ساقي كوير
عضو جدید
تو اين تاپيك و يه چند تايي ديگه قصد دارم گوشه اي از سخنان مرحوم علي صفايي(ره) رو بذارم
كه در مورد پيمودن راه دنيا ست كه به نظرم جالب باشند اميدوارم كه مورد استفاده همه دوستان قرار بگيره.
--------------------------------------
وسعت دنيا و حقارت امكانات فراهم شده
...اگر روزهايي به اندازه هزار سال را احساس نكنيم اقدام به شبهايي به اندازه هزار ماه براي ما ضرورتي ندارد. اين حقيقت مطلب است يعني آدمي احساس ميكند اينقدر وقت زياد دارد و امكانات زياد دارد كه مقصدي را كه دنبال ميكند كه با يك غلتيدن به آن ميرسد. به همين دليل ديگر به امكانات جديدي فكر نميكند. ولي وقتي ميبينيم كه در دنيايي هستيم كه صداها و فريادهايي هست،ملائكه دارند دعوت ميكنند در هنگام طلوع درهنگام غروب شايد سرّ اينكه گفته شده كه موقع طلوع و غروب نخوابيد همين باشد.
اگر ما در چنين دنيايي به اين وسعت و گستردگي هستيم آن موقع مجبوريم امتدادي را در مجموع حواس خودمان طلب كنيم واقعيّت امر اين است.ما در چنين وسعتي هستيم و واقعيت اين است كه ما براي گذر از اين چنين دنيايي هستيم، حتي براي قدم زدن در چنين دنيايي امكانات ما كم است.
كساني كه ميگويند كه به دنيايي به اين وسعتي نياز نداريم حكمت را نميدانند. انسان موجود عظيمي است.امتدادهاي زيادي دارد، متعلق به عوالم مختلفي است و انسان براي عالم ديگر ساخته ميشود.و بايد نيروهاي خود را براي تولدهاي آينده و رفتن به عوالم آينده آماده كند.واقعيّت امر اين است.
ما خيال ميكنيم عذاب آخرت به خاطر اين است كه خداوند متعال ميگويد كه به خاطر اينكه به حرف من گوش ندادي عذابت ميكنم اين چنين نيست،به تو امكاناتي داده كه به اندازهاي كه از اين امكانات بهره برنداري حركت نميكني و توقف برابر است با رنج بردن.
اگر قرار شد كه انسان قدمي بردارد و قرار شد كه با دست خود با گوش خود با چشم خود كاري بكند دو مرحله بايد طي كند:
مرحله اوّل: كه اينها را باور كند و به امتداد مطلوب برساند اينها در حالي است كه ما در اين مرحله اينها را از بين بردهايم و نكته اساسي اين است كه إنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنا وَ تَرْحَمْنا لَنَكونَنَّ منَألْخاسِرين.
مركب معرفت، محبّت و عمل سه مركب مورد نياز و پيش روي هستند كه اين مركبها،مركبهاي ناتمام هستند، بلا مركب چهارم و اضطرار مركب پنجم ما ميباشد.
كه در مورد پيمودن راه دنيا ست كه به نظرم جالب باشند اميدوارم كه مورد استفاده همه دوستان قرار بگيره.
--------------------------------------
وسعت دنيا و حقارت امكانات فراهم شده
«إنَّ يَوْمَ عِنْدَ رَبِّك كَألْفِ سنَة مّما تَعُدُّون»
...اگر روزهايي به اندازه هزار سال را احساس نكنيم اقدام به شبهايي به اندازه هزار ماه براي ما ضرورتي ندارد. اين حقيقت مطلب است يعني آدمي احساس ميكند اينقدر وقت زياد دارد و امكانات زياد دارد كه مقصدي را كه دنبال ميكند كه با يك غلتيدن به آن ميرسد. به همين دليل ديگر به امكانات جديدي فكر نميكند. ولي وقتي ميبينيم كه در دنيايي هستيم كه صداها و فريادهايي هست،ملائكه دارند دعوت ميكنند در هنگام طلوع درهنگام غروب شايد سرّ اينكه گفته شده كه موقع طلوع و غروب نخوابيد همين باشد.
اگر ما در چنين دنيايي به اين وسعت و گستردگي هستيم آن موقع مجبوريم امتدادي را در مجموع حواس خودمان طلب كنيم واقعيّت امر اين است.ما در چنين وسعتي هستيم و واقعيت اين است كه ما براي گذر از اين چنين دنيايي هستيم، حتي براي قدم زدن در چنين دنيايي امكانات ما كم است.
كساني كه ميگويند كه به دنيايي به اين وسعتي نياز نداريم حكمت را نميدانند. انسان موجود عظيمي است.امتدادهاي زيادي دارد، متعلق به عوالم مختلفي است و انسان براي عالم ديگر ساخته ميشود.و بايد نيروهاي خود را براي تولدهاي آينده و رفتن به عوالم آينده آماده كند.واقعيّت امر اين است.
ما خيال ميكنيم عذاب آخرت به خاطر اين است كه خداوند متعال ميگويد كه به خاطر اينكه به حرف من گوش ندادي عذابت ميكنم اين چنين نيست،به تو امكاناتي داده كه به اندازهاي كه از اين امكانات بهره برنداري حركت نميكني و توقف برابر است با رنج بردن.
اگر قرار شد كه انسان قدمي بردارد و قرار شد كه با دست خود با گوش خود با چشم خود كاري بكند دو مرحله بايد طي كند:
مرحله اوّل: كه اينها را باور كند و به امتداد مطلوب برساند اينها در حالي است كه ما در اين مرحله اينها را از بين بردهايم و نكته اساسي اين است كه إنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنا وَ تَرْحَمْنا لَنَكونَنَّ منَألْخاسِرين.
مركب معرفت، محبّت و عمل سه مركب مورد نياز و پيش روي هستند كه اين مركبها،مركبهاي ناتمام هستند، بلا مركب چهارم و اضطرار مركب پنجم ما ميباشد.
ادامه دارد...
