گفتگو با خدا(::: مناجات نامه :::)
- شروع کننده موضوع نسیم
- تاریخ شروع
خدایا:دوزخت فرداست....
چرا امروز میسوزیم؟؟!..
چرا امروز میسوزیم؟؟!..
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ....
ﺩﺭ ﮔﻠﻮﯾﻢ ﺍﺑﺮِ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ
ﺧﯿﺎﻝ ﺑﺎﺭﺵ ﻧﺪﺍﺭﺩ ،
ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻣﺮﺍ ﮐﻤﯽ ﺑﻐﻞ ﮐﻨﯽ.؟
ﺩﺭ ﮔﻠﻮﯾﻢ ﺍﺑﺮِ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ
ﺧﯿﺎﻝ ﺑﺎﺭﺵ ﻧﺪﺍﺭﺩ ،
ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻣﺮﺍ ﮐﻤﯽ ﺑﻐﻞ ﮐﻨﯽ.؟
چه می شد اگر ساده بیاندیشیم...؟
ساده راه برویم...
مهم نیست دیگران چه می گویند
چه قضاوت می کنند...
خدایا مگر تو بر کرسی عدالت ننشسته ای؟
پس تو بگو...تو قضاوت کن...من می شنوم...
چرا می گویند عرش خداوند در آسمانهاست؟
خدایا چرا سراغ تو را از آسمانها می گیرند...؟!
کاش می دانستند عرش تو بر دلهای ماست
و ما چه ساده مهر بطلان بر دلها می زنیم
چرا کور شده ایم و تو را نمی بینیم؟
ساده راه برویم...
مهم نیست دیگران چه می گویند
چه قضاوت می کنند...
خدایا مگر تو بر کرسی عدالت ننشسته ای؟
پس تو بگو...تو قضاوت کن...من می شنوم...
چرا می گویند عرش خداوند در آسمانهاست؟
خدایا چرا سراغ تو را از آسمانها می گیرند...؟!
کاش می دانستند عرش تو بر دلهای ماست
و ما چه ساده مهر بطلان بر دلها می زنیم
چرا کور شده ایم و تو را نمی بینیم؟
خدای عزیز نمیگپرسم چرا هنوز به ارزوم نرسیدم چون میدونم تو براورده میکنی تنها کافیه صبر کنم و منتظر رحمتت باشم
خدای عزیزم به من تنها صبری بده تا زود شکایت نکنم به ندادهایی که دوست دارم داشته باشم
خدای عزیز بابت تمام دادهات ممنونم
از اینکه این همه حواست بهم هست ممنونم
خدای عزیزم به من تنها صبری بده تا زود شکایت نکنم به ندادهایی که دوست دارم داشته باشم
خدای عزیز بابت تمام دادهات ممنونم
از اینکه این همه حواست بهم هست ممنونم
خدایااین روزادارم پشت سکوتم ذره ذره جون میدم!
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]کسی به خدا گفت : اگر سرنوشت مرا تو نوشتی[/FONT][FONT=arial, helvetica, sans-serif]پس چرا آرزو کنم؟[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]خدا گفت : شاید نوشته باشم [/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]هرچه آرزو کند....[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]
[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]خدا گفت : شاید نوشته باشم [/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]هرچه آرزو کند....[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]
[/FONT]
خدایا
همه از تو می خواهند بدهی
من از تو می خواهم بگیری
این همه حس دلتنگی را از من بگیر
[/FONT]
خدایا
همه از تو می خواهند بدهی
من از تو می خواهم بگیری
این همه حس دلتنگی را از من بگیر
DOZI
اخراجی موقت
گفتم :خسته ام گفتي : لا تفنطوا من رحمه الله
از رحمت خدا نا اميد نشيد (زمر /53)
گفتم :دلم گرفته
گفتي :يفضل الله و برحمه فبذلک فليفرحوا
مردم به چي دلخوش کردن ؟ بايد به فضل و رحمت خدا شاد باشن(بقره/216)
گفتم :انا عبدک الضعيف الذليل
گفتي : ان الله با الناس رئوف الرحيم
خدا نسبت به همه مردم مهربونه(بقره/143)
گفتم : دوست دارم منو ببخشي
گفتي :واستغفروا ربکم ثم توبوا اليه
پس اگر خدا بخواهد ببخشدتون توبه کنيد (هود/90 )
گفتم آخه با اين همه گناه ....آخر چيکار مي تونم بکنم ؟
گفتي : الم يعلموا ان الله هو يقبل التوبه عن عباده
مگه نمي دونيد خداست که توبه رو از بنده هاش قبول مي کنه ؟(توبه/104)
گفتم :ديگه روي توبه ندارم
گفتي : الله العزيز غافر الذنوب و قابل توب
ولي خدا عزيزه و دانا او آمرزنده گناهست و پذيرنده توبه (غافر /2و3)
گفتم : با اين همه گناه براي کدوم گناهم توبه کنم
گفتي : ان الله يغفر الذنوب جميعا
خدا همه گناهارو مي بخشه(زمر /53)
گفتم : يعني بازم بيام؟بازم منو مي بخشي ؟
گفتي ومن يغفر الذنوب الا الله
به جز خدا کيه که گناهان رو ببخشه؟(آل عمران/135)
گفتم :نمي دونم چرا هميشه در مقابل اين کلامت کم مي آرم !آتيش مي زني ذوبم مي کني .عاشق مي شم !...توبه مي کنم
گفتي :ان الله يحب التوابين و يحب المتطهرين
خدا هم توبه کننده ها و هم اونايي که پاک هستند رو دوست داره(بقره/222)
گفتم :الهي و ربي من لي غيرک
گفتي :اليس الله بکاف عبده ؟
خدا براي بنده اش کافي نيست ؟(زمر )
گفتم در برابر اين همه مهربونيت چکار مي تونم بکنم ؟
گفتي :يا ايها الذين آمنوا اذکرکم کثيرا و سبحوه بکر ه و اصيلا هو الذي يصلي عليکم و ملائکته ليخرجکم من الضلمات الي النور و کان بالمومنين رحيما
اي مومنين خدا رو زياد ياد کنيد و صبح و شب تسبيحش کنيد او کسي هست که خودش و فرشته هايش بر شما درود و رحمت مي فرستن تا شما رو از تاريکي ها به سوي روشنايي بيرون بيارن خدا نسبت به مومنين مهربونه(احزاب /41/43)
از رحمت خدا نا اميد نشيد (زمر /53)
گفتم :دلم گرفته
گفتي :يفضل الله و برحمه فبذلک فليفرحوا
مردم به چي دلخوش کردن ؟ بايد به فضل و رحمت خدا شاد باشن(بقره/216)
گفتم :انا عبدک الضعيف الذليل
گفتي : ان الله با الناس رئوف الرحيم
خدا نسبت به همه مردم مهربونه(بقره/143)
گفتم : دوست دارم منو ببخشي
گفتي :واستغفروا ربکم ثم توبوا اليه
پس اگر خدا بخواهد ببخشدتون توبه کنيد (هود/90 )
گفتم آخه با اين همه گناه ....آخر چيکار مي تونم بکنم ؟
گفتي : الم يعلموا ان الله هو يقبل التوبه عن عباده
مگه نمي دونيد خداست که توبه رو از بنده هاش قبول مي کنه ؟(توبه/104)
گفتم :ديگه روي توبه ندارم
گفتي : الله العزيز غافر الذنوب و قابل توب
ولي خدا عزيزه و دانا او آمرزنده گناهست و پذيرنده توبه (غافر /2و3)
گفتم : با اين همه گناه براي کدوم گناهم توبه کنم
گفتي : ان الله يغفر الذنوب جميعا
خدا همه گناهارو مي بخشه(زمر /53)
گفتم : يعني بازم بيام؟بازم منو مي بخشي ؟
گفتي ومن يغفر الذنوب الا الله
به جز خدا کيه که گناهان رو ببخشه؟(آل عمران/135)
گفتم :نمي دونم چرا هميشه در مقابل اين کلامت کم مي آرم !آتيش مي زني ذوبم مي کني .عاشق مي شم !...توبه مي کنم
گفتي :ان الله يحب التوابين و يحب المتطهرين
خدا هم توبه کننده ها و هم اونايي که پاک هستند رو دوست داره(بقره/222)
گفتم :الهي و ربي من لي غيرک
گفتي :اليس الله بکاف عبده ؟
خدا براي بنده اش کافي نيست ؟(زمر )
گفتم در برابر اين همه مهربونيت چکار مي تونم بکنم ؟
گفتي :يا ايها الذين آمنوا اذکرکم کثيرا و سبحوه بکر ه و اصيلا هو الذي يصلي عليکم و ملائکته ليخرجکم من الضلمات الي النور و کان بالمومنين رحيما
اي مومنين خدا رو زياد ياد کنيد و صبح و شب تسبيحش کنيد او کسي هست که خودش و فرشته هايش بر شما درود و رحمت مي فرستن تا شما رو از تاريکي ها به سوي روشنايي بيرون بيارن خدا نسبت به مومنين مهربونه(احزاب /41/43)
DOZI
اخراجی موقت
پیش از اینها فکر می کردم خدا
خانه ای دارد میان ابرها
مثل قصر پادشاه قصه ها
خشتي از الماس وخشتي از طلا
پايه هاي برجش از عاج وبلور
بر سر تختي نشسته با غرور
ماه برق كوچكي از تاج او
هر ستاره پولكي از تاج او
اطلس پيراهن او آسمان
نقش روي دامن او كهكشان
رعد و برق شب صداي خنده اش
سيل و طوفان نعره توفنده اش
دكمه پيراهن او آفتاب
برق تيغ و خنجر او ماهتاب
هيچكس از جاي او آگاه نيست
هيچكس را در حضورش راه نيست
پيش از اينها خاطرم دلگير بود
از خدا در ذهنم اين تصوير بود
آن خدا بي رحم بود و خشمگين
خانه اش در آسمان دور از زمين
بود اما در ميان ما نبود
مهربان و ساده وزيبا نبود
در دل او دوستي جايي نداشت
مهرباني هيچ معنايي نداشت
هر چه مي پرسيدم از خود از خدا
از زمين، از آسمان،از ابرها
زود مي گفتند اين كار خداست
پرس و جو از كار او كاري خطاست
آب اگر خوردي ، عذابش آتش است
هر چه مي پرسي ،جوابش آتش است
تا ببندي چشم ، كورت مي كند
تا شدي نزديك ،دورت مي كند
كج گشودي دست، سنگت مي كند
كج نهادي پاي، لنگت مي كند
تا خطا كردي عذابت مي كند
در ميان آتش آبت مي كند
با همين قصه دلم مشغول بود
خوابهايم پر ز ديو و غول بود
نيت من در نماز و در دعا
ترس بود و وحشت از خشم خدا
هر چه مي كردم همه از ترس بود
مثل از بر كردن يك درس بود
مثل تمرين حساب و هندسه
مثل تنبيه مدير مدرسه
مثل صرف فعل ماضي سخت بود
مثل تكليف رياضي سخت بود
تا كه يكشب دست در دست پدر
راه افتادم به قصد يك سفر
در ميان راه در يك روستا
خانه اي ديديم خوب و آشنا
زود پرسيدم پدر اينجا كجاست
گفت اينجا خانه خوب خداست!
گفت اينجا مي شود يك لحظه ماند
گوشه اي خلوت نمازي ساده خواند
با وضويي دست ورويي تازه كرد
با دل خود گفتگويي تازه كرد
گفتمش پس آن خداي خشمگين
خانه اش اينجاست اينجا در زمين؟
گفت آري خانه او بي رياست
فرش هايش از گليم و بورياست
مهربان وساده وبي كينه است
مثل نوري در دل آيينه است
مي توان با اين خدا پرواز كرد
سفره دل را برايش باز كرد
مي شود درباره گل حرف زد
صاف و ساده مثل بلبل حرف زد
چكه چكه مثل باران حرف زد
با دو قطره از هزاران حرف زد
مي توان با او صميمي حرف زد
مثل ياران قديمي حرف زد
ميتوان مثل علف ها حرف زد
با زبان بي الفبا حرف زد
ميتوان درباره هر چيز گفت
مي شود شعري خيال انگيز گفت....
تازه فهميدم خدايم اين خداست
اين خداي مهربان و آشناست
دوستي از من به من نزديك تر
از رگ گردن به من نزديك تر
خانه ای دارد میان ابرها
مثل قصر پادشاه قصه ها
خشتي از الماس وخشتي از طلا
پايه هاي برجش از عاج وبلور
بر سر تختي نشسته با غرور
ماه برق كوچكي از تاج او
هر ستاره پولكي از تاج او
اطلس پيراهن او آسمان
نقش روي دامن او كهكشان
رعد و برق شب صداي خنده اش
سيل و طوفان نعره توفنده اش
دكمه پيراهن او آفتاب
برق تيغ و خنجر او ماهتاب
هيچكس از جاي او آگاه نيست
هيچكس را در حضورش راه نيست
پيش از اينها خاطرم دلگير بود
از خدا در ذهنم اين تصوير بود
آن خدا بي رحم بود و خشمگين
خانه اش در آسمان دور از زمين
بود اما در ميان ما نبود
مهربان و ساده وزيبا نبود
در دل او دوستي جايي نداشت
مهرباني هيچ معنايي نداشت
هر چه مي پرسيدم از خود از خدا
از زمين، از آسمان،از ابرها
زود مي گفتند اين كار خداست
پرس و جو از كار او كاري خطاست
آب اگر خوردي ، عذابش آتش است
هر چه مي پرسي ،جوابش آتش است
تا ببندي چشم ، كورت مي كند
تا شدي نزديك ،دورت مي كند
كج گشودي دست، سنگت مي كند
كج نهادي پاي، لنگت مي كند
تا خطا كردي عذابت مي كند
در ميان آتش آبت مي كند
با همين قصه دلم مشغول بود
خوابهايم پر ز ديو و غول بود
نيت من در نماز و در دعا
ترس بود و وحشت از خشم خدا
هر چه مي كردم همه از ترس بود
مثل از بر كردن يك درس بود
مثل تمرين حساب و هندسه
مثل تنبيه مدير مدرسه
مثل صرف فعل ماضي سخت بود
مثل تكليف رياضي سخت بود
تا كه يكشب دست در دست پدر
راه افتادم به قصد يك سفر
در ميان راه در يك روستا
خانه اي ديديم خوب و آشنا
زود پرسيدم پدر اينجا كجاست
گفت اينجا خانه خوب خداست!
گفت اينجا مي شود يك لحظه ماند
گوشه اي خلوت نمازي ساده خواند
با وضويي دست ورويي تازه كرد
با دل خود گفتگويي تازه كرد
گفتمش پس آن خداي خشمگين
خانه اش اينجاست اينجا در زمين؟
گفت آري خانه او بي رياست
فرش هايش از گليم و بورياست
مهربان وساده وبي كينه است
مثل نوري در دل آيينه است
مي توان با اين خدا پرواز كرد
سفره دل را برايش باز كرد
مي شود درباره گل حرف زد
صاف و ساده مثل بلبل حرف زد
چكه چكه مثل باران حرف زد
با دو قطره از هزاران حرف زد
مي توان با او صميمي حرف زد
مثل ياران قديمي حرف زد
ميتوان مثل علف ها حرف زد
با زبان بي الفبا حرف زد
ميتوان درباره هر چيز گفت
مي شود شعري خيال انگيز گفت....
تازه فهميدم خدايم اين خداست
اين خداي مهربان و آشناست
دوستي از من به من نزديك تر
از رگ گردن به من نزديك تر
بارالها! دفتر عمر مرا روز جزا باز مکن
من به امید عطای تو خطاکار شدم
من به امید عطای تو خطاکار شدم
دریابم مثل همیشه
خیلی دوست دارم خداجونمشکرت خدا بابت همه چی شکر