و چه رویاهایی که تباه گشت و گذشت
و چه پیوند صمیمیتهایی که به اسانی یک رشته گذشت
چه امیدی چه امید
چخ نهالی که نشاندم من و بی بر گردید
دل من میسوزد که قناریها را پر بستند
که دل پاک پرستو ها را بشکستند
و کبوتر ها را
اه کبو تر ها را ....
و چه امید عظیمی به عبث انجامید
حمید مصدق:gol: