اين دانشمندان ديوانه‌اند يا ازجان‌گذشته؟!
نشريه گاردين در گزارشي شگفت‌انگيز ليستي از دانشمندان جهان را که به دلايل مختلف آزمايش‌هاي ترسناک يا دردآوري را بر روي خود اجرا کرده بودند، منتشر کرده و از آنها به عنوان شجاع‌ترين و جان‌سخت‌ترين دانشمندان جهان ياد کرده است.
در نوامبر سال 1908، "هنري هد" از پزشکان بيمارستان لندن مقاله علمي را با عنوان "تجربه‌اي انساني در زمينه عصب‌ها" در نشريه Brain منتشر کرد و در آن احساسي را که در زمان قطع شدن عصب‌هاي پيراموني در انسان به وجود مي‌آيد را تشريح کرد؛ نکته دردآور در اين مقاله اين است که وي براي جمع‌آوري اطلاعات دست خود را جراحي کرده بود.
در دنياي علم، داستان‌هاي مشابه زيادي وجود دارند و تنها افرادي که به خاطر کمبود داوطلب يا گزينه جايگزين خود را موضوع آزمايش‌هايشان قرار داده‌اند، قهرمان اين داستان‌ها نيستند، زيرا موارد بسياري وجود دارند که با وجود در اختيار داشتن گزينه‌هاي متعدد، افراد براي نمايش قدرت خود را در معرض آزمايش‌هاي علمي وحشتناکي قرار داده‌اند.
نشريه گاردين در حال جمع آوري ليستي کامل از مقاوم‌ترين و شجاع‌ترين و گاه جان‌سخت‌ترين دانشمندان زن و مرد را منتشر کرده است. در اين ليست نمونه‌هايي از دانشمندان متهور، قدرتمند و الهام‌بخش ديده مي‌شوند؛ اما در برخي از مواقع، آزمايش‌هاي انجام شده پا را از مرز منطق و عقل فراتر گذاشته‌اند.
هنري هد:
پزشک بيمارستان لندن که بازوي خود را به منظور کشف تغيير احساس در زمان قطع شدن اعصاب پيراموني و رها کردن آنها براي بهبود پيدا کردن، بازوي خود را تحت عمل جراحي قرار داد.
گودرون فلوژر:
خانم کوهنورد اطريشي که به منظور مطالعه بر روي گرگ‌ها همواره در تعقيب و رديابي آنها بود. طي يکي از سفرها وي در حالي ديده شده بود که در نزديکي گله‌اي از گرگ‌ها، براي نزديک‌تر آوردن آنها بر روي زمين دراز کشيده و خود را طعمه قرار داده بود.
اليزي ويدوسون:
بيوشيمي‌دان کالج امپريال لندن به همراه همکارش "رابرت مک کين" به منظور بررسي آثار محدود کردن کالري بر روي سلامت بدن، رژيم غذايي شديدي را براي مدتي طولاني بر روي خود اجرا کرد. وي از نتيجه مطالعات خود توصيه‌هاي حياتي را براي کمک به افرادي که در کمپ‌هاي نازي براي مدتي طولاني در گرسنگي شديد قرار داشته و دچار سوء‌تغذيه شده بودند، به دولت بريتانيا عرضه کرد.
مايک استرود:
دانشمند بريتانيايي در بيمارستان عمومي "ساوت‌هامپتون" که در زمينه مقاومت انسان و محيط‌هاي دشوار تخصص دارد. وي در چندين سفر اکتشافي قطبي حضور داشته که طي يکي از اين سفرها عمل نمونه‌برداري از بافت ماهيچه پاي خود را بدون استفاده از مواد بي‌حس‌کننده انجام داد.
لئونيد روگوزوف:
پزشک روسي که در سال 1960 در ايستگاه تحقيقاتي شوروي مشغول به کار بود. وي در اين دوره دريافت که مبتلا به پريتونيت شده و تصميم گرفت آپانديس خود را جراحي کند. "خود ـ جراحي" وي دو ساعت طول کشيد و وي چهار شب پس از جراحي توانست فعاليت‌هاي روزانه خود را از سر بگيرد.
سيسلي ويليامز:
يکي از اولين پزشکان زن بريتانيايي که در زمينه بيماري‌هاي کودکان تخصص داشت و رژيم غذايي غني از پروتئيني را در حين فعاليت در آفريقا خلق کرد که جان بسياري از انسان‌ها را نجات داد. طي جنگ جهاني دوم و پس از سقوط مالايا وي دستگير شده و در دو زندان مختلف در ژاپن اسير شد، وي در اين دوره نيز به فعاليت‌هاي خود ادامه داد و با به خطر انداختن جان خود به درمان بيماران پرداخت.
جان استپ:
جراح سابق نيروي هوايي آمريکا که به واسطه يک سري آزمايش‌هايي که به منظور شناسايي بالاترين سرعت و شتابي که انسان مي‌تواند از آن جان سالم به در ببرد، به سريع‌ترين مرد جهان مشهور شد. وي ماجراجويي‌هاي خود را با کمک وسيله نقليه‌اي انجام مي‌داد که به آن موتور جت وصل شده بود و نتيجه آزمايش‌هاي وي استخوان‌هاي شکسته، شبکيه چشم متلاشي شده و چندين آسيب بدني جدي ديگر بود.
تيموتي ليري:
روانشناس آمريکايي که ريچارد نيکسون را خطرناک‌ترين مرد آمريکا مي‌دانست و به اين شهرت داشت که به بهانه انجام مطالعات علمي به شدت از داروهاي روان‌گردان استفاده مي‌کند.
آيزاک نيوتن:
از مشهورترين دانشمندان جهان که با آزمايش بر روي بدن خود هيچ مخالفتي نداشت! در يکي از موارد وي سوزني را در کاسه چشم خود فرو برده و آن را به پشت کره چشمش فشرد تا انحناي آن را تغيير دهد. وي نتيجه اين آزمايش را مشاهده چندين دايره سفيد، سياه و رنگي گزارش کرده است.
ادوارد هريسون:
شيمي‌داني که به ازاي ابداع ماسک ضد گاز طي جنگ جهاني اول جان خود را از دست داد، ابداعي که جان هزاران نفر را در جنگ نجات داد. وي براي ابداع اين ماسک خود را در اتاقک‌هاي سربسته در معرض گازهاي سمي قرار مي‌داد و در نهايت در سن 49 سالگي جان خود را از دست داد.
لارنس پاتريک:
متخصص بيومکانيک آمريکايي که در اجراي آزمايش‌هاي ساختگي تصادف‌هاي انساني تخصص داشت. وي که از محققان دانشگاه "وين‌استيت" به شمار مي‌رفت به بهانه يافتن روش‌هاي ايمني در پي اطلاعاتي درباره حوادثي بود که انسان مي‌توانست در برابر آنها دوام بياورد. در يکي از آزمايش‌ها قطعه فلزي ده کيلوگرمي به سينه وي کوبيده شد تا اثرات مخرب کيسه‌هاي هواي درون خودروها مورد بررسي قرار گيرد. وي همچنين براي بررسي تاثير شتاب و سرعت بالا بر بدن انسان بارها بر نقليه‌هاي جت‌دار سوار شد. در آزمايشي ديگر براي درک دقيق مکانيزم خردشدگي، وزنه‌اي سنگين بر روي گونه وي کوبيده شد.
آناتولي بوگروسکي:
در 13 جولاي 1978 اين دانشمند روسي در قدرتمند ترين دستگاه شتاب‌دهنده ذره‌اي شوروي سابق، دچار حادثه‌اي کوچک شد. به دليل نقص در تجهيزات ايمني يک پرتو پروتوني با سر وي برخورد کرد و وي نوري درخشان‌تر از هزاران خورشيد را در برابر چشمانش مشاهده کرد. در حالي که پزشکان از وي قطع اميد کرده بودند، وي به شکلي عجيب زنده ماند و جدا از حمله‌هاي گاه‌و‌بي‌گاهي که به او دست مي‌دهد، گنجايش ذهني وي دچار آسيب‌ديدگي نشد.
بري مارشال:
پزشک استراليايي که يک ظرف کشت باکتري مملو از باکتري "هليوباکتر پيلوري" را نوشيد تا ثابت کند اين باکتري باعث زخم معده شديد مي‌شود! البته در نهايت موفق شد به خاطر تلاش‌هاي فراوانش جايزه نوبل را دريافت کند.
