ماسه ها فراموشكارترین رفیقان راهند. پا به پایت می آیند، آنقدر كه گاهی سماجتشان درهمراهی، حوصله ات راسر می برد، اما كافی است تا اندک بادی بوزد، یا خرده موجی برخیزد، تا برای همیشه بروند. ما از نسل ماسه ها نیستیم، از نسل صدفهاییم، صدفهایی كه به پاس اقامتی یکروزه، تا دنیا دنیاست، صدای دریا را برای هر گوش شنوایی زمزمه میکنند...