قطره‌های چکیده از قلم من (سروده‌هاي اعضاي تالار)
- شروع کننده موضوع aloche
- تاریخ شروع
رهگذر*
کاربر بیش فعال
بیا تا قلب در باران بشوییم
وبوی خاک را خوشتر ببوییم
بیا بگذر از این ماتم کده ، دیر و کلیسا
بیا خالص خدای بی ریای خود بجوییم
بیا یاد آوریم یاد سیاوش را گلستان را و آتش را
کمند موی لیلی را و مجنون را
که تا جان داشت معنا کرد تمام شعر لیلی را
و احسان را و عرفان را و ایمان را
بیقرارترین روزهایم،روزهای فراموشیست
وقتی که باید مدام ازخدا بخواهم یاری ام دهد تا فراموش کنم
فراموش کنم عشق دیروز را...امروز را...وشایدفردا
آخربعید میدانم فردا عشقی نباشد..
تو.. من.. عشق.. فراموشی..
این واژه ها بیقراری ام را لحظه به لحظه بیشتر میکند
وحالا من تنها هستم...باز هم بیقرار تو که نیستی دیگر
حالا برایم مانده یک دفتر پر از خاطره روزهای عاشقی..
آن روزها که قرار بود برای هم باشیم...
ومن هر روز به این خاطرات سرک میکشم
تا تنهاتر نمانم
وقتی که باید مدام ازخدا بخواهم یاری ام دهد تا فراموش کنم
فراموش کنم عشق دیروز را...امروز را...وشایدفردا
آخربعید میدانم فردا عشقی نباشد..
تو.. من.. عشق.. فراموشی..
این واژه ها بیقراری ام را لحظه به لحظه بیشتر میکند
وحالا من تنها هستم...باز هم بیقرار تو که نیستی دیگر
حالا برایم مانده یک دفتر پر از خاطره روزهای عاشقی..
آن روزها که قرار بود برای هم باشیم...
ومن هر روز به این خاطرات سرک میکشم
تا تنهاتر نمانم
بیقرارترین روزهایم روزهای فراموشیست
وقتی که باید مدام از خدابخواهم یاری ام دهد تافراموش کنم
فراموش کنم عشق دیروز را...امروز را...وشایدفردا
آخربعیدمیدانم فردا عشقی نباشد...
تو.. من.. عشق.. فراموشی..
این واژه ها بیقراری ام لحظه به لحظه بیشترمیکنند
وحالا من تنها مانده ام.. تو تنها..
بازهم بیقرار تو که دیگر نیستی.. حالا برایم مانده یک دفتر پراز خاطرات روزهای
عاشقی.. آن روزها که قرارمان بود برای هم باشیم ..
ومن هر روز به این خاطره ها سرک میکشم تا تنهاتر نمانم..
وقتی که باید مدام از خدابخواهم یاری ام دهد تافراموش کنم
فراموش کنم عشق دیروز را...امروز را...وشایدفردا
آخربعیدمیدانم فردا عشقی نباشد...
تو.. من.. عشق.. فراموشی..
این واژه ها بیقراری ام لحظه به لحظه بیشترمیکنند
وحالا من تنها مانده ام.. تو تنها..
بازهم بیقرار تو که دیگر نیستی.. حالا برایم مانده یک دفتر پراز خاطرات روزهای
عاشقی.. آن روزها که قرارمان بود برای هم باشیم ..
ومن هر روز به این خاطره ها سرک میکشم تا تنهاتر نمانم..
siyavash51
عضو جدید
درود به الی عزیزم
شعرتان را خواندم و باز می گویم مهم این است که جسارت و اعتماد به خویشتن را بپروریم و خود را باور کنیم ... آفرین این گفت و گوی احساسی و ابراز عشق مادرانه به فرزند را می ستایم چراکه در ادبیات کلاسیک و معاصر ما کمتر بدان پرداخته شده و شاید دلیل اش دست نیافتنی بودن عشق و باور اینکه هر عشقی به وصل برسد عشق نیست و زندگیست ، باشد !
اما شعر به لحاظ ساختار اینگونه باشد بهتراست : وقتی می نویسیم تو از کجا آمده ای ؟ این جمله دارای 2 ضمیر است که آوردن هر دو ضرورتی نداشته و ضربه می زند ! از کجا آمده ای ؟ روان تر و صحیح تراست ... ضمن این که دوستان عزیز من نیک است که سجاوندی سخن یعنی مراعات نقطه ، ویرگول، نشان پرسشی ، نشان تعجب ، نقطه بند و ... را محترم بشمرند ... بهتر بود به جای نکند آن روز که تور در دست صیاد بود تو میان ماهی ها بودی ؟! یک جمله ی کوتاه تر می نوشتی چراکه در شعر قرار نیست همه چیز مستقیم گفته شود که اگر چنین شود خواننده نیازی به تأمل نمی بیند و از آن میگذرد ! شعر بر پایه ی رازآلودگیست و این ویژگیست که موجب می شود که شاعری عیب کسی را چنان زیبا گوشزد میکند که مخاطب ضمن پذیرش ، سپاس مند ایشان نیز میشود ! به هر چهره بکوشید تا هرچه کوتاه تر منظورتان را برسانید که هرچه کوتاه تر بهتر و معنای آن بلندتر است . از آوردن غیرضروری حروف اضافه و ضمایر و صفات اشاره بپرهیزید که همین عناصر سبب سستی سخن مان می شود ... اما به لحاظ مضمون پرسش هایی در ذهن ایجاد می شود که برخی زیبا و شایسته و برخی دیگر نازیبا و حتی بطور بنیادین به رد باور و هنجارهای انسانی اشاره ای کوتاه می نماید ! اینکه انگارتان این باشد که فرزندتان از یک جای گسترده چونان دریا آمده باشد زیباست و حتی ارتباط ضعیفی با چگونگی خلقت بشر نیز دارد که از خاک و گل و لای بستر رودخانه سرشته شده است ! اما در کلیت اثر و اینکه دغدغه ی شما جستجوی یافتن اصالت فرزندتان است اگر به زبان شعر و صور خیال و آرایه های ادبی آراسته نشود به یک دغدغه ی روزمره و یک واقعیت شبیه است که انگار کسی واقعاٌ اصالت فرزند خویش را نداند ! شاید این بهترین تمثیل برای بدتعریف کردن از کسی باشد که بی آنکه هدفی برای تخریب کسی داشته باشیم به گونه ای از ایشان تعریف و تمجید و اغراق می کنیم که در نزد شنونده ایشان را کم ارچ جلوه می دهیم ... و دیگر اینکه حافظ می فرماید : پیرما گفت خطا بر قلم صنع نرفت / آفرین بر نظر پاک خطا پوشش باد ... که شما در عبارت شاید خدا اشتباهی ... این نظر و باور خطاناپذیری خداوند را برای لحظه ای گذرا و البته بدون منظور به چالش می کشید ! ... دست آخر اینکه من دست شما و همه ی مادران گیتی را با عشق می بوسم و آرزیم شاید این باشد که لحظه ها همیشه ی روزگار به رنگ دلخواهت باشد ... اگر این نکات و راهنمایی دیگردوستان را به کار ببندید خیلی زود شعرهای زیبا و استوار از شما خواهیم خواند چراکه سرمایه ی درونی و سرشتی این زیبایی را در لابلای سخن تان می بینم ... پاینده باشید و ناسازگار روزگار ، در ناکامی کام تان کامگار مباد ! ...
ELLY775
عضو جدید
به پروازقاصدک قسم
اشنایی من با بوته گل
سر دوستی با خدا بود
من
کنار باد
همیشه غریب
زیر سایه خدا
در میان یاس ، مریم، نرگس
بازی می کردم
شب بسان کودکی بازیگوش
از میان شاخه های درخت پیدا بود
آوای باد از میان گیسوانم
نغمه خوش لالایی مادرمیداد
چشمانم پر خواب می شد
خواب همچو ماهی
در حوض چشمانم می رقصید
من درخوابی همیشگی
به مهمانی خدا می رفتم
اینجا
من هستم
خدا هست
همه چیز ابی است
اشنایی من با بوته گل
سر دوستی با خدا بود
من
کنار باد
همیشه غریب
زیر سایه خدا
در میان یاس ، مریم، نرگس
بازی می کردم
شب بسان کودکی بازیگوش
از میان شاخه های درخت پیدا بود
آوای باد از میان گیسوانم
نغمه خوش لالایی مادرمیداد
چشمانم پر خواب می شد
خواب همچو ماهی
در حوض چشمانم می رقصید
من درخوابی همیشگی
به مهمانی خدا می رفتم
اینجا
من هستم
خدا هست
همه چیز ابی است
آخرین ویرایش:
behnam-violoonn
عضو جدید
خیلی زیبا بود ... لذت بردم ..
بی حوصله که می شوم، خورشید را خط خطی میکنم تا روزهای نبودنت زودتر سپری شود
بی حوصله که می شوم، خورشید را خط خطی میکنم تا روزهای نبودنت زودتر سپری شود
behnam-violoonn
عضو جدید
ELLY775
عضو جدید
بی بی
بی بی سلام
دامن پر گلت
درباغچه حیاط بود
بی بی سلام
چادر نماز سپیدت
در باد رها بود
حجمی از باد با ان بازی میکرد
اوازت در میان اهن وسیمان جاری بود
عطر اش نذریت
هنوز در کوچه باغ جاری است
یادت می اید
میگفتم چرا تنهایی
اسمان را دیدی
گفتی
بال هایم گم کرده ام
می روم
می روم از این شهر غریب
نان بوی خون می دهد
طعم تلخ پول می دهد
بی بی
بعد از رفتنت
من هم اماده سفر شدم
دامن پر گلت
درباغچه حیاط بود
بی بی سلام
چادر نماز سپیدت
در باد رها بود
حجمی از باد با ان بازی میکرد
اوازت در میان اهن وسیمان جاری بود
عطر اش نذریت
هنوز در کوچه باغ جاری است
یادت می اید
میگفتم چرا تنهایی
اسمان را دیدی
گفتی
بال هایم گم کرده ام
می روم
می روم از این شهر غریب
نان بوی خون می دهد
طعم تلخ پول می دهد
بی بی
بعد از رفتنت
من هم اماده سفر شدم
koruosh
عضو جدید
لطفا نقد کنید
لطفا نقد کنید
سلام لطفا نقدش کنید
اگر از عشق من و یار بپرسی
که نگوید گل, و از خار بپرسی
دل من تنگ نگاه سحره یار
سحرم صبح و شب این باربپرسی
دگر از تاب , دلم خواب ندارد
توچه دانی , دل بیمار بپرسی
دلم از دوری یارم به حزین نیست
دردم از خاطرهاست,تو زدلدار بپرسی
دلم گشته پشیمان ز مستی
تو چه دانی که ز غمخوار بپرسی
دلم از بند به عهدش نگران است
نگرانش بکنی گر که تو توماربپرسی
لطفا نقد کنید
سلام لطفا نقدش کنید
اگر از عشق من و یار بپرسی
که نگوید گل, و از خار بپرسی
دل من تنگ نگاه سحره یار
سحرم صبح و شب این باربپرسی
دگر از تاب , دلم خواب ندارد
توچه دانی , دل بیمار بپرسی
دلم از دوری یارم به حزین نیست
دردم از خاطرهاست,تو زدلدار بپرسی
دلم گشته پشیمان ز مستی
تو چه دانی که ز غمخوار بپرسی
دلم از بند به عهدش نگران است
نگرانش بکنی گر که تو توماربپرسی
آخرین ویرایش:
من از خود هم گریزانم
نمی دانم تو میدانی که از دستت پریشانم
دراین تنهایی خاموش و جان فرسا
نمی دانم تو میدانی که من هر لحظه گریانم
چرا اخر به داد این دل زارم نمی آیی
نمی دانی مگر آرام جان، من بی تو عریانم ؟!!!
نمی دانم تو میدانی که از دستت پریشانم
دراین تنهایی خاموش و جان فرسا
نمی دانم تو میدانی که من هر لحظه گریانم
چرا اخر به داد این دل زارم نمی آیی
نمی دانی مگر آرام جان، من بی تو عریانم ؟!!!
شرمنده. هم نتونستم تایپ کنم و هم بد خطه!
شرمنده. هم نتونستم تایپ کنم و هم بد خطه!
سلام
شرمنده. هم نتونستم تایپ کنم و هم بد خطه!
الان مینویسم...
توی کدام کتاب نوشته که من روی آتش نشسته باشم و وانمود کنم که در گلستانم.
کدام قانون گفته که من لحظه لحظه ام با تو تو باشه و جرات گفتنش را نداشته باشم.
کی خواسته که ذره ذره وجودم تو رو فریاد بزنه و دهانم رو محکم ببندم که کسی چیزی نشنوه.
کجا رسم مردانگیست که من از خودم بی خود باشم و تو ندانی که گوشه ای از دنیا یکی در فراغت پرپر میزنه.کی گفته که رسم مروت به اینه که دل پاره پاره ام را زیر پا بگذارم مبادا که از سینه بیرون بپره.
کی گفته که من شب و روز اسیر تو باشم و تو رسم برده داری رو از یاد برده باشی.
رسم کجاست که من نفسهامو پیشکشت کنم و تو به پشیزی نگیری.
کدام آئین اورده که قربانی خودش به مسلخ بیاد و سلاخ راه خونه پیش بگیره.
من که هیچ جا ندیدم. نشنیدم.نخواندم ، که عاشقی اینجور دچار باشه و معشوق نیم نگاهی هم بهش نکنه. لیـلی ظرف مجنون را شکست و لی تو قلب منو حتی قابل ندونستی که بشکنی،. راضی ام. از ریاضتی که میکشم خرسندم اما، تو را به آئیـن لیلـی قسم، بیاو مژه ای در کاسه ام بیانداز.
.
.
.
خسته شدم. خسته شدم بس که تمام سوراخ سنبه های قلبم را بستم و یادت از سلولهای وجودم بداخل پرید. خسته شدم از بس که خودم را به کوچه علی چپ زدم و راست راست راه رفتم و مثل سایه همراهم بودی.
دیگر توانی ندارم . نیرویی برایم نمانده که با خودم کلنجار بروم. از بس با خودم درگیر بوده ام تمام وجود تکه تکه شده . ذره ذره اش تو را میخواهد. تورا می جوید. حالا آخرین ذره اش هم تو را فریاد میزند. همه شده ام تو! تو که رسم رفاقت را از یاد برده ای. تو که میخواستمت، تویی که میخواهمت، می خواهمت تا همیــشه.
شرمنده. هم نتونستم تایپ کنم و هم بد خطه!
سلام
شرمنده. هم نتونستم تایپ کنم و هم بد خطه!
الان مینویسم...
توی کدام کتاب نوشته که من روی آتش نشسته باشم و وانمود کنم که در گلستانم.
کدام قانون گفته که من لحظه لحظه ام با تو تو باشه و جرات گفتنش را نداشته باشم.
کی خواسته که ذره ذره وجودم تو رو فریاد بزنه و دهانم رو محکم ببندم که کسی چیزی نشنوه.
کجا رسم مردانگیست که من از خودم بی خود باشم و تو ندانی که گوشه ای از دنیا یکی در فراغت پرپر میزنه.کی گفته که رسم مروت به اینه که دل پاره پاره ام را زیر پا بگذارم مبادا که از سینه بیرون بپره.
کی گفته که من شب و روز اسیر تو باشم و تو رسم برده داری رو از یاد برده باشی.
رسم کجاست که من نفسهامو پیشکشت کنم و تو به پشیزی نگیری.
کدام آئین اورده که قربانی خودش به مسلخ بیاد و سلاخ راه خونه پیش بگیره.
من که هیچ جا ندیدم. نشنیدم.نخواندم ، که عاشقی اینجور دچار باشه و معشوق نیم نگاهی هم بهش نکنه. لیـلی ظرف مجنون را شکست و لی تو قلب منو حتی قابل ندونستی که بشکنی،. راضی ام. از ریاضتی که میکشم خرسندم اما، تو را به آئیـن لیلـی قسم، بیاو مژه ای در کاسه ام بیانداز.
.
.
.
خسته شدم. خسته شدم بس که تمام سوراخ سنبه های قلبم را بستم و یادت از سلولهای وجودم بداخل پرید. خسته شدم از بس که خودم را به کوچه علی چپ زدم و راست راست راه رفتم و مثل سایه همراهم بودی.
دیگر توانی ندارم . نیرویی برایم نمانده که با خودم کلنجار بروم. از بس با خودم درگیر بوده ام تمام وجود تکه تکه شده . ذره ذره اش تو را میخواهد. تورا می جوید. حالا آخرین ذره اش هم تو را فریاد میزند. همه شده ام تو! تو که رسم رفاقت را از یاد برده ای. تو که میخواستمت، تویی که میخواهمت، می خواهمت تا همیــشه.
آخرین ویرایش:
پیرو شرمنده گی قبلی بازم شرمنده!!
چشمانم را نمی گشایم
مبادا که خیالت رخت سفر بندد
ومرا واگذارد به حال خویش
چون تو
که مرا با هیاهوی امواج خون و زندگی
آشنا کردی
و رفتی تا آن سوی مرزها
آنجا که بهارت زمستان منست
ودر آن دم که دندانهایم سوز سرما را میشمارد
آفتاب تابستان پوست ظریف تو را مینوازد
و بهار تو پاییز را برایم معنی میکند
و میدانم که نشسته ای در بستری از رنج
و دستانم دستان تو را می جوید اما
صد آه و دوصد افسوس
که آتش درون من برای تو مفهومی ندارد
وتو
در اندوه خود
دستان دیگری می جویی
که آرامشی برایت به ارمغان آورد
که در دستان من نبود.
چشمانم را میفشارم
و نمی گذارم که خیالت
از خیالم برود.
چشمانم را نمی گشایم
مبادا که خیالت رخت سفر بندد
ومرا واگذارد به حال خویش
چون تو
که مرا با هیاهوی امواج خون و زندگی
آشنا کردی
و رفتی تا آن سوی مرزها
آنجا که بهارت زمستان منست
ودر آن دم که دندانهایم سوز سرما را میشمارد
آفتاب تابستان پوست ظریف تو را مینوازد
و بهار تو پاییز را برایم معنی میکند
و میدانم که نشسته ای در بستری از رنج
و دستانم دستان تو را می جوید اما
صد آه و دوصد افسوس
که آتش درون من برای تو مفهومی ندارد
وتو
در اندوه خود
دستان دیگری می جویی
که آرامشی برایت به ارمغان آورد
که در دستان من نبود.
چشمانم را میفشارم
و نمی گذارم که خیالت
از خیالم برود.
آخرین ویرایش:
ELLY775
عضو جدید
شب زنده است/در پیچ وتاب کوچه ها جان میگیرد/شب هست/اسمان را سخت در اغوش دارد/مادر تنهاست/خانه روشن است/ولی!/سیاهی شب از روزنه پنچره ها /پیدا است/گریانند/فرزندان همیشه انتظارخورشید/شب هست/جان دارد/رخت سیاهش را برتن دارد/پدر در گوشه دیوار جان میدهد/پیکر نحیف دختر /پژمرده می شود/ان طرف شهر درخت ها سبز هستند/دیوارها کوتاه نیستند/هیچ سنگی نیست که پایی را زخم کند/سنگ فرش خیابانها /زیر پای عابرهای می خندند/رنگ ها معنی دارند/نوای خوش خوشبختی جاری است/خبری از اه مادر نیست/شعرمن/زیبا نیست/حقیقت همیشه تلخ است/
ELLY775
عضو جدید
واژه ها روی بند رخت /می رقصند/گاهی باد می اید/واژه رها می شود/از دستان پیر نادان/واژه ها شسته شدند/از مرز باید ها ونبایدها عبور کرده اند/واژه ها بی رنگ می شوند/بی معنی میشوند/بر دفتر سپید من /نقش می بندند/شعر می شوند/شعر من /بی تاب است /در حصار این قفس/تنها است/افتاب بر تنش نمی تابد/روح افسرده اش می خوابد/می خوابد
koruosh
عضو جدید
سلام
بازم نقد میخوام لطفا نقد کنید
سحر از ناله خود خواب به پایان ببرم
شبم انگار که کوهی به بیابان ببرم
دگر از خنده ی تو هیچ ندارم به یاد
چه رسد دست تو گیرم به خیابان ببرم
صد و یک بار از آن کوچه گذشتم بلکن
اتفاقی تو بیایی و کف از جان ببرم
شب و هر شب که رسد خاطره ها می آیند
هر چه شعر و غزل است نام تو در آن ببرم
غزلم جز تو دگر رنگ ندارد به رو
وصف چشمان خمارت کماکان ببرم
دل اگر مست نشد جامه ی دیگر پوشید
.................................................. ...
بازم نقد میخوام لطفا نقد کنید
سحر از ناله خود خواب به پایان ببرم
شبم انگار که کوهی به بیابان ببرم
دگر از خنده ی تو هیچ ندارم به یاد
چه رسد دست تو گیرم به خیابان ببرم
صد و یک بار از آن کوچه گذشتم بلکن
اتفاقی تو بیایی و کف از جان ببرم
شب و هر شب که رسد خاطره ها می آیند
هر چه شعر و غزل است نام تو در آن ببرم
غزلم جز تو دگر رنگ ندارد به رو
وصف چشمان خمارت کماکان ببرم
دل اگر مست نشد جامه ی دیگر پوشید
.................................................. ...
elhamanwar
عضو جدید
دویدم وبه دو چیز هرگز نرسیدم:خنده ای که بیش از دو روز دوام داشته باشد
و گریه ای که اشک آن فراتر از گونه رود و دانستم که جهان نه خنده اش وفا
دارد و نه گریه اش دوام...
و گریه ای که اشک آن فراتر از گونه رود و دانستم که جهان نه خنده اش وفا
دارد و نه گریه اش دوام...
elhamanwar
عضو جدید
ای آغاز نگاهت آغاز زندگی
و چشمه دلت شاهراه زندگی
من از سر صبا چشمم گذر کند
از روز و روزگار دستم حذر کند
نامت نویسم و عشقت سحر کند
و چشمه دلت شاهراه زندگی
من از سر صبا چشمم گذر کند
از روز و روزگار دستم حذر کند
نامت نویسم و عشقت سحر کند
خون جگر لاله رویاست که با داغ دل عاشق مجنون چنین کرد....
عاشق از ترس گل لاله مجنون با همه گویی چنان و چنین کرد .....
...........................................................................................
لعل اندر لب بسان بلبل خوش یمن شیرازی...........
که آه دل به جان عاشقی افتد در این مجال تنگ دنیایی..........
عاشق از ترس گل لاله مجنون با همه گویی چنان و چنین کرد .....
...........................................................................................
لعل اندر لب بسان بلبل خوش یمن شیرازی...........
که آه دل به جان عاشقی افتد در این مجال تنگ دنیایی..........
ELLY775
عضو جدید
زمان پیمانه می کند عمر ما را
به اتش میکشد جان ما را
گهی تند و گهی اهسته وارام
به گوش ما میخواند ثانیه ها را
***
ابر امد وزار برسر گور گریست
این عمر تو قدر ندانستی
زود گریخت
***
تلخ جام می ناب نوشیدی
هر ثانیه
زهر به جان نوشیدی
***
شد سحرو وقت اذان
کسی در استانه در بود
ناگاه به خود امدی
به دنبال تک تک ثانیه ها می بودی
***
رخت سفر بر تنت
این جامه اخر دیگر کفن است
این بارخروس جهان بی تو سحر می خواند
***
تا یاد تمام صبح های بی ثمر افتادی
دنبال زمان در گور میگشتی
آه ای خدا
فرصتی
فر صت دیگر همه در خواب
افسوس
که زود دیرمی شود
تا چشم نهادی
چشمانت بی فروغ می شود
فردا که دگر
رخت کفن بر تن بود
سهم ما از دنیا دو چشم ترعالم بود