«اَلْاِنْسانُ حَرِیصٌ عَلی ما مُنِعَ
هرچند که زن را امر کنی که پنهان شو
ورا دغدغهٔ خود را نمودن بیشتر شود و خلق را از نهان شدن او رغبت بآن زن بیش گردد
پس تو نشستهٔ و رغبت را از دو طرف زیادت میکنی و میپنداری که اصلاح میکنی
آن خود عین فسادست
اگر او را گوهری باشد که نخواهد که فعل بد کند اگر منع کنی و نکنی او بران طبع نیک خود و سرشت پاک خود خواهد رفتن فارغ باش و تشویش مخور
و اگر بعکس این باشد باز همچنان بر طریق خود خواهد رفتن
منع جز رغبت را افزون نمیکند علی الحقیقه .»
فیه ما فیه. مولانا جلال الدین محمد بلخی. فصل نوزدهم
هرچند که زن را امر کنی که پنهان شو
ورا دغدغهٔ خود را نمودن بیشتر شود و خلق را از نهان شدن او رغبت بآن زن بیش گردد
پس تو نشستهٔ و رغبت را از دو طرف زیادت میکنی و میپنداری که اصلاح میکنی
آن خود عین فسادست
اگر او را گوهری باشد که نخواهد که فعل بد کند اگر منع کنی و نکنی او بران طبع نیک خود و سرشت پاک خود خواهد رفتن فارغ باش و تشویش مخور
و اگر بعکس این باشد باز همچنان بر طریق خود خواهد رفتن
منع جز رغبت را افزون نمیکند علی الحقیقه .»
فیه ما فیه. مولانا جلال الدین محمد بلخی. فصل نوزدهم
****بیخودی پرسه زدیم صبحمان شب بشود
بیخودی حرص زدیم سهم مان کم نشود
ما خدا را با خود سر دعوا بردیم و قسمها خوردیم
و حقیقتها را زیر پا له کردیم
و چقدر حظ بردیم که زرنگی کردیم****
بیخودی حرص زدیم سهم مان کم نشود
ما خدا را با خود سر دعوا بردیم و قسمها خوردیم
و حقیقتها را زیر پا له کردیم
و چقدر حظ بردیم که زرنگی کردیم****
