تعداد 294 کنه خونخورده از مناطق مختلف (شمال، فلات مرکزي، حاشيه کوير و جنوب) جمع آوري شد که در منطقه شمالي گونه مورد آزمايش بووفيلوس آنولاتوس و در بقيه مناطق هيالوماآناتوليکوم آناتوليکوم شناسايي گرديد. حساسيت کنه هاي مذکوردر برابر سموم ديازينون، سايپرمترين و آميتراز با آزمايش پاکتي لاروهاي 21-15 روزه مطابق با روش هاي تعديل يافته شاو مورد ارزيابي قرا گرفتند. کمترين ميزان LC50 در مورد سم آميتراز با رقت 8 در هزار مربوط به لاروهاي منطقه کويري و بيشترين آن با رقت 24 هزار مربوط به لاروهاي منطقه شمالي بوده و عامل مقاومت برابر 3 اعلام گرديد. همچنين در ارتباط با سم ديازينون، کمترين ميزان LC50 با رقت 3 در هزار، مربوط به لاروهاي منطقه شمالي و بيشترين آن با رقت 14 در هزار مربوط به لاروهاي منطقه کويري بوده و عامل مقاومت برابر 4.7 محاسبه گرديد. در مورد سم سايپرمترين، کمترين ميزان LC50 با رقت 1 در هزار مربوط به لاروهاي منطقه کوهستاني و بيشترين آن با رقت 3 در هزار مربوط به لاروهاي منطقه ساحلي جنوب بوده و عامل مقاومت برابر 3 تعيين گرديده است. تطبيق نتايج آزمون پروبيت (LC50 , LC99) با غلظت سموم مورد آزمايش نشان داد که در دو منطقه شمالي و کويري بر خلاف انتظار غلظت توصيه شده سم آميتراز، نمي تواند صد در صد سبب مرگ و مير لاروها شود. همچنين سم سايپرمترين در غلظت توصيه شده در مناطق شمالي قادر به ايجاد مرگ و مير صد درصد لاروها نبوده ولي سم ديازينون در غلظت هاي کمتر از مقدار توصيه شده نيز قابليت مرگ و مير صد درصد لاروها را دارد.
