خوبست ای دوست من!
کاش ما هم اینگونه بودیم...
باهات کاملا موافقم///
برای رسیدن به این مراحل،آدم باید اول از خودش بگذره و بعد از خیلی چیزهای دیگر..
یک نوع ریاضت نفس عجیبی میخواد...
آخرش به هیچی می رسی گاهی///گاهی هم به حقیقت مطلق///
اما میدونی بعضی دل گرفتگی ها از وابستگی ها و تعلقات دنیوی نیست!
شاید نشات از یه درد،زخم،...باشه!
اما به قول یه بنده خدایی آدم اگه رها باشه به خیلی چیزها میتونه می رسه!
اما این رها شدن گاهی سخت و غیر واقعیِ!
چون ماهیت وجودی انسان گاهی با رهایی هم خونی نداره!
دل کندن از یک سری چیزها سختِ...انگار باید اول از خودت دل بکنی!!!
باید گاهی خیلی زمان بگذره تا بتونی یاد بگیری که رها باشی////
اما به نظرم آدم اگه واقعا بتونه به اون مرحله واقعی برسه///خیلی زمان می بره!
اما سختِ
سخت
خیلی سخت ،دوست من
.
.
بگذریم...زندگی جدیدت مبارک دوست من