به گزارش مهر، محققان دانشگاه بريتيش كلمبيا كشف كردند كه تشخيص و پردازش كلمات از سوي مغز تنها از طريق حس شنوايي انجام نمي شود بلكه ساير حواس و به خصوص حس لامسه و پوست نيز قادرند در اين پردازش به مغز كمك كنند. ادغام چند حس يك براي انجام يك عملكرد از سوي دانشمندان پديده كاملا شناخته شده اي به شمار مي رود. براي مثال مطالعات متعددي نشان مي دهند كه اطلاعات بصري عرضه شده از سوي كسي كه حرف مي زند مي توانند درك كلمات را براي شنونده بهتر كنند. همچنين برخي از دانشمندان معتقدند كه حس لامسه نيز در اين تداخل كلامي نقش بسيار مهمي ايفا مي كند اما تاكنون اين فرضيه مورد آزمايش قرار نگرفته بود. اكنون محققان كانادايي با انجام يك آزمايش ساده سرانجام نشان دادند كه بدن ما در كنار گوشها با پوست نيز به صداها گوش مي كند. در بيشتر زبانها، آواها به دو دسته دمشي و غير دمشي تقسيم مي شوند. براي مثال، در زبان انگليسي هجاي "پا" و "تا" يك صداي دمشي دارند اما هجاهاي "با" و "دا" غير دمشي هستند. در اين آزمايش، دانشمندان كانادايي از 66 داوطلب با مليت "آنگلوساكسون" خواستند كه به يك سري از صداهاي ضبط شده چهار هجايي گوش دهند. در مدت گوش دادن، داوطلبان مي توانستند تحريكات اندكي را روي گردن و يا دست راست خود دريافت كنند. اين تحريكات كه به بازسازي احساس فيزيكي تلفظ يك هجاي دمشي كمك مي كردند، با يك كمپرسور كوچك ايجاد مي شدند و كاملا براي حس شنوايي غيرقابل درك بودند. براساس گزارش نيچر، نتايج اين آزمايش نشان داد كه حضور يك تحريك تشخيص هجاهاي "پا" و "تا" را بهتر مي كرد و به خصوص براي درك صحيح هجاهاي غير دمشي "با" و "دا" كه اغلب با هجاهاي دمشي "پا" و "تا" اشتباه گرفته مي شوند بسيار مفيد بود. نتايج اين بررسيها تائيد مي كند كه حتي گيرنده هاي لمسي دستگاه "سوماتو- سنسورال" نيز در درك بهتر آواها مشاركت دارند. اين كشف مي تواند در جهت طراحي و ساخت دستگاههايي براي افراد با مشكلات شنوايي بسيار كاربردي باشد.
