تاریخچه بیوگاز
در طی قرن دهم قبل از میلاد مسیح در آشور و در قرن شانزدهم در ایران از بیوگاز برای گرم کردن آب جهت حمام و شستشوی بدن استفاده م ی شد. در سال 1776 میلادی الکساندر ولتا نتیجه گرفت که بین مقدار مواد آ لی فساد پذیر و میزان گاز قابل اشتعال رابطه مستقیمی وجود دارد . در سال 1859 اولین واحد تخمیر بیهوازی در بمبئی هند ساخته شد و در سال 1860 میلادی اولین واحد استفاده شده برای تصفیه مواد جامد فاضلاب بوسیله شخصی بنام اچ موراس 3 بکار گرفته شد. در اروپا برخی واحده ای بیوگاز بیشتر از 20 سال است که مشغول به کار هستند و در حال حاضر بیش از 600 واحد هاضم در اروپا مشغول بکار می باشند و تنها در کشور آلمان در حدود 250 واحد بیوگاز طی پنج سال گذشته نصب شده است . از نیمه اول قرن بیستم در بسیاری از کشورها ساخت دستگاههای تولید کنند ه بیوگاز و استفاده از گاز حاصله آن بمنظور پخت و پز، تأمین روشنایی و بکار انداختن موتورهای احتراقی وسایل نقلیه بسرعت توسعه یافت و در این بین کشورهای چین و هند بیش از سایر کشورهای دیگر به ساخت و بهره برداری از دستگاههای تولید کننده بیوگاز پرداخته اند 4. بیش از نیم قرن پیش در تصفیه خانه های فاضلابهای شهری در اروپا استفاده از گاز متان حاصل از تخمیر مواد بیولوژیکی مطرح بود اما استفاده از بیوگاز بصورت متداول از جنگ جهانی دوم به بعد مطرح شد و در ده سال اخیر بعلت کمبود انرژی و افزایش قیمت آن در کشورهای وارد کننده مواد سوختی مورد توجه خاص قرار گرفته است.
در ایران قدمت استفاده از بیوگاز به سه قرن قبل برم ی گردد. م تأسفانه تولید بیوگاز غیر از احتمالاتی که ؛ به استفاده از سوخت متان در حمام شیخ به ایی اصفهان نسبت داده اند، سابقه دیگری از آن وجود ندارد.
در اصفهان با استفاده از انرژی بیوگاز گرم م یشد. لیکن در سالهای اخیر برخی سازمانها و ارگا نهای دولتی فعالیتهایی را در این زمینه آغاز نموده و تا حدود زیادی پیش رفت داشته اند و اهمیت این فناوری در ابعاد مختلف بهداشتی ، اجتماعی و اقتصادی مورد بحث قرار گرفته و بخشی از برنامه های توسعه کشور نیز مباحثی را در چارچوب انرژی در برگرفته اند . اولین هاضم تولید متان بصورت نوین در سال 1354 در روستای نیاز آباد لرستان ساخته شد و در سال 1361 یک واحد سه مترمکعبی در دانشگاه صنعتی شریف مورد مطالعه قرار گرفت و در سالهای 1361 تا 1365 مرکز تحقیقات انرژ یهای نو در سازمان انرژی اتمی پژوهشهای ویژه ای را در این زمینه به انجام رساند که از جمله می توان به احداث 10 واحد بیوگاز در استانهای سیستان و بلوچستان، ایلام و کردستان اشاره نمود . در دهه 1360 وزارت جهاد سازندگی نیز در این راه اقداماتی صورت داد و ابتدا در سال 1363 یک واحد آزمایشی در حیدر آباد کرج ساخته شد و سپس در سال 1364 یک نمونه واقعی در یکی از روستاههای شهر گرگا ن احداث گردید ؛ در ضمن جهاد کشاورزی 40 هاضم دیگر در مناطق مختلف کشور ساخت که 18 واحد آن به مرحله گاز دهی رسید . آنچه مسلم می باشد این است که باید تکیه بر تجربیات سایر کشورها ، با توجه به امکانات طبیعی و شرایط اقلیمی صورت گیرد.
در طی قرن دهم قبل از میلاد مسیح در آشور و در قرن شانزدهم در ایران از بیوگاز برای گرم کردن آب جهت حمام و شستشوی بدن استفاده م ی شد. در سال 1776 میلادی الکساندر ولتا نتیجه گرفت که بین مقدار مواد آ لی فساد پذیر و میزان گاز قابل اشتعال رابطه مستقیمی وجود دارد . در سال 1859 اولین واحد تخمیر بیهوازی در بمبئی هند ساخته شد و در سال 1860 میلادی اولین واحد استفاده شده برای تصفیه مواد جامد فاضلاب بوسیله شخصی بنام اچ موراس 3 بکار گرفته شد. در اروپا برخی واحده ای بیوگاز بیشتر از 20 سال است که مشغول به کار هستند و در حال حاضر بیش از 600 واحد هاضم در اروپا مشغول بکار می باشند و تنها در کشور آلمان در حدود 250 واحد بیوگاز طی پنج سال گذشته نصب شده است . از نیمه اول قرن بیستم در بسیاری از کشورها ساخت دستگاههای تولید کنند ه بیوگاز و استفاده از گاز حاصله آن بمنظور پخت و پز، تأمین روشنایی و بکار انداختن موتورهای احتراقی وسایل نقلیه بسرعت توسعه یافت و در این بین کشورهای چین و هند بیش از سایر کشورهای دیگر به ساخت و بهره برداری از دستگاههای تولید کننده بیوگاز پرداخته اند 4. بیش از نیم قرن پیش در تصفیه خانه های فاضلابهای شهری در اروپا استفاده از گاز متان حاصل از تخمیر مواد بیولوژیکی مطرح بود اما استفاده از بیوگاز بصورت متداول از جنگ جهانی دوم به بعد مطرح شد و در ده سال اخیر بعلت کمبود انرژی و افزایش قیمت آن در کشورهای وارد کننده مواد سوختی مورد توجه خاص قرار گرفته است.
در ایران قدمت استفاده از بیوگاز به سه قرن قبل برم ی گردد. م تأسفانه تولید بیوگاز غیر از احتمالاتی که ؛ به استفاده از سوخت متان در حمام شیخ به ایی اصفهان نسبت داده اند، سابقه دیگری از آن وجود ندارد.
در اصفهان با استفاده از انرژی بیوگاز گرم م یشد. لیکن در سالهای اخیر برخی سازمانها و ارگا نهای دولتی فعالیتهایی را در این زمینه آغاز نموده و تا حدود زیادی پیش رفت داشته اند و اهمیت این فناوری در ابعاد مختلف بهداشتی ، اجتماعی و اقتصادی مورد بحث قرار گرفته و بخشی از برنامه های توسعه کشور نیز مباحثی را در چارچوب انرژی در برگرفته اند . اولین هاضم تولید متان بصورت نوین در سال 1354 در روستای نیاز آباد لرستان ساخته شد و در سال 1361 یک واحد سه مترمکعبی در دانشگاه صنعتی شریف مورد مطالعه قرار گرفت و در سالهای 1361 تا 1365 مرکز تحقیقات انرژ یهای نو در سازمان انرژی اتمی پژوهشهای ویژه ای را در این زمینه به انجام رساند که از جمله می توان به احداث 10 واحد بیوگاز در استانهای سیستان و بلوچستان، ایلام و کردستان اشاره نمود . در دهه 1360 وزارت جهاد سازندگی نیز در این راه اقداماتی صورت داد و ابتدا در سال 1363 یک واحد آزمایشی در حیدر آباد کرج ساخته شد و سپس در سال 1364 یک نمونه واقعی در یکی از روستاههای شهر گرگا ن احداث گردید ؛ در ضمن جهاد کشاورزی 40 هاضم دیگر در مناطق مختلف کشور ساخت که 18 واحد آن به مرحله گاز دهی رسید . آنچه مسلم می باشد این است که باید تکیه بر تجربیات سایر کشورها ، با توجه به امکانات طبیعی و شرایط اقلیمی صورت گیرد.
آخرین ویرایش: