ساختمان درایبورگ
وقتی به عکس‌های فضای داخلی ساختمان درایبورگ نگاه می‌کنید، شاهد آن هستید که بخش‌های درونی بنا همچون یک اسپاگتی در هم فرو رفته‌اند. این امر زیبایی بسیار جذابی را باعث شده است. در واقع تصاویر جذاب خلق شده باعث می‌شوند تا هدف اصلی این بنا که همان خلق تصاویر زیبا و بدیع است، محقق شود.
اما این چشم‌انداز از طریق روش‌های مختلفی حاصل شده است. تصویر اولیه که ترسیم شده بود چندان رضایت‌بخش نبود. این امر به خوبی در تصاویر اولیه مشهود است.
به همین دلیل است که فضای داخلی با وسواس زیادی طراحی شده و ابزار بسیار مهمی در آن به کار گرفته شده‌اند. این فضا کاملاً پویا و دینامیک است. به نظر می‌رسد هر چیزی دقیقاً سر جای خودش قرار دارد. همچنین به نظر می‌رسد که هیچ قطعه‌ای و هیچ بخشی از کار به حال خودش رها نشده است. شاید تنها استثنا در این مورد کف بنا است.
بر خلاف محیط بیرونی، فضای داخلی از سبکی کاملاً قدیمی برخوردار است. در سال 1962، ایرو سارینن اقدام به ساخت مرکز پرواز در فرودگاه جان اف. کندی نیویورک کرد که از همین شکل‌ها و سبک‌ها در آن استفاده شده است. آرشیتکت‌ها از طریق تلفیق با فرهنگ فعلی، ارزش بیشتری به این کار افزودند. از بین آنها می‌توان به میشل ریدجیک اشاره کرد که همین چند هفته پیش گفته بود این ایده حداقل در هلند، به حدود سال 1850 بازمی‌گردد.
همچنین باید این موضوع را بررسی کرد که چرا دیوارها به رنگ سفید نقاشی شده‌اند. مرز میان ساختمان و محیط پیرامونی اگر با رنگ سفید پوشیده نمی‌شد، هرگز قابل تشخیص و تمایز نبود. چه الگوها و تصاویر گرافیکی به کار گرفته شده‌اند؟ هیچ سایه روشنی در این بنا مورد استفاده نیست. نور از طریق نمای شیشه‌ای به راحتی وارد بنا می‌شود.
آزادی عمل آرشیتکت‌ها در این پروژه به خوبی مشهود است. اما این امر بدان معنا نیست که اصلاً کنترلی بر کار آنها وجود نداشته است. این کنترل در نوع معماری، استفاده از فضا و ارتباط با فرهنگ معاصر صورت گرفته است.
اما این چشم‌انداز از طریق روش‌های مختلفی حاصل شده است. تصویر اولیه که ترسیم شده بود چندان رضایت‌بخش نبود. این امر به خوبی در تصاویر اولیه مشهود است.
به همین دلیل است که فضای داخلی با وسواس زیادی طراحی شده و ابزار بسیار مهمی در آن به کار گرفته شده‌اند. این فضا کاملاً پویا و دینامیک است. به نظر می‌رسد هر چیزی دقیقاً سر جای خودش قرار دارد. همچنین به نظر می‌رسد که هیچ قطعه‌ای و هیچ بخشی از کار به حال خودش رها نشده است. شاید تنها استثنا در این مورد کف بنا است.
بر خلاف محیط بیرونی، فضای داخلی از سبکی کاملاً قدیمی برخوردار است. در سال 1962، ایرو سارینن اقدام به ساخت مرکز پرواز در فرودگاه جان اف. کندی نیویورک کرد که از همین شکل‌ها و سبک‌ها در آن استفاده شده است. آرشیتکت‌ها از طریق تلفیق با فرهنگ فعلی، ارزش بیشتری به این کار افزودند. از بین آنها می‌توان به میشل ریدجیک اشاره کرد که همین چند هفته پیش گفته بود این ایده حداقل در هلند، به حدود سال 1850 بازمی‌گردد.
همچنین باید این موضوع را بررسی کرد که چرا دیوارها به رنگ سفید نقاشی شده‌اند. مرز میان ساختمان و محیط پیرامونی اگر با رنگ سفید پوشیده نمی‌شد، هرگز قابل تشخیص و تمایز نبود. چه الگوها و تصاویر گرافیکی به کار گرفته شده‌اند؟ هیچ سایه روشنی در این بنا مورد استفاده نیست. نور از طریق نمای شیشه‌ای به راحتی وارد بنا می‌شود.
آزادی عمل آرشیتکت‌ها در این پروژه به خوبی مشهود است. اما این امر بدان معنا نیست که اصلاً کنترلی بر کار آنها وجود نداشته است. این کنترل در نوع معماری، استفاده از فضا و ارتباط با فرهنگ معاصر صورت گرفته است.
