کوچیک که بودیم چه دل های بزرگی داشتیم
اکنون که بزرگیم چه دلتنگیم...
کاش دلهامون به بزرگی بچگی بود
کاش همون کودکی بودیم که حرفهاش
رو از نگاهش می توان خوند...
کاش برای حرف زدن
نیازی به صحبت کردن نداشتیم
کاش برای حرف زدن فقط نگاه کافی بود
کاش قلبها در چهره بود
اما اکنون اگه فریاد هم بزنیم کسی نمی فهمه
و دل خوش کرده ایم که سکوت کرده ایم...
دنیا رو ببین...
بچه که بودیم از آسمون بارون می اومد
بزرگ که شدیم از چشمامون میاد!
بچه که بودیم همه چشمای خیسمون رو میدیدن
بزرگ که شدیم هیشکی نمیبینه...
بچه که بودیم راحت دلمون نمی شکست
بزرگ که شدیم خیلی آسون دلمون می شکنه...
بچه که بودیم بزرگترین آرزومون داشتن کوچیکترین چیز بود
بزرگ که شدیم کوچیکترین آرزومون داشتن بزرگترین چیزه...
بچه که بودیم آرزومون بزرگ شدن بود
بزرگ که شدیم حسرت برگشتن به بچگی رو داریم...
بچه که بودیم بچه بودیم
بزرگ که شدیم بزرگ نشدیم که هیچ, دیگه همون بچه هم نیستیم...