آیات و روایات فراوانی وجود دارد که ما را از یاس و ناامیدی نسبت به رحمت خداوند رحیم باز می دارد.
آیاتی مانند این آیه که می فرماید:
قُلْ یا عِبادِیَ الَّذینَ أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمیعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحیمُ(1)
بگو: اى بندگان من كه [با ارتكاب گناه] به خود ظلم کردهاید! از رحمت خدا مأیوس نشوید، بی تردید خدا همه گناهان را مىآمرزد؛ زیرا او بسیار آمرزنده و مهربان است.
و روایاتی مانند این روایت که رسول خدا فرمود:
یَبْعَثُ اللَّهُ الْمُقَنِّطِینَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ مُغَلَّبَةً وُجُوهُهُمْ یَعْنِی غَلَبَةَ السَّوَادِ عَلَى الْبَیَاضِ فَیُقَالُ لَهُمْ هَۆُلَاءِ الْمُقَنِّطُونَ مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ تَعَالَی(2)
روز قیامت خداوند متعال نامیدان را در حالی مبعوث می گرداند که در چهره شان سیاهی و تیرگی بر سفیدی و روشنایی غلبه دارد. سپس گفته می شود اینها کسانی اند که از رحمت خداوند متعال ناامیدند (در دنیا نا امید بوده اند)
رهایی از بند یأس و نا امیدی به معنای گرفتار شدن در امیدواری توهمی نیست. یأس مذموم است چون ترمز حرکت در صراط مستقیم است ؛ رجاء و امیدواری توهمی هم که تلاش و حرکتی در آن نیست نکوهیده است چون توقف است و انحراف از صراط مستقیم
[h=2]انواع یاس در آیات و روایات[/h] آیات و روایات در یک تقسیم بندی کلی نا امیدی را به دو نوع پسندیده و ناپسند تقسیم کرده اند:
یأس پسندیده
یأس پسندیده ، ناامیدی از غیر خداست؛ اینکه انسان تنها خدا را منشأ فیض و موثر در عالم بداند و دل در گرو او گذارد و از غیر او ناامید شود و باور او این باشد که اگر از دیگری هم کاری ساخته است به اذن و خواست آن خدای یگانه است.
امام صادق علیه السّلام فرمود: الیأس ممّا فی ایدى النّاس عزّ للمۆمن ؛ عزّت و شرف مۆمن در این است كه از دگران مأیوس باشد و از آنچه در دست مردم است قطع امید نماید.(3)
یأس ناپسند
یأس ناپسند ناامیدی از توجه، عنایت، دستگیری، لطف و رحمت پروردگار عالم است که این خود به دو نوع تقسیم می شود:
پی نوشت ها :
1.آیه 53 سوره زمر
2.نوادر راوندى ص 18
3.كافى ج 2 ص 148
منبع: تبیان
آیاتی مانند این آیه که می فرماید:
قُلْ یا عِبادِیَ الَّذینَ أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمیعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحیمُ(1)
بگو: اى بندگان من كه [با ارتكاب گناه] به خود ظلم کردهاید! از رحمت خدا مأیوس نشوید، بی تردید خدا همه گناهان را مىآمرزد؛ زیرا او بسیار آمرزنده و مهربان است.
و روایاتی مانند این روایت که رسول خدا فرمود:
یَبْعَثُ اللَّهُ الْمُقَنِّطِینَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ مُغَلَّبَةً وُجُوهُهُمْ یَعْنِی غَلَبَةَ السَّوَادِ عَلَى الْبَیَاضِ فَیُقَالُ لَهُمْ هَۆُلَاءِ الْمُقَنِّطُونَ مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ تَعَالَی(2)
روز قیامت خداوند متعال نامیدان را در حالی مبعوث می گرداند که در چهره شان سیاهی و تیرگی بر سفیدی و روشنایی غلبه دارد. سپس گفته می شود اینها کسانی اند که از رحمت خداوند متعال ناامیدند (در دنیا نا امید بوده اند)
رهایی از بند یأس و نا امیدی به معنای گرفتار شدن در امیدواری توهمی نیست. یأس مذموم است چون ترمز حرکت در صراط مستقیم است ؛ رجاء و امیدواری توهمی هم که تلاش و حرکتی در آن نیست نکوهیده است چون توقف است و انحراف از صراط مستقیم
[h=2]انواع یاس در آیات و روایات[/h] آیات و روایات در یک تقسیم بندی کلی نا امیدی را به دو نوع پسندیده و ناپسند تقسیم کرده اند:
یأس پسندیده
یأس پسندیده ، ناامیدی از غیر خداست؛ اینکه انسان تنها خدا را منشأ فیض و موثر در عالم بداند و دل در گرو او گذارد و از غیر او ناامید شود و باور او این باشد که اگر از دیگری هم کاری ساخته است به اذن و خواست آن خدای یگانه است.
روز قیامت خداوند متعال نامیدان را در حالی مبعوث می گرداند که در چهره شان سیاهی و تیرگی بر سفیدی و روشنایی غلبه دارد. سپس گفته می شود اینها کسانی اند که از رحمت خداوند متعال ناامیدند (در دنیا نا امید بوده اند)
امام صادق علیه السّلام فرمود: الیأس ممّا فی ایدى النّاس عزّ للمۆمن ؛ عزّت و شرف مۆمن در این است كه از دگران مأیوس باشد و از آنچه در دست مردم است قطع امید نماید.(3)
یأس ناپسند
یأس ناپسند ناامیدی از توجه، عنایت، دستگیری، لطف و رحمت پروردگار عالم است که این خود به دو نوع تقسیم می شود:
پی نوشت ها :
1.آیه 53 سوره زمر
2.نوادر راوندى ص 18
3.كافى ج 2 ص 148
منبع: تبیان
