد! اگر فرزندی معتاد هم باشد باز مادر دوسش دارد و به او محبت میکند!
مادرم از جوانیش گذاشت و کار کرد برای اسایش الان من. من این را، ازخودگذشتگی تفسیر میکنم! نه خودخواهی!. حالا اگر من اینقدر قدرنشناس هستم که این لطف مادرم رو بیهوده میدانم اشکال در وجود من است نه کم گذاشتن مهر و محبت مادری. مادر و پدر هرچقدر از خودگذشتگی هم بکنند اما خصلت بچه ها این هست که همیشه ناراضی اند و اون ها مستحق خانه ی سالمندان میدانند!

---

---

بله! فرمودند اطلبو العلم و همچنین قناعت (البته اگه شما دوباره برداشت نکنید که زنی که مردش مرده یا معتاد است یا ... چطور قناعت کند) و نه رفاه طلبی و تجمّل.
- در ضمن نفرمودند که اطلبوا الحرفه الی اللحد

من متوجه این دو مورد نشدم؟ علم و حرفه. کجای صحبتم گفتم تا اخر مرگ باید زنان کار کنند!
قناعت خیلی چیز خوبی است. و من هم خوشبختانه در رابطه با این موضوع با شما موافقم!
اتفاقا زنانی که در بیرون کار میکنند به این خاطر که زحمت میکشند، قدر پول را خیلی میدادنند. صرف تجملات و خریدهای بیهوده نمیکنند.

---

---

- شما هم سعی کنید دیگران را متهم چیزهایی که نگفتند نکنید.​

در صحبت هام از جمع استفاده کردم. و در جایی هم اشاره کردم شما نوعی! به قولی به در میگویم که دیوار بشنود قصد توهین یا جسارت ندارم و نداشتم

__________________________
پ.ن: روی صحبتم با گل دخترای این تاپیک هست! این رو بدونید که اصولا کار کردن با زحمت هست! با خستگی هست! با رنج هست! و با این چیزهاست که پیشرفت میکنید. یعنی کار با رنج همیشه امیخته هست! و گرنه اصلا اسمش کار نیست!
حالا میخواد کار غذا پختن باشد، جارو کردن باشد، لباس شستن باشد پزشکی باشد خیاطی باشد ارایشگری باشد فروشندگی باشد معلمی باشد آشپزی باشد !
اینکه کاری رو از روی عشق و علاقه انجام بدین هیچ وقت خسته روحی نیستید!اگرچه خسته جسمی خواهید بود!
و در طول سالیان که تجربه کسب کردید فشار کاری خیلی کمتر خواهد شد!
امیدوارم روزی از اقایون این رو نشنوم که کار خونه هم کار نیست! لباس ها رو که ماشین لباس شویی میشورد! ظرف ها رو که ماشین ظرف شویی. اتاق رو که جارو برقی جارو میکند. کهنه بچه هم که نمیشورید پوشک هست!

قرار نیست کسی رو اقناع کنم.

«الغریق یتشبث بکلّ حشیش»

بله حق با شماست! اما قرار هم نیست چیزی به غلط رو فرهنگ کنیم!

 

[.:ارمیا:.]

حس می کنم دیگه بحث انقدر به جاهای بدیهی کشیده شده؛
که دچار پیچیدگیهای فوق کاذب شده و نتیجه ش شده اینکه من مجبور شم برای اثبات حقانیت حرفام الکی برنامه ی زندگیم رو بگم! :|

در نتیجه با این که این پست تا نیم ساعت پیش پر از حرف بود، پاک شد؛
چون به نظر رسید حرفهام تکراری و "صرفاً جهت اطّلاعی" و اثبات "نخیر من راست تر میگم" و در نتیجه بی خود هستند!

امیدوارم همه مون برای آینده خودمون و خانواده مون و در نهایت جامعه مون، بهترین تصمیم هارو بگیریم.