مشاعره با شعر سعدی

Ekram

عضو جدید
کاربر ممتاز
تو بر سر قدر خویشتن باش و وقار
بازی و ظرافت به ندیمان بگذار
 

salvador

کاربر فعال ادبیات
کاربر ممتاز
روزگاریست که سودای تو در سر دارم

مگرم سر برود تا برود سودایت
 

maryam_22

عضو جدید
کاربر ممتاز
تا رفتنش ببينم و گفتنش بشنوم

از پاي تا به سر همه سمع و بصر شدم
 

primrose

عضو جدید
کاربر ممتاز
ما با تو ایم و با تو نه ایم اینست بوالعجب

در حلقه ایم با تو چون حلقه بر دریم
 

salvador

کاربر فعال ادبیات
کاربر ممتاز
مگر به درد دلی باز مانده‌ام یا رب

کدام دامن همت غبار من دارد
 

salvador

کاربر فعال ادبیات
کاربر ممتاز
من نظر بازگرفتن نتوانم همه عمر

از من ای خسرو خوبان تو نظر بازمگیر
 

salvador

کاربر فعال ادبیات
کاربر ممتاز
تا نپنداری که با دیگر کسم خاطر خوشست

ظاهرم با جمع و خاطر جای دیگر می‌شود
 

salvador

کاربر فعال ادبیات
کاربر ممتاز
من چه شایسته آنم که تو را خوانم و دانم

مگرم هم تو ببخشی که سزاوار تو باشم
 

siyavash51

عضو جدید
من اول روز دانستم که با شیرین درافتام

که چون فرهاد باید شست دست از جان شیرینم
 

salvador

کاربر فعال ادبیات
کاربر ممتاز
مرا زمانه ز یاران به منزلی انداخت

که راضیم به نسیمی کز آن دیار آید
 

salvador

کاربر فعال ادبیات
کاربر ممتاز
تا سر برآورد از گریبان آن نگار سنگ دل

هر لحظه از بیداد او سر در گریبان می‌برم
 

eksir

عضو جدید
کاربر ممتاز
ما را همه شب نمی‌برد خواب

ای خفته روزگار دریاب

در بادیه تشنگان بمردند

وز حله به کوفه می‌رود آب
 

Similar threads

بالا