با ریتم بخونین لطفا
به سربازی روم با کوله پوشتی
به دستم داده اند یک نان خشکی
به خط کردن تراشیدم سرم را
لباس ارتشی کردن تنم را
لباس ارتشی رنگ زمین است
سزای هر جوان آخر همین است
ميدونى بَديه دنياى مجازى چيه؟
اينجا همه همدردن
همه با خنده هات ميخندن
با غصه هات غمگين ميشن
همه گوش شنوان
همه دركت ميكن
خلاصه همه هواتو دارن
ولى اگه برى
حتى يه ساعت بعد
هيچكى تو رو يادش نمياد
هيچكى دلتنگت نميشه
اینه مجازی بودن