کامران جان! اين چه حرفيه؟ منو ناراحتي؟؟!
من فقط نگرانت هستم و حرفم اينه که نبايد حالت اينطور باشه... زندگي يه مسيره... يه مسير اجباري... بعضيها سبز ميبيننش بعضيها دالاني سياه و تاريک... بسته به نگاه آدما داره... من ميگم ما که تو راهيم، ما که بايد در مسير باشيم، چرا اين يکبار تجربهي زندگي رو با اين همه سختي و سرگرداني بگذرانيم؟
فرصتي است که داره از دست ميره و من ميدونم نبايد اينطوري باشه....