فردی نزد یکی از امامان معصوم(ع) رسید و عرض کرد خداوند همه ی دعاهایش را اجابت می کند و به او نعمتهای زیادی داده است، آنگونه که به شک افتاده بود که نکند خداوند قصد کرده که هر چه او خواست بدو بدهد و او را به حال خود واگذارد. نکند خداوند می خواهد زود خواسته اش را برآورده کند تا کمتر صدای او را بشنود.
امام معصوم(ع) سوال کردند، آیا شکر نعمت به جای می آوری و کفران نعمت نمی کنی؟ عرض کرد، خیر. ایشان فرمودند پس او جز آن گروه نیستش.