به سویش قدمی بردار....
آتشی نمى سوزاند "ابراهیم" را و دریایى غرق نمی کند "موسى" را
کودکی مادرش او را به دست هاى "نیل" می سپارد تا برسد به خانه ی
فرعونِ تشنه به خونَش دیگری را برادرانش به چاه مى اندازند سر از خانه
ی عزیز مصر درمی آورد مکر زلیخا زندانیش می کند ، عاقبت بر تخت ملک
می نشیند از این " قِصَص " قرآنى هنوز هم نیاموختی؟ که اگر همه ی
عالم قصد ضرر رساندن به تو را داشته باشند و خدا نخواهد نمی توانند
پس به "تدبیرش" اعتماد کن به "حکمتش" دل بسپار به او " توکل " کن و
به سمت او قدمی بردار تا ده قدم آمدنش به سوى خود را تماشا کنی