شعر نو
- شروع کننده موضوع PostModern
- تاریخ شروع
فردا و امروز و روز بعد
هر سه بسان نماز خویش
بر تو نگاه دارم و
اینک نشان ازو
یار ملیح دل و یاور غریب
به انصافی و چشمان مشکیش
هر دو همانی است که بود و هست
یادش نمی رود از یادم و ملیح....
یادش نمی رود و نیست شادیم
راستی باز سلام...
هر سه بسان نماز خویش
بر تو نگاه دارم و
اینک نشان ازو
یار ملیح دل و یاور غریب
به انصافی و چشمان مشکیش
هر دو همانی است که بود و هست
یادش نمی رود از یادم و ملیح....
یادش نمی رود و نیست شادیم
راستی باز سلام...
بس افسوس است بر دوستان نا دوست!!!!!!!!!!!!
بس افسوس است بر دوستان نا دوست!!!!!!!!!!!!
عجب!!!
ملیحی را ز یادم نبرد تا که عاشق بازی یاران حراج غور بیماران کنم....
هر که خواهد یا علی
بسم او که نامش را فزونی بر رخ گلگون عشاق سر کویش شود
بی وفایان را ندانم کیست
هر که شاید
نامه من دست کیست؟
شعر من در دست کیست؟
یارا دگر نتوانم نگریستن نکنم....
که فراق از چشم تو مجنونم کرد...
که این را خواند؟
چه از این فهمید
تُف به روی من
به جان من که عاشق مردم و بی نمک مردم
و اشکی که می خشکد
تا برای آدم ظالم نریزد هیچ...
دیگر به یادش هم نیفتم
تا نگوید هیج از من
شاید رحیم را شناسد
شاید
یاد جنگل را گذارم پیش پای گرگ...
و در جویش شرنگ تلخ خواهم ریخت
و ساحل را به خار و خس انبار می خواهم
و دانم نه یاد من و هیچ نشانی از سر کویش نخواهد ماند
به جایی دور
نه ملیحی بود
نه ... ی
یاد نباد آن بی وفای بی ...
که من هنوز تنهای تنهایم
تا خدا داند...
با باد خواهم رفت
و شادم چون
رفیقی دارم که نامش را همی گویند هو
خدا را من گهی گویم
و تنهایم
شاد
بس افسوس است بر دوستان نا دوست!!!!!!!!!!!!
عجب!!!
ملیحی را ز یادم نبرد تا که عاشق بازی یاران حراج غور بیماران کنم....
هر که خواهد یا علی
بسم او که نامش را فزونی بر رخ گلگون عشاق سر کویش شود
بی وفایان را ندانم کیست
هر که شاید
نامه من دست کیست؟
شعر من در دست کیست؟
یارا دگر نتوانم نگریستن نکنم....
که فراق از چشم تو مجنونم کرد...
که این را خواند؟
چه از این فهمید
تُف به روی من
به جان من که عاشق مردم و بی نمک مردم
و اشکی که می خشکد
تا برای آدم ظالم نریزد هیچ...
دیگر به یادش هم نیفتم
تا نگوید هیج از من
شاید رحیم را شناسد
شاید
یاد جنگل را گذارم پیش پای گرگ...
و در جویش شرنگ تلخ خواهم ریخت
و ساحل را به خار و خس انبار می خواهم
و دانم نه یاد من و هیچ نشانی از سر کویش نخواهد ماند
به جایی دور
نه ملیحی بود
نه ... ی
یاد نباد آن بی وفای بی ...
که من هنوز تنهای تنهایم
تا خدا داند...
با باد خواهم رفت
و شادم چون
رفیقی دارم که نامش را همی گویند هو
خدا را من گهی گویم
و تنهایم
شاد
melika
عضو جدید
دردهاي من جامه نيستند تا ز تن در آورم
چامه و چكامه نيستند تا به رشته سخن درآورم
نعره نيستند تا ز ناي جان برآورم
دردهاي من نگفتني
دردهاي من نهفتني است
دردهاي من گرچه مثل درد مردم زمانه نيست
درد مردم زمانه است
مردمي كه چين پوستينشان
مردمي كه رنگ روي آستينشان
مردمي كه نامهايشان
جلد كهنه شناسنامه هايشان درد مي كند
من ولي تمام استخوان بودنم
لحظه هاي ساده سرودنم
درد مي كند
انحناي روح من
شانه هاي خسته غرور من
تكيه گاه بي پناهي دلم شكسته است
كتف گريه هاي بي بهانه ام
بازوان حس شاعرانه ام
زخم خورده است
دردهاي پوستي كجا ، دردهاي دوستي كجا
اين سماجت عجيب
پافشاري شگفت دردهاست
دردهاي آشنا
دردهاي بومي غريب
دردهاي خانگي،دردهاي كهنه لجوج
اولين فلم حرف حرف درد را بر دلم نوشته است
دست سرنوشت
خون درد را با گلم سرشته است
پس چگونه سرنوشت ناگزير خويش را رها كنم
درد رنگ و بوي غنچه دل است
پس چگونه من رنگ و بوي غنچه را
ز برگ هاي تو به توي آن جدا كنم.
دفتر مرا دست درد ميزند ورق
شعرهاي تازه مرا درد گفته است
درد هم شنفته است
پس در اين ميانه من از چه حرف مي زنم
درد حرف نيست
نام ديگر من است
من چگونه خويش را صدا كنم.
چامه و چكامه نيستند تا به رشته سخن درآورم
نعره نيستند تا ز ناي جان برآورم
دردهاي من نگفتني
دردهاي من نهفتني است
دردهاي من گرچه مثل درد مردم زمانه نيست
درد مردم زمانه است
مردمي كه چين پوستينشان
مردمي كه رنگ روي آستينشان
مردمي كه نامهايشان
جلد كهنه شناسنامه هايشان درد مي كند
من ولي تمام استخوان بودنم
لحظه هاي ساده سرودنم
درد مي كند
انحناي روح من
شانه هاي خسته غرور من
تكيه گاه بي پناهي دلم شكسته است
كتف گريه هاي بي بهانه ام
بازوان حس شاعرانه ام
زخم خورده است
دردهاي پوستي كجا ، دردهاي دوستي كجا
اين سماجت عجيب
پافشاري شگفت دردهاست
دردهاي آشنا
دردهاي بومي غريب
دردهاي خانگي،دردهاي كهنه لجوج
اولين فلم حرف حرف درد را بر دلم نوشته است
دست سرنوشت
خون درد را با گلم سرشته است
پس چگونه سرنوشت ناگزير خويش را رها كنم
درد رنگ و بوي غنچه دل است
پس چگونه من رنگ و بوي غنچه را
ز برگ هاي تو به توي آن جدا كنم.
دفتر مرا دست درد ميزند ورق
شعرهاي تازه مرا درد گفته است
درد هم شنفته است
پس در اين ميانه من از چه حرف مي زنم
درد حرف نيست
نام ديگر من است
من چگونه خويش را صدا كنم.
فرار کن، فرار کن،فرا تر از فرار ها...
فرار کن، فرار کن،فرا تر از فرار ها...
عاشق رهایشم
عاشق سه قوی دلفریب دل...
رهای از رهایشم
فراری قریب خود
سلام می کنم سه بار
به حال قوی دلفریب
فرار می کنم ز خود
حلال کن تو دلفریب
به عاشقی من مخند
فرار کن ز هر چه بند
که بند بند عشق من،
رهایش است به حال خود
ز من مرو، قرین من!
فرار را ز من شنو
فرار کن ز هر چه دام
ز هر چه تور
ز هر چه بند...
بیا تو هم بخوان به عشق
شنو نوای راز ها
کنون ندا می دهد
خراب دل همی کجاست...
فرار کن، فرار کن،فرا تر از فرار ها...
فرار کن، فرار کن،فرا تر از فرار ها...
عاشق رهایشم
عاشق سه قوی دلفریب دل...
رهای از رهایشم
فراری قریب خود
سلام می کنم سه بار
به حال قوی دلفریب
فرار می کنم ز خود
حلال کن تو دلفریب
به عاشقی من مخند
فرار کن ز هر چه بند
که بند بند عشق من،
رهایش است به حال خود
ز من مرو، قرین من!
فرار را ز من شنو
فرار کن ز هر چه دام
ز هر چه تور
ز هر چه بند...
بیا تو هم بخوان به عشق
شنو نوای راز ها
کنون ندا می دهد
خراب دل همی کجاست...
فرار کن، فرار کن،فرا تر از فرار ها...
حتي اگر پرواز راه آخري باشد ..
ننگ است بعد از تو مرا بال و پري باشد ....
مي خواستي در آسمان پنهان شوي اما ...
باور نكردي در پي ات چشم تري باشد
ننگ است بعد از تو مرا بال و پري باشد ....
مي خواستي در آسمان پنهان شوي اما ...
باور نكردي در پي ات چشم تري باشد
به روشنی نگاه کن
و بال ها روانه کن
همی خراب می شود
نگاه روشن فریب....
نگاه کن ستاره را
به دل نظاره کن ولی...
شکار صبح را سپار
به حالت ستاره ها
غبار می رود ز دل
به صحبت نگار من
که اوج اشک و آه من
فسانه است و آه من
قرار بود و رفت حال
به شوق رفتن که بود؟!!!
ولی سلام می کنم
به یار دلربای خود...
و بال ها روانه کن
همی خراب می شود
نگاه روشن فریب....
نگاه کن ستاره را
به دل نظاره کن ولی...
شکار صبح را سپار
به حالت ستاره ها
غبار می رود ز دل
به صحبت نگار من
که اوج اشک و آه من
فسانه است و آه من
قرار بود و رفت حال
به شوق رفتن که بود؟!!!
ولی سلام می کنم
به یار دلربای خود...
melika62
عضو جدید
كاش چون پاييز بودم
كاش چون پاييز بودم
كاش چون پاييز خاموش و ملال انگيز بودم
برگ هاي ارزوهايم يكايك زرد مي شد
افتاب ديدگانم سرد مي شد
اسمان سينه ام پردرد مي شد
ناگهان طوفان اندوهي به جانم چنگ مي زد
اشك هايم همچو باران دامنم را رنگ مي زد
وه چه زيبا بود اگر پاييز بودم
وحشي و پرشور و رنگ اميز بودم
شاعري در چشم من مي خواند شعري اسماني
در كنارم قلب عاشق شعله مي زد
در شرار اتش عشقي نهاني
نغمه من همچو اواي نسيم پر شكسته
عطر غم مي ريخت بر دل هاي خسته
پيش رويم چهره تلخ زمستان جواني
پشت سر اشوب تابستان عشقي ناگهاني
سينه ام منزلگه اندوه و دردو بدگماني
كاش چون پاييز بودم
كاش چون پاييز بودم
كاش چون پاييز خاموش و ملال انگيز بودم
برگ هاي ارزوهايم يكايك زرد مي شد
افتاب ديدگانم سرد مي شد
اسمان سينه ام پردرد مي شد
ناگهان طوفان اندوهي به جانم چنگ مي زد
اشك هايم همچو باران دامنم را رنگ مي زد
وه چه زيبا بود اگر پاييز بودم
وحشي و پرشور و رنگ اميز بودم
شاعري در چشم من مي خواند شعري اسماني
در كنارم قلب عاشق شعله مي زد
در شرار اتش عشقي نهاني
نغمه من همچو اواي نسيم پر شكسته
عطر غم مي ريخت بر دل هاي خسته
پيش رويم چهره تلخ زمستان جواني
پشت سر اشوب تابستان عشقي ناگهاني
سينه ام منزلگه اندوه و دردو بدگماني
كاش چون پاييز بودم
و پاییزم....
چون پایریزم
از حال و قال خویش دردی است در دل
و هان ای زرد گل!
چه می خوانی
هان ای بلبل!
چه می خوانی
خسته ام
دردم به دردهایم همی زاید
مرا هل!
ای درد و غم با دردهایم
ناله هایم تا به صبح
ولی باز هم دروغین است صبحش
به سان خون فرهاد است سرخیش
مرا هل!
تا رها گردم
رهایم کن
چه می گویی؟!!!!
بس است این بانگ بیمارت...
بس است...
چون پایریزم
از حال و قال خویش دردی است در دل
و هان ای زرد گل!
چه می خوانی
هان ای بلبل!
چه می خوانی
خسته ام
دردم به دردهایم همی زاید
مرا هل!
ای درد و غم با دردهایم
ناله هایم تا به صبح
ولی باز هم دروغین است صبحش
به سان خون فرهاد است سرخیش
مرا هل!
تا رها گردم
رهایم کن
چه می گویی؟!!!!
بس است این بانگ بیمارت...
بس است...
محبت در دلم دارم بسیدر دلم رانده ام هر خوار و خسی
دوستی دارم هست با من هر نفسی
برده ام یاد که دارم هوسی
------------------------------
دوستی را پاس دارو پاس داری کن ز دوستی ها
هوس شراب دارم
به سرت هوس مبادا!
که دلم بر این کویر وحشت
شرر هوا بکرده
و دلی بسان لیلا
به درون عشق بی عشق
چو حصار رنگ زایی
به درون باروانی
هوس شراب دارم
به سراغ عشق رو هم
که دل فغان و دردم
به دلت خراب دارد
به نمک به شیر و انبوه
که ملیح را کنم یاد
به دلم بسان مجنون
هوس ملیح دارم....
جای آه از مرحوم ابولقاسم حالت
جای آه از مرحوم ابولقاسم حالت
باد سرد
باغ را ویرانه کرد
بار دیگر همچو روی اهل درد
چهره باغ از جور خزان گردید زرد
گشت پاک
دامن گل چاک چاک
باغ دارد چهره ای اندوه ناک
در عزای گل که برد اند جوانی سر بخاک
ای عجب
این مناظر شد سبب
که بیاد ارم از ان عیش طرب
کاند اینجا داشتم با ان نگار نوش لب
یار بود
گل درین گلزار بود
ماه هم در بزم مشعلدار بود
ان شب از هرسو اسباب طرب در کار بود
موی او
خم شده در روی او
بیقرار افتاده در پهلوی او
بوسه میگیرد چومن
از چهره دلجوی او
ان نگار
برد تیغی را بکار
کارد ان شب نارون را زخمدار
کند اسم خویش را
بر ان برسم یادگار
سالها طی گشته از ان ماجرا
لیک زخم نارون مانده بجا
همچون ان زخمی که من دارم به دل زان بی وفا
گاهگاه
میکنم اینجا نگاه
بنم اینجا نی تویی نی گل نه ماه
گویم اینجا جای اه است اه است آه
فکر می کنم یه چیزهایی یادم رفته ولی این شعر فوق العاده زیباست
جای آه از مرحوم ابولقاسم حالت
باد سرد
باغ را ویرانه کرد
بار دیگر همچو روی اهل درد
چهره باغ از جور خزان گردید زرد
گشت پاک
دامن گل چاک چاک
باغ دارد چهره ای اندوه ناک
در عزای گل که برد اند جوانی سر بخاک
ای عجب
این مناظر شد سبب
که بیاد ارم از ان عیش طرب
کاند اینجا داشتم با ان نگار نوش لب
یار بود
گل درین گلزار بود
ماه هم در بزم مشعلدار بود
ان شب از هرسو اسباب طرب در کار بود
موی او
خم شده در روی او
بیقرار افتاده در پهلوی او
بوسه میگیرد چومن
از چهره دلجوی او
ان نگار
برد تیغی را بکار
کارد ان شب نارون را زخمدار
کند اسم خویش را
بر ان برسم یادگار
سالها طی گشته از ان ماجرا
لیک زخم نارون مانده بجا
همچون ان زخمی که من دارم به دل زان بی وفا
گاهگاه
میکنم اینجا نگاه
بنم اینجا نی تویی نی گل نه ماه
گویم اینجا جای اه است اه است آه
فکر می کنم یه چیزهایی یادم رفته ولی این شعر فوق العاده زیباست
جای نیکیست....
هوای یاران....
سر ِّ سودای دل عیاران....
خوش عجب، رنگ ندارد دل ما...
فال حافظ روی سوی حال ما...
هیچ عیار از سر غمازی نیست
رنگ برق و بوی عطر و هنر دست مبادا خالی!
بی قراری تو بود و هنر سنگ صبور
بی قرار!
از چه ارزانی ما را به گران می خواهی؟!!!
تا نبودیم، همه رنگ و ریا بود همه...
رنگ می رود از دست بهاری باید...
جای عاشق خالی
چون گران دیدمت ای دوست، رهایت کردم...
رها باش و بپر تا که چو قو باز پری...
هوای یاران....
سر ِّ سودای دل عیاران....
خوش عجب، رنگ ندارد دل ما...
فال حافظ روی سوی حال ما...
هیچ عیار از سر غمازی نیست
رنگ برق و بوی عطر و هنر دست مبادا خالی!
بی قراری تو بود و هنر سنگ صبور
بی قرار!
از چه ارزانی ما را به گران می خواهی؟!!!
تا نبودیم، همه رنگ و ریا بود همه...
رنگ می رود از دست بهاری باید...
جای عاشق خالی
چون گران دیدمت ای دوست، رهایت کردم...
رها باش و بپر تا که چو قو باز پری...
تو به من خندیدی
و نمی دانستی
من به چه دلهره از باغچه همسایه
سیب را دزدیدم
باغبان از پی من تند دوید
سیب را دست تو دید
غضب آلوده به من کرد نگاه
سیب دندان زده از دست تو افتاد به خاک
و تو رفتی و هنوز
سالهاست که در گوش من آرام آرام
خش خش گام تو تکرار کنان
می دهد آزارم
و من اندیشه کنان غرق این پندارم
که چرا خانه کوچک ما سیب نداشت...
جواب شعر سیب
من به تو خندیدم
چون که می دانستم
تو به چه دلهره از باغچه ی همسایه
سیب را دزدیدی
باغبان از پی تو تند دوید
و نمی دانستی
باغبان باغچه همسایه
پدر پیر من است
من به تو خندیدم تا که با خنده خود
پاسخ عشق تو را
خالصانه بدهم
بغض چشمان تو لیک
لرزه انداخت به اندام من و
سیب دندان زده از دست من افتاد به خاک
دل من گفت برو
چون نمی خواست که بر خاطره بسپارد
گریه ی تلخ تو را
و من رفتم و هنوز
سالهاست که در گوش من آرام آرام
حیرت و بغض نگاه تو تکرار کنان
می دهد آزارم
و من اندیشه کنان غرق این پندارم
که چه می شد اگر خانه ی کوچک ما سیب نداشت...
a young Architect
عضو جدید
متاسفانه نمي دونم شاعرش كيه
شعرش از حمید مصدقه. جوابیه اش رو کسی می دونه کی گفته؟
اندک آرامشی در واپسین ساعات روزی
پای در گریز
اندک آرامشی در فاصله روزها
تا دیروز شکل گرفته، به فراموشی سپرده نشود
و فردا به هیئت امروز فرارسد
زندگی به امواج دریا مانده است
چیزی به ساحل می برد
و چیز دیگری را می شوید
چون به سرکشی افتد
انبوه ماسه ها را با خود می برد
اما تواند بود
که تخته پاره ای نیز به ساحل آرد
تا کسی بام کلبه اش را بدان پوشد
"شاملو"
روزي ما دوباره كبوتر هايمان را پيدا خواهيم كرد
و مهرباني دست زيبايي را خواهد گرفت
روزي كه كمترين سرود بوسه است
و هر انساني
براي هر انسان
برادري هست
روزي كه ديگر درهاي خانه هايشان را نمي بندند
قفل افسانه ايست
و قلب براي زندگي بس است
روزي كه معناي هر سخن دوست داشتن است
تا تو به خاطر آخرين حرف دنبال سخن نگردي
روزي كه آهنگ هر حرف زندگيست
تا من بخاطر اخرين شعر رنج جستن قافيه نبرم
روزي كه هر لب ترانه اي است
تا كمترين سرود بوسه باشد
.....
و من آن روز را انتظار مي كشم
حتي روي كه ديگر نباشم
احمد شاملو
_____________________________________
تقديم به شاملوي بزرگ:
رفت
بي آنكه روزي را ببيند كه كمترين سرود بوسه است
رفت و هنوز
قفل واقعيتي است
كه در بر هر گشايشي مي بندد
و قلب عضله اي است كه براي زندگي بس نيست
اما هنوز آن روز را انتظار مي كشد
روزي كه دوباره كبوتر ما و ترانه لبها را و ....
هنوز انتظار مي كشد
و مهرباني دست زيبايي را خواهد گرفت
روزي كه كمترين سرود بوسه است
و هر انساني
براي هر انسان
برادري هست
روزي كه ديگر درهاي خانه هايشان را نمي بندند
قفل افسانه ايست
و قلب براي زندگي بس است
روزي كه معناي هر سخن دوست داشتن است
تا تو به خاطر آخرين حرف دنبال سخن نگردي
روزي كه آهنگ هر حرف زندگيست
تا من بخاطر اخرين شعر رنج جستن قافيه نبرم
روزي كه هر لب ترانه اي است
تا كمترين سرود بوسه باشد
.....
و من آن روز را انتظار مي كشم
حتي روي كه ديگر نباشم
احمد شاملو
_____________________________________
تقديم به شاملوي بزرگ:
رفت
بي آنكه روزي را ببيند كه كمترين سرود بوسه است
رفت و هنوز
قفل واقعيتي است
كه در بر هر گشايشي مي بندد
و قلب عضله اي است كه براي زندگي بس نيست
اما هنوز آن روز را انتظار مي كشد
روزي كه دوباره كبوتر ما و ترانه لبها را و ....
هنوز انتظار مي كشد
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
عشاق ناکام در شعر فارسی | ادبیات | 0 | |
|
شعر ویژه محرم | ادبیات | 0 | |
|
علی علیه السلام در شعر فارسی | ادبیات | 20 | |
|
شعر مازندرانی(طبری) با ترجمه | ادبیات | 1 | |
|
|
••๑۩๑۞๑۩๑ اخبار و تازه های شعر و ادبيات ๑۩๑۞๑۩๑ •• | ادبیات | 570 |