کشوری به نام اسرائیل!

با سلام خدمت دوستان خوبم
امیدوارم که همیشه در صحنه ی زندگی همیشه موفق و پیروز باشید.
این نوشته هایی که در زیر میارم از سایت ویکی پدیا برداشتم تا اونا رو مطالعه کنید.
به نظر من مطالب جامع تری نسبت به مطالب جاهای دیگه باشه.
با اینکه میتونم لینک بدم و شما اونجا مطالعه کنید ولی بهتر دیدیم که تو این سایت هم مطالب بیطرفانه رو بزاریم تا دیگران هم استفاده کنند.
رفتن به سایت ویکی پدیا معمولا دنباله داره و به یه صفحه ختم نمیشه پس من هم مطالب مرتبط رو از خود سایت ویکی پدیا میزارم.
خوب اولین پست درباره ی کشور اسرائیل!



اسرائیل (در عبری: מדינת ישראל) کشوری است واقع در غرب قاره آسیا در خاورمیانه و در حاشیه دریای مدیترانه.
این کشور در شمال با لبنان، در شرق با سوریه و اردن و در جنوب غربی با کشور مصر دارای مرز مشترک است. اسرائیل در سال ۱۹۴۸ اعلام استقلال کرد. با بیش از هفت میلیون شهروند که اکثر آنان را یهودیان تشکیل می‌دهند، اسرائیل تنها کشور کلیمی در جهان است. این کشور، رسماً شهر اورشلیم را پایتخت خود می‌نامد و هیئت دولت و کنیست (پارلمان) اسرائیل در آن قرار دارد.بنابر گزارش گزارشگران بدون مرز خبرنگاران اسرائیلی بالاترین میزان آزادی را درمنطقه دارند.[۱] همچنین اسرائیل بهترین وضعیت علمی را در منطقه خاورمیانه دارد.[۲]از لحاظ شاخص توسعه انسانی اسرائیل در سال ۲۰۰۷ در رتبه ۲۳ جهان از میان ۱۷۷ کشور جهان قرار داشت.[۳]این کشور از لحاظ این شاخص در بالاترین رتبه در منطقه خاورمیانه قرار دارد.[۴]این کشور ازلحاظ نرخ مرگ و میر در هنگام تولد، شاخص های بسیار بهتری نسبت به کشورهای منطقه خاورمیانه همچون مصر ویمن دارد.[۵]

جغرافیا

۱.مساحت کشور اسرائیل بدون احتساب مساحت مناطقی که در سال ۱۹۶۷ به اشغال اسرائیل درآمد ۲۰٬۷۷۰ کیلومترمربع است که از این میان ۲۰٬۳۳۰ کیلومترمربع خشکی است.
۲.مجموع مساحت کشور اسرائیل بنا بر قانون این کشور (یعنی با احتساب شرق اورشلیم و بلندی‌های جولان) ۲۲٬۱۴۵ کیلومتر مربع است که از این میان ۲۱٬۶۷۱ کیلومتر مربع خشکی است.
۳.مجموع مساحت کل سرزمین‌های تحت تسلط اسرائیل (با احتساب مناطق تحت اشغال نظامی و حکومت خودگردان فلسطینی کرانه باختری) ۲۸٬۰۲۳ کیلومتر مربع است که از این میان ۲۷٬۵۴۹ کیلومتر مربع خشکی است.



۱. استان شمالی
۲.استان حیفا
۳.استان مرکزی
۴.استان تل آویو
۵. استان اورشلیم
۶.استان جنوبی




کشور اسرائیل به شش استان מחוזות محوزوت (جمع محوز) و ۱۳ بخش נפות نافوت (جمع نافا) تقسیم می‌شود:
۱. استان اورشلیم (محوز یروشالایم)

• مرکز استان: اورشلیم

۲.استان شمالی (محوز هاطزافون)

• مرکز استان: نازارث
• بخش‌ها:
  • زفات
  • کینرت
  • ییزرئل
  • آکو
  • گولان

۳. استان حیفا (محوز حیفا)

• مرکز استان: حیفا
• بخش‌ها:
  • حیفا
  • هادرا

۴.استان مرکزی (محوز هامرکز)

• مرکز استان:راملا
• بخش‌ها:
  • شارون
  • پتاه
  • راملا
  • رهووت

۵.استان تل آویو (محوز تل آویو)

• مرکز استان: تل آویو

۶.استان جنوبی

• مرکز استان: بئرشبع
• بخش‌ها:
  • آشقلون
  • برشوه‌

شهرهای مهم اسرائیل

• حیفا
• اورشلیم (بیت‌المقدس)
• تل‌آویو
• زخرون
• کفر قاسم
• بئرشبع
• ایلات

پایان بخش اول
امیدوارم که از خوندنش لذت برده باشید.
یاحق

نقشه ی طبیعی اسرائیل!

نقشه ی طبیعی اسرائیل!

تاریخ تشکیل دولت اسرائیل!

تاریخ تشکیل دولت اسرائیل!

قبل از تشکیل دولت اسرائیل

انام قوم یهود (بنی اسرائیل) به معنی فرزندان اسرائیل است.

شکل گیری صهیونیسم تا تشکیل دولت اسرائیل

ایجاد جنبش صهیونیسم موجب موج دوم مهاجرت به خاور میانه شد (۱۹۰۴ - ۱۹۱۴) و بیش از ۴۰۰۰۰ یهودی به آن سرزمین مهاجرت کردند. در سال ۱۹۱۷ وزیر خارجه بریتانیا آرتور جی بالفور اعلامیه مشهوری را منتشر کرد که از در نظر گرفتن فلسطین به عنوان سرزمینی برای یهودی‌ها پشتیبانی شده بود. در ۱۹۲۰ فلسطین به‌عنوان عضوی از جامعه ملل تحت قیمومیت بریتانیا پذیرفته شد. مهاجرت یهودیان در موج سوم (۱۹۱۹ - ۱۹۲۳) و چهارم (۱۹۲۴ - ۱۹۲۹) پس از جنگ اول جهانی ادامه یافت. در شورش اعراب در ۱۹۲۹ در فلسطین، ۱۳۳ یهودی و از جمله ۶۷ نفر در هبرون کشته شدند. در پایان جنگ دوم جهانی، جمعیت یهودیان در فلسطین بیش از ۶۰۰۰۰۰ نفر بود. در سال ۱۹۳۹ ، بریتانیا «نامه سفید (گزارش دولت) سال ۱۹۳۹» خود را منتشر نمود و در آن مهاجرت یهودیان و خرید زمین توسط آن‌ها را محدود نمود که شاید علت آن شورش‌های اعراب در فاصله سالهای ۱۹۳۶ - ۱۹۳۹ بوده‌است. از دیدگاه انجمن‌های یهودی و صهیونیست‌ها، این «نامه سفید» خیانت به اعلامیه ۱۹۱۷ بالفور بود. ضمن آنکه اعراب نیز از این تصمیم راضی نبودند و خواهان توقف کامل مهاجرت یهودیان به این سرزمین بودند. اما این «نامه سفید» خط دهنده سیاست بریتانیا تا انتهای دوران قیمومیت بر آن سرزمین بود. برحسب طرح تقسیم ارائه‌شده توسط سازمان ملل قرار بر این بود که این منطقه بین اعراب و یهودیان بطور مساوی تقسیم گردد و بیت‌المقدس(اورشلیم) نیز محدودهٔ تحت نظارت سازمان ملل قرار گیرد، تا از ایجاد برخورد جلوگیری شود. اما یهودی‌ها به طرح قانع نبودند و مناطق دیگری را نیز به اشغال درآورده و ضمیمه خاک خود کردند. اعراب نیز با تشکیل حاکمیتی یهودی به هر نحو مخالف بودند و مخالفت خود را اعلام کردند.

بعد از تشکیل دولت اسرائیل

در سال ۱۹۴۸ م. با اشغال قسمت اعظمی از فلسطین در محل باستانی کشور پادشاهی مکابیز، دولت اسرائیل در آسیای غربی در مشرق مدیترانه تشکیل گردید. مساحت آن ۲۱۰۰۰ کیلومتر مربع و جمعیت آن ۳۶۹۰۰۰۰ تن است. پایتخت آن شهر تل آویو و شهرهای عمده آن اورشلیم و حیفا (بندر مهم) است. طبق قانون کنِسِت بنا بوده‌است، پایتخت این کشور به اورشلیم منتقل شود و سفارتخانه‌های خارجی نیز به آنجا برود، اما تا کنون فقط ایالات متحده آمریکا این تصمیم را به رسمیت شناخته‌است و مرکز نمایندگی اصلی خود را به اورشلیم منتقل کرده‌است و عملا هنوز تل آویو پایتخت است.

پیامد اعلام استقلال

در پی اعلام استقلال اسرائیل خشونت بین اعراب و یهودیان بالا گرفت. به زودی ارتش‌های مصر، سوریه، اردن، عراق، و لبنان وارد شدند و مرحله دوم جنگ استقلال اسرائیل آغاز شد. پس از اولین آتش‌بس در ژوئن ۱۹۴۸ گروهک‌های مسلح یهودی در نیروهای دفاعی اسرائیل ادغام شدند. پس از ادامه درگیری‌ها و تا سال ۱۹۴۹ اسرائیل به تدریج نیروهای عرب را عقب راند. پس از عقد آتش‌بس‌های جداگانه با نیروی‌های درگیر اسرائیل موفق به اشغال ۲۶٪ بیشتر از اراضی قلمرو فلسطینی شد. بقیه فلسطین را اردن (کرانه باختری) و مصر (نوار غزه) اشغال کردند.
اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی نخستین کشوری بود که پس از اعلام استقلال اسرائیل آن را به رسمیت شناخت. در جریان جنگ استقلال اسرائیل و در حالی که ارتش‌های هفت کشور عربی به اسرائیل حمله برده بودند تا این کشور را نابود کنند، تنها کشوری که حاضر شد به اسرائیل اسلحه بفروشد دولت سوسیالیستی چکسلواکی بود. ایالات متحده آمریکا در دهه اول استقلال اسرائیل روابط سردی با این کشور داشت و ارسال اسلحه به اسرائیل را ممنوع ساخته بود. از این رو اسرائیل با دولت فرانسه پیمان دوستی بست و بیشترین سلاحها و وسائل نظامی مورد نیاز ارتش اسرائیل از کشور فرانسه خریداری می شد.
شمار زیادی از اعراب محلی در جریان درگیری‌ها آواره شدند. بسیاری از آنان هنگام پیشروی نیروهای اسرائیلی قهراً اخراج شدند و تا به امروز هم علی‌رغم نظر جامعه بین‌المللی و قطعنامه‌های مکرر سازمان ملل اجازه بازگشت پیدا نکرده‌اند. شمار پایانی آوارگان ۷۱۱٬۰۰۰ نفر تخمین زده می‌شود. از طرفی جمعیت یهودی کشورهای عربی زیر نگاه شکاک دولت و باقی مردم این کشورها قرار گرفت. در سال‌های پسین ۶۰۰٬۰۰۰ یهودی کشورهای عربی را به قصد اسرائیل ترک کردند.

پایان بخش دوم

نظام سیاسی اسرائیل

نظام سیاسی اسرائیل

نظام سیاسی

در اسرائیل احزاب بازیگران اصلی در صحنه سیاسی هستند،این احزابند که تعیین کننده نوع زندگی، جهت گیری‌های سیاسی و اجتماعی در اسرائیل هستند.
احزاب اصلی اسرائیل اغلب سال‌ها پیش از تأسیس دولت به وجود آمده‌اند، بارها دچار ائتلاف و انشعاب شده‌اند که این ائتلاف و انشعاب‌ها تا کنون نیز ادامه دارد.
در اسرائیل هر حزبی که موجودیت دولت یهود را به رسمیت بشناسد حق فعالیت سیاسی دارد و هر حزبی که بیش از نیمی از کنست را در دست گیرد می‌تواند کابینه را تشکیل دهد و در غیر این صورت با ائتلاف با احزاب دیگر کابینه تشکیل می‌شود، نخست وزیر با رای مستقیم مردم تعیین می‌شود و ریاست جمهوری که پستی کاملاً تشریفاتی است از سوی کنست و برای مدت ۵ سال انتخاب می‌گردد.

احزاب کلیدی

در اسرائیل احزاب بازیگران اصلی در صحنه سیاسی هستند،این احزابند که تعیین کننده نوع زندگی، جهت گیری‌های سیاسی و اجتماعی در اسرائیل هستند.
احزاب اصلی اسرائیل اغلب سال‌ها پیش از تأسیس دولت به وجود آمده‌اند، بارها دچار ائتلاف و انشعاب شده‌اند که این ائتلاف و انشعاب‌ها تا کنون نیز ادامه دارد.
در اسرائیل هر حزبی که موجودیت دولت یهود را به رسمیت بشناسد حق فعالیت سیاسی دارد و هر حزبی که بیش از نیمی از کنست را در دست گیرد می‌تواند کابینه را تشکیل دهد و در غیر این صورت با ائتلاف با احزاب دیگر کابینه تشکیل می‌شود، نخست وزیر با رای مستقیم مردم تعیین می‌شود و ریاست جمهوری که پستی کاملاً تشریفاتی است از سوی کنست و برای مدت ۵ سال انتخاب می‌گردد.

احزاب کلیدی

• حزب کارگر: در سال ۱۹۳۰ حزب ماپای با ادغام دو حزب قدیمی کارگری تشکیل شد و در همان دهه به حزب مسلط در عرصه سیاسی این کشور بدل شد و در سال ۱۹۶۵ ماپای با ائتلاف با حزب رافی حزب کارگر را تشکیل داد،حزب مپای و بعدها کارگر از سال ۱۹۴۸ تا ۱۹۷۷ به صورت ممتد حزب حاکم اسرائیل بود و افراد سرشناسی چون بن گوریون،شیمون پرز،اسحاق رابین از اعضای این حزب بودند. تعلقات ناسیونالیستی در حزب کارگر شدید نیست،این حزب طرفدار جدایی دین از سیاست و حزبی سکولار است.

• حزب لیکود: یکی از احزاب ناسیونالیست افراط گرای اسرائیل است، در گذشته با نام هروت(آزادی) فعالیت می‌کرده و در سال‌های ۱۹۲۰ تا ۱۹۳۰ در روسیه ایجاد گردیده. این حزب در ابتدا طرفدار تشکیل دولت در دو سوی رود اردن بود و اندک اندک نظریاتش تعدیل یافت و امروزه از تشکیل دولت فلسطینی فقط در ۵۰ درصد کرانه باختری حمایت می‌کند.

• حزب مفدال: در سال ۱۹۵۵ و از ائتلاف دو حزب میزراهی و اتحادیه کارگران مذهبی حزب مفدال با گرایش ملی-مذهبی ایجاد شد، مفدال دارای گرایشات مذهبی و ناسیونالیستی است،این حزب در اکثر دولت‌های ائتلافی اسرائیل حضور داشته و به عنوان یک حزب سیاسی شریک دولت شناخته می‌شود.

• حزب آگودات اسرائیل: حزب آگودات(اتحاد) نام تشکیلاتی از خاخام‌های ارتدکس آلمانی است که در ۱۹۱۲ در لهستان و لیتوانی با هدف مخالفت با مرام صهیونیسم شکل گرفت و ضمن مردود دانستن تلاش برای تأسیس دولت یهود در فلسطین این اقدام را نوعی بدعت گزاری در دین یهود اعلام کرد. آگودات اسرائیل تعلقات ناسیونالیستی خاصی ندارد ولی به شدت خواستار رعایت احکام مذهبی یهود است.

• حزب شاس: این حزب در ۱۹۸۴ توسط یک خاخام سیاسی به نام آریه دری تأسیس شد و یکی دیگر از احزاب مذهبی اسرائیل است، تعلقات ناسیونالیستی خاصی ندارد و بیشتر در پی اجرای قوانین دین یهود در جامعه و گرفتن امتیاز برای مدارس دینی و طلاب است.

• حزب مرتز: از اتحاد ۳ حزب کوچک‌تر به نام‌های راز، ماپام و شینویی به وجود آمد. مرتز طرفدار سرسخت آزادی مذهبی است و بر تکثرگرایی در جامعه اسرائیل تاکید دارد و از این رو در جامعه اسرائیل قطب مخالف شاس محسوب می‌شود.

• احزاب عرب: در اسرائیل ۳ حزب عرب نیز فعالیت می‌کنند که متناسب با جمعیت هوادار خود،نمایندگانی به کنست می‌فرستند.

سیاست خارجی

سیاست خارجی

سیاست خارجی

در حال حاضر بیش از صدو شصت کشور جهان، اسرائیل را به رسمیت می‌شناسند و با این کشور روابط کامل دیپلماتیک دارند. [۶] اسرائیل عضو رسمی سازمان ملل متحد است.
دولت ایران به ریاست محمد ساعد مراغه‌ای در ۲۳ اسفند ۱۳۲۸ اسرائیل را به طور دوفاکتو به رسمیت شناخت و سرکنسولگری خود را در اورشلیم دایر کرد[۷] اما محمد مصدق در ۱۵ تیر ۱۳۳۰ شناسایی اسرائیل را پس گرفت[۸]. در بازیهای آسیایی 1970 تهران، از نمایندگان اسرائیل دعوت به عمل نیامد.[۹] پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران در سال ۵۷ روابط ایران و اسرائیل به کلی قطع شد و دیپلماتهای اسرائیلی، با کمک سفارت امریکا و با پاسپورت جعلی آمریکایی، از ایران فرار کردند.[۱۰] هم اکنون ایران به همراه برخی از کشورهای عربی و اسلامی (به جز مصر، اردن و مراکش) این کشور را به رسمیت نمی‌شناسند و در رسانه‌های عمومی از این کشور با عنوان «سرزمین‌های اشغالی» یا «فلسطین اشغالی» یاد کرده و دولت آن را رژیم اشغالگر قدس می‌نامند.
بودجه سالیانه اسرائیل امروز از ۶۶ میلیارد دلار فراتر میرود، از سال ۱۹۸۵، آمریکا سالانه در حدود ۳ میلیارد دلار به اسرائیل کمک کرده است. از سال ۱۹۷۶، اسرائیل بیشترین مقدار کمک‌های خارجی سالانهٔ آمریکا را دریافت کرده است. بعلاوه پس از جنگ جهانی دوم آمریکا در مجموع بیشترین کمک‌های مالی را به اسرائیل ارائه داده است.[۱۱] کمکهای مالی آمریکا قرار است از سال ۲۰۰۸ به تدریج افزایش یابد و حداکثر به ۳٫۱ میلیارد دلار در سال برسد، بااینهمه کمک ۳٫۱ میلیاردی آمریکا، بخش کوچکی از بودجه سالیانه ۶۶ میلیارد دلاری اسرائیل را تشکیل می‌دهد.
منتقدان اسرائیل ادعا می‌کنند که این کمک‌ها از ابتدای آغاز آن (۱۹۴۹) تا به حال ، به ۱۰۸ میلیارد دلار بالغ شده‌است که آی‌پک (کمیته روابط عمومی آمریکایی اسرائیلی) نقش مهمی در جمع‌آوری این کمک‌ها داشته‌است.[۱۲][بهبود منبع]
اما از سوی دیگر مدافعان اسرائیل از جمله کمیته روابط عمومی آمریکایی اسرائیلی[۱۳] مدعی هستند که ارقامی همچون کمک ۱۰۸ میلیارد دلار کمک از آغاز تشکیل اسرائیل تاکنون، آماری نیست که موجب سازندگی و آبادانی و حاصل پیشرفتهای گسترده یک کشور درگیر جنگ در زمینه‌های مختلف بوده باشد، بلکه تلاش خود ملت و ابتکار و میهن پرستی و سخت کوشی مردمان آن عامل دستاوردهای گسترده علمی، صنعتی، کشاورزی، بهداشتی، پزشکی، هنری و ادبی آن بوده است.[۱۳]
گفتنی است که امروزه اسرائیل به نسبت جمعیت خود دارای صادرات قابل توجهی است و تکنولوژی و محصولاتی با تکنولوژی بالا را حتی به کشورهای ایالات متحده آمریکا و کشورهای بزرگی چون هند[۱۴] و چین[۱۵] صادر می کند.

پایان بخش سوم

مردم


در آمارهای رسمی در دهه ۵۰ میلادی نسبت جمهیت یهودیان به غیر یهودیان در کشور اسرائیل درست برعکس یعنی ٪۸۰ عرب و ٪۲۰ یهودی بوده‌است ولی در اثر سیاست اخراج اجباری اعراب از سرزمین مادری‌شان و وضع قانون ممانعت از بازگشت این آوارگان و از سوی دیگر پذیرفتن فقط یهودیان به عنوان مهاجر به اسرائیل، امروز این آمار وارونه گشته‌است.
عبری زبان رسمی و اصلی کشور اسرائیل است. زبان رسمی دوم عربی است که توسط اقلیت عرب بدان تکلم می‌شود. دیگر زبان‌های رایج دیگر در اسرائیل عبارت‌اند از: انگلیسی، روسی، ییدی (زبان عبری رایج میان یهودیان روسیه‌، لهستان و آلمان که مخلوطی از آلمانی و عبری است) و همچنین زبان رومانیایی.


آزادی‌های اجتماعی و رسانه‌ای

کشور اسرائیل از لحاظ آزادی‌های اجتماعی و روند دمکراسی پیشروترین کشور در منطقه خاورمیانه محسوب می‌شود.[۱۶]
تمامی جراید اسرائیلی مستقل هستند. سازمان گزارشگران بدون مرز، که یک سازمان بین المللی دفاع از مطبوعات است، در گزارشی که در سال ۲۰۰۵ منتشر کرد، رسانه‌های اسرائیلی را «مقتدر و مستقل» خواند اما افزود ارتش اسرائیل به کرات مانع فعالیت روزنامه نگاران فلسطینی و خارجی شده‌است.
قابل ذکر است متن تمام روزنامه‌های فلسطینی قبل از چاپ باید توسط مقامات اسرائیلی مورد بازبینی قرار گیرد. [۱۶]


پایان بخش چهارم

توان نظامی اسرائیل!

توان نظامی اسرائیل!

نیروهای مسلح

نیروهای مسلح اسرائیل (که اسم مخفف آن در عبری Tzahal) به معنی نیروهای دفاع اسرائیل است متشکل از سه نیروی زمینی، هوایی و دریایی است.
توانایی هسته‌ای


قدرت هسته‌ای اسرائیل بر سه اصل خدشه ناپذیر بنا شده‌است: ابهام در این مسئله به عنوان استراتژی اصلی،سانسور آن به عنوان امری غیر قابل اجتناب و تابو بودن آن به مثابه رفتار اجتماعی مردم اسرائیل،این سه اصل نه تنها موجب پیچیدگی و تقویت در پنهان کاری شده بلکه هر بحثی در ملا عام را منتفی می‌دارد.
از میان کشورهای جهان که دارای سلاح هسته‌ای هستند اسرائیل بیشترین عدم صراحت و پنهان کاری را به خرج می‌دهد،تل‌آویو حتی به مسائل افشا شده توسط موردخای وانونو اعتراف نکرد،برخی از محققان (نظیر آونر کهن) در نتیجه‌گیری از این رفتار دولت اسرائیل این ابهام و پنهان‌کاری را به سلاح‌های شیمیایی و بیولوژیک نیز گسترش می‌دهند.[نیازمند منبع]


پایان بخش پنجم

جنگ‌های اسرائیل!

جنگ‌های اسرائیل!

جنگ‌ها

• جنگ ۱۹۴۸
• جنگ کانال سوئز
• جنگ شش روزه (۱۹۶۷ میلادی-۱۳۴۶هجری شمسی)
• جنگ اصطکاک
• جنگ یوم کیپور
• جنگ لبنان (۱۹۸۲میلادی)
• جنگ اسرائیل و حزب‌الله لبنان (۲۰۰۶میلادی-۱۳۸۵هجری شمسی)
• درگیری‌های پراکنده با سوریه، لبنان و فلسطینیان

اسرائیل در حال حاضر درگیر نزاع با فلسطینیان در سرزمین‌هایشان است. سرزمین‌هایی که از بعد از جنگ ۶ روزه ۱۹۶۷ به اشغال اسرائیل درآمده‌است و این به رغم امضا قرارداد اسلو در ۱۳ سپتامبر ۱۹۹۳، می‌باشد.
فلسطینیان خواستار آنند که نوار غزه و کرانه باختری رود اردن که به ترتیب در غرب و شرق اسرائیل قرار دارند، طبق طرح تقسیم سازمان ملل به یک کشور مستقل (و ترجیحاً به‌هم‌پیوسته‌) تبدیل شود.
مذاکرات، تهدیدات و جنگ‌های هر از چند یک بار میان اسرائیل با سوریه و لبنان در جهت رسیدن به نقطه ثبات هنوز به نتیجه‌ای نرسیده‌است.


پایان بخش ششم

پیمان نامه‌ها و قطعنامه‌های اسرائیل!

پیمان نامه‌ها و قطعنامه‌های اسرائیل!

نیروهای دفاعی و امنیتی اسرائیل (تزاحال)

نیروهای دفاعی و امنیتی اسرائیل (تزاحال)

نیروهای سه‌گانه ارتش اسرائیل: نیروی زمینی اسرائیل | نیروی هوایی اسرائیل | نیروی دریایی اسرائیل

نیروهای امنیتی اسرائیل: سازمان اطلاعات و وظایف ویژه (موساد) | سازمان ضداطلاعات ارتش اسرائیل (آماد) | سازمان اطلاعات و امنیت داخلی (شاباک) | پلیس اسرائیل | پلیس مرزی اسرائیل

>>>نیروی زمینی اسرائیل

نیروی زمینی اسرائیل، (در عبری: צבא ההגנה לישראל) که اسم مخفف آن در عبری تزاحال می‌باشد، بخشی از نیروهای دفاعی اسرائیل است. نیروی زمینی ارتش اسرائیل زیر نظر ستاد کل نیروهای دفاعی اسرائیل فعالیت می‌کند. همینک فرمانده کنونی نیروی زمینی ارتش اسرائیل برعهده آلوف بنیامین گانتز است.
نیروی زمینی به همراه نیروی هوایی اسرائیل و نیروی دریایی اسرائیل وظیفهٔ «حفظ کیان و استقلال کشور اسرائیل و عقیم‌کردن تلاش‌های دشمنان آن در مختل‌کردن روال عادی زندگی در داخل کشور» را بر عهده دارند.[۱][۲]

>>>نیروی هوایی اسرائیل

نیروی هوایی اسرائیل، (در عبری: זרוע האויר והחלל) که اسم مخفف آن در عبری هِل آویر می‌باشد، یکی از بخش‌های ارتش اسرائیل میباشد. نیروی هوایی ارتش اسرائیل بیش از یک هزار جنگنده در اختیار دارد. نیروی هوایی ارتش اسرائیل زیر نظر ستاد کل نیروهای دفاعی اسرائیل فعالیت می‌کند. همینک فرمانده کنونی نیروی هوایی ارتش اسرائیل برعهده آلوف الایزر اشکدی است.
نیروی هوایی به همراه نیروی زمینی اسرائیل و نیروی دریایی اسرائیل وظیفهٔ «حفظ کیان و استقلال کشور اسرائیل و عقیم‌کردن تلاش‌های دشمنان آن در مختل‌کردن روال عادی زندگی در داخل کشور» را بر عهده دارند.[۱][۲]
>>ستاد نیروی هوایی

ستاد نیروی هوایی ارتش اسرائیل در وزارت دفاع اسرائیل در شهر تل‌آویو قراردارد. این ستاد به شش زیرگروه تقسیم می‌شود که در صدر هر یک از گروه‌های شش گانه، فرمانده‌ای با رتبه نظامی سرهنگ تمام قرار دارد. هر یک از این فرماندهان مستقیما زیر نظر فرمانده کل نیروی هوایی فعالیت می‌کنند.[۳]
این شش گروه[۴] عبارتند از:

• واحد رئیس ستاد هوایی، که مسئول ساختار نیروی هوایی ارتش است و بر فعالیت‌های کلی نیرو نظارت دارد.
• واحد هوایی، که مسئول عملیات هوایی، آموزش و مانورهای منظم نیرو می‌باشد. - واحد هوایی هلیکوپترها، که مسئول سیاست پروازی سیستم‌های هلیکوپترهاست.
• واحد اطلاعات، که آگاهی‌های لازم را برای عملیات هوایی ترسیم و تدوین می‌کند، و نیز در ترسیم اطلاعات کلی نظامی نقش موثر دارد.
• واحد تجهیزات، که مسئول امور لجستیک و تولید سیستم‌های مختلف برای نیروی هوایی و انبارداری قطعات مورد نیاز برای تجهیزات مورد استفاده می‌باشد.
• واحد نیروی انسانی، که مسئول اداره، حمایت و گسترش نیروی انسانی در نیروی هوایی اسرائیل است.

>>هواپیماها


جنگنده‌ها

• اف-۱۶ فایتینگ فالکن (شاهین رزمنده) (محصول ایالات متحده آمریکا)
• اف-۴ فانتوم (شبح سیاه) (محصول ایالات متحده آمریکا)
• اف-۲۲ (محصول ایالات متحده آمریکا)
• اف-۱۵ ایگل (عقاب) (محصول ایالات متحده آمریکا)
• میراژ (سراب) (محصول فرانسه)
• اسپیت‌فایر (محصول انگلیس)
• کفیر (بچه شیر) (محصول صنایع دفاعی اسرائیل)
• نشیر (عقاب) (محصول صنایع دفاعی اسرائیل)
• لاوی (شیر جوان) (محصول صنایع دفاعی اسرائیل)

بالگرد‌ها

• بالگردهای آپاچی (محصول ایالات متحده آمریکا)
• بالگردهای کبرا (محصول ایالات متحده آمریکا)
• بالگردهای سی هاوک
• بالگردهای بلک هاوک
• بالگردهای پردیتور
• بالگردهای سیکورسکی

پایگاه‌ها

• فرودگاه بین‌المللی بن گوریون (پادگان نیروی هوایی ۲۷)
• پایگاه هوایی حتسریم (پادگان نیروی هوایی ۶)
• پایگاه هوایی حاتسور (بال ۴)
• پایگاه هوایی رامون (بال ۲۵)
• پایگاه هوایی نواتیم (بال ۲۸)
• پایگاه هوایی پالماخیم (پادگان نیروی هوایی ۳۰)
• پایگاه هوایی رمت داوید (بال ۱)
• پایگاه هوایی دوو (بال ۱۵)
• فرودگاه بین‌المللی حیفا
• پایگاه هوایی عوودا (پادگان نیروی هوایی ۱۰)
• پایگاه هوایی سدوت میخا
• پایگاه هوایی تل نوف (پادگان نیروی هوایی ۸)

>>>نیروی دریایی اسرائیل


نیروی دریایی اسرائیل، (در عبری: חיל הים הישראלי) بخش مهمی از نیروهای دفاعی اسرائیل می‌باشد که در دریای مدیترانه، خلیج ایلات، دریای احمر و کانال سوئز حضور دارد. نیروی زمینی ارتش اسرائیل زیر نظر ستاد کل نیروهای دفاعی اسرائیل فعالیت می‌کند. همینک فرمانده کنونی نیروی زمینی ارتش اسرائیل برعهده آلوف داوید بن بعشاط است. نیروی دریایی ارتش اسرائیل دارای هشت پایگاه دریایی لجستیک و عملیات در این کشور است.
نیروی دریایی به همراه نیروی زمینی اسرائیل و نیروی هوایی اسرائیل وظیفهٔ «حفظ کیان و استقلال کشور اسرائیل و عقیم‌کردن تلاش‌های دشمنان آن در مختل‌کردن روال عادی زندگی در داخل کشور» را بر عهده دارند.[۱][۲]



>>پایگاه‌ها

• پایگاه دریایی حیفا ناوگان کشتی‌های جنگنده موشک انداز، ناوگان زیردریایی و کشتی‌های گشتی و تجسسی واحد ۹۱۴.[۳]
• پایگاه دریایی عتلیت مرکز یگان‌های کماندویی فوق ویژه شایتت ۱۳.[۳]
• پایگاه دریایی ایلات پایگاه کشتی‌های گشتی و تجسسی واحد ۹۱۵.[۳]
• پایگاه دریایی اشدود پایگاه کشتی‌های گشتی و تجسسی واحد ۹۱۶.[۳]
• پایگاه دریایی و زیردریایی آموزشی حیفا پایگاه آموزشی کشتی‌های ناوشکن، ناوچه، ناوبر و زیردریایی[۳]
• پایگاه عملیاتی ممتام (ממת"ם) پایگاه عملیاتی ارتباطات، رادار، ماهواره‌ای، شناسائی لجستیک و عملیات[۳]
• پایگاه دریایی عملیاتی پایگاه کشتی‌های جنگنده و موشک انداز[۳]
• پایگاه کل نیروهای دریایی پایگاه کل فرماندهی عملیات و لجستیک نیروهای دریایی ارتش اسرائیل - مستقر در تل‌آویو[۳]

سازمان اطلاعات و وظایف ویژه (موساد)!

سازمان اطلاعات و وظایف ویژه (موساد)!

>>>موساد




برای کشور ما که از ابتدای تأسیس تحت فشار دشمنانش قرار داشته‌است، اطلاعات به عنوان خط مقدم دفاع ضروری است و ما باید به خوبی بیاموزیم و بدانیم که در اطرافمان چه می‌گذرد.[۱]


دولت اسرائیل مأموریت گردآوری اطلاعات، تجزیه و تحلیل اطلاعات وانجام عملیات مخفیانه ویژه در خارج از خاک اسرائیل را، به عهده موساد واگذار نموده‌است. گفتنی است که دفتر اصلی موساد در تل آویو است. این مؤسسه در برآوردهای اخیر دارای ۱۲۰۰ نفر کارمند دفتری می‌باشد.[نیازمند منبع]
موساد یک سازمان کشوری است که دستورات خود را از رهبران کشور اسرائیل دریافت مینماید و هدف فعالیتهای آن، پاسخ گوئی به نیازهای متغیر اطلاعاتی و عملیاتی بوده‌است.
هویت مدیران ارشد بخش‌های داخلی موساد معمولاً جزو اسرار حکومتی تلقی می‌شود. اما هویت روسای موساد همواره اعلام می‌شود. در مارس سال ۱۹۹۶ دانی یاقوم به جای رئیس قبلی این مؤسسه شبتای شاویت که در ۱۹۹۶ استعفاء داده بود، مدیر موساد شد. همکنون (از سپتامبر ۲۰۰۲) ریاست سازمان اطلاعات و وظایف ویژه (موساد) به عهده مئیر داگان است.

>تاریخچه

بلا فاصله پس از برپائی کشور اسرائیل، داوید بن گوریون نخستین نخست وزیر اسرائیل، نظر خود را در رابطه با برپائی چهارچوب هائی کشوری برای نهادهای اطلاعاتی، که در زمان پیش از برپائی کشور اسرائیل فعال بودند، ابراز داشت. در ۷ ژوئن ۱۹۴۸ داوید بن گوریون، نخست وزیر اسرائیل، دو نفر را به ملاقات با خود فرا خواند:

• رئوبن شیلواخ (که یکی از افراد بخش سیاسی آژانس یهود بود)
• ایسر بئری (ایسر بیرنتسوایگ، ملقب به «ایسر بزرگ») که عملاً مدیریت «شای» را بعهده داشت و اخیراً جایگزین «داوید شاالتی ال» شده بود)

نتیجه اولیه این ملاقات تعیین حیطه نهادهای اطلاعاتی کشور نو پای اسرائیل بود. در نهایت به وسیله هاگانا یک سازمان سری ویژه تشکیل شد که دفتر اطلاعات موسوم به شای نام گرفت. در سال ۱۹۳۷ نیز هاگانا سازمان «موساد لیالیفی بیت» (به معنی دفتر مهاجرت) را تشکیل داد.
سازمان اطلاعات اسرائیل در سال ۱۹۵۱ وقتی که برای اولین بار به صورت رسمی اعلام موجودیت کرد، این اسم را داشت و شبکهٔ جاسوسی آن نیز از آن زمان موساد نامیده می‌شوند.
>وظایف موساد

کشور اسرائیل مأموریت گردآوری اطلاعات، تجزیه و تحلیل اطلاعات وانجام عملیات مخفیانه ویژه در خارج از اسرائبل را، به عهده موساد واگذار نموده است.
در طی سالیان گذشته، سازمان اطلاعات و وظایف ویژه - موساد حریم وظایف خود را گسترش داده‌است. وظایف محوری موساد در زمینه‌های مشروح ذیل اعلام شده‌است:

• گرد آوری مخفیانه اطلاعات در خارج از خاک کشور اسرائیل.
• خنثی سازی تلاشهای کشورهای متخاصم برای تهیه و تولید تسلیحات غیر متعارف ویا دستیابی به آن.
• خنثی سازی عملیات تروریستی علیه اهداف اسرائیلی و یهودی درخارج از خاک اسرئیل.
• توسعه روابط مخفیانه ویژه، سیاسی و غیره، در خارج از خاک اسرائیل و حفظ این روابط.
• آوردن مهاجرین یهودی به کشور اسرائیل، از اماکنی که امکان مهاجرت یهودیان از آنجا به اسرائیل، توسط سازمانهای مهاجرتی معمولی اسرائیل، وجود ندارد.
• بدست آوردن اطلاعات استراتژیکی، سیاسی و عملی.
• انجام عملیات ویژه در خارج از خاک اسرائیل.

>بخش‌های موساد

موساد دارای ۸ بخش اصلی است. جزئیات سازمانهای داخلی، کارمندان، مراکز فعالیت و روسای آنها همگی جزو اسرار محرمانه کشور اسرائیل است.

• بخش جمع آوری اطلاعات: بزرگ‌ترین بخش موساد است و مسئولیت عملیات جاسوسی را برعهده دارد.
• بخش همکاری و اقدام سیاسی (وادات): فعالیت‌های سیاسی و همکاری با سرویس‌های اطلاعات خارجی کشورهای دوست اسرائیل را انجام می‌دهد.

اعضای کمیته وادات عبارت‌اند از اشخاص زیر:

1. مدیر سازمان اطلاعات نظامی موسوم به آمان
2. مدیر سازمان اطلاعات داخلی شین بت
3. مدیر سازمان امنیت عمومی شاباک
4. مدیر مرکز مطالعات راهبردی و برنامه‌ریزی وزارت امور خارجه (این مرکز در زمینه جاسوسی سیاسی یا دیپلماتیک تخصص دارد)
5. مدیر بخش عملیات ویژه پلیس موسوم به ماتام
6. مشاوران خصوصی نخست وزیر در امور سیاسی، نظامی، امنیتی و مبارزه با تروریسم

• بخش عملیات ویژه (متساوا): ترورهای بسیار حساس کسانی که دشمنان کیان اسرائیل تلقی می‌شوند و اقدامات شبه نظامی دقیق و پروژه‌های ربودن «افراد خاص» بر عهدهٔ آن است.
• بخش تبلیغات و ضد تبلیغات : مسئول اجرای جنگ روانی، تبلیغات و عملیات فریب می‌باشد.
• بخش تحقیقات : مسئول تولید اطلاعات نظیر گزارش‌های روزانه، خلاصه وضعیت‌های هفتگی و گزارش‌های مشروح ماهانه.
• بخش تکنولوژی : مسئول توسعه فناوری‌های پیشرفته برای پشتیبانی فنی از عملیاتهای گسترده موساد است.

>روسای موساد

• رئوبن شیلواخ (۱۹۵۲ - ۱۹۴۹)
• ایسر هرئل (۱۹۶۲ - ۱۹۵۳)
• مثیر عمیت (۱۹۶۸ - ۱۹۶۳)
• تسوی زامی (۱۹۷۴ - ۱۹۶۸)
• ایتسخاک خوفی (۱۹۸۲ - ۱۹۷۴)
• ناخوم ادمونی (۱۹۸۹ - ۱۹۸۲)
• شبتای شاویت (۱۹۹۶ - ۱۹۸۹)
• دانی یاتوم (۱۹۹۸ - ۱۹۹۶)
• افرائیم هلوی (۲۰۰۲ - ۱۹۹۸)
• مئیر داگان (تاکنون - ۲۰۰۲)

عملیات‌های موساد!

عملیات‌های موساد!

>عملیات‌های موفق

• ربودن و انتقال مخفیانه مردخای وانونو در کشور ایتالیا توسط کماندوهای ویژه موساد در سال ۱۹۸۶ به دلیل افشای اطلاعات محرمانه کشور اسرائیل مبنی بر ساخت بمب اتم در نیروگاه اتمی دیمونا. [۲]
• ترور شیخ احمد یاسین رهبر معنوی سازمان حماس در تاریخ ۲۲ مارس ۲۰۰۴. قابل ذکر است این قتل واکنش‌های جهانی را برانگیخت و در این راستا رای‌گیری برای صدور قطعنامه‌ای در شورای امنیت نیز انجام گرفت که با ۱۱ رای موافق ۳ رای ممتنع و وتوی آمریکا از تصویب باز ماند.[۳][۴]
• ترور عبدالعزیز رنتیسی رهبر جدید سازمان حماس به همراه دو تن از همراهانش، در حمله ی دیگر در کمتر از یک ماه بعد از قتل شیخ احمد یاسین. در این حادثه عده‌ای نیز زخمی شدند.[۵][۶]
• بمب گذاری در خودروی عزالدین شیخ خلیل (عضو بلندپایه حماس) در ماه سپتامبر سال ۲۰۰۴، در شهر دمشق در کشور سوریه که منجر به قتل وی و زخمی شدن ۳ تن دیگر شد. [۷] [۸]

>عملیات‌های ناموفق

شایعات و اتهامات

• موساد متهم به دخالت در بمب‌گذاری در یک خودرو در تاریخ ۱۳ دسامبر ۲۰۰۴ میلادی در دمشق می‌باشد که باعث مجروح شدن سه نفر شد. هدف از این بمب‌گذاری قتل یکی از اعضای سازمان حماس بود. مقامات اسرائیل این اتهام را رد می‌کنند. [۹]

• این سازمان در بهمن ۱۳۸۵ توسط برخی رسانه های آمریکایی و انگلیسی متهم به ترور دکتر اردشير حسن پور ،یکی از دانشمندان هسته ای ایران شد. روزنامه اسرائیلی هاآرتص حسن پور را یکی از دانشمندان بنام جهانی در زمینه الکترومغناطيس نامید. مقامات ایران گفتند که اسرائیل از اشراف اطلاعاتی قابل توجهی در ایران برخوردار نیست و ترور وی توسط موساد را تکذیب کردند و دولت اسرائیل در برابر این اتهامات سکوت کرد.حسن پور به گفته دولت ایران بر اثر گازگرفتگی در منزل جان سپرده بود.[۱۰][

سازمان اطلاعات و امنیت داخلی (شاباک)!

سازمان اطلاعات و امنیت داخلی (شاباک)!

شاباک

سازمان اطلاعات و امنیت داخلی (شاباک) (در عبری: שב"כ) نام سازمان اطلاعات و امنیتی داخلی کشور اسرائیل است. جمع آوری اطلاعات مربوط به داخل مرزهای اسرائیل و مناطق خودمختار فلسطینی و همچنین خنثی سازی فعالیت‌های تروریستی از اقدامات این سازمان مخفی اعلام شده‌است. این سازمان در فعالیتهای خود جنبه مخفیانه کار کردن را رعایت مینماید.


پایان بخش هشتم

رسانه‌های اصلی اسرائیل!

رسانه‌های اصلی اسرائیل!

>>>روزنامه‌های اصلی اسرائیل:
گلوبز | هاآرتص | ها مودیا | ها زوفه | اسرائیلی | معاریو | جروزالم پست | یاتد نیعمان | ماکور ریشون | یدیعوت اخرونوت

>>>شبکه‌های مرکزی رادیو و تلویزیون اسرائیل:
رادیو اسرائیل | رادیو گلگلتز | رادیو راشت الف | رادیو راشت بت | رادیو راشت گیمل | رادیو قلیزحل | کانال ۱ | کانال ۲ | کانال ۱۰

بعضی از روزنامه ها

بعضی از روزنامه ها

>>هاآرتص


هاآرتص یا هَ‌اَرِتض (در زبان عبری: הארץ) به معنای «سرزمین» که اشاره‌ای است به سرزمین اسرائیل.
هاآرتص قدیمی‌ترین روزنامه عبری چاپ اسرائیل است که از سال ۱۹۱۹ میلادی و حدود سی سال قبل از تشکیل کشور اسرائیل منتشر می‌شود. روزنامه‌ هاآرتص به دو زبان عبری و انگلیسی که ترجمه عبری مقالات و مطالب روزنامه‌است منتشر می‌شود. گفتنی است روزنامه هاآرتص به دلیل نوع دیدگاه، دارای خوانندگانی از سراسر جهان است. دفتر اصلی روزنامه هاآرتص در شهر تل‌آویو قرار دارد.
در مقایسه با روزنامه‌های معاریو و یدیعوت احرونوت که از شمارگان بسیار بالایی برخوردار هستند، روزنامه‌ها آرتص شمارگان پائین‌تری دارد. اما خوانندگان آن اصولا از قشر تحصیل‌کرده جامعه اسرائیل هستند. روزنامه‌ هاآرتص همچنین توجه بسیاری به مقالات هنری، اجتماعی و فرهنگی دارد.[۱][۲][۳]
دانشنامه بریتانیکا، روزنامه هاآرتص را پرنفوذترین روزنامه اسرائیلی معرفی کرده است. [۴]
روزنامه‌ هاآرتص به گرفتن مواضع چپ‌گرایانه شهرت دارد.[۵]

• وب‌گاه انگلیسی روزنامه هاآرتص

>>معاریو




معاریو (در زبان عبری: מעריב) به معنای "عصرانه" یکی از روزنامه‌های پرخواننده [نیازمند منبع]است که هر روزه به زبان عبری در اسرائیل منتشر می شود. دفتر اصلی روزنامه معاریو در شهر تل‌آویو قرار دارد.
روزنامه معاریو، یک روزنامه سیاسی است، اما به هیچ گروه خاص سیاسی تعلق و وابستگی ندارد.

>>جروزالم پست


جروزالم پست (در انگلیسی: The Jerusalem Post) به معنی اورشلیم پست نام روزنامه انگلیسی زبان در اسرائیل است که در اسرائیل و سراسر جهان خوانندگان پرشماری دارد. این روزنامه توسط یک یهودی-آمریکایی به نام گرشان آگرون در اول دسامبر ۱۹۳۲ در شهر اورشلیم با نام اولیه "فلسطین پست" پایه گذاری شد که چندی پس از تأسیس اسرائیل به نام کنونی آن تغییر نام داد.
دفتر اصلی روزنامه جروزالم پست در شهر اورشلیم قرار دارد.
روزنامه جروزالم پست در دوران تلاشهای یهودیان برای تأسیس اسرائیل به طور علنی از این اقدام، حمایت مینمود. پس از تشکیل کشور اسرائیل خطی مشی روزنامه بیشتر به سوی حزب کارگر اسرائیل متمایل بود، اما با فروش روزنامه در سال ۱۹۸۹ به سرمایه دار محافظه کار کانادایی به نام کنراد بلک و کناره گیری بسیاری از نویسندگان چپگرا از روزنامه، جروزالم پست به سوی سیاستهای محافظه کارانه حزب لیکود متمایل شد. همکنون جروزالم پست به داشتن سیاستهای میانه و تا حدودی متمایل به راست شهرت دارد. گفتنی است که در ستونهای سردبیری روزنامه، نویسندگانی از دوسوی چپ و راست سیاست اسرائیل مقالاتی را مینویسند و جروزالم پست سعی دارد تا با تکثر مقالات خود بخش وسیعی از جامعه چندصدایی اسرائیل را نمایندگی کند.
همکنون روزنامه جروزالم پست تحت مالکیت بزرگ‌ترین شرکت رسانه‌ای کانادا به نام ارتباطات کن‌وست گلوبال قرار دارد.

>>یدیعوت اخرونوت

یدیعوت اخرونوت (به عبری: ידיעות אחרונות) به معنای «آخرین اخبار»، پرخواننده‌ترین روزنامه عبری‌زبان در کشور اسرائیل است.[۱]
ساختمان مرکزی روزنامه یدیعوت اخرونوت در کلان‌شهر تل‌آویو قرار دارد.

بعضی از رادیوهای اسرائیل!

بعضی از رادیوهای اسرائیل!

>>رادیو اسرائیل



رادیو اسرائیل (در عبری: קול ישראל) نام رادیوی دولتی کشور اسرائیل است که به زبانهای مختلف برنامه پخش می‌کند. رادیو اسرائیل زیر نظر سازمان راديو و تلويزيون اسرائيل، که بر سرويسهای راديو و تلويزيون عمومی نظارت می کنند اداره می‌شود. بخش اعظم بودجه رادیو اسرائیل از طريق حق اشتراک دستگاههای گيرنده تلويزيونی تامين می شود.


>>رادیو گلگلتز



رادیو گلگلتز (در زبان عبری: גלגל"צ) رادیویی دولتی و سراسری در اسرائیل است که تحت مديريت نیروهای دفاعی اسرائیل، برنامه های ويژه موسيقی و ترافيک پخش می‌کند.[۱]


>>رادیو راشت گیمل



رادیو راشت گیمل (در زبان عبری: 'רשת ג) رادیویی دولتی و سراسری متعلق به رادیوی عمومی اسرائیل است. رادیو راشت گیمل به صورت ۲۴ ساعته به پخش موسیقی عبری، عربی و غربی می‌پردازد.


پایان بخش نهم

مهم ترین بخش!!!:دانشگاه‌های اصلی اسرائیل!!

مهم ترین بخش!!!:دانشگاه‌های اصلی اسرائیل!!

دانشگاه‌های اصلی اسرائیل!
دانشگاه بن گوریون | دانشگاه حیفا | دانشگاه مذهبی برایلان | دانشگاه عبری اورشلیم | دانشگاه تل‌آویو | دانشگاه آزاد اسرائیل | دانشگاه صنعتی اسرائیل | موسسه عالی علوم وایزمن

دانشگاه بن گوریون

دانشگاه بن گوریون

دانشگاه بن گوریون

شعار دانشگاه:
«استعداد اسرائیل در تولید علم، تحقیقات و فناوری در منطقه نگب به پرتو آزمون گذاشته خواهد شد» داوید بن گوریون

دانشگاه حیفا!

دانشگاه حیفا!


دانشگاه حیفا‏ (در عبری: אוניברסיטת חיפה) یکی از دانشگاه های اصلی کشور اسرائیل است. دانشگاه حیفا دانشگاهی دولتی است و در کنار شهر ساحلی حیفا قرار دارد.
مرکز ایران‌شناسی دانشگاه حیفا

در سال ۲۰۰۶ مرکز پژوهشی برای شناخت تاریخ و فرهنگ ایران و حوزه خلیج فارس در دانشگاه حیفا گشوده شد که ریاست آن را دکتر سولی شاهور برعهده دارد.[۱] گفتنی است که وی خود از اساتید ایرانی زاده اسرائیلی است.[۲]
همچنین در ۱۲ دسامبر ۲۰۰۷ میلادی، کتابخانه فارسی دانشگاه حیفا با نام «کتابخانه دکتر سارا سرودی» افتتاح شد. دکتر سارا سرودی استاد فرهنگ و ادبیات فارسی معاصر در دانشگاه عبری اورشلیم بود که در سال ۲۰۰۵ به دنبال یک بیماری کوتاه درگذشت و در شهر اورشلیم به خاک سپرده شد. مجموعه کتابهای شخصی وی نیز به کتابخانه وی در دانشگاه حیفا اهدا گردید.[۳]
دانشجویان و دانشکده‌ها

همکنون دانشگاه حیفا در حدود ۱۶۴۰۰ دانشجو دارد. دانشکده های دانشگاه حیفا عبارت‌اند از:

• دانشکده علوم قضایی
• دانشکده علوم انسانی
• دانشکده علوم سیاسی
• دانشکده علوم اقتصادی

دانش‌آموختگان مشهور

• سپهبد گبی اشکنازی، فرمانده ستاد کل فرماندهی و عملیات ارتش اسرائیل
• سپهبد بنیامین گانتز، فرمانده نیروی زمینی ارتش اسرائیل
• سپهبد اسحاق گرشان، فرمانده جبهه خطوط مقدم ارتش اسرائیل
• سپهبد یوآف گالانت، فرمانده جبهه جنوبی ارتش اسرائیل

دانشگاه برایلان

دانشگاه برایلان

دانشگاه برایلان

شعار «علوم امروزی و اعتقادات دینی یهود در کنار یکدیگر» پینحاس شورگین


دانشگاه برایلان (در عبری: אוניברסיטת בר-אילן) نام دانشگاهی دولتی و با گرایش مذهبی‌ در اسرائیل است که امروزه شماری از معروفترین افراد جامعه آکادمیک اسرائیل را در خودجای داده است.[۱][۲]
دانشگاه برایلان در شهر رمت گن و در حومه شهر تل‌آویو قرار دارد و به همراه دانشگاه تل‌آویو، یکی از دو دانشگاه مهم کلانشهر تل‌آویو است.
دانشگاه برایلان یکی از قدیمی ترین دانشگاه‌های اسرائیل است که پس از اعلام استقلال اسرائیل، توسط پینحاس شورگین تأسیس گردید. وی گروهی از پژوهشگران یهودی‌الاصل آمریکایی را که دارای گرایشهای مذهبی و سنتی بودند، برای اجرای این طرح به دور خود گرد آورد.
دانشجویان و دانشکده‌ها

همکنون دانشگاه دانشگاه برایلان در حدود ۲۴۵۰۰ دانشجو دارد. دانشکده‌های دانشگاه مذهبی برایلان عبارت‌اند از:

• دانشکده علوم عبری
• دانشکده علوم زندگی
• دانشکده علوم دقیق
• دانشکده علوم طبیعی
• دانشکده علوم انسانی
• دانشکده علوم یهودی
• دانشکده قانون

دانش‌آموختگان مشهور

• ایگال عمیر، دانشجوی افراطی رشته حقوق دانشگاه بارایلان که در تاریخ ۴ نوامبر ۱۹۹۴، اسحاق رابین نخست وزیر وقت اسرائیل را به دلیل امضای پیمان اسلو و به رسمیت شناختن حقوق فلسطینیان به قتل رساند.

دانشگاه عبری اورشلیم

دانشگاه عبری اورشلیم

دانشگاه عبری اورشلیم

ادامه ی دانشگاه عبری اورشلیم

ادامه ی دانشگاه عبری اورشلیم

اساتید برجسته

• شائول شاکد، بزرگ‌ترین متخصص زبان پهلوی و فرهنگ باستانی ایران در جهان[۶]
• الداد پاردو، ایران‌شناس[۷]
• امنون نتسر، ایران‌شناس و استاد تاریخ یهود.[۸]
• لوئیز گاتمان، جامعه شناس و آماردان
• مایکل رابین، علوم کامپیوتر و ریاضی‌دان
• آوی ویگدرسون،علوم کامپیوتر و ریاضی‌دان
• دانیل کاهنمن، اقتصاددان و برنده جایزه نوبل اقتصاد در سال ۲۰۰۲ میلادی[۹]
• دیوید گراس، فیزیک‌دان و برنده جایزه نوبل فیزیک در سال ۲۰۰۴ میلادی[۱۰]
• روبرت اوئمان، اقتصاددان و برنده جایزه نوبل اقتصاد در سال ۲۰۰۵ میلادی[۱۱]
• افرائیم هالوی، مدیر سابق موساد
• آهارون کاتزیر، شیمی‌دان
• گرشام شوئلم، فیلسوف و استاد عرفان یهودیت
• سرور سرودی، استاد فرهنگ و ادبیات فارسی معاصر[۱۲]
• مارتین بوبر، استاد مذاهب و فلسفه ادیان
• حییم تادمور، استاد اشورشناسی و فلسفه
• آدولف آبراهام هالوی فرائنکل، ریاضی‌دان
• جولیو راکاه، فیزیک‌دان و ریاضی‌دان
• س.ایزهار، شاعر و استاد تربیت معلم
• یهودا بوئبر، تاریخ‌دان هولوکاست
• یعقوب تالمون، تاریخ‌دان
• آموس ترسکی، روانشناس
• زیو استرنهیل، استاد علوم سیاسی
• روت لارنس، ریاضی‌دان
• یهوشا بارهیلیل، زبان‌شناس
• جرج موس، تاریخ‌دان
• دیوید آشری، استاد ادبیات باستانی یونان و رم
• ساهارون شلاه، ریاضی‌دان
• نوریت پیلد الهانین، تربیت معلم
• موردخای نیسان، جامعه شناس
• آهارون باراک، استاد قانون و رئیس سابق دیوان عالی اسرائیل
• الایزر شوئید، استاد تاریخ یهودیت
• ایهود نتزر، باستان‌شناس
• جاشوا پراویر، تاریخ‌دان
• یشایاهو لیبویتز، بیولوژیست

دانش‌آموختگان مشهور

• برندگان جایزهٔ نوبل: دیوید گراس، دانیل کاهنمن، هارون سیشانوور و افرام هرشکو
• رئیس‌جمهوران اسرائیل: یتسحاق ناوون و موشه کتساو
• نخست‌وزیران اسرائیل: ایهود باراک، آریل شارون، ایهود اولمرت

دانشگاه تل‌آویو

دانشگاه تل‌آویو

دانشگاه تل‌آویو

دانشگاه آزاد اسرائیل

دانشگاه آزاد اسرائیل

دانشگاه آزاد اسرائیل

دانشگاه آزاد اسرائیل (در عبری: האוניברסיטה הפתוחה) دانشگاهی دولتی است که مرکز آن در شهر رعانانا در کشور اسرائیل واقع شده‌است.
دانشگاه آزاد از سال‌ها پیش در اسرائیل برپا گردیده و دانشجویان آن از طریق مکاتبه به تحصیل علم مشغول هستند. این دانشگاه هم اکنون حدود ۳۰ هزار نفر در سراسر کشور دانشجو دارد که در رشته‌های گوناگون از تاریخ تا علوم مشغول تحصیل هستند.
با وجود آنکه شرائط ورود به این دانشگاه بسیار آسان است، سطح تحصیل در آن دارای استاندارد بالائی میباشد[نیازمند منبع] و فرصت مناسبی در اختیار شهروندانی قرار می‌دهد که خواهان ادامه تحصیل و دانش‌اندوزی هستند، ولی به علت کمبود امکانات مالی واز آنجا که ناچار هستند در ساعات روز به کاربپردازند و یا سطح نمرات آنها برای پذیرفته شدن در دانشگاههای اصلی کشور کافی نبوده‌است، نتوانسته‌اند در آن دانشگاه‌ها به تحصیل بپردازند.